Από γενική συνέλευση σε Γυμνάσιο της Πάτρας

Τα σχολεία μόνο στα λόγια άνοιξαν στις 12 Σεπτέμβρη. Αντί για βιβλία, το υπουργείο έκανε τα σχολεία φωτοτυπάδικα και μοίρασε dvd στους μαθητές, που καλούνται να βγάλουν τα μάτια τους μπροστά σε υπολογιστή για να διαβάσουν! Κατά χιλιάδες λιγότεροι είναι οι εκπαιδευτικοί, φτάνοντας τις ελλείψεις σε πρωτοφανή επίπεδα αφού οι διορισμοί που έγιναν φέτος με το σταγονόμετρο μεγάλωσαν την ήδη ανοιχτή ψαλίδα μεταξύ πραγματικών αναγκών και υπηρετούντων εκπαιδευτικών. Για πρώτη φορά, η σχολική χρονιά «ξεκίνησε» με 2.000 σχολεία λιγότερα σε όλη τη χώρα. Την ίδια στιγμή, μεταφορές, πετρέλαιο, κάλυψη λειτουργικών αναγκών των σχολείων βρίσκονται στον αέρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με το τραγελαφικό σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» έρχονται να εφαρμοστούν και νέες αλλαγές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, με κεντρικό άξονα το ότι δεν είναι για όλους τους μαθητές η μόρφωση, αλλά εξαρτάται από τις ...«δυνατότητες» του καθενός, την περιοχή που μένει, το κοινωνικοοικονομικό του υπόβαθρο.

Παράλληλα, η κατάσταση στα σπίτια πάει από το κακό στο χειρότερο. Οι άνεργοι γονείς πληθαίνουν, τα εισοδήματα έχουν μειωθεί δραματικά και τα χαράτσια καταφθάνουν το ένα μετά το άλλο. Και σε μία περίοδο που κάθε δικαίωμα της νεολαίας έχει εμπορευματοποιηθεί, όχι μόνο η διασκέδαση, αλλά και οι απαιτήσεις π.χ. για εκμάθηση γλωσσών, άθληση γίνονται για περισσότερους πολυτέλεια. Οι κρίσεις στις σχέσεις στην οικογένεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον σκιάζουν την εφηβεία τους.

Σε όλη τη χώρα, μέσα από πολύμορφες πρωτοβουλίες οι μαθητές έδειξαν αγωνιστικές διαθέσεις από την αρχή της νέας χρονιάς. Ο καθιερωμένος αγιασμός έγινε, σε πολλά σχολεία, βήμα καταγγελίας από την πλευρά πρωτοπόρων μαθητών της κατάστασης που επικρατεί.

Οργάνωση - δράση - συντονισμός είναι ο δρόμος που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων που έχουν δημιουργηθεί σε πολλές πόλεις και δήμους. Στην κατεύθυνση αυτή, από τις αρχές του Σεπτέμβρη, μετά τις ομολογίες της κυβέρνησης ότι η χρονιά ξεκινά χωρίς βιβλία, εκπαιδευτικούς, με λιγότερα σχολεία, οι μαθητές οργάνωσαν τις κινητοποιήσεις τους με συνεδριάσεις των γραμματειών των συντονιστικών. Μαθητικές κινητοποιήσεις οργανώθηκαν σε διάφορες πόλεις από την πρώτη κιόλας βδομάδα του Σεπτέμβρη (Πελοπόννησος). Οι μαθητές σε πολλές πόλεις ένωσαν τη φωνή τους με τους εργαζόμενους στις 8 Σεπτέμβρη, μέρα εγκαινίων της ΔΕΘ, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, πλευρά της οποίας είναι και η κατάσταση στην Παιδεία.

Πραγματοποιήθηκαν μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολεία τα οποία αποφάσισαν πολύμορφες κινητοποιήσεις, καταλήψεις, αποχές. Μέχρι την Παρασκευή πολλά ήταν τα σχολεία υπό κατάληψη σε όλη τη χώρα. Το σύνολο των Λυκείων της Καλαμάτας, 33 σχολεία στην Αχαΐα, 37 στο Νομό Λάρισας και σε άλλες πόλεις. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς συνεδρίασαν τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων όπου υπήρχαν, για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα, ενώ δεν έλειψαν οι περιπτώσεις που σχολεία προχώρησαν φέτος σε συγκρότηση συντονιστικών (στην Τούμπα τα σχολεία δημιούργησαν συντονιστικό μετά την πορεία που έκαναν στις 21 Σεπτέμβρη). Δεκάδες πορείες και άλλες κινητοποιήσεις έγιναν την εβδομάδα που πέρασε σε διάφορες πόλεις.

Την ίδια στιγμή, το υπουργείο έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία, προτείνοντας τα Σχολικά Συμβούλια να αξιοποιηθούν για να «αντιμετωπιστούν προληπτικά και παιδαγωγικά τα προβλήματα δυσλειτουργίας...» που «...βάζουν εμπόδια στην ομαλή φοίτηση ανατρέποντας το πρόγραμμα των μαθητών και των οικογενειών τους». Μια φράση που παραπέμπει και στην προληπτική καταστολή κινητοποιήσεων με την επίκληση μάλιστα «προβλημάτων δυσλειτουργίας», από τους ίδιους που ευθύνονται για τις ελλείψεις.

Τα αιτήματα των μαθητών, όπως αποτυπώνονται στις αποφάσεις των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων, ανταποκρίνονται απόλυτα στη σύγχρονη πραγματικότητα και φέρνουν προ των ευθυνών τους όσους στέκονται εμπόδιο στον αγώνα τους. Διευθυντές και μερίδα εκπαιδευτικών επιστράτευσαν απειλές και διάφορες προσπάθειες τρομοκράτησης, με την επίκληση ακόμα και εισαγγελέων ενάντια στους μαθητές που κινητοποιούνται. Δεν είναι η πρώτη ούτε θα είναι και η τελευταία φορά αφού το μαθητικό κίνημα έχει πλούσια πείρα από τέτοιου είδους αντιμετώπιση και ξέρει πώς να σπάει στην πράξη αυτό το κλίμα.

Οι μαθητές οργανώνουν τον αγώνα τους και ζητούν:

• «Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών μας για τη λειτουργία των σχολείων, για τη μόρφωσή μας», γιατί ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεν αντέχει άλλο, γιατί η Παιδεία είναι δικαίωμα κατακτημένο και όχι εμπόρευμα προσιτό σε όποιον έχει χρήματα.
• «Να δοθούν τώρα όλα τα βιβλία» γιατί είναι κοροϊδία ένα σχολείο - φωτοτυπικό κέντρο, ένα σχολείο που τα βιβλία δίνονται αλφαβητικά, με κλήρωση, που γίνονται φωτοτυπίες με τα έσοδα λαχειοφόρου για γουρούνι (έγινε κι αυτό) ή ζητιανεύοντας από τοπικούς επιχειρηματίες. Για να μη γίνει καθεστώς η σημερινή άθλια κατάσταση.
• «Κανένα κενό σε καθηγητές. Μαζικούς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών», γιατί φέτος τα σχολεία καλούνται να λειτουργήσουν με ελάχιστους μόνιμους καθηγητές.
• «Καμία συγχώνευση ή κατάργηση σχολείων», γιατί οι συγχωνεύσεις δε γίνονται μόνο για εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά είναι και αρχή ενός σχολείου όπου θα καταρτίζονται μαζικά οι αυριανοί μισομορφωμένοι μισοεργαζόμενοι, σχολείων πιο ελκυστικών λόγω του μεγέθους τους για τους κάθε λογής χορηγούς.