ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κρυφή γοητεία της «τεχνικής υποστήριξης»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η έννοια της «τεχνικής υποστήριξης» δεν είναι καθόλου παρεξηγημένη. Δίνεται από κάποιον που «ξέρει καλύτερα» προς κάποιον που θέλει να κάνει κάτι «καλύτερα». Γι' αυτό και - ακόμη και στην πιο καλοπροαίρετη και αποδεκτή μορφή της - εμπεριέχει τη σχέση παροχής οδηγιών που φυσικά πρέπει να εφαρμοστούν.

Μπορεί η ομάδα δράσης ή κρούσης της ΕΕ,- διαλέγετε ό,τι θέλετε από τα δυο - που ξεκίνησε τις επαφές της με τα υπουργεία, να δηλώνει ότι δεν έχει «καμία αρμοδιότητα ελέγχου», αλλά αυτές είναι κουβέντες για να «χαϊδεύουν αυτιά».

Πρώτα απ' όλα, η κυβέρνηση σχεδιάζει και υλοποιεί, συμφωνώντας απόλυτα με βάση όσα ορίζουν η τρόικα και η ΕΕ. Γι' αυτό και καλοδέχτηκε την «τεχνική υποστήριξη». Για να υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική σωστά και καλύτερα απ' ό,τι θα μπορούσε η ίδια.

Και είναι δεδομένο ότι οι «τεχνικοί σύμβουλοι» θα λένε «αυτό θα κάνεις» και «έτσι θα το κάνεις». Και φυσικά θα ελέγχουν εάν τα πράγματα γίνονται όπως λένε, αλλιώς τι νόημα έχει;

Η μόνη αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό, αυτή την πολιτική θέλει να εφαρμόσει και μάλιστα με τον τρόπο που θα της πουν. Και δεν είναι τελικά, πρόβλημα «ελέγχου» ή απώλειας «διοικητικής αυτοτέλειας». Είναι ζήτημα εξυπηρέτησης των συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης σε βάρος άλλης τάξης, είναι ο καπιταλισμός, νέτα - σκέτα.

Γιατί, κυβέρνηση, ομάδα δράσης, τρόικα, ΕΕ και πλουτοκράτες είναι από τη μια μεριά, ενωμένοι όλοι μαζί στον κοινό στόχο, ανεξάρτητα από τις δευτερεύουσες αντιθέσεις τους.

Και από την άλλη πλευρά είναι η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι τελικά ζήτημα εκμετάλλευσης και της ανατροπής της.

Για... καλύτερο καπιταλισμό

«Επιτέλους σ' αυτήν τη χώρα πρέπει να υπάρξει κράτος, δικαιοσύνη, κυβέρνηση που να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα και να διαπραγματεύεται. Αν νοικοκυρέψουμε αυτή τη χώρα, που είναι οικόπεδο γωνία, θα διαπραγματευόμαστε όλα τα θέματα με καλύτερο τρόπο» (...) «τα έχουν κάνει εντελώς μούσκεμα, έχουν αποτύχει παταγωδώς», τάδε έφη Δ. Παπαδημούλης στον ρ/σ «Αθήνα 9,84» χτες. Κι αφού η κυβέρνηση τα έκανε μούσκεμα, πρέπει να αποκτήσουμε μια καινούργια που να υπερασπίζεται τα «εθνικά συμφέροντα» όλων - δηλαδή εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, σαν να είναι ενιαία - κυρίως δε να νοικοκυρέψει τη χώρα που είναι και «οικόπεδο γωνία»...

Δεν λέει, βέβαια, κάτι καινούργιο ο Δ. Παπαδημούλης. Τα έχει πει ο ίδιος και το κόμμα του πολλές φορές. Το καινούργιο στη συγκεκριμένη συνέντευξη είναι ότι είχε το θράσος να επικαλεστεί τον Χ. Φλωράκη για να προσδώσει εγκυρότητα στην αυταπάτη μιας φιλολαϊκής διακυβέρνησης στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Οπως είπε: «Για να θυμηθώ μια φράση του Χαρίλαου Φλωράκη: "δεν αρκεί να αλλάξει ο χαβάς, πρέπει να αλλάξουν και οι βιολιτζήδες"»!

Να του θυμίσουμε ότι ο Χ. Φλωράκης δεν υπήρξε ποτέ θιασώτης ενός καπιταλισμού με - δήθεν - ανθρώπινο πρόσωπο. Ας μην τον μπλέκει λοιπόν στις αυταπάτες που σερβίρει στο λαό σαν δήθεν ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.

Και κάτι ακόμα, ισχυρίστηκε ότι «ο κόσμος που βρίσκεται στο ευρύτερο φάσμα της αριστεράς» τους «τραβάει από το μανίκι» και τους λέει «τι περιμένετε; Ενωθείτε γύρω από πέντε συγκεκριμένα πράγματα και προσφέρετε λύσεις, διεκδικήστε ένα σημαντικότερο ρόλο». Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς ο Δ. Παπαδημούλης «αφουγκράστηκε» όλον αυτόν τον κόσμο, ξέρουμε όμως με βεβαιότητα ότι ο ίδιος και το σινάφι του επιχειρούν να δουλέψουν ψιλό γαζί αυτόν τον κόσμο όταν του υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, δηλαδή εξημέρωση του καπιταλισμού. Και σπέρνουν φρούδες ελπίδες συμβάλλοντας στην υποταγή του στο σύστημα.

Χωρίς λόγια...

Ο παρακάτω διάλογος είναι από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του Γ. Καρατζαφέρη στη Θεσσαλονίκη. Τον παραθέτουμε χωρίς σχόλια, άλλωστε «μιλάει» μόνος του:

-- Ερώτηση: «Αρα εσείς θεωρείτε ότι οι μισθοί δεν πρέπει να παγώσουν, θεωρείτε ότι πρέπει να διατηρήσουμε τουλάχιστον τους μισθούς μας, να διατηρηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να αυξηθούν για να δυναμώσει και η οικονομία»...

-- Γ. Καρατζαφέρης: «Οχι πιστεύω ακριβώς το αντίθετο».

-- Ερώτηση: «Εάν φύγουν όλοι οι λαθρομετανάστες, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι η αγροτική μας παραγωγή εξαρτάται από αυτούς»...

-- Γ. Καρατζαφέρης: «Εχουμε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους που κάθονται, θα τους στείλω εκεί (...) Η μόνη λέξη μας είναι πειθαρχία και δουλειά».

Εξι χιλιοστά του δευτερολέπτου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η καπιταλιστική οικονομία είναι σε κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, με τις κυβερνήσεις να περνάνε απανωτά αντιλαϊκά μέτρα «εξοικονόμησης» δισεκατομμυρίων σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Την ίδια ώρα τα μονοπώλια, πέρα από τη συνέχιση και ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, πέρα από την προετοιμασία για να βρεθούν σε καλύτερη θέση, αν και όταν ξεπεράσουν την κρίση, σπαταλάνε 300 εκατομμύρια δολάρια από τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη, για να μπορούν να κερδοσκοπούν καλύτερα με βάση τα «κόλπα» του σάπιου συστήματός τους. Τόσο θα στοιχίσει η νέα υποθαλάσσια υπερατλαντική οπτική ίνα, που θα επιτρέπει στα αυτόματα συστήματα αγοράς και πώλησης μετοχών στην αμερικανική και ευρωπαϊκή ήπειρο να επικοινωνούν κατά 6 χιλιοστά του δευτερολέπτου πιο γρήγορα!

Οπως υπολογίζει η κατασκευάστρια, δεκάδες χρηματιστηριακές εταιρείες θα προστρέξουν να χρησιμοποιήσουν - αντί δεκαπλάσιου τιμήματος - τη νέα οπτική ίνα, καθώς θα τους δίνει χρονικό πλεονέκτημα, που θα μεταφράζεται σε 100 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα κέρδη ετησίως, από τις αγοραπωλησίες «χαρτιών». Μαζί με τ' άλλα, ας το σκεφτούν κι αυτό όσοι δεν έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια των κυβερνήσεων, όσοι αναγκάζονται να στέλνουν τα παιδιά τους πεινασμένα στο νέο σχολείο χωρίς βιβλία. Κι ας μη μείνουν στην οργή που προκαλεί αυτή η αντίθεση. Να κάνουν εκείνο που πρέπει για να λυθεί σε όφελος του λαού η αντίθεση. Να συσπειρωθούν στο ταξικό κίνημα, να αγωνιστούν μαζί με το ΚΚΕ για να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, που γεννάει τη χλιδή για τους ελάχιστους και τη φτώχεια και τη μιζέρια για τους πολλούς.

Γρηγοριάδης Κώστας

Να ολοκληρωθεί το βήμα

Η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική, αποτυπώνεται και στη δημοσκοπική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι ψηφοφόροι τους από τα λαϊκά στρώματα δείχνουν σημάδια απεγκλωβισμού από το δικομματισμό. Εκφράζουν απογοήτευση, αγανάκτηση, θυμό για τα κόμματα που στήριξαν για χρόνια με την ψήφο τους, χωρίς ωστόσο αυτή η αντίδραση να έχει αποκτήσει μέχρι τώρα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια, χιλιάδες ψηφοφόροι των δυο βασικών εκφραστών της αστικής πολιτικής, δείχνουν σημάδια χειραφέτησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δίχως όμως ακόμα να βλέπουν μέχρι την άκρη του δρόμου, να ενταχθούν δηλαδή στην πάλη με όρους ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, αλλαγής των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.

Η αποδυνάμωση της δικομματικής εναλλαγής, που μέχρι σήμερα εξασφάλιζε ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις στην υπηρεσία του κεφαλαίου, έχει θορυβήσει τα αστικά επιτελεία. Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η αστική τάξη και ο προπαγανδιστικός της μηχανισμός, θωράκιζε την καπιταλιστική διαχείριση με τη μετάγγιση ψηφοφόρων από το ένα κόμμα στο άλλο, για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της. Σήμερα, σε συνθήκες αναταράξεων στο αστικό σύστημα και απαξίωσης των κομμάτων του, η χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων με τα παλιά εργαλεία γίνεται πιο δύσκολη, υποχρεώνοντας τους αστούς να αναζητούν άλλες λύσεις για να διατηρήσουν και να διευρύνουν τα κεκτημένα τους. Στο έδαφος αυτό φύονται τα σενάρια για συγκυβέρνηση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με συμμετοχή και από τα κόμματα - δορυφόρους τους.

Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να πείσει ότι η πολιτική του αποτελεί έκφραση ενός σύγχρονου «πατριωτικού καθήκοντος» για να σωθεί δήθεν η χώρα. Επιχειρούν να εκβιάσουν το λαό ότι άλλος δρόμος από αυτόν που οι ίδιοι υπηρετούν δεν υπάρχει και βάζουν τον κομματικό μηχανισμό σε θέσεις μάχης και συκοφάντησης όποιου αγωνίζεται, κύρια των εργαζόμενων εκείνων και των άλλων λαϊκών ανθρώπων που τώρα βγαίνουν στο δρόμο, σπάζοντας τους δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ. Ο μεγαλύτερος φόβος του αστικού συστήματος είναι να μη συναντηθεί αυτή η κρίσιμη μάζα με το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Να μη μετουσιωθεί η αγανάκτηση σε συνειδητή ταξική πάλη, για το γκρέμισμα του παλιού και το χτίσιμο του καινούριου που φέρνει η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ο λαϊκός κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να κρατάει στάση αναμονής απέναντι στο κόμμα που ψήφιζε για χρόνια, να τρέφει αυταπάτες ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκό. Το ίδιο και ο λαϊκός κόσμος που ακολουθεί τη ΝΔ, δεν μπορεί να τρέφει ελπίδες ότι θα τον σώσει αν γίνει κυβέρνηση. Να βγάλουν συμπεράσματα από όσα τους έλεγε το ΚΚΕ για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας στο χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων, στην ενσωμάτωση του εργατικού λαϊκού κινήματος, για την σύμπλευση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Για το δικό τους συμφέρον είναι να αποδυναμώσουν όσο γίνεται περισσότερο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να μη διαχυθούν στα κάθε είδους αναχώματα. Το βήμα που ξεκίνησε με τη χειραφέτηση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πρέπει να ολοκληρωθεί για να πιάσει τόπο. Να γίνει εφαλτήριο αναμέτρησης με τον πυρήνα της στρατηγικής τους, με ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό ταξικό κίνημα παντού.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ