«Ποια άλλη επιλογή έχει ο πολίτης και η κοινωνία;», «ποια είναι η εναλλακτική; Μήπως η επαναδιαπραγμάτευση της ΝΔ;» είναι ορισμένα από τα δήθεν αμείλικτα ερωτήματα που με περίσσιο θράσος προβάλλουν, μεταξύ άλλων, τα κυβερνητικά στελέχη, επιχειρώντας να εμφανίσουν ως μονόδρομο την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Μπορεί πριν από κάμποσο καιρό τέτοια ψευτοδιλήμματα και εκβιασμοί να εγκλώβιζαν τμήμα των λαϊκών στρωμάτων. Τώρα όμως έχουν καταρρεύσει και αχρηστευθεί κάτω από το βάρος της εφιαλτικής πραγματικότητας. Αν κάτι έχει αποδειχθεί, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι ότι όσο ο λαός αποδέχεται τη λογική του παραπάνω μονόδρομου, τόσο εξοντώνονται οι κατακτήσεις και τα δικαιώματά του, τόσο καταστρέφεται η ζωή του και η ζωή των παιδιών του. Αποδείχθηκε επίσης ότι τα άγρια μέτρα, στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού μονόδρομου, δεν έχουν τελειωμό και δεν είναι προσωρινά, όπως του έλεγαν. Πλέον συνειδητοποιεί ότι όσο ακολουθεί αυτό το μονόδρομο, δεν κινδυνεύει να χάσει πολλά, αλλά θα τα χάσει όλα. Δεν μπορεί λοιπόν ο μονόδρομος που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας να είναι μονόδρομος για το λαό. Από την άλλη, ευτυχώς, ναι υπάρχει εναλλακτική λύση που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Αρκεί να πιστέψει στη δύναμή του και να ορθώσει το ανάστημά του. Είναι η λαϊκή συμμαχία για την παρεμπόδιση των μέτρων, την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, της αντεπίθεσης για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ, δείχνοντας εμπιστοσύνη και συμπλέοντας με το ΚΚΕ.

«Συνθήκες γενικευμένης αναταραχής και αναρχίας» διαβλέπει να διαμορφώνονται στο εσωτερικό της χώρας στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό της η «Καθημερινή», καλώντας «το σύνολο του (σ.σ. αστικού) πολιτικού συστήματος να τεθεί προ των ευθυνών του». Προτείνει μάλιστα η εφημερίδα να συγκληθεί πάλι το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με τη συμμετοχή αυτή τη φορά των πρώην πρωθυπουργών, «οι οποίοι διαθέτουν τεράστια εμπειρία και μπορούν να συνεισφέρουν στη συζήτηση για το τι πρέπει να συμβεί άμεσα και δεν δεσμεύονται πλέον από τον εφιάλτη του πολιτικού κόστους». Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια η Ντ. Μπακογιάννη, η οποία, εκφράζοντας τα ίδια κέντρα και συμφέροντα, έκανε λόγο για «ένα Συμβούλιο Δημοκρατίας», το οποίο, όπως είπε, «θα συμφωνήσει να υπάρξει μία κυβέρνηση με ευρεία κοινοβουλευτική υποστήριξη για τα επόμενα δύο χρόνια, που θα αναλάβει να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση». Είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκουν να καλλιεργήσουν το ανάλογο κλίμα ώστε να περάσουν τα ασύλληπτης βαρβαρότητας νέα μέτρα χωρίς αντιστάσεις. Και προβάλλουν σενάρια σύμπραξης και σε κυβερνητικό επίπεδο όλου του αστικού πολιτικού κόσμου, επιδιώκοντας τη σύμπνοια και συστράτευση των αστικών κομμάτων ώστε να μεγιστοποιήσουν τη δύναμη πυρός της πλουτοκρατίας, προσδοκώντας ότι έτσι θα τσακίσουν την αντίσταση και τη λαϊκή πάλη. Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί. Τέτοια σύμπραξη είναι ακόμη πιο ισχυρός μοχλός για το τσάκισμά του. Το ζήτημα που σήμερα κρίνεται είναι ή θα σωθεί ο λαός ή τα μονοπώλια και ο καπιταλισμός. Σε αυτό το δίλημμα πρέπει να πάρει θέση.