Μ' ένα χυδαίο και ειρωνικό ρεπορτάζ, τα «ΝΕΑ» «ενημερώνουν» τους αναγνώστες τους ότι στην προχθεσινή εκδήλωση του ΚΚΕ για την κομματική αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, «οι διοργανωτές περίμεναν περισσότερο κόσμο», «το μάρκας Πεζό καμιόνι που μετέφερε κόκκινες σημαίες είχε πολύ στοκ αδιάθετο στην καρότσα», «καμιά πενηνταριά νέες και νέοι πουλάνε τον "Ριζοσπάστη"» και ότι «στις 11 ακριβώς, όπως έχει προγραμματιστεί, η Αλέκα Παπαρήγα ανεβαίνει στην πρόχειρη εξέδρα και εκφωνεί από χειρογράφου ό,τι με αδημονία περιμένει το πλήθος (...)». Αφού έφεραν την πραγματικότητα στα μέτρα της προπαγάνδας τους, τα «ΝΕΑ» σερβίρουν στους αναγνώστες τους την εκτίμηση ότι «όλα αυτά σημαίνουν ένα μονολιθικό κόμμα με ιεραρχημένες δομές, χωρίς τη δυνατότητα κυκλοφορίας της αντίθετης άποψης και της σύνθεσης (...) Σύμφωνα με όλα αυτά, το κόμμα δεν κάνει λάθη - κι αν κάνει, τα διορθώνει πολλά χρόνια μετά, "επιστημονικά", μέσω της μελέτης της Ιστορίας». Τα ΝΕΑ βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια των αστών, τα τζάκια και τα κόμματα των οποίων, όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό γερμανική κατοχή, είτε έκαναν μπίζνες με τους κατακτητές, είτε έφυγαν για τη Μέση Ανατολή, είτε στράφηκαν οι ίδιοι με όσα μέσα διέθεταν ενάντια στο λαό. Είναι καρφί στο μάτι τους ότι το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί διαχρονικά με τη θεωρία και τη δράση του στο γράψιμο της Ιστορίας από την σκοπιά του λαού. Τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει την ικανότητα αυτή τη δράση του και την ιστορία του να την προσεγγίζει κριτικά και συλλογικά, να βγάζει συμπεράσματα μακριά από τη λαθολογία, να προσεγγίζει το ρόλο της προσωπικότητας μέσα από το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο και με αυτή την ιστορική πείρα να εφοδιάζει το κίνημα στους σύγχρονους αγώνες. Τους φοβίζουν η ενιαία στρατηγική και οι αρχές του ΚΚΕ, κόντρα στη στρατηγική των αστικών κομμάτων που τους βολεύουν, για να κάνουν τη δουλειά τους οι αστοί.
Από αυτή τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλούν τα «ερωτήματα» που θέτει η εφημερίδα στο τέλος του ρεπορτάζ, όπως για παράδειγμα, «Πόσο καιρό οι πιστοί στο κόμμα χρειάζεται να περιμένουν για να αναγνωρίσει ενδεχόμενα λάθη του;», «Τι δικαίωμα έχουν τα σημερινά κομματικά μέλη στην κριτική της κομματικής ηγεσίας;». Ξέρουν ότι η εσωκομματική δημοκρατία στο ΚΚΕ δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κόμμα. Και βεβαίως καμιά σχέση δεν έχει με το θέατρο που παίζουν τα αστικά κόμματα στα μάτια του λαού, κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις τη «συμμετοχική δημοκρατία», όταν το κουμάντο γίνεται αποκλειστικά από τον αρχηγό και το επιτελείο του. Απόδειξη αυτού είναι άλλωστε και η συλλογική συζήτηση του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ, που αγκάλιασε όλο το Κόμμα, μέχρι και το τελευταίο κομματικό και κνίτικο μέλος. Να πάνε αλλού να πουλήσουν τη σάπια πραμάτεια τους τα ΝΕΑ και οι άλλοι. Οι κουτοπονηριές και οι χυδαιότητες δε δείχνουν παρά μόνο το άχτι και την ανησυχία τους για το γεγονός ότι το ΚΚΕ στέκει απέναντί τους, παρά τις προσπάθειές τους με κάθε μέσο να σπάσουν τους δεσμούς αίματος που έχει με το λαό.
Απαιτείται ενότητα ταξική, σε στέρεη βάση, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που χρόνια καλλιέργησαν οι δυνάμεις του συμβιβασμού μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αγώνας με σχέδιο, με αποφασιστικότητα, με αυταπάρνηση και σθένος. Αγώνας που θα κλιμακωθεί, που δε θα μείνει στα μισά του δρόμου, αγώνας μακρόχρονος που απαιτεί και προσωπικές θυσίες. Είμαστε σε πόλεμο. Στήνουν στον τοίχο το λαό, για να σωθεί η πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της. Με αυτά στο μυαλό, πρέπει αύριο να δοθεί η απεργιακή μάχη και να κλιμακωθεί τις επόμενες ημέρες, μέχρι τη γενική πανεργατική απεργία στις 19 Οκτώβρη, κόντρα στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της. Τώρα, συστράτευση με το ΠΑΜΕ. Ολοι στο πόδι, για να οργανωθεί αυτός ο αγώνας, να δοθεί παλλαϊκή απάντηση.