ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τρόικα προς κυβέρνηση: Μειώστε τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα» («Τα Νέα») - «Ντιρεκτίβα της τρόικας στην κυβέρνηση για τον ιδιωτικό τομέα: Καταργήστε συμβάσεις, μειώστε μισθούς» («Εθνος») - «Η τρόικα ζητεί να καταργηθούν οι κατώτατοι μισθοί» («Καθημερινή»). Βολεύει πολύ κυβέρνηση και πλουτοκρατία να φορτώνουν στην «κακή» τρόικα την πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και να εμφανίζονται οι ίδιοι ως «λευκές περιστερές» και «αθώοι του αίματος». Μόνο που η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι εδώ και πολλά χρόνια απαίτηση του ΣΕΒ και εφαρμοσμένη πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εχουν ήδη καταφέρει σημαντικά πλήγματα και έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν τη θεμελιώδη κατάκτηση της εργατικής τάξης. Με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, με την εκ περιτροπής εργασία, με τη διευθέτηση της εργασίας και την κατάργηση του 8ωρου, με την «εξαίρεση» των νέων που είναι κάτω των 25 χρόνων, με τις επιχειρησιακές - ατομικές συμβάσεις κ.ο.κ. Με όλους τους τρόπους και τα μέσα πλαγιοκοπούσαν τον κατώτατο μισθό και τώρα πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να δώσουν τη χαριστική βολή, με την πολύτιμη βοήθεια βέβαια της τρόικας (ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ), που έχει ξεκάθαρο στόχο (βλέπε όλες τις ευρω-συνθήκες) την κινεζοποίηση των μισθών, προκειμένου τα ευρωμονοπώλια να γίνουν ανταγωνιστικά και να θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του έχει το μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας - κυβέρνησης - ΝΔ, τρόικας, που του έχει κηρύξει πόλεμο και με πόλεμο πρέπει να απαντήσει για να ανατρέψει την εξουσία του.

Τρέμουν την οργανωμένη αντεπίθεση του λαού

«Στην Ελλάδα έχουμε Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και θεσμούς που προστατεύουν τους εργαζόμενους, δεν είμαστε "Ινδία" και ούτε πρόκειται να γίνουμε», φέρεται να δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε προχτές το βράδυ με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται, βέβαια, για έναν ακόμα φαιδρό λεονταρισμό, ανάλογης σοβαρότητας και αξίας με το ότι «την κρίση δεν θα την πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι», που είχε ο ίδιος πει πολλές φορές στο παρελθόν. Πολλές φορές επίσης ο ίδιος έχει διαβεβαιώσει ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης των επενδύσεων δεν σημαίνει ακόμα πιο χαμηλά μεροκάματα και μισθούς, αλλά στην πράξη η κυβέρνηση προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς στη βαλκανοποίηση ή κινεζοποίηση των μισθών. Προφανώς γι' αυτό φρόντισε αργότερα με δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Η κυβέρνηση εξετάζει κάθε παράγοντα που επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων», δήλωσε ο Η. Μόσιαλος, δίχως φυσικά να διαψεύσει ότι σε αυτούς τους παράγοντες δεν περιλαμβάνεται η κατάργηση του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαλλαγούν από τις αυταπάτες και να πιστέψουν στη δύναμη της οργανωμένης πάλης που θέτει ανοικτά το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Ο,τι και να λένε οι εκπρόσωποι και τα φερέφωνα της πλουτοκρατίας φοβούνται την οργανωμένη αντεπίθεσή του. Τρανή απόδειξη η φράση που φέρεται να είπε στην ίδια συνάντηση ο πρωθυπουργός «εγώ είμαι παρών, αντέχω, το θέμα είναι ο κόσμος να μην κάνει μπαμ»...

Απολύουν, ληστεύουν και κοροϊδεύουν χωρίς αιδώ

Δηλώσεις για την εργασιακή εφεδρεία έκανε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Ρέππας, και το μόνο που δεν είπε είναι πως οι πιο ευτυχισμένοι εργαζόμενοι πρέπει να είναι αυτοί που θα τεθούν σ' αυτό το καθεστώς. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Στην απόφαση που έλαβε το Υπουργικό Συμβούλιο, προβλέπεται ότι οι υπάλληλοι θα αμείβονται με το 60% του βασικού μισθού, με σημείο αναφοράς το νέο μισθολόγιο. Αρα το ποσό είναι υψηλότερο. Επίσης, καθ' όλη τη διάρκεια θα έχουν ασφαλιστική κάλυψη, ενώ η παραμονή τους σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας δεν προσμετράται στον υπολογισμό της σύνταξης, άρα δεν την επηρεάζει αρνητικά. Οπως, επίσης, δεν επηρεάζει τη λήψη του εφάπαξ για όσους το δικαιούνται. Κατά τα άλλα, η πολιτική για την εργασιακή εφεδρεία, είναι μια πολιτική η οποία οδηγεί σε εξορθολογισμό του Δημοσίου με κανόνες ασφάλειας για τη μεγάλη ομάδα των πολιτών που θα ενταχθεί σε αυτήν την κατηγορία». Να γελάσει κανείς με τους ισχυρισμούς του υπουργού ή να εξοργιστεί για το γεγονός που κοροϊδεύει χωρίς αιδώ χιλιάδες ανθρώπους, τους οποίους η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί με τη βία στην ανεργία και στη φτώχεια.

Στις ίδιες δηλώσεις του, ο Δ. Ρέππας παραδέχτηκε ότι το 2012 θα γίνουν πολύ λίγες προσλήψεις στο Δημόσιο ή και καθόλου. Πράγμα που σημαίνει πως όσοι βγουν φέτος στην εφεδρεία θα περάσουν στο σύνολό τους στην ανεργία, αφού δεν πρόκειται να τους δοθεί καμία δυνατότητα άμεσης επαναπρόσληψης (με όποιο εργασιακό καθεστώς), απ' αυτές τις μηδαμινές που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο. Συνεπώς για ποια ασφάλεια - έστω και περιορισμένη, έστω και για λίγους - μπορεί να γίνεται λόγος; Το χειρότερο όμως που κάνει ο υπουργός - και η κυβέρνηση - είναι ότι προσπαθεί να συγκαλύψει τη ληστεία που γίνεται στους εργαζόμενους μέσω της εφεδρείας: Ενώ στην ουσία πρόκειται για απολύσεις, κανένας εργαζόμενος απ' αυτούς δεν πρόκειται να πάρει αποζημίωση. Αντίθετα, ένα μέρος αυτής της αποζημίωσης θα χρησιμοποιηθεί για να πληρώνονται το περιβόητο 60% του βασικού τους μισθού για ένα χρόνο. Δηλαδή, την ίδια την εφεδρεία θα τη χρηματοδοτήσουν οι εργαζόμενοι με τα δικά τους λεφτά.

Καταργούν τους κατώτερους μισθούς

Η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που έβαλαν μπροστά κυβέρνηση και τρόικα, είναι πράξη πολέμου κατά της εργατικής τάξης. Χτυπάνε και το τελευταίο οχυρό των εργατικών δικαιωμάτων, την τελευταία γραμμή άμυνας που διαθέτει ο εργαζόμενος απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου. Η επιδίωξη να καταργηθεί ακόμα και ο κατώτερος μισθός, που σήμερα ανέρχεται μόλις στα 750 ευρώ και αυτά μεικτά και ό,τι άλλο προβλέπει η Εθνική Σύμβαση, είναι πρόκληση που πρέπει να πάρει απάντηση. Χτυπάνε την καρδιά της εργατικής τάξης, επιδιώκουν να τη ρίξουν στα Τάρταρα. Και αυτό η εργατική τάξη δεν πρέπει να το επιτρέψει.

Κυβέρνηση και τρόικα, με σχέδιο, μεθοδικά και ύπουλα ενεργούν κατ' απαίτηση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τις αποφάσεις που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους και έβγαλαν από το συρτάρι τα σχέδια για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και ποιος δε θυμάται τα κροκοδείλια δάκρυα που χύθηκαν αυτές τις μέρες για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που δήθεν υποφέρουν από τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων... Ποιος δεν άκουσε ότι η χώρα - και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα - πληρώνει τα σπασμένα του Δημοσίου... Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», βάζουνε στην κλίνη του Προκρούστη και αυτούς για τους οποίους δήθεν πονούσαν. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια.

Ομως, η κίνηση αυτή δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι η κλιμάκωση της ίδιας αντεργατικής επίθεσης που δεν κάνει διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε «υψηλόμισθους» και χαμηλόμισθους. Είναι ο τελευταίος κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα που περνάνε στα χέρια και στα πόδια της εργατικής τάξης από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό η κυβέρνηση προχώρησε ήδη σε μια σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις ενάντια στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, νομοθέτησε τις «ειδικές επιχειρησιακές» που νομιμοποιούν αμοιβές κάτω από τα προβλεπόμενα στον κλάδο, αύξησε τον αριθμό των μαζικών απολύσεων, μείωσε τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, μείωσε τις αμοιβές των υπερωριών, διευκόλυνε την εκ περιτροπής εργασία, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αύξησε τη δοκιμαστική περίοδο από δύο μήνες σε ένα χρόνο για να μπορούν να απολύουν οι εργοδότες χωρίς να αποζημιώνουν τους εργαζόμενους, ενίσχυσε τη μερική απασχόληση, δηλαδή το μισό μεροκάματο. Ανοιξε ήδη το δρόμο χτυπήματος των μισθών και τώρα κλιμακώνει την επίθεση με κατάργηση και του κατώτερου μεροκάματου και όλων των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Σήμερα κάθε ολιγωρία οδηγεί χιλιάδες εργάτες στον Καιάδα. Κάθε δισταγμός, μπροστά στο κόστος του αγώνα - και τέτοιο κόστος υπάρχει - θα οδηγήσει σίγουρα σε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες για όλους τους εργαζόμενους. Σήμερα, το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του πρέπει να πάρουν απάντηση. Σαν ένας άνθρωπος, η εργατική τάξη πρέπει να σηκωθεί όρθια. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Με τη σημερινή απεργία σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ. Με την κλιμάκωση και την απεργία στις 19 Οκτώβρη. Να μετατρέψουμε κάθε επιχείρηση και εργοστάσιο σε φρούριο του αγώνα. Να τους πολεμήσουμε με κάθε μέσο και τρόπο.