Στιγμιότυπο από τη βομβιστική επίθεση της περασμένης Τρίτης στο Μογκαντίσου

Ετσι, από το νέο αιματοκύλισμα ωφελημένες βγαίνουν ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, καθώς η νέα σφαγή αμάχων «δικαιολογεί» τη συνέχιση των «απαραίτητων» ιμπεριαλιστικών επιδρομών που πραγματοποιούν κατά διαστήματα από το 2006 στη Σομαλία με πρόσχημα τους ισλαμιστές της οργάνωσης «Aλ Σαμπάμπ» και απώτερο στόχο να ελέγξουν πλήρως όχι μόνον το Αφρικανικό Κέρας αλλά την πετρελαιοφόρα Αραβική Χερσόνησο και - το σημαντικότερο; - τις διεθνείς ναυτιλιακές γραμμές υψηλής κινητικότητας εμπορευμάτων και ενέργειας από και προς τον Ινδικό Ωκεανό μέσω του Περσικού Κόλπου, του Κόλπου του Αντεν και του Ορμου της Βεγγάλης (με το μάτι απέναντι στην Κίνα...).

Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι πρόσφατες αποκαλύψεις τηλεγραφημάτων Αμερικανών αξιωματούχων από τα «Wikileaks», σύμφωνα με τα οποία οι ΗΠΑ έχουν φτιάξει τους τελευταίους μήνες «αλυσίδα» νέων αεροπορικών βάσεων για Μη Επανδρωμένα Βομβαρδιστικά Αεροσκάφη (UAV) σε Αιθιοπία, σε χώρα της Αραβικής Χερσονήσου που δεν κατονομάζεται (ενδεχομένως Υεμένη...) και στις Σεϋχέλλες με τον πρόεδρό της Τζέιμς Μισέλ να προσκαλεί τις ΗΠΑ να δουν τη χώρα του σαν ένα «αεροπλανοφόρο στον Ινδικό Ωκεανό δίχως αεροπλάνα»! Το πρόσχημα για την δημιουργία αυτών των βάσεων ήταν βεβαίως οι ισλαμιστές της «Σαμπάμπ» αλλά και της «Αλ Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου» (AQAP), οι οποίοι σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σχεδιάζουν να συνεργαστούν, σε μία περίοδο κατά την οποία: α) εντείνονται στην Υεμένη (που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Σομαλία) οι συγκρούσεις ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους του προέδρου Σάλεχ και β) καταλαμβάνονται εδάφη του νότιου τμήματος της χώρας από ισλαμιστές εξτρεμιστές...

Είναι χαρακτηριστικό ότι με την παραμικρή αφορμή, οι ΗΠΑ διαδίδουν στα ειδησεογραφικά δίκτυα πως τα σχέδια των ισλαμιστών της «Αλ Σαμπάμπ» (που δεν είναι μόνον Σομαλοί, αλλά Πακιστανοί, Αφγανοί Ταλιμπάν, Αραβες ακόμη και Αμερικανοί ή Ευρωπαίοι πολίτες) έχουν σαν τελική κατεύθυνση τον έλεγχο της ανατολικής Αφρικής. Δεν το κάνουν τυχαία... Αλλωστε, εάν δεν υπήρχαν οι ισλαμιστές της «Αλ Σαμπάμπ», οι Αμερικανοί θα τους είχαν εφεύρει (όπως είχαν κάνει άλλωστε και με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν...) αφού η παρουσία και η ένοπλη δράση τους στην ευρύτερη περιοχή και η δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων - μέσω αιματοκυλισμάτων - ρίχνει νερό στο μύλο τους και ενισχύει τη θέση τους στην περιοχή, σε μία, ας μην ξεχνάμε, ρευστή γεωπολιτικά διεθνή κατάσταση με τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό Δύσης - Ανατολής (π.χ. ΗΠΑ, Κίνας/Ινδίας) στην Αφρική να οξύνεται όσο συνεχίζεται η καπιταλιστική κρίση...

Την ίδια ώρα, η επίθεση των ισλαμιστών στην καρδιά του Μογκαντίσου αποδεικνύει πως η αποχώρησή τους από βάσεις της σομαλικής πρωτεύουσας τον περασμένο Αύγουστο ήταν ένας τακτικός ελιγμός καθώς η τότε δημοσιοποίηση της λιμοκτονίας χιλιάδων Σομαλών από πείνα και δίψα έφερε στο Μογκαντίσου ισχυρές ξένες δυνάμεις - είτε ένοπλες, είτε άοπλες όπως οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αρωγής - τις οποίες στρατιωτικά δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Με την πολύνεκρη επίθεση αυτοκτονίας της περασμένης Τρίτης, οι ισλαμιστές δείχνουν πως δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους να επανέλθουν στην περιοχή, όχι μόνον γιατί απείλησαν με νέες επιθέσεις αλλά και διότι τα πράγματα στο κεντρικό και νότιο τμήμα της Σομαλίας (όπου και τα περισσότερα προπύργιά τους) δε δείχνουν και τόσο καλά... Αλλωστε, φαίνεται πως η καπιταλιστική κρίση έχει κοστίσει και στους ισλαμιστές της «Αλ Σαμπάμπ». Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 30 Σεπτέμβρη απείλησαν να σταματήσουν τη λειτουργία δύο σομαλικών τηλεπικοινωνιακών εταιρειών («Nationlink» και «Telecom Somalia») και της εταιρείας μεταφοράς χρημάτων από το εξωτερικό («Dahabashiil») στην πόλη-λιμάνι Κισμάγιο, εάν δεν τους καταβάλουν σύντομα τον ισλαμικό φόρο, γνωστό ως Zakat, που αντιστοιχεί στο 2,5% επί των εσόδων τους. Οι απειλές των ισλαμιστών μαρτυρά, αν μη τι άλλο, οικονομικές δυσκολίες...

Με δεδομένα όλα αυτά, είναι φανερό, ότι ο σομαλικός λαός βρίσκεται ασφυκτικά ανάμεσα σε ξένους ιμπεριαλιστές και στους ξένους ή ντόπιους ισλαμιστές. Προφανώς δεν πρόκειται να βρει σοβαρή ελπίδα και ευκαιρία ειρήνης και ανάπτυξης εάν δεν αποτινάξει τις αλυσίδες και από τους δύο...

Είναι επίσης η πολύχρονη ψυχολογική κυρίως κόπωση των μαζών συνδυασμένων με τη δύναμη της καθημερινής συνήθειας να μη διακρίνουν τις μικρές ανεπαίσθητες αλλαγές που στη μακρόχρονη συσσώρευσή τους δημιουργούν μέχρι και καθεστωτικό πρόβλημα. Στους δυο καθεστωτικούς πυλώνες της σχεδιασμένης σοσιαλιστικής οικονομίας και της επαναστατικής βούλησης κι ελέγχου του προλεταριάτου διαπιστώνεται ότι οικονομικά λάθη έως στρεβλώσεις και συνειδητές αρνήσεις κανόνων σοσιαλιστικής οικονομίας μπορούν να διορθωθούν έως και ανατραπούν από το επαναστατικό συνεχή έλεγχο των εργατών. Αντίθετα, η έλλειψη της εργατικής επαναστατικής βούλησης και συνεχούς ελέγχου δεν αντικαθίσταται από οικονομικά μέτρα εφόσον αυτά λειτουργούν στο πλαίσιο της γραφειοκρατικής διαχειριστικής αυτονόμησης.