Οσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η διαχείρισή της γίνεται δυσκολότερη, το αστικό πολιτικό σύστημα εντείνει την προσπάθεια να καλλιεργεί στα λαϊκά στρώματα αυταπάτες, ότι είναι δυνατό μέσα από τις «κοινωνικές επιχειρήσεις» να δοθεί διέξοδος και μάλιστα σε όφελος του λαού, στα αδιέξοδα του καπιταλισμού και της κρίσης του.

Η προπαγάνδα αυτή εστιάζει με τρόπο συστηματικό στις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Από τη μια τα θηριώδη ποσοστά ανεργίας τα οποία αντιμετωπίζουν και από την άλλη οι αυξημένες ανάγκες τους για κοινωνικές υπηρεσίες, τις μετατρέπουν σε εύκολους στόχους για τις «λύσεις» που προετοιμάζει η κυβέρνηση. Οι γυναίκες στοχοποιούνται διπλά: τόσο ως άνεργες που θα κληθούν να επιβιώσουν ως συνεταίροι - εργαζόμενες στις «κοινωνικές επιχειρήσεις», όσο και ως αποδέκτες - αγοραστές των υπηρεσιών των επιχειρήσεων αυτών.