«Για μας το ζητούμενο είναι ο άνθρωπος να ανακαλύψει τις δυνάμεις του. Δε δίνουμε καμιά ουσία, δε δίνουμε το χαπάκι της συνειδητοποίησης, της ωριμότητας, της ευθύνης»...

Οι περισσότεροι χρήστες έχουν εμφανή τα σημάδια της χρήσης και της εξαθλίωσης στο σώμα τους, ενώ υπάρχουν και νέα παιδιά που διανύουν τα πρώτα χρόνια στο «λούκι» της εξάρτησης. Ενα μεγάλο ποσοστό τους αποτελείται από άτομα που βρίσκονται στα προγράμματα χορήγησης του ΟΚΑΝΑ, έχουν δηλαδή μια δωρεάν και νόμιμη ναρκωτική ουσία από το κράτος και ψάχνουν και άλλες συμπληρωματικές. «Αν πάρεις βουπρενορφίνη μαζί με ηρωίνη παθαίνεις ανακοπή». «Αν πιεις και αλκοόλ πεθαίνεις». «Εκανα 13 υποτροπές (δηλαδή παράλληλη χρήση κι άλλων ουσιών) σ' ένα χρόνο στον ΟΚΑΝΑ και τελικά με έδιωξαν. Τώρα μπήκα στη βουπρενορφίνη. Πάω στο νοσοκομείο, παίρνω το χάπι και φεύγω». «Παίρνω μεθαδόνη από το 2002». «Περιμένω να με καλέσουν στο νοσοκομείο "Αγ. Ολγα" για να θεραπευτώ».

Είναι μόνο μερικά απ' όσα ειπώθηκαν εκείνο το μεσημέρι, με οποιαδήποτε αφορμή, «ένα τσιγάρο» ή της σχέσης που ήδη έχει δημιουργηθεί, καθώς οι περισσότεροι χρήστες γνωρίζουν την ομάδα. Εικόνες και ιστορίες που αποκαλύπτουν την «πετυχημένη» εγκληματική προπαγάνδα των τελευταίων δεκαετιών, που βάζει στο στόχαστρο την ανθρώπινη ζωή.

«Ο κόσμος ακούει για τις λίστες του ΟΚΑΝΑ και πιστεύει ότι θα γίνει καλά αν μπει. Δεν είναι αλήθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι 15 χρόνια στον ΟΚΑΝΑ και είναι κάθε μέρα στην πιάτσα και παίρνουν διάφορα. Στο ΚΕΘΕΑ όταν τελειώνει κάποιος το πρόγραμμα απεξάρτησης, αποτελεί λειτουργικό κομμάτι της κοινωνίας και κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι βγαίνουν καθαροί στην κοινωνία. Δεν έχω υπόψη μου ανθρώπους που έχουν καθαρίσει στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ», λέει ο Δημήτρης.

«Προκαλεί ερωτηματικά γιατί η πιάτσα σπρώχτηκε στο συγκεκριμένο χώρο, δίπλα στο Πολυτεχνείο. Είναι φανερό ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες και συγκεκριμένα συμφέροντα», επισημαίνει ο Ιορδάνης, ενώ η Μυρτώ αναδεικνύει άλλη μια συνέπεια της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής. «Είναι ένας πληθυσμός με υψηλή θνησιμότητα και πολλά ιατρικά προβλήματα. Οι περισσότεροι δεν έχουν ούτε βιβλιάριο απορίας. Δεκάδες απ' αυτούς τους παίρνουν καθημερινά ασθενοφόρα. Χρειάζεται να κάνουν εξετάσεις, δωρεάν. Πλέον οι ιατρικές παραπομπές στα νοσοκομεία είναι πολύ δύσκολες. Κλείνουν μονάδες, δεν ξέρουν πού να κάνουν εξετάσεις. Πώς θα κάνουμε μείωση της βλάβης; Πώς θα ξέρουμε αν κάποιος έχει ηπατίτιδα; Θα ρίχνουμε τα χαρτιά;».

Την Ομάδα Street Work αποτελούν 8 άτομα που βλέπουν χιλιάδες χρήστες το χρόνο! Οι προσλήψεις στο ΚΕΘΕΑ έχουν παγώσει εδώ και 6 χρόνια. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για εξειδικευμένη δουλειά, που δεν μπορεί να την κάνει οποιοσδήποτε. «Αν με την εφεδρεία φύγουν 3 άτομα μειώνεται στο 50% η δουλειά που κάνουμε έξω, η οποία ήδη είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν», λένε και συνεχίζουν να μοιράζουν προφυλακτικά, να συζητούν με τους χρήστες, να τους παραπέμπουν στο «OFF CLUB».

Λειτουργεί καθημερινά εκτός Σαββατοκύριακου, παρέχοντας στους εξαρτημένους έναν ασφαλή και ελεύθερο από ουσίες χώρο. Το στέκι μετράει 16 χρόνια ζωής, οι ενεργοί χρήστες (δηλαδή εκείνοι που κάνουν χρήση, δεν έχουν αίτημα θεραπείας ή είναι μέλη των προγραμμάτων χορήγησης υποκαταστάτων του ΟΚΑΝΑ) - άστεγοι και μη - δέχονται ψυχοκοινωνική υποστήριξη από το προσωπικό, μπορούν να τρώνε, να πλύνουν τα ρούχα τους, να κάνουν μπάνιο, να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες, όπως ομαδικά παιχνίδια, να φτιάξουν τα δόντια τους. Ολα εντελώς δωρεάν. Στο χώρο απαγορεύεται η βία, η χρήση και κατοχή ουσιών.

Μέσα από τη συμμετοχή στις παραπάνω δραστηριότητες και από τις συζητήσεις με το εξειδικευμένο προσωπικό, στόχος είναι ο χρήστης να κινητοποιηθεί μελλοντικά και να ζητήσει θεραπεία. Το σημαντικότερο στοιχείο της Μονάδας είναι η φροντίδα να βρεθούν κάποιες ώρες μακριά από την πιάτσα, να νιώσουν πιο ανθρώπινα. Να κάνουν ένα πρώτο «κλικ», μια μικρή αλλαγή στη ζωή τους κόντρα στην παραίτηση, για να ενεργοποιηθούν και σ' ένα βάθος χρόνου - διαφορετικό για τον καθένα - να ζητήσουν πιο ανθρώπινη ζωή και να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης.

Ο προϋπολογισμός του ΚΕΘΕΑ των προηγούμενων ετών ίσα που έφτανε για να λειτουργεί ο χώρος στο όριο. Τώρα οι εργαζόμενοι αγωνιούν «πώς θα εξασφαλίσουμε να τρώνε οι άνθρωποι που έρχονται εδώ; Πώς θα πληρώσουμε το ρεύμα; Το προσωπικό πόσο θα αντέξει να δουλεύει απλήρωτο;».

Motion Team

«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αλλαγή σε σχέση με το ρόλο της οικογένειας και την κινητοποίηση του εφήβου. Στο παρελθόν δεν υπήρχε διαπραγμάτευση ή ανοχή από τη μεριά της οικογένειας. Οταν η οικογένεια αντιλαμβανόταν ότι γίνεται χρήση από το παιδί δεν το διαπραγματευόταν, τον πήγαινε αμέσως σε πρόγραμμα. Σήμερα υπάρχει μια τάση οι γονείς να αρχίζουν να ανησυχούν όταν τα πράγματα έχουν ήδη σοβαρέψει. Το χασίς είναι πολύ διαδεδομένο και θεωρείται πια, ειδικά στους νέους, "ακίνδυνο, αθώο" κλπ. Το θέμα δεν είναι να περάσει το παιδί στην ηρωίνη. Οι γονείς πρέπει να παρέμβουν έγκαιρα, ζητώντας βοήθεια και να σώσουν μια κατάσταση. Από τα στοιχεία μας βλέπουμε ότι μπορεί να μεσολαβήσουν 3-4 χρόνια χρήσης για να ενταχθεί ένα παιδί σε θεραπεία. Αυτά είναι πολύτιμα χρόνια, γιατί το παιδί μπορεί να εμπλακεί σε πολλές ουσίες, σε παραβατικότητες, να παρατήσει το σχολείο», αναφέρει η Κ. Σκορδογιάννη. Και συνεχίζει: «Η δουλειά στα σχολεία είναι πολύ σημαντική. Τα προηγούμενα χρόνια κάναμε ενημερώσεις μετά από αιτήματα των συλλόγων γονέων. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μείωση των αιτημάτων, γιατί δημιουργείται μια ανοχή στην κοινωνία, φαίνεται να έχει εξοικειωθεί με το πρόβλημα. Το κάθε ναρκωτικό έχει τις συνέπειές του. Γονείς, εκπαιδευτικοί, φίλοι οφείλουν να κινητοποιούνται άμεσα».

«Τι σημαίνει "μαλακά" και "σκληρά" ναρκωτικά; Το δικό μου παιδί από τα "μαλακά" και "ακίνδυνα" κινδύνευσε σοβαρά. Για τα "μαλακά" βρέθηκα εδώ που είμαι. Δεν υπάρχει τίποτα αθώο και ακίνδυνο, όλα επικίνδυνα είναι. Ενα παιδί 12 χρονών - η ηλικία του γιου μου όταν έμπλεξε με τα ναρκωτικά - τι ικανότητα έχει να κρίνει τους κινδύνους των πράξεών του; Πριν 15 μέρες άκουσα έναν πολιτικό να λέει ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα ναρκωτικά είναι να τα απελευθερώσουμε εντελώς. Είναι εγκληματικά τέτοια πράγματα. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετούν. Στέλνω μήνυμα σε όλους τους γονείς: Να κινητοποιηθούν. Τα πράγματα δεν είναι αθώα», λέει ο Δημήτρης, πρόεδρος του Συλλόγου Οικογένειας της «ΣΤΡΟΦΗΣ».

«Θέλουν αποχαυνωμένα παιδιά, ακίνδυνα, χωρίς στόχους. Ερμαια. Πώς να τα θέλουν; να νοιάζονται; να βγαίνουν μπροστά και να διεκδικούν πράγματα; Οχι! Στο Σύλλογο βρήκαμε σπίτι και στήριγμα. Οταν πρωτοήρθαμε ήταν όλα στο κεφάλι μας δύσκολα και ανακατεμένα, βρήκαμε έναν τρόπο με το προσωπικό να βάλουμε μια τάξη στη σκέψη μας και να δούμε πραγματικά το πρόβλημα. Το παιδί μου ήρθε σε ηλικία 15,5 χρονών. Τώρα καμαρώνω όταν το αντικρίζω. Οι εργαζόμενοι έρχονται εδώ το πρωί και φεύγουν το βράδυ, τα Σαββατοκύριακα τα περνούν μαζί με τα παιδιά μας. Τους βλέπουμε παντού μαζί με τα παιδιά μας. Είναι σχέσεις καρδιάς πια, κομμάτια της ψυχής μας», σημειώνει η Θεοδώρα, μητέρα, μέλος του Συλλόγου Οικογένειας.

«Θα έπρεπε να γίνουν προσλήψεις να επεκταθεί αυτό το έργο και αντί γι' αυτό επεκτείνουν τη χρήση γιατί φέρνει κέρδη οικονομικά, ιδεολογικά. Θέλουν το όπιο θρησκεία των λαών. Οταν ήρθα πίστευα ότι ο γιος μου είναι άρρωστος και κάποιος θα κάνει τα μαγικά του με μια ωραία θεραπεία και μετά από 2-3 μέρες όλα θα ήταν εντάξει και θα φεύγαμε... Περνώντας από δω μέσα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα απ' όσα πίστευα και υπέθετα. Ο χρήστης δεν είναι άρρωστος. Η χρήση είναι το σύμπτωμα μιας άρρωστης κοινωνίας. Ολοι μπορούν να απεξαρτηθούν. Πώς θα γίνει καλά με τη μεθαδόνη; Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να εξαρτάται η ύπαρξή του από ουσίες», σημειώνει ο Δημήτρης και καταλήγει: «Αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί να πάρει τη νεολαία, ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια της κοινωνίας, και να το πετάξει, αυταπατάται. Θα το εμποδίσουμε. Δε θεωρούμε τα παιδιά μας "καμμένα χαρτιά". Η ανθρωπότητα έχει μέλλον»...

(Τηλέφωνο για εφήβους στο θεραπευτικό πρόγραμμα «ΣΤΡΟΦΗ»: 210.8820.277. Για οικογένειες: 210.8840.862. Το πρόγραμμα είναι Δωρεάν, χωρίς λίστες αναμονής).