ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλληλεγγύη στους μαθητές

Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και η υπουργός Παιδείας επέμειναν με νέες παρεμβάσεις τους, χτες, για την παύση - αν όχι την καταστολή - των μαθητικών κινητοποιήσεων. Οι βανδαλισμοί στα σχολεία είναι το πρόσχημα. Ξέρουν ότι δεν τους κάνουν οι μαθητές που αγωνίζονται, άσε που μπορεί και να είναι προβοκάτσιες. Η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων ετοιμάζεται για τις καταλήψεις. Και όχι μόνο τις καταλήψεις. Δεν πρόκειται για αντιπαράθεση πάνω σε μια μορφή αγώνα. Αυτό είναι εξάλλου θέμα αντιπαράθεσης εντός του ίδιου του κινήματος κι όχι υπόθεση της κυβέρνησης και της αστικής Δικαιοσύνης. Στο στόχαστρό τους μπαίνει συνολικά το δικαίωμα των μαθητών να αποφασίζουν και να αγωνίζονται για τη μόρφωση που τους στερούν, όταν δεν έχουν τα στοιχειώδη, όπως βιβλία και καθηγητές. Γι' αυτό εξάλλου αντιμετώπισαν την τρομοκρατία μέσα στα ίδια τα σχολεία τους από την πρώτη στιγμή που ζήτησαν να κάνουν συνελεύσεις και να αποφασίσουν συλλογικά για τα προβλήματά τους. Γι' αυτό ενεργοποιούν τα στελέχη της Εκπαίδευσης να γίνουν χαφιέδες και να καταδώσουν τους «πρωταγωνιστές» των κινητοποιήσεων.

Το αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους διαθέτει πλέγμα διατάξεων, από τον ποινικό κώδικα μέχρι την πράξη νομοθετικού περιεχομένου του 1999, που μπορεί να ανασύρει προκειμένου να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, καθώς και άλλες αντίστοιχες διατάξεις ποινικοποίησης συνολικότερα των αγώνων του εργατικού κινήματος που πασχίζουν να βρουν αφορμές ή και να τις κατασκευάσουν για να τις ενεργοποιήσουν. Η ενεργοποίησή τους και επιβολή τους σε κάθε φάση συναρτάται με μια σειρά παράγοντες, όπως το συσχετισμό δύναμης, το ίδιο το επίπεδο του κινήματος, το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής αλληλεγγύης, την πολιτική συγκυρία και το στρίμωγμα που νιώθει η εκάστοτε κυβέρνηση σε κάθε φάση ανόδου του κινήματος κ.ο.κ. Γι' αυτό και η αλληλεγγύη στον αγώνα των μαθητών είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη συνολικά από το εργατικό κίνημα. Εξάλλου, ο αγώνας των μαθητών δεν είναι μόνο δικός τους αγώνας, αλλά και αγώνας των γονιών, των εκπαιδευτικών, αγώνας για τη μόρφωση των παιδιών του λαού που αφορά τους πάντες. Είναι αγώνας για να έχουν τα σχολεία βιβλία, καθηγητές, θέρμανση, επαρκείς υποδομές, για να μην πληρώνουν οι γονείς διπλά και τρίδιπλα, για να μορφώνονται πραγματικά τα παιδιά κι όχι να επιμορφώνονται στο... πώς θα χειρίζονται το ποντίκι του υπολογιστή. Είναι αγώνας δίκαιος κι αυτό το δίκιο δεν μπορεί κανείς να τους το αρνηθεί.

Το δίκιο τους, όμως, δεν έχει βρει παρά λίγα δευτερόλεπτα προβολής στα αστικά μέσα «ενημέρωσης», που αντιθέτως δε λυπούνται τον τηλεοπτικό χρόνο για να προβάλουν σπασμένα θρανία και πόρτες, τα ίδια και τα ίδια πλάνα πολλές φορές, από τα μεμονωμένα σχολεία όπου έχουν σημειωθεί τέτοια φαινόμενα συμβάλλοντας στην καταστολή. Από τις διαρκείς όμως διαδηλώσεις σε γειτονιές, από τα συνθήματα και τη ζωντάνια τους, από τα συντονιστικά τους, από τις συναυλίες και τις συνελεύσεις τους, από την αλήθεια τους... δε λένε κουβέντα οι απολογητές των αστών στον Τύπο και τα κανάλια τους. Παίζουν ενορχηστρωμένα στο ίδιο παιχνίδι με τους εισαγγελείς και την κυβέρνηση. Είναι απέναντι στους μαθητές και το λαό. Ο πολύμορφος, οργανωμένος και περιφρουρημένος αγώνας του λαού και των παιδιών του είναι δίκαιος, αναγκαίος, θα είναι διαρκής και νικηφόρος.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Προπαγάνδα της συνενοχής και της υποταγής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να διασπάσει τους εργαζόμενους και να τους καταστήσει σύμμαχους της κυβέρνησης στο πέρασμα των βάρβαρων μέτρων, που με αιχμή το Δημόσιο χτυπάνε το σύνολο της εργατικής τάξης, επιχειρεί ο Αλ. Παπαχελάς από τη χτεσινή «Καθημερινή». Ο αρθρογράφος φέρνει το παράδειγμα των εργαζόμενων στην Υγεία, διαχωρίζοντάς τους σε εκείνους που κάνουν συνειδητά τη δουλειά τους από τη μια και σε εκείνους που συμμετέχουν στα κυκλώματα με τις «μαύρες» αμοιβές και την υπεσυνταγογράφηση ή είναι «τεμπέληδες». Οι πρώτοι, λέει, αγανακτούν για το γεγονός ότι «δεν έχουν δει κανέναν να πηγαίνει φυλακή» για περιπτώσεις διαφθοράς και καταλήγει ότι «είναι πολύ άδικο αυτοί οι άνθρωποι που δούλευαν και δουλεύουν σκληρά να βλέπουν σήμερα τις αμοιβές τους να μειώνονται δραστικά», αφού από την κυβέρνηση «από την αρχή της κρίσης έχουν επιλεγεί οι "εύκολες" λύσεις των οριζόντιων περικοπών ή της μαζικής εφεδρείας κάποιων κατηγοριών εργαζομένων» με αποτέλεσμα το κράτος να κινδυνεύει με διάλυση. Συμπερασματικά, ζητάει από την κυβέρνηση «να βρει τρόπους να προστατεύσει το ζωτικό πυρήνα του κράτους και να βάλει μαχαίρι εκεί όπου υπάρχει πραγματική τεμπελιά και φύρα».

Τι λέει ο αρθρογράφος; Οτι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αντιπαλέψουν τα βάρβαρα μέτρα, αλλά να απαιτήσουν αυτά να εφαρμοστούν με δικαιοσύνη, με την αυταπάτη ότι δε θα πλήξουν τους «τίμιους» και «εργατικούς». Γι' αυτό το σκοπό, αξιοποιεί παραδείγματα που αντανακλούν σάπιες πλευρές του Δημοσίου, κρύβοντας όμως ότι ευθύνη γι' αυτό έχει η αστική τάξη και τα κόμματά της, που έχτισαν το Δημόσιο με τρόπο τέτοιο ώστε να σταθεροποιηθεί η εξουσία τους. Κρύβει ακόμα το γεγονός ότι η ρεμούλα και η μίζα ανθούν γενικά στον καπιταλισμό, στη διαπλοκή δηλαδή του κράτους με τα μονοπώλια, όπως γίνεται για παράδειγμα και στο χώρο της Υγείας, όπου οι πολυεθνικές του φαρμάκου σουλατσάρουν στα νοσοκομεία, τα οποία επιπλέον η ίδια η κυβέρνηση έχει μετατρέψει σε χώρους άσκησης ιδιωτικής δραστηριότητας από τους γιατρούς (βλέπε απογευματινά ιατρεία). Επικίνδυνα φούμαρα πουλάει η «Καθημερινή» για να συνδράμει την κυβερνητική επίθεση.

Οι εργαζόμενοι όχι μόνο πρέπει να αντεπιτεθούν σε ενιαίο μέτωπο, αλλά επιπλέον να θέσουν στόχο της πάλης τους ένα Δημόσιο υποταγμένο να υπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, με γκρεμισμένη την εξουσία των αστών.

Το ΚΕΑ αλληλογραφεί με την ΕΕ...

«Στο πλαίσιο των πολλαπλών πρωτοβουλιών του ΚΕΑ, το Προεδρείο του κόμματος αναμένεται να αποστείλει τις επόμενες ημέρες ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας στην Καγκελάριο της Γερμανίας, τον Γάλλο Πρόεδρο και την υπόλοιπη θεσμική ηγεσία της ΕΕ, στην οποία θα τονίζονται οι ευθύνες τους για τις εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες και κερδοσκοπικές πολιτικές ακραίας λιτότητας, οι οποίες διευρύνουν την οικονομική κρίση στην ΕΕ και οδηγούν στην κοινωνική καταστροφή»... Η παραπάνω φράση προέρχεται από την ανακοίνωση που εξέδωσαν χτες τα όργανα του ΚΕΑ που συνεδρίασαν στο Παρίσι για την κρίση. Αφού καταχέρισαν το «νεοφιλελεύθερο μοντέλο» διακυβέρνησης της ΕΕ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον καπιταλισμό και την εξουσία των αστών, που γεννάει κρίσεις και εκμετάλλευση, αφού σκόρπισαν ένα κάρο αυταπάτες ότι η αλλαγή προς όφελος των λαών θα έρθει μέσα από κινητοποιήσεις τύπου «αγανακτισμένων» και «καταληψιών της Γουόλ Στριτ», για να θάψουν το εργατικό λαϊκό κίνημα και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, κατέληξαν να γράψουν γράμμα στη «θεσμική ηγεσία της ΕΕ» και να την καταγγείλουν για τη «νεοφιλελεύθερη και κερδοσκοπική πολιτική της»!

Αφήνουμε κατά μέρους τον... τρόμο που θα αισθανθούν οι ηγέτες της ΕΕ από το γράμμα του ΚΕΑ. Γεγονός παραμένει ότι η στρατηγική τους οδηγεί κατευθείαν στην ενσωμάτωση και στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το λαό από την ταξική πάλη για την παρεμπόδιση των βάρβαρων καπιταλιστικών μέτρων, η οποία είναι σήμερα δεμένη όσο ποτέ με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία.

Επίδειξη «μαύρου χιούμορ»...

Δε φτάνει που τσακίζουν καθημερινά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και του λαού, δε φτάνει που σηκώνουν το χέρι τους και ψηφίζουν κάθε 2 μήνες ένα ακόμη αντιλαϊκό νομοσχέδιο, δε φτάνει που ξεθεμελιώνουν κατακτήσεις δεκαετιών... κάνουν και πλάκα από πάνω! Ο λόγος για το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, που αποφάσισε χτες στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, όπου συζητείται το περίφημο «πολυνομοσχέδιο», να μας κάνει και επίδειξη «μαύρου χιούμορ».

Ετσι, λοιπόν, όταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ - και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ φυσικά - Γ. Παναγόπουλος δήλωσε από το βήμα της Επιτροπής ότι δεν είχε επαρκή χρόνο για να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που του τέθηκαν για το άρθρο που αφορά στην κατάργηση ουσιαστικά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, έλαβε την εξής απάντηση από την πρόεδρο της Επιτροπής Βάσω Παπανδρέου: «Μην ανησυχείτε θα μας τα πείτε στο επόμενο νομοσχέδιο, όπου θα καταργούνται εντελώς οι συλλογικές συμβάσεις». Και στη συνέχεια αμφότεροι χαμογέλασαν...

Είχαν προσχεδιάσει τη βάρβαρη πολιτική...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΟΙΤΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ο «Λεφτά υπάρχουν», ο «Δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα» ή αλλιώς Γιώργος Παπανδρέου, λέει πού και πού και καμία αλήθεια!

Το γιατί του συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζουμε και δεν αναμένουμε ότι θα κυριαρχήσει ποτέ ούτε στον ίδιο, ούτε στο κόμμα του. Παρ' όλα αυτά ...καταγράφεται.

Ετσι, λοιπόν, στο Υπουργικό Συμβούλιο δήλωσε πως «το 90% των διαρθρωτικών αλλαγών που προωθούμε είναι στο πλαίσιο των δικών μας επιλογών και των δικών μας προτεραιοτήτων. Είναι αυτά που έχουμε πει και προεκλογικά».

Αυτά για όσους ακόμη πιστεύουν πως το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί όπως μπορεί να γλιτώσει τη χώρα από την καταστροφή.

`Η, ακόμη χειρότερα, για όσους νομίζουν πως το ΠΑΣΟΚ παίρνει μέτρα «ενάντια στον χαρακτήρα του» και «αντίθετα με την πολιτική του φυσιογνωμία»! Γιατί κάτι τέτοια περίεργα μας λένε κατά καιρούς οι υπουργοί του.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, η κωμωδία της «οργής» και της «γκρίνιας» που υπάρχει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται και φυσικά αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης.

«Καζάνι που βράζει», «στο κόκκινο οι βουλευτές», «στα όριά της η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ»! Αυτά και πολλά άλλα διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε...

Μόνο που και τα έχουμε ξαναδεί και τα έχουμε ξανακούσει πολλές φορές. Για την ακρίβεια, όλες τις φορές που ήρθε ένα ακόμη ακραία αντιλαϊκό νομοσχέδιο στην Βουλή. Και όλοι ξέρουμε τι έγινε στη συνέχεια.

Ακριβώς αυτό που θα γίνει και με το τελευταίο «πολυνομοσχέδιο», που φυσικά μόνο «τελευταίο» δε θα είναι μια και πολλά δεινά για τους εργαζόμενους είναι ακόμη μπροστά μας.

Θα σηκώσουν όμορφα όμορφα το χεράκι τους και θα το ψηφίσουν. Με «τύψεις», «κατάρες», «πόνο καρδιάς και ψυχής» ή «χωρίς αυταπάτες», όπως κατά καιρούς λένε. Θα το ψηφίσουν πάντως.

Παπαγεωργίου Βασίλης