«Δύο γραμμές στον Περισσό για τις κινητοποιήσεις» ανακαλύπτει η «Αυγή» της Κυριακής, σερβίροντας στους αναγνώστες της ένα μυθιστόρημα από αυτά που συνηθίζει να πλέκει ο οπορτουνισμός για να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα του, όταν αυτή τον αποκαλύπτει και τον εκθέτει στα μάτια των εργαζομένων και του λαού. Το ίδιο άλλωστε κάνει από τις σελίδες και η «Ελευθεροτυπία», η οποία πρωτοστάτησε στον εξωραϊσμό της κουκούλας κατά την πρόσφατη δολοφονική επίθεση στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Η «Αυγή» διαπιστώνει «διάσταση» ανάμεσα στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και το Γραφείο Τύπου του Κόμματος σε σχέση με τον τρόπο που αντιμετώπισε τους προβοκάτορες ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνοντας του μύχιους πόθους της, γράφει ότι «η άλλοτε "τσιμεντένια" γραμμή του Περισσού αρχίζει να εμφανίζει δειλά - δειλά ρωγμές» και πως «η πρόβλεψη όσων θεωρούσαν πως η ένταση της ταξικής πάλης θα είναι καθοριστική ώστε να σπάσει η αποστειρωμένη πολιτική λογική του Περισσού αρχίζει να αχνοφαίνεται».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, αφού στο εσωτερικό του, οι πολιτικές είναι περισσότερες από τις συνιστώσες και τις ομάδες που τις εκφράζουν. Με τέτοια τερτίπια προσπαθεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι αθωώνει επί της ουσίας τους προβοκάτορες και ρίχνει στο ΠΑΜΕ τις ευθύνες για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε την Πέμπτη. Με άτιμα μέσα και με διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η «Αυγή» και η «Ελευθεροτυπία» συγκαλύπτουν τις ευθύνες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση της κουκούλας ως κινήματος, στην οποία δίνουν άλλοθι, γιατί είναι της άποψης ότι με ένα «ντου» και μια εκλογική μάχη μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι οπορτουνιστές εχθρεύονται το οργανωμένο ταξικό κίνημα και δε διστάζουν να σιγοντάρουν οποιονδήποτε του επιτίθεται και με κάθε μέσο.

Κάνει όμως μια ακόμα λαθροχειρία η «Αυγή», η οποία αυτοπαγιδεύεται στις αντιφάσεις της. Λέει συνειδητά ψέματα ότι το ΠΑΜΕ «αναγκάστηκε να πάει στο Σύνταγμα, όπου οι διοργανωτές (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) είχαν προαναγγείλει από μέρες την περικύκλωση της Βουλής». Η αλήθεια είναι εκ διαμέτρου αντίθετη, αλλά στον κόσμο των οπορτουνιστών αυτό έχει ελάχιστη αξία. Τέτοιου είδους ψέματα, όμως, ρίχνουν και το τελευταίο φύλλο συκής από πάνω τους, όταν από τη μια κράζουν προς το ΠΑΜΕ πως το Σύνταγμα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός - άρα καλά έκαναν και χτύπησαν οι τραμπούκοι - και την ίδια ώρα αναγορεύουν το συγκεκριμένο χώρο σε τσιφλίκι των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Καταγγέλλει ακόμα η «Αυγή» πως το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ αποφάσισε «να περιφρουρήσει μόνο του και χωρίς τη σύμπραξη των διοργανωτών τον χώρο της οδού Αμαλίας, αλλά και η συμπεριφορά του να αντεπιτεθεί - και να μη σταθεί μόνο στον ρόλο της περιφρούρησης του κόσμου του - στην προβοκατόρικη επίθεση που δέχθηκε από ομάδες κουκουλοφόρων, αποτυπώνονται ως μέγιστο πολιτικό λάθος»!

Τι λέει η «Αυγή»; 'Η ότι θα έπρεπε το ΠΑΜΕ να συνεννοηθεί για την περιφρούρηση της συγκέντρωσής του με τις δυνάμεις εκείνες, οι οποίες, ακριβώς επειδή εχθρεύονται τον περιφρουρημένο μαζικό αγώνα, γίνονται σε κάθε λαϊκή συγκέντρωση ο Δούρειος Ιππος για να δράσουν οι προβοκάτορες ή να συνεννοηθεί με τους προβοκάτορες, που στόχο είχαν να μπουν στη διαδήλωση και να την προβοκάρουν από τα μέσα ή να μην αμυνθεί στη δολοφονική επίθεση. Και συμπληρώνει η εφημερίδα ότι η αιτία του μακελειού της Πέμπτης δεν ήταν η δράση των παρακρατικών, αλλά το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ προσπάθησε συντεταγμένα να τους απωθήσει, αντί να κάτσει ακούνητο να τρώει τις κοτρόνες και τα άλλα φονικά όπλα που οι παρακρατικοί κουβαλούσαν μαζί τους! Κάθε επιπλέον προσπάθεια που κάνουν οι οπορτουνιστές να δικαιολογήσουν τη στάση τους ενάντια στο ΠΑΜΕ, τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερο σαν δύναμη αφερέγγυα και επικίνδυνη για το κίνημα. Να βγάλουν συμπεράσματα οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι που παλεύουν με θεούς και δαίμονες για να τα βγάλουν πέρα. Καμιά ανοχή στους παρακρατικούς και τραμπούκους που χτυπούν τους αγώνες, κανένα άλλοθι σε όσους πολιτικά δίνουν άλλοθι στην κουκούλα.

Σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων σε όλους τους χώρους δουλειάς και σε συντονισμό με άλλους χώρους και το εργατικό κίνημα γενικότερα, προσανατολίζεται το Συντονιστικό Εργαζομένων και Απολυμένων Ψυχικής Υγείας - Πρόνοιας και Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων. Αμεση διεκδίκησή τους, «ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας που να καλύπτει τις ανάγκες όλης της κοινωνίας, κάτω από τον έλεγχο των απλών εργαζομένων, του εξυπηρετούμενου πληθυσμού και του κοινωνικού συνόλου. Η υγεία, σωματική και ψυχική, είναι δικαίωμα όλων και όχι πολυτέλεια για τους λίγους».

Οι εργαζόμενοι και απολυμένοι απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης απαιτούν: Να παρθούν πίσω όλες οι αποφάσεις και οι εγκύκλιοι για περικοπή χρηματοδότησης, εργασιακή εφεδρεία και συγχωνεύσεις στους φορείς και οργανισμούς Υγείας. Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων για να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία όλων των φορέων για το υπόλοιπο του 2011. Προϋπολογισμός για το 2012 που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του χώρου.Η ενίσχυση και ο σχεδιασμός των φορέων που εξυπηρετούν τα πιο αδύναμα και αποκλεισμένα μέλη της κοινωνίας αποτελεί υποχρέωση του κράτους, ειδικά σε περίοδο κρίσης.Εργασιακή ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει στην Υγεία. Κανένας εργαζόμενος σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας (προθάλαμος της ανεργίας), καμιά αλλαγή εργασιακού αντικειμένου. Ανάκληση όλων των απολύσεων.