ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 28 Οχτώβρη 2011
Σελ. /32
Βγάζουν «λάδι» την ΕΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην ανακοίνωση της ΔΗΜ.ΑΡ. για την 28η Οκτώβρη αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου είναι και σήμερα σημαντικό γιατί συμπίπτει με μια εποχή που σε πολλές χώρες της Ευρώπης καταγράφονται ακροδεξιές και φασίζουσες αντιλήψεις, στηριγμένες στον εθνικισμό, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Η πάλη απέναντι σε αυτές τις λογικές παραμένει και σήμερα βασικό καθήκον των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων που πιστεύουν στη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανοιχτή κοινωνία».

Ωραία στρογγυλεμένα λόγια, αλλά υποκριτικά. Δε λέει όλη την αλήθεια η ΔΗΜ.ΑΡ. γιατί δεν τη συμφέρει αυτή η αλήθεια. Δεν καταγράφονται απλώς ακροδεξιές και φασίζουσες αντιλήψεις σε χώρες της Ευρώπης. Πριμοδοτούνται απ' την ίδια την ΕΕ, την οποία το κόμμα του κ. Κουβέλη προστατεύει σαν το «άγιο δισκοπότηρο». Η ΕΕ έχει δώσει «γραμμή» να χτυπηθεί πάση θυσία ο σοσιαλισμός, αναγνωρίζοντας σ' αυτόν το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού, τρέμοντας για την επίδρασή του στις λαϊκές συνειδήσεις.

Και δε διστάζει προς τούτο να εξισώνει το φασισμό - ναζισμό με το σοσιαλισμό, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι εκείνους που τον πολέμησαν και τον τσάκισαν, κατακτώντας με το αίμα τους την ελευθερία για τους λαούς της Ευρώπης απ' τη ναζιστική μπότα. Η στάση της αυτή ενθαρρύνει δυνάμεις σε χώρες - μέλη της να προχωρούν ακόμα πιο πέρα και να νομοθετούν σωρηδόν σε βάρος Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, να ποινικοποιούν τη δράση τους θέλοντας να την παρεμποδίσουν, να απαγορεύουν τα σύμβολά τους, να προχωρούν ακόμα και σε διωγμό κομμουνιστών, αντιφασιστών αγωνιστών.

Τα φαινόμενα αυτά εντείνονται μεσούσης της κρίσης, όπου ο καπιταλισμός σαν «λαβωμένο θηρίο» επιτίθεται με αγριότητα και καταφεύγει στον αντικομμουνισμό, στην καταστολή, στον αυταρχισμό.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να μη βλέπουν ότι το ευρωενωσιακό οικοδόμημα πλέει πια πολύ βαθιά στα νερά της πιο μαύρης αντίδρασης. Είναι όχι απλά εχθρικό για τους λαούς αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο, κατ' αντανάκλαση της εξουσίας των μονοπωλίων την οποία εκφράζει και υπερασπίζει.

Είναι επικίνδυνος

Το καταγράφουμε, αυτό που δήλωσε χτες στον ΦΛΑΣ ο Γ. Καρατζαφέρης: «Θα εγκατασταθούν εδώ οι ελεγκτές της τρόικας. Θα ελέγχουν τους υπουργούς και τα υπουργεία, χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες. Δεν θέλω να πάω στο χειρότερο ενδεχόμενο, που θα είναι να σκοτώσει κάποιον από αυτούς η τρομοκρατία. Αυτό είναι το χειρότερο το οποίο θα μπορούσε να συμβεί. Δεν θέλω να σκέφτομαι καθόλου αυτό το ενδεχόμενο. Αρνούμαι να σκεφτώ τις συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο. Εύχομαι και προσκυνώ τον Κύριο, να μην συμβεί κάτι τέτοιο»...

Τι ακριβώς επιδιώκει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.; Τη μια μιλά για Γουδή, την άλλη για τρομοκρατία. Πού το πάει ο θιασώτης του «γύψου»; Δε νοιάστηκε για τα κυριαρχικά δικαιώματα αφού είναι θιασώτης του κεφαλαίου το οποίο υπερασπίζεται. Απλά, ως ακροδεξιός και εθνικιστής, πασχίζει παραπλανώντας το λαό να μιλήσει για «πατριωτισμό» για να τον εγκλωβίσει σε κάτι που ο ίδιος δεν πιστεύει, αφού είναι με το κεφάλαιο, και να τον υποτάξει στην αντιδραστική πολιτική καλλιεργώντας του φόβο και αναδείχνοντας λάθος εχθρό, τον «υποτιθέμενο κατακτητή», όταν ο εχθρός είναι τα μονοπώλια και τα αστικά κόμματα, το αστικό κράτος. Το κάνει ώστε να κάτσει «φρόνιμα» μπροστά στα νέα σαρωτικά μέτρα που με βεβαιότητα έρχονται ως συνέπεια και του «κουρέματος». Απλώς αναρωτιόμαστε πού το πάει γιατί οι καιροί είναι πονηροί, γιατί σκέψεις όπως αυτές δε διατυπώνονται από αφέλεια και για να γίνεται κουβέντα γενικώς.

Σαν κακόγουστο αστείο...

Σαν κακόγουστο αστείο ακούγεται ο «εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Αποταμίευσης» στα σχολεία, σε μία περίοδο που τα νοικοκυριά όχι μόνο δεν μπορούν να βάλουν χρήματα στην άκρη, αλλά αδυνατούν να καλύψουν και στοιχειώδεις ανάγκες. Το υπουργείο Παιδείας απαντά θετικά σε αίτημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου να επισκεφτεί δημοτικά σχολεία της Αθήνας για να προωθήσει την αποταμίευση. Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά την προθυμία του υπουργείου να διαθέτει άδεια εισόδου στα σχολεία σε διάφορους φορείς, αρκεί ο σκοπός να μην έρχεται σε σύγκρουση με το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Οταν τα «ταμεία» των σχολείων είναι άδεια και ξεκινά «στα ζεστά» η κουβέντα για χαράτσωμα των γονιών για πετρέλαιο, όταν μαθητές δεν έχουν να φάνε, όταν μειώνονται δραματικά τα εισοδήματα των γονιών και των εκπαιδευτικών, το υπουργείο δείχνει και με αυτή την κίνηση πόσο κατανοεί τα λαϊκά προβλήματα και τις λαϊκές ανάγκες και καταφέρνει να συνθέσει το πιο σύντομο ανέκδοτο με τις λέξεις «εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Αποταμίευσης στα σχολεία»...


Πάντα νέα χειρότερα αντιλαϊκά μέτρα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ, ΒΕΒΑΙΑ, ΤΟ αστείο της χτεσινής μέρας; Μα, ποιο άλλο από τη διαβεβαίωση του Ε. Βενιζέλου ότι «δεν θα παρθούν νέα εισπρακτικά μέτρα» (φυσικά, διευκρίνισε ότι αναφέρεται στο 2011 που εκπνέει και το 2012).

Αν συνδυάσουμε τη ...διαβεβαίωση αυτή με την κυβερνητική θέση περί αναγκαιότητας πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2012, την οποία υποστηρίζει με τις δηλώσεις του και ο Αντώνης Σαμαράς, τότε μόνον μια βεβαιότητα μπορεί να έχουμε.

Οτι θα ληφθούν και νέα εισπρακτικά μέτρα χωρίς καμία αμφιβολία, τα οποία, μάλιστα, θα συνοδευτούν με μείωση μισθών και συντάξεων. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουμε μόνον εμείς, αλλά όλος ο κόσμος.

Γι' αυτό το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να οργανωθεί στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές και όπου αλλού ζει και εργάζεται προσπερνώντας όλη την «μπαρουφολογία», που θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες προκειμένου να μας πείσουν για μια ακόμη «εθνική επιτυχία».

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ καλύτερη εικόνα τού τι σημαίνει αυτή η περίφημη συμφωνία, δεν έχουμε παρά να προσέξουμε την αντίδραση του προέδρου του ΣΕΒ (που, σας θυμίζουμε, ήταν αντίθετος με το «κούρεμα»).

Είναι, λέει, μια «ευκαιρία» και «πρέπει όλοι να δουλέψουμε». Προφανώς, εννοεί ότι είναι μια καλή «ευκαιρία» για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα οι βιομήχανοι και οι εργαζόμενοι να «δουλέψουν» με μικρότερους (ή ενίοτε καθόλου) μισθούς, χωρίς ωράρια και δικαιώματα.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ενώ οι Ελληνες εργαζόμενοι περιμένουν το φορολογικό νομοσχέδιο του Βενιζέλου που θα τους ξεζουμίσει ακόμη περισσότερο, οι ...Ελληνες εφοπλιστές έχουν άλλες προσμονές.

Ο υπουργός Ανάπτυξης, Μ. Χρυσοχοΐδης, τους υποσχέθηκε νέο νομοσχέδιο για το χώρο, με το οποίο, όπως δήλωσε, «θα στηρίξουμε την ελληνική ναυτιλία σαν οικονομική ανταγωνιστική δραστηριότητα».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανώς, αυτό το νομοσχέδιο δε θα περιέχει φόρους για τους εφοπλιστές, διότι δεν είναι όλοι οι «Ελληνες» το ίδιο...

Για τα «κυριαρχικά δικαιώματα»

Επιστρέφοντας χτες από τις Βρυξέλλες, ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να καθησυχάσει τους ντόπιους συμμάχους του ότι η εθνική κυριαρχία δεν απειλείται από τη μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα κλιμακίων της τρόικας, που αναλαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο στην εκτέλεση όσων συναποφασίζουν δανειστές και δανειζόμενοι, στο πεδίο της ελεγχόμενης πτώχευσης. Τόσο η δική του πρεμούρα, όσο και των άλλων αστικών κομμάτων ή των οπορτουνιστών για τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της χώρας, κάθε άλλο παρά αθώα είναι, σε μια περίοδο που όλοι τους πολεμούν λυσσαλέα να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση.

Νομοτέλεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι και η ανισομετρία. Αν χαθεί το βασικό, ότι, δηλαδή, οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι καπιταλιστικές οικονομίες, σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης δράσης του κεφαλαίου, είναι σχέσεις αλληλεξάρτησης, τότε οι χώρες που βρίσκονται χαμηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα φαντάζουν σαν εξαρτημένες από τις πιο ισχυρές οικονομικά. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι έτσι. Ενα παράδειγμα: Την περίοδο που εξελισσόταν το σχέδιο Μάρσαλ, τεχνοκράτες των ΗΠΑ είχαν μόνιμη παρουσία στην Ελλάδα για να επιβλέπουν και να διευθύνουν την απορρόφηση των αμερικανικών κονδυλίων. Από τη σκοπιά των ιδιαίτερων συμφερόντων των ΗΠΑ, τα χρήματα προς την Ελλάδα συνέβαλαν στην καπιταλιστική ανοικοδόμηση και στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας, όροι αναγκαίοι για τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή, και μάλιστα σε συνθήκες ένοπλης ταξικής πάλης.

Αντίστοιχα, από τη σκοπιά της ντόπιας αστικής τάξης, τα αμερικανικά πακέτα σήμαιναν το χτίσιμο υποδομών για τον εκσυγχρονισμό της καπιταλιστικής παραγωγής, γεγονός που θα έκανε το κεφάλαιο πιο ισχυρό, άρα και πιο επιθετικό απέναντι στο λαό. Από αυτή τη σκοπιά, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας, βλέποντας μακροπρόθεσμα το γενικό του συμφέρον. Το ίδιο έγινε και με την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και με την προσχώρησή της σε οποιαδήποτε καπιταλιστική συμμαχία, η οποία αυτόματα συνεπάγεται συνειδητή απεμπόληση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο της αλληλεξάρτησης των οικονομιών. Τα αστικά κόμματα και οι οπορτουνιστές είναι υπέρ της ΕΕ. Ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στηρίζουν την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη παραχώρηση αρμοδιοτήτων από ένα κράτος - μέλος στα υπερεθνικά όργανα της Ενωσης.

Το δάνειο από την τρόικα είναι συν-επιλογή της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, επιβεβλημένη από το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης, παρά τους επιμέρους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της. Οι ισχυρές καπιταλιστικά χώρες δανειοδοτούν την Ελλάδα προσδοκώντας πολλαπλά οφέλη, τόσο στο επίπεδο της οικονομίας, με τη διάσωση του ευρώ, όσο και στην ενσωμάτωση του κινήματος, σε μια χώρα που δείχνει έντονα σημάδια λαϊκής ανάτασης. Η ντόπια πλουτοκρατία, από την πλευρά της, κερδίζει με τα δάνεια την παραμονή της στην Ευρωζώνη, με την οποία έχει ταυτίσει τα στρατηγικά της συμφέροντα. Στο ζύγι αυτών των συμφερόντων βρίσκονται μόνιμα τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως απέδειξε και η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ. Πραγματική λαϊκή κυριαρχία σημαίνει όλος ο πλούτος της χώρας στα χέρια του λαού. Σημαίνει λαϊκή εξουσία και οικονομία και σύναψη σχέσεων με άλλες χώρες στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος με κερδισμένο το λαό.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ