Χτες, μέρα που έγινε γνωστό ότι οι τράπεζες πήραν νέο δώρο 30 δισ., έγινε, επίσης, γνωστό πως η πείνα δεν εμφανίζεται μόνο στα παιδάκια του δημοτικού, αλλά και στα πανεπιστήμια.

Το γεγονός που καταγράφηκε σε σχολή με κυριαρχία της ΔΑΠ, στη Λαμία, ας προβληματίσει ειδικά τους ψηφοφόρους της ΝΔ, που βλέπουν το κόμμα τους να εγκρίνει τη θανάτωση ενός λαού για να σωθούν τα μονοπώλια.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη κανόνιζε τις λεπτομέρειες για το ποιοι θα είναι αυτοί (κυβέρνηση) που θα εφαρμόσουν τη δανειακή σύμβαση, δηλαδή το τσάκισμα των λαϊκών στρωμάτων, στα σπίτια πήγαιναν μαζικά τα χαρτιά με το χαράτσι που ενσωματώνεται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Το γεγονός ότι βγαίνουν στα κανάλια διαμαρτυρόμενοι και εκείνοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και που η κυβέρνηση θεωρεί ότι τους έχει στο τσεπάκι της, ας προβληματίσει τους ίδιους, καθώς έχουν άλλη επιλογή, τη συστράτευση με το ταξικό κίνημα.

Χτες, την ώρα που η αστική τάξη μάζευε υπογραφές προθύμων και εκβίαζε το λαό με πτώχευση, γινόταν παράλληλα γνωστό πως τρέχουν πια οι ημερομηνίες για την καταβολή όλων των νέων αντιλαϊκών φόρων που έχουν ήδη ψηφιστεί.

Το γεγονός ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν ήδη πτωχεύσει σημαίνει πως ο εκβιασμός πρέπει να επιστραφεί.

Την ώρα που η αστική τάξη λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, να γίνει ακόμα πιο καθαρό ότι η εργατική τάξη δεν υπογράφει την καταδίκη της.

Οι δυο κόσμοι είναι σε σύγκρουση σήμερα. Οσο κι αν η αστική τάξη μιλάει για το μέλλον της πατρίδας δείχνοντας το σεντούκι της, για την εργατική τάξη η ζωή είναι εδώ και τώρα. Τώρα πρέπει να οργανώσει την άμυνά της, τώρα την αντεπίθεσή της, τώρα να γκρεμίσει αναχώματα για να γίνει ορμητικό ποτάμι η οργή της, να σαρώσει ό,τι της στερεί κάθε αύριο.

Η αστική τάξη λειτουργεί ως ενιαία τάξη, έχει και τους μεταξύ της ανταγωνισμούς. Συνασπίζεται, όμως, απέναντι στο λαό για να τον τσακίσει.

Ερμηνεύοντας έτσι τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, για το λαό πρέπει να είναι παγερά αδιάφορο το αν η αστική τάξη βρήκε η δεν βρήκε την κυβέρνησή της χτες, θα το κάνει σήμερα η αύριο. Το θέμα είναι να βαθύνουν τα ρήγματα στην εξουσία της.

Μπροστά είναι τα κρίσιμα.

Πριν απ' όλα, το γεγονός ότι καθώς θα βαθαίνουν τα αδιέξοδα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης θα απαιτείται πιο ισχυρή εξουσία για να καταστείλει τις αντιδράσεις.

Το λέει καθαρά το άρθρο στα «ΝΕΑ». Η μεγάλη συνεισφορά των Παπανδρέου - Σαμαρά στην υπόθεση της αστικής τάξης, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, είναι η άμβλυνση ως και καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, έτσι που να εξασφαλίζει μακροημέρευση στο σύστημα.

Στην πρεμούρα τους να αντιμετωπίσουν το λαϊκό παράγοντα, οι αστοί αρθρογράφοι ομολογούν ότι ο αγωνιζόμενος λαός ορθώνει ήδη σοβαρά εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου.

Το ακόμα πιο καλό είναι πως στενεύουν τα όρια. Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, κάθε εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων αποδεικνύεται βραχύβια. Την ώρα που η αστική τάξη ρίχνει και τις εφεδρείες της στη μάχη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν στείλει ακόμα στο μέτωπο τον κύριο όγκο των μάχιμων δυνάμεών τους.

Οσο πιο γρήγορα γίνει αυτό συνείδηση στην εργατική τάξη, ώστε να οδηγήσει σε αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων που μάχονται στη πρώτη γραμμή, τόσο λιγότερα τα θύματα ανάμεσα στους εργάτες.

Ολοι, μα όλοι, οι αστοί αναλυτές χρησιμοποιούν όρους της χαρτοπαιξίας για το πολιτικό παιχνίδι. Σημαίνει ότι ξέρουν να παίζουν χαρτιά ή ξέρουν τι σημαίνει τζογαδόρος.

Ομως, η ζωή των ανθρώπων δεν είναι τζόγος. Ο εργάτης ξεκινά για τη δουλειά για να γυρίσει νικητής χωρίς ρίσκα, ακόμα κι εκεί που η δουλειά το επιβάλλει. Οι άνθρωποι έχουν πραγματικά προβλήματα να λύσουν, όπως το μεγάλωμα των παιδιών τους. Οταν ένας σύλλογος γονέων βρίσκεται απέναντι σε πεινασμένα παιδιά διεκδικεί συσσίτια από το κράτος, δεν παίζει λότο. Ετσι και στην πολιτική αντιπαράθεση, την ώρα που οι αστοί τζογάρουν για τα συμφέροντα της τάξης τους, οι εργάτες οφείλουν να οργανώνουν την πάλη τους ώστε να βγουν νικητές. Εκεί συγκεντρώνεται πια όλη η προσοχή.

Στελέχη, μέλη, φίλοι του ΚΚΕ απλώνουν, ήδη, τη δράση τους στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Εργάτη τον εργάτη συζητούν για το κύριο. Πώς θα οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, ώστε πράγματι να χάσει η πλουτοκρατία. Να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια, να ανατραπεί η εξουσία τους. Προβάλλουν τη μόνη συμφέρουσα για το λαό διέξοδο: Την αντεπίθεση για ριζικές αλλαγές, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μονοπώλια. Σ' αυτήν τη μάχη έχουν θέση, οφείλουν να πάρουν θέση, όλοι όσοι είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, είτε ψήφισαν ΝΔ, κατανοούν πως εδώ μάχεται πια τάξη με τάξη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Λαϊκό μέτωπο ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το κρίσιμο βήμα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Προσωρινή κυβέρνηση μακράς... διαρκείας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Βήμα σημειωτόν ενώ η Ε.Ε. πιέζει

ΕΘΝΟΣ: Εδώ και τώρα κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας

ΒΡΑΔΥΝΗ: Adhoc κυβέρνηση συνεργασίας

ΛΟΓΟΣ: Θρίλερ για συγκρότηση νέας κυβέρνησης

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εμπλοκές στον σχηματισμό της μεταβατικής κυβέρνησης

ΤΑ ΝΕΑ: Υπογράψτε και οι δύο για να πάρετε τα 8 δισ. ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Απαιτούν δήλωση μνημονιακών φρονημάτων

ΑΥΡΙΑΝΗ: Να σταματήσει η ξεφτίλα των εκβιασμών

Η ΑΥΓΗ: Κρύβουν τη γύμνια τους

ΝΙΚΗ: Ποιοι και πώς θα γλιτώσετε το χαράτσι της ΔΕΗ

«Η βαθιά καπιταλιστική κρίση, οι ανταγωνισμοί που οξύνονται ακόμα και στο εσωτερικό της αστικής τάξης, οι κλιμακούμενες λαϊκές αντιδράσεις στην κυρίαρχη πολιτική, η σταδιακή απαξίωση στις λαϊκές συνειδήσεις θεσμών του αστικού συστήματος, μεγαλώνουν τις δυσκολίες των αστικών κομμάτων να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, με δεδομένο ότι η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική και δεν μπορεί να μετριάσει τις αντιλαϊκές συνέπειες της κρίσης. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, που αντικειμενικά δημιουργούν προϋποθέσεις να οξυνθεί η ταξική πάλη, αυτό που οι αστοί βάζουν ως πρωταρχικό ζήτημα είναι η διασφάλιση των γενικών συμφερόντων τους ως τάξη, χωρίς αυτό να εξαλείφει τους επιμέρους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις μεταξύ τους, που ίσως τις παραμερίζουν προσωρινά μπροστά στον κίνδυνο αδυναμίας του αστικού πολιτικού συστήματος να λειτουργεί αποτελεσματικά.

Γι' αυτό θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Πασχίζουν να επιβάλουν τη συναίνεση του λαού στην πολιτική πραγματοποίησης των συμφερόντων τους σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Θέλουν συμπαγές μέτωπο απέναντι στο λαό επειδή φοβούνται τη δύναμή του. Στην Ελλάδα, η ανησυχία τους είναι μεγαλύτερη, επειδή υπάρχει το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, που πρωτοστατεί στο δυνάμωμα και τη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Με τη στρατηγική του συμβάλλει καθοριστικά στο να μπαίνουν εμπόδια στο πέρασμα των αντιλαϊκών μέτρων και, ταυτόχρονα, συσπειρώνει πλατιές λαϊκές μάζες για την ανατροπή της κυρίαρχης εξουσίας και πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αφήσουν ούτε ώρα να πάει χαμένη. Οι δικοί τους αγώνες είναι που ζορίζουν το σύστημα και μεγαλώνουν τα αδιέξοδά του. Συμφέρον του λαού είναι να διευρύνει τα ρήγματα που το κεφάλαιο και τα κόμματά του προσπαθούν να κλείσουν με κυβερνήσεις συνεργασίας, τρομοκρατία και καταστολή. Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από μια κυβέρνηση που έχει διακηρυγμένο στόχο να περάσει νέα σαρωτικά μέτρα για να σωθεί η πλουτοκρατία με χρεοκοπημένο το λαό. Καμιά ανοχή και στα αναχώματα, που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό και να μπάσουν την αστική διαχείριση από την πίσω πόρτα, με "προοδευτική" δήθεν διακυβέρνηση. Να βρει το διάολό της και αυτή η κυβέρνηση από το λαό. Να μην μπορέσει να πάρει ούτε ένα μέτρο, να μη σταθεί. Οργάνωση παντού, στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, στα χωριά, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ για να δείξει ο λαός τη δύναμή του, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).