Μπρυμαίρ (σ.σ.: «ομιχλώδης») ήταν ο δεύτερος μήνας του ημερολογίου που είχε καθιερώσει η Γαλλική Επανάσταση το 1789. Αντιστοιχούσε, περίπου, στο διάστημα από 22 Οκτώβρη μέχρι 21 Νοέμβρη του Γρηγοριανού ημερολογίου.

Η 18η Μπρυμαίρ του 1799 ήταν η ημέρα που ο Ναπολέων Βοναπάρτης προχώρησε στο πραξικόπημα και ανακηρύχτηκε πρώτος ύπατος της Γαλλίας.

*

Η ημερομηνία έγινε πασίγνωστη πολλά χρόνια αργότερα από το κορυφαίο έργο του Καρλ Μαρξ «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», όπου αναλύει το ταξικό υπόβαθρο που επέτρεψε στον ανιψιό του Ναπολέοντα, τον «μέτριο και γελοίο» Λουδοβίκο Βοναπάρτη, να προβεί στο δικό του πραξικόπημα το 1851.

Ενα έργο που επιβεβαιώνει τα λόγια του Ενγκελς ότι

«ο Μαρξ είναι εκείνος που πρώτος είχε ανακαλύψει το μεγάλο νόμο κίνησης της Ιστορίας, το νόμο που σύμφωνα με αυτόν όλοι οι ιστορικοί αγώνες, αδιάφορο αν γίνονται στον πολιτικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό ή σε οποιονδήποτε άλλο ιδεολογικό τομέα, δεν είναι πραγματικά παρά ή περισσότερο ή λιγότερο καθαρή έκφραση των αγώνων ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις (...)».

*

Είναι στη «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» όπου ο Μαρξ, πέραν της περίφημης αναφοράς του στην Ιστορία

- που όπως σημειώνει γράφεται ως τραγωδία και επαναλαμβάνεται ως φάρσα -

εξηγεί με ταξικούς όρους τις πολιτικές εξελίξεις και τονίζει ότι ήταν ακριβώς

«...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία (που) δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση, που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα (...)».

*

Παρεμπιπτόντως:

Η 18η Μπρυμαίρ, που τόσο έχει ταυτιστεί με τις πολιτικές καντρίλιες της τάξης των εκμεταλλευτών, αντιστοιχούσε στην 9η Νοέμβρη του δικού μας ημερολογίου.

Σήμερα έχουμε 9 Νοέμβρη...

Αφού αυτά που αποφασίστηκαν την 26η Οκτώβρη στις Βρυξέλλες είναι η «σωτηρία της Ελλάδας»,

αφού μέσω αυτών των αποφάσεων υπηρετείται το «καλό» του ελληνικού λαού,

τότε:

• Γιατί ο Παπανδρέου και η αυτοδύναμη κυβέρνησή του εξαναγκάζεται σε φυγή για να εφαρμοστούν αυτές οι τόσο «σπουδαίες» και «σωτήριες» αποφάσεις;
• Αν είναι τόσο «σωτήριες» αυτές οι αποφάσεις, γιατί όλο το αστικό πολιτικό σύμπαν έπαθε τέτοια πρεμούρα και εκτίμησε ότι για να εφαρμοστούν πρέπει να βάλουν πλάτη όλοι μαζί;
• Γιατί από την επόμενη στιγμή των «σωτήριων» αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη συντελούνται το απίθανο καραγκιοζιλίκι, οι εξευτελισμοί και οι κωλοτούμπες με τα δημοψηφίσματα, τις Κάννες, τις ψήφους εμπιστοσύνης, τα κομπρεμί κ.ο.κ. ώστε να βρεθεί τρόπος εφαρμογής τους;
• Αφού οι αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη «σώζουν» την Ελλάδα, γιατί τόση μεγάλη δυσκολία να εντοπιστεί εκείνος ο πρόθυμος «σωτήρας» που θα τις εφαρμόσει και θα «σώσει» την Ελλάδα;

***

Ακόμα και πλήρη άγνοια να έχει κάποιος, ακόμα κι αν υπήρχε παντελής έλλειψη πληροφόρησης για τις αποφάσεις των Βρυξελλών,

κοινή λογική χρειάζεται:

*

Οσα ετοιμάζουν από δω και πέρα για το λαό είναι

λαιμητόμος και

οδοστρωτήρας μαζί.

*

Οσα θέλουν να επιβάλουν είναι

τόσο βάρβαρα,

τόσο επώδυνα,

τόσο καταστροφικά

που μπροστά τους, τα όσα ζήσαμε τα δυο προηγούμενα χρόνια με το μνημόνιο, θα φαντάζουν παιδική εκδρομή.

Γι' αυτό τρέχουν. Γι' αυτό κλυδωνίζονται. Γι' αυτό «ψάχνονται».

***

Αν επρόκειτο για τη «σωτηρία» της Ελλάδας και του λαού της, τότε τίποτα από όσα βιώνουμε αυτές τις μέρες δε θα χρειαζόταν.

Αντί να συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν, αντί των παραιτήσεων, των υποψηφιοτήτων, των διαβουλεύσεων, των ολονυχτιών, θα έκαναν το εξής απλό:

Θα τα εφάρμοζαν και θα μας... «έσωζαν».

*

Αλλά ξέρουν:

Ξέρουν ότι η απόφαση της 26ης Οκτώβρη και τα μέτρα που τη συνοδεύουν ισοδυναμούν με την εκτέλεση του ελληνικού λαού!

Ξέρουν ότι πρόκειται για ένα μαζικό έγκλημα!

Ενα πρωτοφανές ταξικό έγκλημα κατά των εργαζομένων, που με ένα μόνο τρόπο έχουν ελπίδες να το επιχειρήσουν:

Με το να «δέσουν» πολιτικά τον ελληνικό λαό.

*

Ξέρουν, όμως, και κάτι επιπλέον:

Οτι ακόμα κι αν το επιχειρήσουν είναι τέτοιο το μέγεθος του εγκλήματος που και πάλι οι πιθανότητές τους να το φέρουν σε πέρας είναι τόσο περιορισμένες ώστε μόνο ενώνοντας τις μεταξύ τους δυνάμεις μπορούν να έχουν ελπίδες επιτυχίας.

*

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν ο καθένας μόνος του.

Να γιατί δυσκολεύονται να βρουν την κοινή «περπατησιά» για την εφαρμογή της πολιτικής υπέρ της οποίας όλοι μαζί συνομολογούν.

Γιατί τρέμουν το λαό!

*

Και να γιατί ο ελληνικός λαός έχει μια και μόνο επιλογή:

Να μετατρέψει τους εφιάλτες τους σε πραγματικότητα!

Σε αυτό το πρωτοφανές έγκλημα που ετοιμάζουν εις βάρος του, να τους απαντήσει με μια πρωτοφανέρωτη εκδήλωση της δύναμής του.

Να ορθώσει το ανάστημά του ακόμα ψηλότερα, να τους ανατρέψει και να τους σαρώσει!