Οι εξελίξεις σε ΕΕ και Ευρωζώνη επιβεβαιώνουν την ανάγκη οι εργαζόμενοι και ο λαός να παλέψουν για αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους

Η βαθιά κρίση, όμως, μεγαλώνει τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης και οξύνει τους ανταγωνισμούς. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε χτες η Γιούροστατ, η ανάπτυξη στην ευρωζώνη και στην ΕΕ (0,2%) για το τρίτο τρίμηνο του 2011, είναι σχεδόν μηδενική σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και αναιμική (1,4%) σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η ανάπτυξη για το τρίτο τρίμηνο του 2011, σε σχέση με το προηγούμενο στις ΗΠΑ, είναι 0,6% και στην Ιαπωνία 1,5%.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι η ανάπτυξη το τρίτο τρίμηνο του 2011 σε σχέση με το προηγούμενο ήταν 0,5% στη Γερμανία, 0,4% στη Γαλλία, 0,5% στη Μεγ. Βρετανία, ενώ μηδενική ανάπτυξη σημειώθηκε στο Βέλγιο, την Ισπανία, τη Βουλγαρία και την Τσεχία. Αρνητική ανάπτυξη καταγράφεται στην Ολλανδία (0,3%), στην Πορτογαλία (0,4%) και στην Κύπρο (0,7%). «Ενδέχεται να γνωρίζουμε νέα φάση ύφεσης», ομολογεί αναφερόμενος στα παραπάνω στοιχεία, ο κοινοτικός επίτροπος για οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, Ολι Ρεν.

Παράλληλα, ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Φίλιπ Ρέσλερ, εκτιμά ότι στη Γερμανία «μετά από τη διαδικασία ραγδαίας ανάκαμψης, θα πρέπει να περιμένουμε μια επιβράδυνση στις μακροοικονομικές εξελίξεις», προδιαγράφοντας την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και στην «ατμομηχανή της ΕΕ». Στο ίδιο πνεύμα, ο Αλαν Κρούγκερ, οικονομικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, χαρακτήρισε την κρίση στην ΕΕ ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας.

Με δεδομένη την όξυνση της κρίσης στην Ευρωζώνη, ο Πίτερ Μποφίνγκερ, ένας εκ των «πέντε σοφών» συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης, επισημαίνει ότι «θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι η Ιταλία μπορεί να ξεπεράσει την κρίση χωρίς εξωτερική βοήθεια» και προειδοποιεί για μια βαθιά κρίση στην Ευρωζώνη, σημειώνοντας ότι «η κατάσταση του ιταλικού δημόσιου χρέους γίνεται ιδιαίτερα σοβαρή, αφού όλα δείχνουν πως πλησιάζουμε σε μια συστημική κρίση που θυμίζει εκείνη του 2008».

Την ίδια στιγμή, η Κομισιόν, μέσω του εκπροσώπου της, Αμαντέο Αλταφάζ, επιμένει ότι η «Ελλάδα θα πρέπει να παράσχει στους Ευρωπαίους εταίρους της γραπτές εγγυήσεις ότι δεσμεύεται να μειώσει το χρέος της, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές», διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι δε θα υποδείξει η Κομισιόν «με ποιον ακριβώς τρόπο θα πρέπει αυτό να διατυπωθεί εγγράφως». «Το Γιούρογκρουπ συνολικά περιμένει από την Ελλάδα, τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, να παράσχουν σαφείς και αδιαμφισβήτητες δεσμεύσεις για εφαρμογή της συμφωνίας και το περιμένουμε αυτό εγγράφως. Μιλάμε για ενυπόγραφη επιστολή (...) Δεν λέμε με ποιο τρόπο ακριβώς θα πρέπει αυτό να διατυπωθεί εγγράφως, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πείσει όλους τους Ευρωπαίους εταίρους», υπογραμμίζει ο Α. Αλταφάζ.

Σε ό,τι αφορά τις αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων μερίδων της πλουτοκρατίας, αυτές εκφράζονται και στις εντεινόμενες αντεγκλήσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης για την εξειδίκευση και υλοποίηση των συναποφάσεων, γεγονός που αποδεικνύει και το πόσο εύθραυστες είναι οι συμφωνίες στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας. Σύμφωνα με το πρακτορείο «Dow Jones Newswires», οι προσπάθειες για την ενίσχυση και την επιτάχυνση της εφαρμογής των δυο Ταμείων της Ευρωζώνης, έχουν συναντήσει σημαντικά εμπόδια με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος και για νέες καθυστερήσεις.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «υπάρχουν ακόμα πολλά ανοιχτά ζητήματα» σχετικά με την αύξηση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και είναι αμφίβολο το κατά πόσον θα είναι «έτοιμο» το Ταμείο με διευρυμένους πόρους τον Δεκέμβρη, όπως είχαν αποφασίσει οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, ενώ παράλληλα εκτιμά ότι είναι δύσκολο να τεθεί σε ισχύ ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας το 2012, αντί για το 2013.

Επικαλούμενο Ευρωπαίο διπλωμάτη, το δημοσίευμα εντοπίζει τα προβλήματα στη «διάσταση απόψεων» μεταξύ των κρατών του «βορρά» και εκείνων του «νότου», σημειώνοντας ότι «οι χώρες του νότου πιέζουν για καλύτερες προϋποθέσεις, ενώ η Γερμανία, η Φιλανδία και η Ολλανδία θέλουν πιο αυστηρά κριτήρια», όσον αφορά το ΕΤΧΣ. Αντίστοιχα, για το θέμα του ΕΜΣ, η Γερμανία και η Ολλανδία θέλουν όρους στη συμφωνία, που θα υποχρεώνουν τους ομολογιούχους να καταγράφουν ζημιές στο πλαίσιο των προγραμμάτων διάσωσης, ενώ αντίθετα η Γαλλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δεν επιθυμούν τέτοιους όρους.