Το καμπανάκι κινδύνου για την επέκταση και βάθεμα της συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης χτυπά σ' όλον τον καπιταλιστικό κόσμο. Τα πανηγύρια για τον Ελληνα πρωθυπουργό που «λέει τα πράγματα με το όνομά τους», γρήγορα σβήνουν. Ο πρωθυπουργός ούτε χτες στη Βουλή είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Αντίθετα - το εντόπισε ακόμα κι ο Τσίμας στο Mega - επί της ουσίας είπε ότι «εδώ γεννήθηκε η κρίση», δηλαδή συσκότισε την καπιταλιστική κρίση, καλλιέργησε αυταπάτες ότι η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί με την εφαρμογή της δανειακής σύμβασης, δηλαδή με το τσάκισμα των εργατών. Απ' αυτή τη σκοπιά σωστά η αστική τάξη πανηγυρίζει. Εχει έναν πρωθυπουργό που σε ρόλο πλαστικού χειρουργού προσπαθεί να φτιασιδώσει τη σαπίλα. Μάταιος κόπος, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και για την αστική τάξη.

Απέναντι στις έντυπες ελπίδες της αστικής τάξης ότι με φτιασιδώματα στη βιτρίνα θα ξεπεράσει την κρίση, έχοντας τσακίσει τους εργάτες, στην πραγματική ζωή καταγράφονται στιγμιότυπα από τη βασική αντίθεση: Το κεφάλαιο και η πολιτική του εκπροσώπηση, ενάντια στους εργάτες και το αγωνιστικό μέτωπό τους.

-- Μέσα στη Βουλή 255 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και η Μπακογιάννη δώσανε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική που τσακίζει τους εργάτες.

-- Εξω, στους χώρους δουλειάς, χιλιάδες εργάτες αντιμάχονται ήδη τους νόμους που έχουν μέχρι τώρα ψηφιστεί για την εφαρμογή του προηγούμενου μνημονίου.

Κορυφαίοι αυτές τις μέρες οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», ένας προς έναν, πρόσωπο με πρόσωπο, 400 εργάτες, εκεί που δένεται τ' ατσάλι, σε Γενική Συνέλευση κουβεντιάζουν, μετράνε το είναι τους, αποφασίζουν: Είμαστε εργατική τάξη. Μετράνε τον αντίπαλο, αποφασίζουν: Είναι η αστική τάξη. Μετράνε τους συντρόφους τους, ψηφίζουν: Είναι το ΠΑΜΕ.

Αυτή η αντίθεση εξαφανίζεται στις στήλες του αστικού Τύπου. Είναι όμως εκεί ο «Ριζοσπάστης». Οι νέες λαμπρές σελίδες του ταξικού αγώνα καταγράφονται με λεπτομέρειες. Αντιγράφουμε:

Ενα ανεπανάληπτο μάθημα ζωής και αγώνα έδωσαν χτες οι απεργοί στη γενιά των παιδιών τους. Οταν μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Αθηνών - Μεταξουργείου βρέθηκαν στο πλευρό των χαλυβουργών. Αψηφώντας απειλές και εκβιασμούς για απουσίες και αποβολές άφησαν τα θρανία, για λίγη ώρα, για να διδαχτούν ένα διαφορετικό μάθημα, αυτό του ταξικού αγώνα και της οργανωμένης πάλης που θα καλεστούν και οι ίδιοι να δώσουν σαν μέλη της νέας γενιάς της εργατικής τάξης. Και το χτεσινό μάθημα από τους δασκάλους - απεργούς εδώ και 16 μέρες αποτέλεσε ισχυρό δίδαγμα για το πώς δίνεται ο ταξικός αγώνας απέναντι στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, οι απεργοί χαλυβουργοί, με τη συγκίνηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, αντιλήφθηκαν τη μεγάλη αξία που έχει αποκτήσει πλέον η πολυήμερη μάχη που δίνουν και αφορά πλέον και το μέλλον των παιδιών όλης της εργατικής τάξης.

Οι μαθητές μπήκαν στο εργοστάσιο κάτω από θερμά χειροκροτήματα των εργαζομένων που εκείνη την ώρα ετοιμάζονταν για την κρίσιμη Γενική τους Συνέλευση. «Ο αγώνας που γίνεται εδώ, είναι ο αγώνας που δίνουν πατεράδες για όλα τα παιδιά της εργατικής τάξης», φώναξε από τα μεγάφωνα ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου. Ο Αντρέας Πούλος, εκπροσωπώντας τους μαθητές, παίρνει το λόγο, ανακοινώνοντας τη μικρή αλλά σημαντική συνεισφορά αλληλεγγύης τους στον αγώνα των εργαζομένων, παραδίδοντας στιλό και τετράδια για τα παιδιά των απεργών και διάβασε στη συνέχεια το ψήφισμά τους, που μεταξύ άλλων τόνιζε: «Η αλύγιστη στάση αυτών των εργατών, η συνέχιση του αγώνα, παρά τις απειλές της εργοδοσίας και με όλα τα έξοδα για τη συντήρηση των οικογενειών τους να "τρέχουν", δίνει σε εμάς τους μαθητές το παράδειγμα αλλά και το θάρρος για τη συνέχιση των αγώνων μας στο πλάι των εργαζόμενων γονιών μας»!

«Οι ρόλοι σήμερα άλλαξαν. Οι δάσκαλοι αυτών των παιδιών είστε εσείς και τους δίνετε το καλύτερο μάθημα», σημειώνει παίρνοντας το λόγο μια καθηγήτρια που συνόδευε τους μαθητές.

Με το δικό τους τρόπο εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (...) Μέσα στο χώρο του ελασματουργείου, δηλαδή σ' έναν καθαρά χώρο της βαριάς βιομηχανίας, έπαιξαν δύο μικρά μονόπρακτα. «Εμείς σ' αυτήν την αλληλεγγύη πιστεύουμε και όχι στην άλλη των χαρατσιών», είπε η Ε. Γερασιμίδου, καυτηριάζοντας τον προκλητικό τίτλο «ειδική εισφορά αλληλεγγύης» που έχει ένα από τα χαράτσια.

Σήμερα, 17 Νοέμβρη 2011, 93 χρόνια μετά από τη 17 Νοέμβρη του 1918, όπου στον Πειραιά γινόταν το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΚΕ, η προσπάθεια για την οργάνωση των εργατών ως τάξης ενάντια σε τάξη βρίσκει τη δικαίωσή της εκεί ακριβώς που «δένεται τ' ατσάλι».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ σε ρότα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Θετικό ξεκίνημα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 7 χαράτσια σε 100 ημέρες

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Θρίλερ με επιστολές και 6η δόση

ΛΟΓΟΣ: Ανησυχία για τις συντάξεις Δεκεμβρίου

ΒΡΑΔΥΝΗ: Απολύσεις προαναγγέλλει η εφεδρεία για 30.000 δημοσίους υπαλλήλους

ΕΘΝΟΣ: Εγκύκλιος αλαλούμ για την εφεδρεία

ΝΙΚΗ: Συρρίκνωση του κράτους σε 3 βήματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εφεδρεία πολλών ταχυτήτων

ΑΥΡΙΑΝΗ: Σεισμός στην Ευρώπη γκρεμίζει το ευρώ

ΑΥΓΗ: Δομημένο ομόλογο η κυβέρνηση Παπαδήμου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ανω-κάτω το ΠΑΣΟΚ με τη διαδοχή!

ΝΕΑ: Ο Γιώργος μένει και σχεδιάζει λίστα

«Εμείς οι 400 εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας απεργούμε σαν μια γροθιά για 16η μέρα και συνεχίζουμε. Πίσω δεν κάνουμε, διαλέξαμε το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας, υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Δεν γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας. Ο αγώνας μας αφορά όλους τους εργαζόμενους.

Η εργοδοσία της Ελληνικής Χαλυβουργίας λειτουργεί σαν λαγός των βιομηχάνων. Είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που, με εκβιασμό τις θέσεις εργασίας, επιχειρεί να εφαρμόσει το 5ωρο, ελαστικές σχέσεις εργασίας, το ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι απολύσεις έγιναν για τρομοκρατία, επειδή ομόφωνα η Γενική μας Συνέλευση απέρριψε την απαίτηση της εργοδοσίας να δουλεύουμε 5ωρο με 40% μείωση των αποδοχών. Η παραγωγή, με τη σκληρή δουλειά μας, τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα, με νεκρό συνάδελφό μας πέρυσι, από 196.000 τόνους έφτασε στους 266.000 τόνους. Τα κέρδη του βιομήχανου Μάνεση είναι αμύθητα, ο οποίος συνεχίζει να εκβιάζει ότι, αν δεν δεχτούμε να δουλέψουμε σκλάβοι, θα απολύσει 180 ακόμη εργαζόμενους.

Οι χαλυβουργοί τού δώσαμε την απάντηση που πρέπει. Νικήσαμε το φόβο, τους εκβιασμούς, την απειλή της πείνας. Κατεβήκαμε σε απεργία. Είμαστε ήδη νικητές! Είμαστε όρθιοι, είμαστε ήδη νικητές, δεν μπορεί κανείς να μας λυγίσει. Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι, να έχουμε υπογράψει 5ωρο. Ο βιομήχανος Μάνεσης ομολόγησε ότι δεν περίμενε τέτοιο αγώνα! Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. 16 μέρες όλο το 24ωρο με βάρδιες περιφρουρούμε την απεργία μας. Ενιωσαν τη δύναμή μας, και εμείς μάθαμε περισσότερα. Ξεχωρίζουμε τους φίλους από τους εχθρούς. Στηριζόμαστε στη δύναμη της αλληλεγγύης. Δεκάδες σωματεία μάς στηρίζουν από την πρώτη μέρα. Το ΠΑΜΕ είναι δίπλα μας. Ενισχύστε τον αγώνα των χαλυβουργών με κάθε τρόπο.

Για τον χαλυβουργό δεν έχει γυρισμό! Χάνοντας εμείς, ανοίγει η πόρτα για το 5ωρο και την εργασιακή ζούγκλα και στις υπόλοιπες βιομηχανικές μονάδες, οι βιομήχανοι περιμένουν στη γωνία. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλη την εργατική τάξη. Γι' αυτό σας θέλουμε στο πλευρό μας, κοντά μας.

(...) Στηρίξτε τους απεργούς χαλυβουργούς με κάθε τρόπο: Ψηφίσματα και αποφάσεις απ' τα συνδικάτα, φορείς της γειτονιάς, συλλόγους νεολαίας, γυναικών, παντού, τη φυσική σας παρουσία έξω από την πύλη, τη συγκέντρωση χρημάτων για ενίσχυση των οικογενειών των χαλυβουργών, συγκέντρωση τροφίμων. Η νίκη θα είναι δύσκολη, μα θα είναι δική μας! Οι χαλυβουργοί δε σκύβουν το κεφάλι, μαζί με το λαό αντίσταση και πάλη.

Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία»

(τα αποσπάσματα από το ψήφισμα της συνέλευσης των εργατών στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).