ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 26 Νοέμβρη 2011
Σελ. /32
Σύννεφα πολέμου

Γρηγοριάδης Κώστας

Ασυνήθιστα μακροσκελής ο διάλογος που είχαν μπροστά στις κάμερες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα δεν περιορίστηκε σε τυπική ανταλλαγή φιλοφρονήσεων. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την Κύπρο ο Στ. Δήμας ενημέρωσε ότι οι διμερείς διαπραγματεύσεις δεν παρουσιάζουν πρόοδο, ενώ ανέφερε ότι είναι πολύ θετικές οι ενδείξεις για το θέμα της ΑΟΖ και της άντλησης του φυσικού αερίου. Εσπευσε, όμως, να επισημάνει ότι «εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι να υπάρξει σταθερότητα σε ολόκληρη την περιοχή. Και αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, το οποίο μας ενδιαφέρει και εμάς, πέραν της Κύπρου». Ο Κάρ. Παπούλιας επικρότησε λέγοντας «βέβαια, είναι ο φυσικός μας χώρος». Στο ίδιο πνεύμα ήταν οι δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό πρεσβευτή Ντ. Σμιθ. «Η χώρα μας είναι ένας σταθερός και σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή, με ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις και διαρκή παρουσία σε κάθε διεθνή αποστολή κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ», τόνισε ο Δ. Αβραμόπουλος επισημαίνοντας «τα θετικά αποτελέσματα σε επιχειρήσεις που είχαν να κάνουν με τον εκδημοκρατισμό των χωρών της Βορείου Αφρικής». Διόλου τυχαία ότι την ίδια στιγμή από το ίδιο υπουργείο εκπέμπεται μήνυμα ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για εμπλοκή σε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας αποφασίσουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Καθόλου τυχαία δεν είναι επίσης η επίσκεψη στην Αθήνα του Ισραηλινού υφυπουργού Εξωτερικών, Ντάνι Αγιαλόν, που δηλώνει (στα «Νέα») ότι «μαζί θα προχωρήσουμε» και ότι το Ισραήλ βλέπει την Ελλάδα ως «κόμβο και τερματικό σταθμό για τη μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη»... Με λίγα λόγια, πολλά σύννεφα πολέμου μαζεύονται στην ευρύτερη περιοχή και ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί.

«Ρήτρες» έντασης της ταξικής πάλης

«Ρήτρες κοινωνικής ειρήνης», ιδού η νέα αξίωση των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό. Απαιτούν δηλαδή, όπως επισημαίνει η «Καθημερινή», «εγγυήσεις ότι την περίοδο διεξαγωγής των συνεδρίων δεν θα έχουν απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δεν θα γίνονται διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης και δεν θα απεργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα μέσα μεταφοράς». Με άλλα λόγια, απαιτούν η χώρα να μετατραπεί σε ένα απέραντο «νεκροταφείο», όπου τίποτα δε θα πρέπει να ταράσσει τη γαλήνη που θέλουν οι μεγαλοξενοδόχοι και οι ξένοι συνεταίροι τους. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ο τουρισμός, που σκόπιμα και παραπλανητικά προβάλλεται ως «η βαριά βιομηχανία», ως όχημα για να τσακίσουν τα λαϊκά δικαιώματα και να υποτάξουν το λαϊκό - ταξικό κίνημα. Εφοπλιστές, μεγαλοξενοδόχοι, τραπεζικό κεφάλαιο έχουν συμπήξει ένα μαύρο μέτωπο που ζητά στην κυριολεξία γην και ύδωρ στο όνομα τάχα της ανάκαμψης και της εξόδου από την κρίση. Σταθερά στο στόχαστρό τους βρίσκεται το ταξικό κίνημα και το ΠΑΜΕ, γιατί το βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους να τους χαλάει τα σχέδια. Το ΠΑΜΕ δείχνουν και τώρα και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία έσπευσε ο ΛΑ.Ο.Σ. ως γνήσιο μαντρόσκυλο των επιχειρηματικών ομίλων να το δηλώσει ευθέως: «Οι άφρονες του ΠΑΜΕ να συνειδητοποιήσουν ότι με τις ακρότητές τους - εκτός από κρουαζιερόπλοια - διώχνουν και τον συνεδριακό τουρισμό», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου Κ. Αϊβαλιώτης. Οι λαϊκοί αγώνες δε δυσφημούν τη χώρα μας. Για τη χρεοκοπία των επαγγελματιών ευθύνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι τουρ οπερέιτορ, ευθύνεται η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αρα μόνο ρήτρες έντασης των ταξικών αγώνων μπορούν να υπογράψουν οι εργαζόμενοι για να μην εξουσιάζονται από μια χούφτα μονοπώλια.

Στο στόχαστρο ο κατώτατος μισθός

Αποφασισμένη να επιταχύνει τις διαδικασίες για την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας είναι η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, στηρίζοντας την εργοδοτική επίθεση που εκδηλώνεται με κλιμακούμενη ένταση στους εργασιακούς χώρους και γενικεύοντας τον πόλεμο κατά της εργατικής τάξης. Ο υφυπουργός Εργασίας Γ. Κουτσούκος προανήγγειλε χτες (στο «Ράδιο 9») ότι μέσα στο Δεκέμβρη θα αρχίσει ο «διάλογος» ανάμεσα σε κυβέρνηση, εργοδότες και συνδικάτα για το πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, όπως προβλέπει το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Εχει ήδη προαναγγελθεί ότι το βασικό θέμα στο πλαίσιο αυτού του «διαλόγου» είναι η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, αφού κυβέρνηση - τρόικα - ΣΕΒ συμφωνούν ότι «οι κατώτατοι μισθοί στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι σε σχέση με άλλα κράτη - μέλη που έχουν τα ίδια επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αποτελούν «εμπόδιο» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Δεν τους φτάνει η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που προβλέπει το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου, αλλά θέλουν να κατεβάσουν επίσημα και νόμιμα τους κατώτατους μισθούς στα επίπεδα της Βουλγαρίας και των άλλων γειτονικών χωρών. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες και δεν πρέπει να δείξουν την παραμικρή ανοχή στη μαύρη συγκυβέρνηση, που αποστολή της είναι να πάρει μέτρα που θα αφορούν τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Κανένας εφησυχασμός, κανένας εκφοβισμός, κανένας αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να βάλει φρένο στο λαϊκό ποτάμι της σύγκρουσης για την ανατροπή της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου και γενικότερα της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στη μάχη για την απεργία

Η πορεία της μάχης μέχρι την απεργία στη 1 Δεκέμβρη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Από τη μια βρισκόμαστε σε συνθήκες έντασης της αντεργατικής επίθεσης, η οποία πλέον εξαπολύεται από το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ, της τρόικας, της πλουτοκρατίας. Από την άλλη, μέσα στην ίδια την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συμβαίνουν σημαντικές διεργασίες. Η αγανάκτηση είναι διάχυτη, εκφράζονται διαθέσεις αντίστασης, είναι αντιληπτό ότι όποια μορφή και να πάρει η κυβέρνηση του κεφαλαίου η πολιτική που εφαρμόζεται συνεχίζει στην ίδια βαθιά αντεργατική - αντιλαϊκή ρότα.

Πέρα όμως από τη διάθεση, υπάρχει και η πράξη που μετατρέπει την οργή σε αγώνα. Η πολυήμερη απεργιακή κινητοποίηση των εργατών στην «Ελληνική Χαλυβουργία» βγάζει πολύτιμα διδάγματα για την αποτελεσματικότερη οργάνωση του αγώνα, για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία της απεργίας. Η διάρκειά του και η δύναμή του πηγάζει από την αποφασιστικότητα που δείχνουν οι χαλυβουργοί και η οποία έχει σύμμαχο την ατελείωτη πλέον λίστα των συνδικάτων, των μαζικών λαϊκών φορέων, των απλών εργαζομένων που σπεύδουν να εκφράσουν στην πράξη τη συμπαράστασή τους.

Η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη, ισχυρό όπλο στην πάλη των εργατών. Δηλώνει ότι ο αγώνας των χαλυβουργών είναι αγώνας όλων των εργαζομένων. Το ίδιο και η απεργία που κράτησε σχεδόν δέκα μέρες στον «Κατσέλη» και αν χρειαστεί οι εργάτες θα τη συνεχίσουν. Το ίδιο και η οργάνωση του αγώνα στις γειτονιές όπου εργάτες, αυταπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να οργανώσουν τη μαζική άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Σε όλα τα μέτωπα πάλης από τη μια μεριά βρίσκεται ο κεφαλαιοκράτης, οι κυβερνήσεις του. Δεν πληρώνουν, απολύουν, απειλούν, νομοθετούν αντιλαϊκά, απαιτούν ή επιβάλλουν μειώσεις μισθών, καταργούν δικαιώματα. Στόχος τους πάντα ο ίδιος, να διασφαλίσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των εργατών. Από την άλλη οι εργάτες που μαθαίνουν να συντονίζουν τη δράση τους μέσα στο εργοστάσιο, το ένα εργοστάσιο με το άλλο, ο ένας κλάδος με τον άλλο και τελικά όλοι μαζί με τη συνείδηση ότι αποτελούν μέλη της εργατικής τάξης.

Μια διαδικασία επίπονη, με ανηφοριές και στενά περάσματα, αλλά σε κάθε της βήμα αποδεικνύει ότι αξίζει κάθε θυσία. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στην όξυνση της ταξικής πάλης. Με την καθημερινή δράση για τη διεκδίκηση λύσης στα προβλήματα που γεννά η αστική πολιτική, για την παρεμπόδιση εφαρμογής αντιλαϊκών μέτρων. Που ωριμάζει τη σύγκρουση της εργατικής τάξης, του λαού με την τάξη των αστών, αφού η αστική πολιτική φέρνει αντιλαϊκά μέτρα. Που συμβάλλει στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης στην κοινωνική συμμαχία για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Σήμερα κάθε επιμέρους αγώνας σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, για τις απολύσεις, τα χαράτσια, τους μισθούς, τις παροχές, τις συντάξεις επιβεβαιώνει συνεχώς ότι μοναδική διέξοδος είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κοινωνικοποίησή τους. Είναι η διέξοδος που προβάλλει επίμονα το ΠΑΜΕ, τονίζοντας ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Δε χωρούν μπαλώματα. 'Η με τα μονοπώλια ή με τους εργάτες. Και σε αυτή την κατεύθυνση δίνουμε τη μάχη για την απεργία και συνεχίζουμε τον αγώνα και μετά από αυτή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ