«Η Συμφωνία του Eurogroup (ΕΕ των 17) για ένα αυστηρότερο πλαίσιο - έλεγχο της δημοσιονομικής πειθαρχίας δε συνιστά ισχυροποίηση ούτε του ευρώ, ούτε του Eurogroup, ούτε πολύ περισσότερο της ΕΕ. Επιτεύχθηκε ένας εύθραυστος συμβιβασμός με κυρίαρχα τα συμφέροντα και τη θέληση της Γερμανίας, που δεν πρόκειται ούτε τις αντιθέσεις να αμβλύνει, ούτε την ανισομετρία να ξεπεράσει, ούτε την οικονομική κρίση ν' αντιμετωπίσει. Αλλωστε η προσκόλληση στην αυστηρή δημοσιονομική διαχείριση αμφισβητείται και εντός της Γερμανίας. (...) Ο έλεγχος και οι συζητήσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στις νέες πιο αυστηρές απαιτήσεις δημοσιονομικής πειθαρχίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, με βάση την πρόσφατη κατάληξη του Eurogroup, συνεπάγεται νέα δυσβάστακτα βάρη για το λαό. Πρόκειται για ένα νέο τσουνάμι αντεργατικών μέτρων που θα συνδυαστεί με τη φοροληστεία του λαού» (Από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, «Ριζοσπάστης» 15/12/2011).

Πράγματι δημοσιονομική πειθαρχία σημαίνει φοροληστεία του λαού και νέες αντιλαϊκές περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς που θα τσακίζουν την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία, τα κοινωνικά επιδόματα για ανέργους, ΑμΕΑ, τις όποιες παροχές απέμειναν για την τρίτη ηλικία, για παιδικούς σταθμούς κλπ. Σημαίνει, επίσης, νέα αντεργατική επέλαση με τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις για ακόμη πιο φτηνούς εργάτες. Δηλαδή πολιτική που ωθεί στην εξαθλίωση. Αλλωστε ο πρωθυπουργός της συμμαχικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. στην Ελλάδα, της κυβέρνησης των μονοπωλίων, μίλησε αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής για την αναγκαιότητα νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Τα νέα αντεργατικά μέτρα, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος, είναι έτοιμα. Τα συζήτησε χτες και το υπουργικό συμβούλιο. Μέτρα όπως η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτατου μισθού για να μειωθεί ακόμη πιο δραστικά, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, της επικουρικής και της κύριας σύνταξης, αλλά και η δραστική μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, το τσεκούρωμα των βαρέων και ανθυγιεινών, όπως και των εργοδοτικών εισφορών σε Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, Εργατική Εστία, ΟΑΕΔ... αυτά περιλαμβάνονται στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος που θέλουν να μειώσουν. Ολ' αυτά σημαίνουν λιγότερες δαπάνες του κεφαλαίου για την πληρωμή των εργατών. Ετσι κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες για το κεφάλαιο, ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση σε όφελός του, αφού είναι μέθοδος έντασης της εκμετάλλευσης που συμβάλλει στη μεγαλύτερη κερδοφορία. Είναι μέτρα που συμβάλλουν στο αντιστάθμισμα των απωλειών κερδών από την πτώση του ποσοστού κέρδους στην κρίση, αλλά κυρίως μέτρα που ετοιμάζουν συνθήκες άκρατης κερδοφορίας όταν έλθει ανάκαμψη. Αυτά τα μέτρα είναι απαίτηση του κεφαλαίου. Απ' αυτά τα μέτρα δε μαζεύονται λεφτά για τα χρέη. Είναι μέτρα της Στρατηγικής «ΕΕ - 2020» για την ανταγωνιστικότητα και του Συμφώνου για το Ευρώ. Το κεφάλαιο απαιτεί την κατάργηση κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος και κατάκτησης, μισθούς πείνας και ταυτόχρονα «εργασιακή ειρήνη», δηλαδή το σταμάτημα των απεργιών και των εργατικών αγώνων. Τελευταία προβάλλουν την άποψη ότι οι απεργίες καταστρέφουν την οικονομία, και είναι επικίνδυνο για τους επιχειρηματίες, όταν αυτή καταστρέφεται από την κρίση χρεοκοπώντας τους εργάτες. Το κεφάλαιο «φούσκωσε» και έσκασε από την υπερσυσσώρευση κερδών, τα οποία δεν μπορεί να επενδύσει. Αυτή είναι η κρίση, αυτό τη δημιούργησε. Η οικονομία είναι καπιταλιστική, δεν είναι ταξικά ωφέλιμη και για τους επιχειρηματίες και για τους εργαζόμενους. Επομένως η υποταγή των εργαζομένων για να ανακάμψει η οικονομία, σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση, για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Οι ταξικοί πολιτικοί αγώνες της εργατικής τάξης πρέπει να ενταθούν, να πάρουν καθολικό χαρακτήρα διεκδίκησης των δικαιωμάτων της, καθολική εναντίωση στα μονοπώλια και την εξουσία τους, ως την ανατροπή τους.

Οι καπιταλιστές λένε ότι με την κρίση χάνουν. Αυτό έχει βάση, αλλά δεν ισχύει για όλους το ίδιο. Με την κρίση κάποιες επιχειρήσεις θα κλείσουν, αφού μειώνεται δραστικά ο τζίρος τους, αλλά τα μονοπώλια, ανεξάρτητα αν έχουν μειώσει την παραγωγή τους, αντέχουν και θα συγκεντρώσουν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής και ιδιοκτησίας. Τότε θα κάνουν επενδύσεις, θα εξασφαλίσουν πάμφθηνα κρατικούς τομείς για επενδύσεις από τις ιδιωτικοποιήσεις, θα δυναμώσουν περισσότερο, θα κερδοφορούν πολλαπλάσια, με δεδομένο ότι θα έχουν γίνει πάμφθηνοι οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι θα είναι εξαθλιωμένοι. Ακόμη και αν μεγαλώσει η πίτα, δε θα πάρουν μερίδιο.

Το ΚΚΕ, από τα πρώτα ακόμη σημάδια της κρίσης το 2008, τόνιζε ότι φιλολαϊκή διέξοδος απ' αυτήν στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. «Το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών, της εργατικής τάξης και των λαϊκών τμημάτων μεσαίων στρωμάτων, βρίσκεται σε γραμμή ρήξης με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, σε γραμμή αλληλεγγύης με κάθε εργατική - λαϊκή συμμαχία ανατροπής της αστικής εξουσίας σε χώρα ισχυρότερης ή ασθενέστερης καπιταλιστικής οικονομίας, υψηλότερης ή χαμηλότερης θέσης καπιταλιστικού κράτους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αυτή η γραμμή πάλης είναι αναγκαιότητα ακόμα και για την επιβίωση εκτεταμένων τμημάτων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων και νέων προερχόμενων από λαϊκές οικογένειες» (Από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, «Ριζοσπάστης» 15/12/2011).