Τιμές - κοροϊδία δίνει στα τεύτλα και για το 2012 η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, οδηγώντας την τευτλοκαλλιέργεια σε εξαφάνιση. Η διοίκηση της ΕΒΖ αποφάσισε για φέτος μια αύξηση στην τιμή λιγότερο από 10%, αλλά η τιμή αυτή δε συμφέρει πάλι τους αγρότες να σπείρουν τεύτλα.

Πέρυσι ήταν η χειρότερη χρονιά στην ιστορία της τευτλοκαλλιέργειας, αφού καλλιεργήθηκαν μόλις 58.000 στρέμματα και η παραγωγή ζάχαρης ήταν μόλις 38.000 τόνοι περίπου, όταν το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα και η παραγωγή ήταν 320.000 τόνοι περίπου. Η διοίκηση της ΕΒΖ αποφάσισε φέτος να δοθεί τιμή για τα τεύτλα με ζαχαρικό τίτλο 12 24,6 ευρώ/τόνο από 22,43 ευρώ/τόνο το 2011, για ζαχαρικό τίτλο 14 34,6 ευρώ/τόνο από 32,65 ευρώ/τόνο το 2011 και για ζαχαρικό τίτλο 16 42,14 ευρώ/τόνο από 39,99 ευρώ/τόνο. Επίσης, αποφασίστηκαν ευκολίες πληρωμής για την αγορά των απαραίτητων καλλιεργητικών εφοδίων. Αλλά, οι παραγωγοί θα πρέπει να έχουν τιμή της προκοπής και βιώσιμο εισόδημα για να μπορέσουν να καλύψουν το αυξημένο κόστος παραγωγής και να καταφέρουν να επιβιώσουν. Οι τιμές που δίνει φέτος η ΕΒΖ είναι κατά πολύ μικρότερες ακόμα και από τις τιμές του 2005. Και από φέτος δεν υπάρχει και η συνδεδεμένη στρεμματική ενίσχυση (30 με 40 ευρώ το στρέμμα) ενώ από το 2010 έχει καταργηθεί και το λεγόμενο στρεμματικό πριμ (10 - 15 ευρώ το στρέμμα).

Υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται, η τευτλοκαλλιέργεια είναι ασύμφορη. Οι κυβερνώντες βέβαια επιχειρούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις επικαλούμενοι την ολοκληρωμένη διαχείριση. Κάνουν προπαγανδιστικά λόγο για επιδότηση 40 ευρώ το στρέμμα. Για να δοθούν 40 ευρώ το στρέμμα σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουν καλλιεργηθεί 100.000 στρέμματα με τεύτλα. Αν καλλιεργηθούν 200.000 στρέμματα η ενίσχυση αυτή θα είναι 20 ευρώ το στρέμμα. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η Κομισιόν θα δώσει την έγκριση για το σχετικό πρόγραμμα το όποιο προβλέπεται να είναι τριετές και ύψους 12 εκατ. ευρώ, που σημαίνει 4 εκατ. ευρώ το χρόνο. Ομως, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να απορριφθεί το σχετικό πρόγραμμα από την Κομισιόν και το πιο πιθανό είναι μην εγκριθεί έγκαιρα ο σχετικός φάκελος για το 2012 και να μη δοθεί φέτος ενίσχυση για ολοκληρωμένη διαχείριση.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, η διοίκηση της ΑΤΕ και η διοίκηση της ΕΒΖ, προχωρούν το σχέδιο ξεπουλήματος της βιομηχανίας κατ' εντολή της τρόικας και του μνημονίου. Μάλιστα, έχουν γίνει και σχετικές δηλώσεις ότι μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012 η ΕΒΖ θα έχει πουληθεί. Υπό αυτές τις συνθήκες για ποια ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας μπορεί να μιλήσει κανείς;.. Η ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οδηγεί την τευτλοκαλλιέργεια στην εξαφάνιση, τα εργοστάσια της ΕΒΖ στο ξεπούλημα και τους εργαζόμενους ενός σημαντικού διατροφικού κλάδου στην ανεργία. Η τευτλοκαλλιέργεια και ο τομέας παραγωγής της ζάχαρης αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα για το πώς πλήττονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική η αγροτιά, η εργατιά, η αγροτική παραγωγή και η αυτάρκεια σε αγροτικά προϊόντα. Η απάντηση σ' αυτή την ολέθρια πολιτική βρίσκεται στο δυνάμωμα του κοινού μετώπου πάλης για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, φιλολαϊκής πολιτικής, που θα οδηγεί σε ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, με κριτήριο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού, και θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η φτωχομεσαία αγροτιά καλείται επίσης να αγωνιστεί ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και της ΕΒΖ και να απαιτήσει: Στήριξη του κρατικοσυνεταιριστικού χαρακτήρα και της παραγωγής των μεταποιητικών μονάδων όπως η ΕΒΖ. Πολιτική μείωσης του κόστους παραγωγής και απαγόρευση εισαγωγών προϊόντων που παράγουμε στη χώρα μας, για τη στήριξη της εγχώριας παραγωγής, σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΠΟΕ. Θεσμοθέτηση ικανοποιητικών κατώτερων εγγυημένων τιμών και επιδοτήσεων για όλα τα γεωργικά και ζωοκομικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να διασφαλίζουν αξιοπρεπές εισόδημα.

Το ένα μετά το άλλο, τα καταστήματα κλείνουν

Η ραγδαία πτώση της λαϊκής κατανάλωσης δεν έχει τις ίδιες συνέπειες για όλες τις επιχειρήσεις. Κατά βάση, κτυπά βίαια και αποσαθρώνει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στο χώρο της παραγωγής και του εμπορίου, οι οποίες οδηγούνται μαζικά σε κλείσιμο, ενώ αντίθετα, οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, επιδεικνύουν αντοχή στα κρισιακά φαινόμενα, και δεν είναι λίγες περιπτώσεις όπου εμφανίζουν αύξηση του τζίρου και των κερδών. Από την άποψη αυτή, ο συνδυασμός οικονομική κρίση και μνημόνιο, συμβάλλουν στην επιτάχυνση της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, με ρυθμούς πολύ πιο γρήγορους, σε σχέση με την περίοδο της ανόδου του οικονομικού κύκλου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το δεκάμηνο Γενάρης - Οκτώβρης 2011, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010, ο όγκος των λιανικών πωλήσεων υποχώρησε κατά -10%, ενώ χωρίς τα καύσιμα και τα λιπαντικά η μείωση ανέρχεται στο -8,7%.

Η πτώση των πωλήσεων αφορά και τα τρόφιμα - στοιχείο ενδεικτικό του κλυδωνισμού που υφίστανται σήμερα οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί - καθώς εμφανίζουν μείωση - 5,9%. Οι πωλήσεις καυσίμων και λιπαντικών αυτοκινήτων υποχώρησαν κατά -15,6% και των λοιπών καταστημάτων κατά -12.3%.

Αναλυτικότερα, η εξέλιξη του όγκου πωλήσεων το δεκάμηνο εμφανίζει την ακόλουθη εικόνα:

- Μεγάλα καταστήματα τροφίμων - 3,5%

- Πολυκαταστήματα 3,2%

- Τρόφιμα - ποτά - καπνός - 14%

- Φαρμακευτικά - καλλυντικά -9,8%

- Ενδυση - υπόδηση - 18,9%

- Επιπλα - ηλεκτρικά είδη -16%

- Βιβλία - χαρτικά -5,3%.

Την ετήσια περίοδο Οκτώβρης 2011 - Οκτώβρης 2010, ο όγκος πωλήσεων μειώθηκε κατά -10,8%, ενώ χωρίς καύσιμα - λιπαντικά, η μείωση υποχωρεί στο - 8,8%. Οι πωλήσεις μειώθηκαν κατά -4% στα είδη διατροφής, κατά -18,1% στα καύσιμα - λιπαντικά και κατά -14,5% στα λοιπά καταστήματα.