ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 3 Γενάρη 2012
Σελ. /28
Ψευτοαλληλεγγύη και ταξική πάλη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περίσσεψαν η υποκρισία και η επίδειξη φιλανθρωπισμού στο «εορταστικό γεύμα»(!) για τους άστεγους και τους άπορους που οργανώθηκε από το Δήμο της Αθήνας στο γήπεδο του Ρουφ, όπου παραβρέθηκε ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας μάλιστα «ιδιαίτερα ευτυχής» που είχε την ευκαιρία να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά «με τους συμπολίτες μας που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη». Αποτελεί πρόκληση πρώτου μεγέθους η επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας εκ μέρους των κυβερνώντων, ενώ την ίδια στιγμή η πολιτική που εφαρμόζουν «παράγει» ολοένα και περισσότερη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, από τη μια να εμφανίζονται υποκριτικά ως υπέρμαχοι της κοινωνικής αλληλεγγύης και την ίδια στιγμή να πετσοκόβουν άγρια τα προνοιακά επιδόματα, τις δαπάνες για τα φάρμακα, τη νοσοκομειακή περίθαλψη, να διαλύουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να επιδοτούν τους καπιταλιστές αντί για τους ανέργους. Δεν μπορούν να πουλάνε αλληλεγγύη και την ίδια στιγμή να απορρίπτουν στη Βουλή την πρόταση νόμου του ΚΚΕ που περιλαμβάνει άμεσα μέτρα για την προστασία των ανέργων, των αυτοαπασχολουμένων και των μικρομεσαίων αγροτών... Σε κάθε περίπτωση, η εργατική τάξη και ο λαός δεν έχει ανάγκη από τη φιλανθρωπία των εκμεταλλευτών τους και των αστικών κομμάτων, ακριβώς γιατί είναι ο πραγματικός παραγωγός του πλούτου και άρα έχει κάθε δικαίωμα να πάρει ό,τι του ανήκει, κατευθύνοντας την πάλη του κατευθείαν στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Δεν πρόκειται όμως σε καμία περίπτωση να τους αφήσει να τον οδηγήσουν στην εξαθλίωση για να μπορούν να εμφανίζονται ως «σωτήρες» μοιράζοντας ψίχουλα.

Διέξοδος στη λαϊκή αντεπίθεση

Ούτε για ένα λεπτό δε σταμάτησαν οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και της πλουτοκρατίας, ακόμα και μέσα στις γιορτές, να βομβαρδίζουν το λαό με εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα. «Τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα ισοδυναμούσε, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, με αληθινή κόλαση», προειδοποίησε ανοίγοντας πρώτος το «χορό» ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλος, περιγράφοντας με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση που θα δημιουργηθεί που, όπως είπε, «θα παραπέμπει στη δεκαετία του '50». Ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, επίσης, προειδοποίησε ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ η χώρα θα γυρίσει 20 - 25 χρόνια πίσω. «Είτε θα μείνουμε στο ευρώ μειώνοντας το επίπεδο διαβίωσης όλοι μας, είτε θα αποχωρήσουμε από το ευρώ γυρνώντας δεκαετίες πίσω», υποστήριξε, μιλώντας σε εκδήλωση του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Τη σκυτάλη πήρε την επομένη ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, Γ. Στουρνάρας, επαναλαμβάνοντας ότι η επιστροφή στη δραχμή «θα είναι καταστροφή» και «θα μας έφερνε 50 χρόνια πίσω». Ως διέξοδο παρουσίασε, βέβαια, την επιτάχυνση των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών που χαρακτήρισε «κλειδί για την ανάπτυξη». Ακριβώς το ίδιο είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Καψής, επισημαίνοντας «την ανάγκη εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να αποφευχθεί η επιστροφή στη δραχμή». Είναι ολοφάνερο ότι επιχειρούν να μετατρέψουν τα δικά τους αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης σε αδιέξοδα του λαού και τις δικές τους αγωνίες σε εκβιαστικά διλήμματα των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να τα εξαναγκάσουν να σκύβουν διαρκώς το κεφάλι και να αποδεχθούν την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τώρα, όμως, είναι η ώρα οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που έως τώρα στήριζαν ή ανέχονταν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, για να ισχυροποιηθεί η λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή.

Κατάργηση των μονοπωλίων

Παραπλανούν συνειδητά το λαό τα αστικά ΜΜΕ και τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης όταν εμφανίζουν το νέο χαράτσι της ΔΕΗ ως απόρροια δήθεν της κακοδιαχείρισης στην επιχείρηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιο των «Νέων» που χαρακτηρίζει «παράλογο το χαράτσι», αλλά το αποδίδει στην «κακοδιαχείριση πόρων και προσωπικού» στην επιχείρηση, «στις επενδύσεις που δεν έγιναν», «στην ανάπτυξη που έμεινε στα χαρτιά»... Ουδέν αναληθέστερον. Η αλήθεια όμως είναι ότι η νέα αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ οφείλεται κατεξοχήν στην πολιτική της «απελευθέρωσης της αγοράς» της ηλεκτρικής ενέργειας, που ως υπέρτατο στόχο έχει να εγγυηθεί την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων που έχουν μπει στο «παιχνίδι». Αυτός είναι ο λόγος που τα τιμολόγια της ΔΕΗ έχουν αυξηθεί «άπειρες» φορές τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή μειώνεται δραστικά το λεγόμενο μισθολογικό κόστος της επιχείρησης. Αυτός είναι ο λόγος που η Κομισιόν σε πρόσφατη έκθεσή της προβλέπει ότι τα τιμολόγια της ενέργειας θα αυξηθούν δύο και τρεις φορές μέχρι το 2020 (σ.σ. προφανώς δεν υπάρχει κακοδιαχείριση σε όλες τις ΔΕΗ της ΕΕ...). Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι είναι ένα: Οσο κυριαρχούν τα μονοπώλια στην παραγωγή, την οικονομία και την πολιτική, δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα θετικό. Η κατάργηση, η κοινωνικοποίησή τους από μια λαϊκή εξουσία και η οργάνωση της οικονομίας με γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες αποτελεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για νικηφόρα αντεπίθεση

Για τους εργαζόμενους και το λαό, το 2012 έκανε «ποδαρικό» με μια πρωτόγνωρη προπαγάνδα να αποδεχτεί τα προαποφασισμένα φιλομονοπωλιακά μέτρα, υπό την απειλή της επόμενης δόσης του δανείου και του ενδεχόμενου εξόδου της χώρας από το ευρώ. Από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τον πρωθυπουργό, μέχρι τους τραπεζίτες και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όλοι στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους ανέδειξαν την «ανάγκη» να περάσουν αδιαμαρτύρητα οι επόμενες αντιδραστικές ανατροπές στο εισόδημα, στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, προκειμένου η τρόικα να συναινέσει στην αποδέσμευση του επόμενου ποσού του δανείου. Σε διαφορετική περίπτωση, λένε με ένα στόμα, ο δρόμος για έξοδο από το ευρώ είναι ορθάνοιχτος και η εξαθλίωση του λαού δεδομένη.

Είναι προκλητικοί. Λένε στο λαό ότι αν η χώρα αποπεμφθεί από το ευρώ, τότε τον περιμένουν συνθήκες ζωής ανάλογες με αυτές της δεκαετίας του '50. Κρύβουν, όμως, ότι η παραμονή της ντόπιας πλουτοκρατίας στη ζώνη του ευρώ προϋποθέτει ακριβώς να γυρίσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε συνθήκες δουλειάς και ζωής αντίστοιχες με αυτές της δεκαετίας του '50. Σε κάθε περίπτωση, τα μέτρα συγκυβέρνησης - τρόικας οδηγούν το λαό σε συνθήκες κραυγαλέα αναντίστοιχες με την κοινωνική και επιστημονική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών, που αντικειμενικά επιτρέπει λιγότερη δουλειά, καλύτερες αμοιβές, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, κοινωνικές παροχές υψηλού επιπέδου και δωρεάν.

Καλούν το λαό να κάνει κι άλλες θυσίες, να καταθέσει και τα τελευταία δικαιώματα, που απέσπασε με αγώνες και αίμα, στο ταμείο μιας Ευρωζώνης, που το επόμενο διάστημα μπορεί να αυτοδιαλυθεί ή δε θα είναι ίδια με σήμερα. Αυτό επιβεβαιώνουν οι αγεφύρωτοι ανταγωνισμοί, ενόψει και της νέας Συνόδου Κορυφής στις 30 Γενάρη. Η κρίση είναι βαθιά. Για το κεφάλαιο, η παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη θα κριθεί από το αν τα συμφέροντα των ισχυρότερων μερίδων της πλουτοκρατίας επιβάλλουν τώρα μια μικρότερη Ευρωζώνη, κάτω από το βάρος των αδιεξόδων στην αστική διαχείριση, ή αν οι αντιθέσεις, που μεγαλώνουν, επιβάλλουν μια τέτοια εξέλιξη. Από αυτή τη σκοπιά ο λαός έχει κάθε συμφέρον να επιλέξει αυτός την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, συνδέοντάς την άμεσα με το ζήτημα της εξουσίας, για να ακυρώσει το ψευτοδίλημμα των μονοπωλίων και των κομμάτων τους «ευρώ ή δραχμή».

Αυτό που κρίνει τη λαϊκή ευημερία δεν είναι το νόμισμα, αλλά οι σχέσεις παραγωγής. Ολα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, θέλουν αυτές να παραμείνουν καπιταλιστικές, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή. Μόνο το ΚΚΕ λέει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση δηλαδή των μονοπωλίων και επιλογή άλλου δρόμου ανάπτυξης, με μονομερή διαγραφή του χρέους. Η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι όπλο στα χέρια των εργαζομένων και του λαού στα δύσκολα που έρχονται. Η οργάνωση σ' αυτή τη γραμμή πάλης μπορεί να βάλει εμπόδια στα νέα μέτρα, να ανοίξει δρόμο για ριζικές αλλαγές προς όφελος της λαϊκής συμμαχίας. Τίποτα δεν έχει να φοβάται ο λαός. Η απόκρουση των εκβιασμών, που θα κορυφωθούν το επόμενο διάστημα, είναι όρος αναγκαίος για να βγει νικητής στην αντεπίθεση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ