Με το φόβο της δύναμης που κρύβει ο λαός να τον κατατρύχει, ο ΛΑ.Ο.Σ. επιτείνει την προσπάθεια εκβιασμού και εκφοβισμού του, αλλά και άσκησης πίεσης προς τους συνεταίρους του στη συγκυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για ισχυροποίηση του μαύρου μετώπου και θωράκιση του αστικού συστήματος. Στόχος του είναι να διασφαλίσει ότι για κανένα λόγο δε θα μπουν σε κίνδυνο οι βάρβαρες ανατροπές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και οι οποίες περιλαμβάνονται στην επόμενη δανειακή σύμβαση για τη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Στο πλαίσιο αυτό, ζητάει από τα άλλα αστικά κόμματα της συγκυβέρνησης να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη συνέπεια την αποστολή τους, πέρα από τους δεδομένους ανταγωνισμούς τους. Γι' αυτό προβάλλει το ενδεχόμενο απόσυρσης των υπουργών του απ' την κυβέρνηση, αν το ΠΑΣΟΚ δεν ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό του τοπίο, αν η ΝΔ δε βάλει πιο γερές πλάτες στη συγκυβέρνηση και αν οι εκλογές δε μετατεθούν ει δυνατόν και στο τέλος της τετραετίας, όπως επιδιώκουν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας, που έχουν ποντάρει στην κυβέρνηση Παπαδήμου για τη σωτηρία και την παραμονή τους στο ευρώ.

Σημειώνει σχετικά ο Γ. Καρατζαφέρης: «Ολοι μαζί να σηκώσουμε το φορτίο μέχρι τέλος. Ολοι μαζί όμως. Οχι παιχνιδάκια. Να μην κάνουμε δηλαδή μια πολιτική που θα αδειάζει κάποιον, προκειμένου να ωφεληθεί κάποιος άλλος. Κανένα κόμμα δε διεκδικεί τη μονομέρεια στην ευαισθησία. Αν όλοι μας ζητάμε να μείνουν ή να βγουν οι όροι που θεωρούμε, θα δώσουμε το άλλοθι και τη αφορμή στη μετανιωμένη Ευρώπη για να μας δώσει τα 130 δισ. ευρώ, να μας πει γεια χαρά».

Είναι προφανής η προσπάθεια του ΛΑ.Ο.Σ. πρώτος αυτός να οδηγήσει την κούρσα των κάλπικων διλημμάτων στο λαό, απειλώντας ότι δίχως μέτρα δεν υπάρχουν δάνεια και πως χωρίς δάνεια, υπάρχει μόνο χάος. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η αποστροφή του Γ. Καρατζαφέρη, «ξέρετε κανέναν να δίνει 130 δισεκατομμύρια χωρίς να απαιτεί μια συμμόρφωση;».

Βάζοντας το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης υπεράνω όλων και εκτελώντας με συνέπεια την αποστολή που του ανέθεσε το σύστημα, ο Γ. Καρατζαφέρης διαμήνυσε στον καθένα απ' τους συνεταίρους του: «Παιχνίδια μιας αντιπολίτευσης εντυπώσεων, δεν χωράνε (...) Αυτό το παιχνίδι, οι δύο "υπαρχηγοί" της Νέας Δημοκρατίας να είναι στην κυβέρνηση και η ΝΔ αξιωματική αντιπολίτευση, μπορεί να ήταν εφεύρημα για τους τύπους, αλλά στην ουσία δεν μπορεί να λειτουργήσει (...) Ο ερχομός της τρόικας, φέρνει ένα πάρα πολύ βαρύ μνημόνιο και δεν είναι ανάγκη να το κρύψουμε από τον ελληνικό λαό. Αν δεν υπάρχει ασφαλής συνομιλητής από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, αντιλαμβάνεστε ότι το πράγμα δυσκολεύει. Ας αποφασίσουν στο ΠΑΣΟΚ όποιον θέλουν, όπως θέλουν, αλλά να ξέρουν ότι αυτός θα έχει την τελική ευθύνη. Η ρευστότητα, η οποία καλλιεργείται από το Υπουργικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, δυσκολεύει την αχθοφορία την οποία έχουμε αναλάβει». Καθόλου τυχαία, τις ίδιες «ανησυχίες» μετέφερε και ο Λ. Παπαδήμος στις πρόσφατες συναντήσεις του με τον Α. Σαμαρά και τον Γ. Παπανδρέου, ανησυχώντας για την εύρυθμη λειτουργία της κυβέρνησης.

Γνωρίζοντας τη σκληρότητα των νέων μέτρων ο ΛΑ.Ο.Σ. αξιώνει σφιχτό κυβερνητικό σχήμα που θα τα επιβάλει με τις ελάχιστες τριβές, αλλά και μετάθεση των εκλογών, έτσι ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στα κόμματα της συγκυβέρνησης, για να επιδιώξουν τη χειραγώγηση της λαϊκής οργής και την υφαρπαγή της ψήφου.

Ενδεικτική ήταν η δήλωση του Γ. Καρατζαφέρη πως «η περαιτέρω εξέλιξη και πορεία εξαρτάται από μια σειρά πραγμάτων και ειδικότερα, όπως είπα και πριν, από την πολιτική σταθερότητα την οποία πρέπει πάση θυσία, όχι να τη ζητήσουμε, αλλά να την επιβάλουμε». Ακόμα, «οι αποφάσεις πρέπει να είναι γρήγορες. Και νομίζω η "πλαδαρότητα" των πενήντα υπουργών, δεν είναι η καλύτερη συνοδός δράση (...) σε 10 μέρες έρχεται η τρόικα και φέρνει ένα πάρα πολύ βαρύ μνημόνιο. Υπάρχουν δύο λύσεις να επιλέξουμε: 'Η δεν το δεχόμαστε και πάμε μόνοι μας σαν χώρα και πέφτουμε στο γκρεμό ή παραμένουμε μέσα στο ευρώ».

Σε ό,τι αφορά στις εκλογές, ο ίδιος αποκάλυψε τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω απ' την πρεμούρα του για μετάθεσή τους, λέγοντας: «Για να μπορέσει να υπάρξει απόδοση του έργου, καρποφορία, χρειάζεται ο χρόνος των εκλογών να μεταφερθεί πολλούς μήνες πίσω. Ουδείς θα αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, να ψηφίσει "δυσκοίλια" μέτρα τον Μάρτιο και την επόμενη μέρα να διαλυθεί η Βουλή για να πάμε σε εκλογές στις 8 Απριλίου. Αν μιλάμε για εκλογές στις 8 Απριλίου, σημαίνει διάλυση της Βουλής στις 10 Μαρτίου. Μα στις 5 θα ψηφίζουμε αυτά τα μέτρα. Το θεωρώ λοιπόν αδιανόητο». Κι ακόμα: «Δεν μπορούμε πριν ολοκληρωθεί το PSI, ή όταν θα έχουμε πάρει τα μέτρα, αμέσως, την επόμενη μέρα, να πάμε σε εκλογές. Πρέπει πρώτα να πάρουμε τα χρήματα, να ανακάμψει το κλίμα, να έρθει το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων και τότε να πάμε ομαλά σε εκλογές».

Το φόβο του ΛΑ.Ο.Σ. αποκάλυψε και ο Α. Γεωργιάδης, που δήλωσε ότι «αν νομίζει κάποιος από την ΝΔ π.χ. ότι θα είναι ο Βορίδης ο κακός και ο Παπαδόπουλος ο καλός, για να κάνει η ΝΔ την αξιωματική αντιπολίτευση και να παίρνει ψήφους και να χρεώνεται το κόστος ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι πολύ γελασμένος. Αυτό δε θα το κάνουμε. 'Η τα κόμματα που είμαστε στην κυβέρνηση θα πούνε "κάναμε μια κυβέρνηση για να εφαρμόσουμε μια συμφωνία" (...) ή εάν κάποιο από τα μέλη αυτής της κυβερνήσεως ως κόμματα έχει την υπόνοια ότι μπορεί να παίζει ταυτόχρονα δύο ρόλους και του λαϊκιστού και του κυβερνήτου ταυτόχρονα τότε αυτή η κυβέρνηση θα λήξει τουλάχιστον όσο αφορά το ΛΑ.Ο.Σ. (...) οι εκλογές θα γίνουν πολύ - πολύ αργότερα ούτε Πάσχα ούτε Μάιο ... θα μπορούσε να φτάσει και στο τέλος της τετραετίας».

Παράλληλα ο ΛΑ.Ο.Σ. επενδύει στην εκβιαστική κινδυνολογία θέλοντας να κοροϊδέψει το λαό ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι τάχα αναγκαία για τη σωτηρία του και ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δήλωσε σχετικά μέσα στη βδομάδα ο Γ. Καρατζαφέρης: «Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να γίνει σύσκεψη των αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση. Στις επόμενες 60 μέρες κρίνεται κυριολεκτικά το μέλλον της Ελλάδας (...) αυτό το πράγμα που υπάρχει σήμερα το βρίσκω εξαιρετικά "χύμα", για να αντιμετωπίσει τη σοβαρότατη απειλή για τη χώρα μας».

Αν κάτι κρίνεται το επόμενο διάστημα, είναι το αν η ντόπια πλουτοκρατία και τα κόμματά της θα καταφέρουν να περάσουν τα πιο βάρβαρα μέτρα που γνώρισε ο λαός από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα. Αυτός είναι ο καημός της ντόπιας πλουτοκρατίας, άμεσα συνδεδεμένος με την ανάγκη να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της και να παραμείνει στο ευρώ. Τις ανησυχίες των αστών διαλαλεί φωναχτά ο Καρατζαφέρης και ομολογώντας τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης, στοχοποιεί το λαό και τους αγώνες του, λέγοντας: «Υπάρχει μεγάλη κρίση στην Ευρώπη. Η λύση που υπάρχει πλέον είναι ή πολύ αίμα, ή πολύ μελάνι. Και εξηγούμαι: 'Η η Ευρώπη θα τυπώσει ευρώ, όπως έκανε ο Ομπάμα, ή θα ρεύσει πολύ αίμα. Αν δεν σοβαρευτούμε, θα πάμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις».

Σε άλλο σημείο ξεχειλίζει από τον προσφιλή του αντικομμουνισμό, ο οποίος άλλωστε αποτέλεσε βασικό κριτήριο για την αναβάθμιση του ρόλου του στο αστικό σύστημα. Προσπαθεί να απαξιώσει την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, λέγοντας ότι «κραυγάζει», αλλά «πρόταση δεν διατυπώνεται» και πως «η αριστερά είναι πολύ επικίνδυνη για τη χώρα». Με θράσος αποφαίνεται ότι «πρέπει να αποκομμουνιστικοποιηθεί ο συνδικαλισμός. Είμαστε η τελευταία χώρα στον πλανήτη με κομμουνισμό. Το εργοστάσιο έκλεισε. Δεν μπορεί η αντιπροσωπεία να επιμένει να διατηρεί τα σήματα». Δείχνει μάλιστα τα δόντια του στο λαό, κομπάζοντας πως «όταν θα έρθω στα πράγματα, πολλά από τα κακώς κείμενα, θα τα επανεξετάσω (...) δεν πρόκειται να φοβηθώ δήθεν ψευτοδημοκρατικές ευαισθησίες».

Είναι παραπάνω από φανερή η αφοσίωση του ΛΑ.Ο.Σ. στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων που χαντακώνει το λαό. Οπως και ότι δε θα διστάσει για να την υπηρετήσει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που έχει στα χέρια του και μεθόδους ενάντια στο λαό, στο κίνημα και στο ΚΚΕ, στις οποίες άλλωστε έχει διακριθεί και για τις οποίες έχει ανταμειφθεί απ' την άρχουσα τάξη. Οσο δυσκολεύει η προσπάθεια των αστών να διαχειριστούν προς όφελός τους την κρίση και όσο το κίνημα ανεβαίνει και ριζοσπαστικοποιείται, είναι βέβαιο ότι ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός, η προβοκάτσια θα οργιάσουν.

Ο λαός να δώσει την απάντησή του. Με συσπείρωση, οργάνωση κι αγώνα, σε συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ μπορεί να κάνει «σκόνη» την εκβιαστική προπαγάνδα και «θρύψαλα» τους φορείς της, να αναμετρηθεί με την πολιτική που τον τσακίζει, την εξουσία των αστών που την επιβάλλει, και να νικήσει.