Tην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και μάλιστα με νόμο προωθούν οι κοινωνικοί εταίροι στο διάλογο - απάτη που έχουν στήσει με τη ΓΣΕΕ. Την αποκάλυψη αυτή έκανε χτες το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, παρουσιάζοντας έγγραφο - φωτιά το οποίο βρέθηκε στο τραπέζι του «διαλόγου» κατά την πρώτη συνάντηση των κοινωνικών εταίρων την Τετάρτη στα γραφεία της ΓΣΕΒΕΕ.

Το έγγραφο - βόμβα, το οποίο έχει μάλιστα συνταχθεί υπό τη μορφή προσθήκης στο βασικό νόμο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (ν. 1876/1990), φέρει τον τίτλο «Αναστολή ισχύος κλαδικών - ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων», αλλά από το περιεχόμενό του βεβαιώνεται πως στο στόχαστρο των «εταίρων» μπαίνει κάθε συλλογική διαπραγμάτευση και κατοχύρωση των εργαζομένων, ο ίδιος ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων. Ετσι ανοίγει ο δρόμος για την απόλυτη κυριαρχία των ατομικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων, ώστε οι εργαζόμενοι να μένουν εντελώς απροστάτευτοι στα «νύχια» της εργοδοσίας.

Στο έγγραφο περιλαμβάνεται τροπολογία που προβλέπει: «Στο άρθρο 7 του Ν. 1876/1990 προστίθεται παράγραφος 4 με το εξής περιεχόμενο: "Για το χρονικό διάστημα από την έναρξη ισχύος του παρόντος μέχρι και τις 31-12- 20..... αναστέλλεται η ισχύς των κλαδικών και των εθνικών και τοπικών ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καθώς και των με αυτές εξομοιούμενων διαιτητικών αποφάσεων. Η παρούσα διάταξη διαλαμβάνει και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που είχαν συναφθεί καθώς και τις διαιτητικές αποφάσεις που είχαν εκδοθεί πριν τη δημοσίευση του παρόντος».

Η εφαρμογή μιας τέτοιας διάταξης οπλίζει τους εργοδότες με τη δυνατότητα να καταργούν τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, δηλαδή να ρίχνουν τους μισθούς μέχρι το επίπεδο των 750 ευρώ μεικτά και να καταργούν οποιοδήποτε δικαίωμα έχει κατοχυρωθεί μέσω αυτών των συμβάσεων: Οροι εργασίας, ωράρια, συνθήκες, άλλες παροχές κλπ.

Με άλλη διάταξη, που περιλαμβάνει το ίδιο έγγραφο, προβλέπεται η κατάργηση της διάταξης στο άρθρο 9 του ίδιου νόμου με το οποίο οι όροι συλλογικής σύμβασης που έληξε ή καταγγέλθηκε εξακολουθούν να έχουν ισχύ για ένα επιπλέον εξάμηνο και μάλιστα να καλύπτουν και τους νεοπροσλαμβανόμενους μέσα σε αυτό το εξάμηνο. Ακόμα προβλέπεται η κατάργηση της επόμενης παραγράφου του ίδιου άρθρου, που προβλέπει ότι για όλους τους εργαζόμενους και μετά την πάροδο του εξαμήνου εξακολουθούν να ισχύουν οι υφιστάμενοι όροι εργασίας, τουλάχιστον μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας.

Τέλος, με άλλη ερμηνευτική διάταξη κάνει ρητό ότι αντικείμενο της προσφυγής στη διαιτησία δεν μπορεί να είναι «η διατήρηση ή μη της ισχύος προηγούμενων συλλογικών ρυθμίσεων», ικανοποιώντας άλλη μια αξίωση της εργοδοσίας σχετικά με την αρμοδιότητα του ΟΜΕΔ και το εύρος των αποφάσεών του.

Τα παραπάνω συνιστούν ολική ανατροπή στο καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ουσιαστικά καταργούν όλες τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις - γιατί αυτό σημαίνει στην πράξη η έννοια της αναστολής τους - και δίνουν τη δυνατότητα στους κεφαλαιοκράτες να ρίξουν τους μισθούς που εξασφαλίζονται μέσω των συμβάσεων αυτών μέχρι το ύψος του κατώτερου μισθού.

Την ύπαρξη αυτού του εγγράφου και των σχεδιασμών που υπάρχουν και μάλιστα σε πολύ προχωρημένο στάδιο - έτοιμες νομοθετικές διατάξεις - κατήγγειλε χτες σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ. «Στις 18 Γενάρη, είπε εκ μέρους της Γραμματείας ο Γ. Πέρρος, το ΠΑΜΕ παρεμπόδισε τον κοινωνικό διάλογο με τον οποίο επιδιώκουν να τσακίσουν ό,τι εργασιακό δικαίωμα απέμεινε στους εργάτες. Το τι έδωσαν οι προηγούμενοι κοινωνικοί διάλογοι, οι εργάτες το γνωρίζουν καλά, και στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό. Χτες (σ.σ. προχτές) ο ΣΕΒ κάλεσε τους φορείς που συμμετείχαν σε αυτόν και τα κόμματα να καταδικάσουν το ΠΑΜΕ γιατί τους παρεμπόδισε... Και όλοι τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Μπακογιάννη, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΕ στοιχήθηκαν πίσω από την εντολή του αφεντικού τους, του μεγάλου αφεντικού τους, τον ΣΕΒ... Τώρα αποκαλύπτεται τι πραγματικά συζητούσαν στο διάλογό τους. Πάνω στο τραπέζι βρέθηκε έγγραφο με τη μορφή έτοιμου νόμου που καταργεί τις κλαδικές και τις ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις. Να τι συζητούν. Να τι ετοιμάζουν για τους εργάτες. Εχουν εγκληματικές ευθύνες και πρέπει να απολογηθούν απέναντι στους εργαζόμενους. Τώρα αποκαλύπτεται και πόσο υποκριτικά είναι τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν για τους μισθούς και τις συμβάσεις, όταν την ίδια στιγμή προωθούν την κατάργησή τους. Εδώ κρίνονται συνδικαλιστικές οργανώσεις, κόμματα, η κυβέρνηση. Να γιατί παρεμποδίσαμε τον "κοινωνικό διάλογο" που μόνο δεινά φέρνει στους εργαζόμενους», υπογράμμισε το στέλεχος του ΠΑΜΕ και κάλεσε τους εργάτες να δώσουν απάντηση και στα νέα αντεργατικά σχέδια, να συζητήσουν στους χώρους δουλειάς και να κλιμακώσουν την πάλη τους με την προκήρυξη νέας απεργίας στις αρχές Φλεβάρη, όπως προτείνουν δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Ο νέος αντεργατικός σχεδιασμός δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», καθώς η επίθεση στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις έχει ξεκινήσει εδώ και (τουλάχιστον) δύο χρόνια με αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις (π.χ. με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις).

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό πως σε υπόμνημα που κατέθεσε τις τελευταίες μέρες ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων προς τον πρωθυπουργό Παπαδήμο ζητείται «η αναστολή της εφαρμογής των κλαδικών / ομοιοεπαγγελματικών / τοπικών συμβάσεων για το διάστημα 2012-2014»...

Τι έκανε η ΔΑΚΕ μετά τη χτεσινή αποκαλυπτική συνέντευξη Τύπου της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ: κατήγγειλε την «κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών» και κατηγόρησε το ΠΑΜΕ ότι έκλεψε «βίαια προσωπικά έγγραφα και σημειώσεις». Δηλαδή, η ΔΑΚΕ διαμαρτύρεται όχι επειδή γκρεμίζονται κατακτήσεις των εργαζομένων αλλά επειδή αυτό αποκαλύπτεται!

Κι επειδή (και) η ΔΑΚΕ ξεμπροστιάζεται για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζει μαζί με όλη την ηγεσία της ΓΣΕΕ στη σφαγή των εργατικών δικαιωμάτων, προσπαθεί να αρνηθεί τις δικές της προτάσεις για την κλιμάκωση της επίθεσης. Ας απαντήσει όμως η ΔΑΚΕ. Είναι ή δεν είναι δικές της προτάσεις (βλέπε και ένθετο) για το «πάγωμα των μισθών»; «Μείωση του μη μισθολογικού κόστος»; «Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 5%»; «Επιβολή πλαφόν στον 13ο και 14ο μισθό»; Μεγαλώνουν ή όχι αυτά τα μέτρα τη βίαιη κλοπή του κόπου των εργατών στους χώρους δουλειάς από τους εργοδότες τους; Για όλα αυτά τι έχουν να πουν οι εργατοπατέρες;