Στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο ρόλο που καλούνται να παίξουν οι κομμουνιστές, στην ανάγκη στήριξης της δράσης του ΠΑΜΕ και στην ανάγκη έντασης του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, αναφέρεται μεταξύ άλλων ο Κ. Παρασκευάς μιλώντας στο «Ρ». Ιδιαίτερα εντοπίζει τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για ανάπτυξη του αγώνα και στον προσανατολισμό που πρέπει να έχει αυτός ο αγώνας.

- Πως εκτιμάτε την κατάσταση που διαμορφώνεται στο συνδικαλιστικό κίνημα μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στα δικαιώματά τους;

- Υπάρχει γενικευμένη αντίθεση των εργαζομένων στα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό αναδείχνεται μέσα από μια σειρά γεγονότα, που είναι έντονα το τελευταίο διάστημα. Από την επιτυχία της 24ωρης πανελλαδικής απεργίας στις 10 Οχτώβρη και την καθολική απαίτηση «να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα» σε αντίθεση με τα θολά και άσφαιρα αιτήματα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αποδείχνεται η αντίθεση και διάθεση για κλιμάκωση του αγώνα από τη μεγάλη επιτυχία του Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στις 21 Οχτώβρη. Είναι το μήνυμα που έρχεται από πολλούς τόπους δουλιάς.

Τα γεγονότα και οι εξελίξεις που διαδραματίζονται δεν είναι συνηθισμένες. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη δυσαρέσκεια. Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες με το ρόλο και την παρέμβαση του Κόμματος και του ΠΑΜΕ, τα μέτρα αυτά έχουν ήδη καταδικαστεί και χρεοκοπήσει στις συνειδήσεις ενός μεγάλου τμήματος των εργαζομένων. Παρατηρείται αντίδραση στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ. Εχει χρεοκοπήσει, ξεπέσει και ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος». Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στην ίδια τη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ που έγινε με σκοπό να εκτονώσει τις αντιδράσεις και να ευθυγραμμίσει δυνάμεις, ήταν φανερή η αντίθεση με αυτά τα μέτρα.

Οι αντιδράσεις συνεχίζονται και γενικεύονται παρά τις μεθοδευμένες προσπάθειες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα να αποπροσανατολίσει, να τρενάρει αυτές τις αντιδράσεις. Δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν αποφασίσει νέα απεργιακή κινητοποίηση. Υποχρέωσαν τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να εξαγγείλουν νέα 24ωρη απεργία.

Η αντικειμενική βάση αυτών των αντιδράσεων, των διαφοροποιήσεων απ' την κεντρική γραμμή της κυβέρνησης βρίσκεται στη συνειδητοποίηση του βαθιά αντεργατικού χαρακτήρα αυτών των μέτρων, των βαρύτατων αρνητικών συνεπειών που θα προκαλέσουν στους εργαζόμενους. Ανεξάρτητα από το κατά πόσο ολοκληρωμένα κατανοείται αυτός ο αντεργατικός χαρακτήρας απ' τα πλατιά τμήματα των εργαζομένων, η αντίθεση σε αυτή την πολιτική είναι δεδομένη, βαθύτερη. Αυτό ακριβώς είναι που συνειδητοποιεί η κυβέρνηση και επειδή είναι αποφασισμένη να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο προχωρά με τη λογική του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» σε συνδυασμό με την εξαπάτηση των εργαζομένων, αξιοποιώντας τα όποια περιθώρια ελιγμών.

- Ποια είναι τα καθήκοντα που προκύπτουν μπροστά σ' αυτή την κατάσταση για τις ταξικές δυνάμεις, για τους κομμουνιστές;

- Να κατανοηθεί ο βαθύτερος χαρακτήρας αυτών των αντιδράσεων, των διεργασιών που συντελούνται, σαν αποτέλεσμα και της δράσης του κόμματος και της όξυνσης των προβλημάτων. Χωρίς να υποτιμούνται οι δυσκολίες, αυξάνουν οι δυνατότητες να γενικευτεί η αντίθεση και η ανάπτυξη αγώνων ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Αυτό το συμπέρασμα μας βάζει μπροστά σε νέες ευθύνες.

Αμεσα, χωρίς καθυστέρηση απαιτείται ένταση της δράσης παντού ώστε να βαθύνει αυτή η αντίθεση με την αντιλαϊκή πολιτική. Επαγρύπνηση και ετοιμότητα για να μην εκτονωθούν οι αντιδράσεις και να μην ενσωματωθούν με παραπλανητικούς ελιγμούς. Οσο το δυνατόν περισσότερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις να συσπειρωθούν και να συμπαραταχτούν -έστω και προσωρινά- ενάντια σ' αυτή την πολιτική με σύνθημα και στόχο να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα. Ετσι θα περιορίζονται και οι δυνατότητες στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να μανουβράρουν, να εκτονώσουν και να ενσωματώσουν αυτές τις αντιδράσεις δίνοντας χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση για να τη βγάλουν από τη δύσκολη κατάσταση.

Με όλες τις δυνάμεις, να κινητοποιηθούν πλατύτερα τμήματα των εργατοϋπαλλήλων, να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία οι επόμενες κινητοποιήσεις και ιδιαίτερα η νέα 24ωρη απεργία. Πιο ολοκληρωμένα και πιο συστηματικά να δουλέψουμε ώστε να ενθαρρύνουμε εργατικές δυνάμεις να ξεμπλοκάρουν απ' τα δεσμά της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού της λογικής του «δε γίνεται τίποτα». Να απεγκλωβιστούν από τα γρανάζια της αυταπάτης για το ρόλο των άλλων δυνάμεων που συναινούν ή στηρίζουν αυτές τις αντιλαϊκές επιλογές. Να συσπειρωθούν πλατιά τμήματα των εργαζομένων στον κοινό αγώνα, στην κοινή δράση, να συμπαραταχτούν και να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ.

- Εείναι ρεαλιστικά να πραγματοποιηθούν αυτά που λέτε;

- Οι δυνατότητες να επεκταθούν οι αγωνιστικές αντιδράσεις, αντικειμενικά θα μεγαλώσουν μιας και τα αντιλαϊκά μέτρα πλήττουν όλους τους κλάδους, όλους τους χώρους δουλιάς, όλους τους εργαζόμενους. Σε κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο, ξεπετιούνται σπίθες ανάπτυξης του αγώνα. Η όξυνση αγκαλιάζει ένα μεγάλο φάσμα προβλημάτων. Οι ιδιωτικοποιήσεις, π.χ. στο χώρο των ΔΕΚΟ, της υγείας, τα εργασιακά δικαιώματα, οι απολύσεις, οι ΣΣΕ, οι μισθοί και οι συντάξεις μπορούν να γίνουν κρίκος για να αναπτυχθεί η αγωνιστική δράση και η ενιαία πάλη των εργαζομένων.

Σ' αυτό το έδαφος θα δέχεται πλήγματα η συνολικότερη κυβερνητική πολιτική, θα χτυπιέται η λογική της κοινωνικής συναίνεσης. Θα δυσκολεύονται οι προσπάθειες της άρχουσας τάξης για εγκλωβισμό των εργαζομένων μέσα από την αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος. Κυρίως, θα αποκτούν αυτοπεποίθηση και θα συνειδητοποιούν τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα πλατύτερα τμήματα των εργαζομένων.

Δραστήρια προσπάθεια χρειάζεται για να οργανωθεί ο αγώνας σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε κλάδο. Οι δυσκολίες που σήμερα υπάρχουν στη γενίκευση της αντιπαράθεσης με την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική απορρέουν και από το χαμηλό βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων.

-Πώς σκέφτεστε να δουλέψετε για να ξεπεραστούν αυτές ή άλλες δυσκολίες για την οργάνωση και πάλη των εργαζομένων;

- Πιο επίμονα καθημερινά, είναι επιτακτική ανάγκη, όλη η δράση μας να προσανατολιστεί στους χώρους δουλιάς. Βήμα, το βήμα, με σχέδιο και έλεγχο, να συμβάλουμε δραστήρια στην οργάνωση των εργαζομένων. Δεν είναι ένα καθήκον που μπορεί να υλοποιηθεί από τα πάνω είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί η ικανότητα και αποτελεσματικότητα της δράσης του κάθε κομμουνιστή, της κάθε ΚΟΒ, ώστε να μπορεί να εμπνέει και να αναγνωρίζεται ευρύτερα από τους εργαζόμενους. Χρειάζεται ο κάθε κομμουνιστής να είναι στην πρώτη γραμμή και να συσπειρώνει στην αγωνιστική δράση περισσότερους εργαζόμενους.

Να πάρουμε μέτρα και πρωτοβουλίες για την οργάνωση τμημάτων των εργαζομένων εκεί όπου εμφανίζονται νέες δυσκολίες, όπως σε εργασιακούς χώρους με εκτεταμένη εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, στους ανέργους, στους νέους, εκεί όπου βασιλεύει η εργοδοτική τρομοκρατία. Με επιτροπές αγώνα εκεί όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του συμβιβασμού και ξεπουλούν τους εργαζόμενους. Να συνειδητοποιηθεί ότι για να υπάρξει σήμερα αποτελεσματική αντίσταση, για να υπάρξουν κατακτήσεις απαιτούνται αποφασιστικοί ταξικοί αγώνες που θα στηρίζονται στη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, στην οργάνωσή τους στο χώρο δουλιάς στο συνδικάτο, στην Επιτροπή αγώνα.

Αυτό το σημαντικό καθήκον της οργάνωσης των εργαζομένων συνδέεται με την καλλιέργεια του εδάφους για την ανάπτυξη της αντίστασης για την ενίσχυση και διεύρυνση των συσπειρώσεων, για να ξεφύγουν οι εργαζόμενοι από την αδράνεια, γιατί η αποτελεσματική αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό απαιτεί την οργανωμένη δράση πλατιών λαϊκών και εργατικών δυνάμεων και πιο στέρεες διεργασίες.

- Αρκετοί όμως ισχυρίζονται ότι οι δυσκολίες είναι ανυπέρβλητες, αφού ο ιμπεριαλισμός και τα μονοπώλια είναι σήμερα πανίσχυρα...

- Σήμερα επιβάλλεται ακόμα περισσότερο στην καθημερινή μας δράση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, για την απόσπαση νέων κατακτήσεων να δουλεύουμε συστηματικά πολιτικά μέσα στους εργαζόμενους, για να συνειδητοποιείται η θέση τους στην εκμεταλλευτική κοινωνία, η ιδέα και η ανάγκη της γενικότερης αντίθεσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Ο προσανατολισμός πρέπει να υπηρετεί την ανάγκη να παλέψουν και για αιτήματα και στόχους που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και στις σύγχρονες ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους. Η ιστορία της ταξικής πάλης είναι μακρόχρονη. Τώρα μπορεί να υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες λόγω και του αρνητικού συσχετισμού των δυνάμεων, αλλά ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παντοδύναμος, αρκεί να αναπτυχθεί και να ανέβει ο αγώνας των εργαζομένων στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων.

Οι υπαρκτές δυσκολίες δεν είναι αξεπέραστες. Σήμερα υπάρχουν καλύτερες και περισσότερες προϋποθέσεις, ώστε οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται, οι θετικές αυτές εξελίξεις, να αποχτήσουν πιο ριζοσπαστικό χαρακτήρα, να αποχτούν ταξικό προσανατολισμό, να συντονίζονται με το ΠΑΜΕ.

-Ποια ακριβώς είναι η συμβολή του ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα και η επίδρασή του στις εξελίξεις;

- Πλήθος γεγονότων και ιδιαίτερα οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ορθότητα της πολιτικής του Κόμματος για τη συνολική απόρριψη και αντιπαράθεση με την πολιτική των «αναδιαρθρώσεων», τους φορείς και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την προώθηση και εφαρμογή της επιβεβαιώνουν τα θετικά αποτελέσματα των προσπαθειών μας για την αγωνιστική ενότητα της εργατικής τάξης, για τη συσπείρωση και δράση των ταξικών δυνάμεων, τη δημιουργία και την ενίσχυση του ΠΑΜΕ!

Η συνεισφορά του Κόμματος είναι πολύτιμη για τους ίδιους τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα, γιατί έγκαιρα αποκάλυψε τον βαθιά αντεργατικό και αντιδραστικό χαρακτήρα των πολυδιαφημισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων όπως των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης στο όνομα, πάντα υποκριτικά, της ανεργίας, του χτυπήματος των κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής ασφάλισης και του δημόσιου συστήματος υγείας. Ξεσκέπασε στα μάτια των εργαζομένων τη βαθιά επικίνδυνη κοινωνική συναίνεση σαν μέσο της άρχουσας τάξης για την επιβολή την αντεργατικής πολιτικής. Προετοίμασε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων για την αντεργατική θύελλα έγκαιρα από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν έβγαλε στο φως και σφυροκόπησε το αντεργατικό κατασκεύασμα, τη «Λευκή Βίβλο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αντιτάχθηκε σθεναρά σε όλους, όσοι καλούσαν τους εργαζόμενους να συνδιαλλαγούν και να συναινέσουν σ' αυτές τις επικίνδυνες πολιτικές όπως είναι η κυβέρνηση, αλλά και οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΣΥΝ.

- Εχει αποτελέσματα αυτή η πολιτική σας μέχρι σήμερα;

- Η πάλη του ΚΚΕ σε άμεση σχέση, σε συνδυασμό με τους αγώνες και τις αντιστάσεις των εργαζομένων δημιούργησαν και δημιουργούν δυσκολίες και προβλήματα στην κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής, επέδρασαν και επιδρούν στην καθυστέρηση εφαρμογής των μέτρων. Προβάλλουν εμπόδια στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων που συναίνεσαν πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων για την προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων. Ξεσκεπάστηκε σε ένα βαθμό ο ρόλος τους.

Στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων αυτή η γραμμή του κόμματος, φέρνει θετικά αποτελέσματα, οδηγεί σε σημαντικές διεργασίες μέσα στους εργαζόμενους, επιδρά στις εξελίξεις, συμβάλλει στην ανάπτυξη των αγώνων.

Υπογραμμίζουμε ότι αυτή η κατεύθυνση του Κόμματος, προωθήθηκε σε αντίθεση με τη γραμμή των άλλων δυνάμεων, σε αντίθεση με όσους οργανώνουν την άθλια αντικομμουνιστική συκοφαντική εκστρατεία, χαρακτηρίζοντας σκόπιμα την πολιτική του ΚΚΕ αντιενωτική, διασπαστική, αριστερίστικη. Είναι μακριά νυχτωμένοι. Αν το ΚΚΕ, είχε διαφορετική πολιτική, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπήρχαν λιγότερες αντιστάσεις, λιγότερες διεργασίες.

Το ΚΚΕ κατόρθωσε να υπερασπίζεται με σταθερότητα και συνέπεια τα δικαιώματα των εργαζομένων, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης για τα προβλήματά τους, γιατί πρώτα απ' όλα είχε σωστή εκτίμηση για τον γενικευμένο και βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και μέτρων. Δεν είχε, ούτε καλλιέργησε αυταπάτες και εφησυχασμό. Γιατί πιστεύει ότι όσο πιο καθολική και σαφής είναι η αντίθεση σ' αυτή την πολιτική, τόσο πιο αποτελεσματικός γίνεται και ο καθημερινός αγώνας για τα προβλήματα των εργαζομένων και η συσπείρωση σε ώριμα αιτήματα.

Γι' αυτό ακριβώς δεν υπάρχει αγώνας διεκδίκησης των εργαζομένων που το ΚΚΕ να μην τον υποστήριξε ακόμα και όταν δε συμφωνούσε απόλυτα με το περιεχόμενο των αιτημάτων, με τις μορφές του αγώνα ή είχε διαφωνίες και ερωτηματικά για τη στάση συνδικαλιστικών δυνάμεων. Αυτή την αλήθεια, δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει.

- Ομως σας κατηγορούν ότι βάζετε μάξιμουμ στόχους, ότι αρνείστε την κοινή δράση και την ενότητα στη βάση των προβλημάτων και άλλα τέτοια σχετικά. Τι λέτε γι' αυτό;

- Ως Κόμμα, πολύ σωστά προβάλλουμε όλα αυτά τα χρόνια την ανάγκη υπεράσπισης των κατακτήσεων. Πήραμε μέτρα για την ανάπτυξη της δράσης ασκώντας συνεχή πίεση στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Δεν είχαμε, δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για τον προσανατολισμό και το ρόλο τους. Ταυτόχρονα, εκτιμούμε ότι και αυτές οι δυνατότητες, όπως είναι η εξαγγελία κινητοποίησης πρέπει να αξιοποιούνται.

Η συμβολή των ταξικών δυνάμεων π.χ στην απεργία στις 10 Οκτώβρη ήταν καθοριστική στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης του αγώνα. Οι κομματικές δυνάμεις δούλεψαν ακούραστα για τη δημιουργία των προϋποθέσεων και πρωτοστάτησαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, των εργατών μετάλλου στο Πέραμα, στους οικοδόμους, συνταξιούχους, στους εκπαιδευτικούς και επιτεύχθηκαν ευρύτερες συσπειρώσεις, παρά τα εμπόδια που παρεμβάλλουν οι δυνάμεις της συναίνεσης. Αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε κλάδους όπου οι πλειοψηφίες των Ομοσπονδιών αδρανούσαν όπως π.χ στην Ο.Α. και τον ΟΤΕ. Οι δυνάμεις του Κόμματος ανέπτυξαν πρωτοβουλίες συμπαράστασης και αλληλεγγύης εκεί όπου υπήρξε πρόβλημα απολύσεων, ιδιωτικοποιήσεων και οι εργαζόμενοι βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής και τον κυβερνητικό αυταρχισμό.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν εξαίρεσαν κανέναν, δεν απέκλεισαν κανέναν. Αντίθετα, οι δυνάμεις του ΣΥΝ, που δήθεν κόπτονται για την «ενότητα» είναι αυτές που συστηματικά υπονόμευσαν και υπονομεύουν τους αγώνες, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που φαίνονταν δυνατότητες οι συμπτώσεις έστω και σε ένα ζήτημα.

Η πείρα μας έδειξε ότι πηγή και αιτία αυτών των προβλημάτων από τη στάση των άλλων δυνάμεων είναι οι αντιλήψεις τους και οι εκτιμήσεις τους για τα γενικότερα ζητήματα, που αντικειμενικά δυσκολεύουν και την κοινή δράση, τραβώντας τον αγώνα προς τα πίσω, είτε με την επίκληση του αρνητικού συσχετισμού των δυνάμεων, είτε ισχυριζόμενοι ότι «αυτή εδώ είναι η σημερινή πραγματικότητα και πρέπει να προσαρμοστούμε σ' αυτή», με αποτέλεσμα να κάνουν πιο σύνθετη την κατάσταση και για το άμεσο ζήτημα.

Σωστά το Κόμμα επέμεινε και επιμένει στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, την κοινή δράση για την προστασία και τη διεύρυνσή τους. Αλλά όμως αυτός ο αγώνας, αυτό που λέμε ενότητα δράσης στις σημερινές συνθήκες δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με προηγούμενες περιόδους.

- Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ότι ο αγώνας, η ενότητα δράσης, δεν έχουν σήμερα τα ίδια χαρακτηριστικά με προηγούμενες περιόδους;

- Σήμερα, περισσότερο από πριν, ο αγώνας για όλα αυτά που φαίνονται σαν καθημερινά προβλήματα έρχεται αντιμέτωπος πιο άμεσα, με τις αιτίες και τους φορείς αυτών των προβλημάτων, δεν περιορίζεται στενά στον κάθε χώρο δουλιάς, στον μεμονωμένο εργοδότη. Αντικειμενικά έρχεται αντιμέτωπος με την κυβερνητική πολιτική, με τις ενώσεις των εργοδοτών, με το πλέγμα των νόμων και των κατευθύνσεων της ΕΕ που επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές και το κάθε συγκεκριμένο μέτρο. Ερχεται αντιμέτωπος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τις συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις και τις δεσμεύσεις τους απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο.

Αρα ο αγώνας και η ενότητα δράσης γίνεται πιο σύνθετη υπόθεση. Προβάλλει η ανάγκη να κατακτηθεί έδαφος για τη δημιουργία κοινής αντίληψης και για την πολιτική που θα δώσει προοπτική στη λύση των προβλημάτων των εργαζομένων.

Η πείρα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων έχει πάρα πολλά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση. Σωστά οι εργαζόμενοι στις μεταλλευτικές και κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις πάλεψαν για να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις (Σκαλιστήρη - Πειραϊκή Πατραϊκή κ.ά) και να έχουν δουλιά. Ομως ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά έπρεπε μέχρι τέλος να συνδυάζεται με την αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση με την απαίτηση για μέτρα στήριξης και ανάπτυξης των κλάδων και των επιχειρήσεων αυτών. Αγώνας που ερχόταν σε αντίθεση με τις γενικότερες επιλογές των μονοπωλίων, της κυβέρνηση και της ΕΕ. Αργά ή γρήγορα όσοι συμμετείχαν ή στήριζαν αυτό τον αγώνα βρέθηκαν μπροστά σε αυτό το πρόβλημα.

Για παράδειγμα, η επιλογή του «ρεαλιστικού δρόμου» των ιδιωτικοποιήσεων στην αρχή μέχρι και 49%, οδήγησε σε όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις σε τραγικές συνέπειες για τους ίδιους τους εργαζόμενους. Σήμερα, μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα, τα καθημερινά προβλήματα όπως π.χ το ωράριο, οι μισθοί και τα μεροκάματα, η ανεργία, συνδέονται άμεσα με τις γενικότερες επιλογές.

Ο αγώνας ο καθημερινός, δεν μπορεί να είναι αποσπασμένος, να μην αντιπαλεύει τις γενικότερες αιτίες που προκαλούν και οξύνουν τα προβλήματα. Επομένως, μέσα στην καθημερινή δράση, είναι ανάγκη πρώτ' απ' όλα οι εργαζόμενοι να κατακτούν πείρα, να πείθονται ότι πιο αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά θα υπερασπίζονται και θα διεκδικούν τα δικαιώματά τους, όταν ο αγώνας τους αυτός στρέφεται και κατά των αιτιών, κατά των πολιτικών που δημιουργούν τα προβλήματα.

Υπάρχει ένας κανόνας: Η ενότητα δράσης πρέπει να υπηρετεί την προώθηση των συμφερόντων των εργαζομένων. Σε καμιά περίπτωση, στο όνομα της ενότητας δράσης, δεν μπορεί να γίνεται συμφωνία πάνω σε «αιτήματα» που βλάπτουν και υπονομεύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως π.χ. το ψευτο-35ωρο που προβάλλει η σοσιαλδημοκρατία και οι κάθε λογής ουραγοί της.

- Φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξής μας, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο ακόμα;

- Αξιοποιώντας όλη τη συσσωρευμένη πείρα του Κόμματος, σήμερα, συγκεντρώνουμε όλες μας τις δυνάμεις, επιμένουμε στη συσπείρωση πλατύτερων δυνάμεων για να εκφραστεί ακόμα πιο αποφασιστικά η αντίθεση στην αντιλαϊκή πολιτική κι τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης.

Επιδιώκουμε να αναπτυχθεί και να προχωρήσει η κοινή δράση των εργαζομένων με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, με τη νεολαία. Παράλληλα με αυτά τα βήματα στο εσωτερικό της χώρας θέλουμε πιο αποφασιστικά να προχωρήσει η διεθνής συνεργασία και δράση με συνδικάτα και συνδικαλιστικές δυνάμεις από όλον τον κόσμο, στον κοινό αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.