«Το παράδειγμα μιας επένδυσης» διαλαλεί από το πρωτοσέλιδό της (24/1) η «Καθημερινή», αναφερόμενη στη δραστηριότητα της COSCO στις πρώην εγκαταστάσεις του ΟΛΠ στο Ικόνιο. Γράφει η «Καθημερινή»: «Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει πολύ διαφορετική εικόνα από τη σημερινή. Απόδειξη, η μεγάλη επιτυχία της κινεζικής επένδυσης στο λιμάνι του Πειραιά. Η επένδυση πολεμήθηκε από συνδικαλιστές, λαϊκιστές πολιτικούς και την ελληνική γραφειοκρατία. Οι συνεχείς απεργίες προς όφελος μιας μικρής ομάδας εργατοπατέρων παρ' ολίγον να την υπονομεύσει πλήρως. Παρ' όλα αυτά, τα προβλήματα ξεπεράσθηκαν και σήμερα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν μάλιστα εκπλήξει τους υπεύθυνους της επένδυσης με την παραγωγικότητά τους και την αίσθηση ευθύνης που επιδεικνύουν. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, πώς πραγματικά θα έμοιαζε η χώρα μας αν ξεπερνούσαμε τα εμπόδια του άλογου συνδικαλισμού και βάζαμε τέλος στον πόλεμο κατά της επιχειρηματικότητας». Μιλώντας απροκάλυπτα εξ ονόματος των αστών, η «Καθημερινή» καλεί τους εργαζόμενους να παραδειγματιστούν από τις συνθήκες δουλειάς στην COSCO και το κράτος να διευκολύνει επενδύσεις σαν αυτή που ξεκίνησε επί ΝΔ και ολοκληρώθηκε επί ΠΑΣΟΚ. Η συγκεκριμένη «επένδυση» παρέδωσε στο κινέζικο μονοπώλιο εγκαταστάσεις που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα του λαού και έναν από τους πλέον στρατηγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, που συνδέεται άμεσα με το εξωτερικό εμπόριο.

Αυτή είναι η μια πλευρά της εγκληματικής για το λαό αστικής πολιτικής, για την οποία βέβαια η «Καθημερινή» έχει κάθε λόγο να επιχαίρει, αφού είναι αναφανδόν υπέρ της παράδοσης στα μονοπώλια και του τελευταίου ψήγματος από τη δημόσια περιουσία που έχει απομείνει και της μονοπώλησης όλων των στρατηγικών κλάδων της παραγωγής. Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με τους όρους εργασίας που επέβαλε η COSCO στις εγκαταστάσεις της, προκειμένου να αυξήσει την «παραγωγικότητα» και να γίνει υπόδειγμα επένδυσης, όπως γράφει η «Καθημερινή». Η σύμβαση που καλούνται να υπογράψουν οι λιμενεργάτες της κινέζικης πολυεθνικής, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής όρους: Ολοι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου. Η εργασία είναι οκτάωρη, σε κυλιόμενες βάρδιες και το ωράριο συνεχές ή σπαστό. Η υπέρβαση του ωραρίου λογίζεται ως οικειοθελής προσφορά, εκτός κι αν υπάρχει γραπτή εντολή διευθυντή. Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα. Στο ημερομίσθιο περιλαμβάνονται τα επιδόματα και οι πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, αργίες, υπερεργασία, εκτός έδρας. Στην αμοιβή περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι, τέλη κ.λπ. Οι εργαζόμενοι, παρότι έχουν ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα. Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης, αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες, σε διάστημα ενός έτους (π.χ. απεργία). Αν η εταιρεία επιλέξει να μην καταγγείλει τη σύμβαση, αυτή η στάση πρέπει να θεωρείται προσωρινή, για μόνιμο εκβιασμό του εργαζόμενου. Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή. Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, ή αλλιώς δεσμεύεται να μη λέει κουβέντα σε κανέναν για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς του.

Σύμφωνα με στοιχεία που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας, χωρίς να διαψευσθούν, το ωράριο των εργατοτεχνιτών στο ΣΕΜΠΟ της COSCO είναι σπαστό και κανείς δε γράφει υπερωρία, ενώ όσοι εργάζονται πενθήμερο, περίπου οι μισοί, έχουν μηνιαίες αποδοχές γύρω στα 700 ευρώ. Για τους υπόλοιπους ισχύει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300 - 400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται και δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, ακόμα και της ΓΣΕΕ. Αυτό είναι το γκέτο της COSCO το οποίο διαφημίζει η «Καθημερινή», επιβεβαιώνοντας ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου θέλει εργάτες - δούλους στα μονοπώλια. Αυτή την πραγματικότητα θέλουν να διαμορφώσουν σε κάθε χώρο δουλειάς οι εργοδότες και τα κόμματά τους, με τα μέτρα που διαχρονικά προωθούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και κλιμακώνονται σε συνθήκες κρίσης. Αυτή την Ελλάδα, που γυρνάει την εργατική τάξη δεκαετίες πίσω, οραματίζονται οι αστοί, τα κόμματα και τα ΜΜΕ που ελέγχουν. Στο χέρι των εργαζόμενων και του λαού είναι να τους χαλάσουν τα σχέδια και τον ύπνο. Συμμαχία για να εμποδίσουν τα μέτρα. Αντεπίθεση τώρα για την ανατροπή της αστικής πολιτικής και εξουσίας.