Στιγμιότυπο από πρόσφατη κινητοποίηση

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο στην Αθήνα μ' αυτή τους την απόφαση κάνουν ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της συσπείρωσης δυνάμεων, του συντονισμού της δράσης τους σε αγωνιστική - ταξική κατεύθυνση ενάντια στην καταιγίδα των αντεργατικών μέτρων και συνολικά στην πολιτική του κεφαλαίου που επιχειρεί να ισοπεδώσει κάθε δικαίωμα και κατάκτηση του λαού. Ανάλογες συσκέψεις πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις της χώρας.

Οπως είπε εισηγητικά ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, η κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι είναι πολύ σκληρή, έρχονται νέα μέτρα φωτιά που αλλάζουν εξ ολοκλήρου το εργασιακό καθεστώς, μετατρέπουν τη ζωή των εργαζομένων σε κόλαση. «Δεν μπορούμε - συνέχισε - να το επιτρέψουμε. Πρέπει να χτυπήσουμε συναγερμό. Να απαντήσουμε με συγκέντρωση δυνάμεων απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Να οργανώσουμε τη μάχη, να διαφωτίσουμε τους εργαζόμενους, να τους πούμε ότι τίποτα δε θα είναι όπως ήταν χτες. Εχουμε υποχρέωση να οργανώσουμε αυτό τον αγώνα».

Το στέλεχος του ΠΑΜΕ υπογράμμισε τις δυσκολίες που υπάρχουν εξαιτίας της ολομέτωπης επίθεσης της εργοδοσίας και της κυβέρνησης και τα σύνθετα καθήκοντα για τον κάθε συνδικαλιστή και πρωτοπόρο εργαζόμενο μπροστά σε αυτή τη δουλειά, την οργάνωση δηλαδή του κλάδου. Στάθηκε ιδιαίτερα στο κρίσιμο, για την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, ζήτημα που είναι το αποφασιστικό ξεπέρασμα του εμποδίου του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οπως χαρακτηριστικά είπε, στόχος της Πανελλαδικής Γραμματείας είναι να συντονίσει τις δυνάμεις σε όλη την Ελλάδα, να επιδιώξει να τραβήξει στην πάλη τίμιες δυνάμεις, αγωνιστές, συνολικά τους εργαζόμενους. Να συμβάλλει ώστε να ξεπεραστεί το εμπόδιο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. «Πρέπει - σημείωσε - η ίδρυση της Γραμματείας να συμβαδίσει με τη μάχη για τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό».

Ο Χρήστος Κατσώτης υπογράμμισε ότι πρέπει άμεσα όλοι να κουβεντιάζουν μέσα στους τόπους δουλειάς το ζήτημα της οργάνωσης της νέας πανελλαδικής απεργίας που προτείνεται να γίνει στις αρχές του Φλεβάρη. «Να γίνει συζήτηση - είπε - παντού, σε όλα τα όργανα μέσα στα ξενοδοχεία, στις επιχειρήσεις μαζικής εστίασης με στόχο να νεκρώσει όλη η χώρα. Κανείς σερβιτόρος να μην σερβίρει, κανείς μάγειρας να μη μαγειρέψει, καμία καμαριέρα να μην τακτοποιήσει δωμάτιο. Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, σημείωσε ο συνδικαλιστής, σήμερα προβάλλει πιο αναγκαίος από ποτέ. «Ο πλούτος που παράγεται πρέπει να γυρίσει σε μας. Ο αγώνας μας πρέπει να στοχεύει στην πλήρη απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τους δυνάστες της».

Ακολούθησαν παρεμβάσεις από συνδικαλιστές και εργαζόμενους που ανέδειξαν δυσκολίες αλλά και πλευρές που θα στοχεύει η δουλειά τους. Οπως για παράδειγμα, το ζήτημα της δουλειάς που πρέπει να γίνει στις γυναίκες και τη νεολαία με τη δημιουργία αντίστοιχων επιτροπών μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η παρέμβαση νεολαίου μαθητή Λυκείου που είναι στην παραγωγή, ο οποίος είπε ότι πολλοί μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο γιατί πρέπει να βγουν για δουλειά να ενισχύσουν την οικογένεια και άλλοι εγκαταλείπουν εντελώς το σχολείο. Κατατέθηκε επίσης προβληματισμός για την ανάγκη ακόμα καλύτερης εκλαΐκευσης στη συζήτηση με τους εργαζόμενους των μέτρων της κυβέρνησης και της τρόικας και πού αυτά στοχεύουν.

Τα όσα συμβαίνουν άλλωστε το τελευταίο διάστημα μέσα στους χώρους δουλειάς δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό.

Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «Νοβοτέλ» πραγματοποιούν σήμερα 24ωρη απεργία ενάντια στην απόλυση συναδέλφου τους μάγειρα. Ο εργαζόμενος είχε απολυθεί πριν λίγες μέρες κάτω όμως από την αποφασιστικότητα των εργαζομένων η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση. Επειδή όμως, όπως ισχυρίστηκε, δε δέχτηκε κανείς να φύγει με «εθελούσια έξοδο» τον απέλυσε εκ νέου και έπεται συνέχεια...

Επίσης, την ίδια μέρα το συνδικάτο της Αθήνας έχει κηρύξει στάση εργασίας στην επιχείρηση επισιτισμού «Μπριζολάκια» στο Γκάζι από τις 3 το μεσημέρι έως τις 7 το απόγευμα, καθώς η επιχείρηση απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους ενώ οφείλει και δεδουλευμένα τριών μηνών. Ακόμη, σε αγωνιστικό αναβρασμό βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στο εστιατόριο «Μαϊστράλι» καθώς η εργοδοσία προχώρησε σε τρεις απολύσεις.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας έχει να κάνει με το πώς... ορισμένοι φανατικοί πολεμούν με πάθος την επιχειρηματικότητα και κάνουν ό,τι μπορούν για να καταστήσουν ανέφικτη οιαδήποτε επένδυση. Μια ελληνική πολυεθνική αποφασίζει, για παράδειγμα, να κάνει ακριβώς την ίδια επένδυση σε μια σειρά από χώρες. Την ολοκληρώνει παντού, συμπεριλαμβανομένης και της Νιγηρίας, εκτός από την Ελλάδα». Να, λοιπόν, που η «Καθημερινή» (25/1/2012) και ο διευθυντής της, Α. Παπαχελάς, ανακάλυψαν την αιτία της κρίσης και τη γιατριά της. Ο πόλεμος ενάντια στην επιχειρηματικότητα φταίει για την κρίση και όχι αυτό που πραγματικά φταίει, η τόση επιχειρηματικότητα και κερδοφορία που οδηγεί στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, τα οποία δεν επενδύονται ακριβώς γιατί έχει μπουχτίσει η οικονομία και δεν αποδίδουν κέρδη οι επενδύσεις. Τι προτείνει ο αστός δημοσιολόγος; Την υποταγή των εργατών στην επιχειρηματικότητα. Με σφαγή των δικαιωμάτων τους. Αυτό εννοεί γράφοντας ότι «μια ελληνική πολυεθνική» εξάγει κεφάλαια σε άλλες χώρες όπως η Νιγηρία. Το δίνει όμως με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, τους Κινέζους. Να τι γράφει: «Ο Ελληνας είναι δουλευταράς, δημιουργικός και νοικοκύρης. Κοιτάξτε τι συνέβη στον Πειραιά από την ώρα που η επένδυση των Κινέζων ξέφυγε από τη μέγγενη των απεργιών και των εργατοπατέρων! Οι Ελληνες εργαζόμενοι ξεπερνούν κάθε μέσο όρο παραγωγικότητας και εκπλήσσουν τους πάντες. Αν απελευθερώσουμε αυτόν τον τύπο Ελληνα από τα δεσμά του, η ελληνική οικονομία θα εκπλήξει επίσης τους πάντες». Τι λέει λοιπόν; Οτι η επένδυση είναι κερδοφόρα γιατί υπάρχουν εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας, υποταγμένοι, με εντατικοποιημένη εργασία, χωρίς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους (αυτό σημαίνει «δουλευταράς και νοικοκύρης έξω από τη μέγγενη των απεργιών»). Ποια είναι «τα δεσμά» του εργάτη για τον κύριο δημοσιολόγο; Η ταξική πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων του, για να μπορεί να ζει αυτός και η οικογένειά του με τον πλούτο που παράγει και του τον κλέβει ο καπιταλιστής βγάζοντας τεράστια κέρδη, στέλνοντάς τον ταυτόχρονα στην εξαθλίωση και την ανεργία.

Ο Κινέζος εκπρόσωπος της COSCO όταν ήρθε στην Ελλάδα για την υπογραφή της συμφωνίας είπε πως στην Ελλάδα γίνονται πολλές απεργίες και αυτό δεν είναι καλό για την οικονομία. Για τα κέρδη ήθελε να πει, αλλά το είπε κομψά, αντιπαραθέτοντας την κατάσταση στην Κίνα. Και εννοούσε βεβαίως μισθούς και συνθήκες δουλειάς Κίνας και εργαζόμενους να μη σηκώνουν κεφάλι στους εκμεταλλευτές τους. Πώς δουλεύουν στην COSCO; Με σύμβαση ανειδίκευτου εργάτη και μεροκάματο 40 ευρώ, ενώ κάνουν ειδικευμένη δουλειά. Στο μεροκάματο περιλαμβάνονται επιδόματα, πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή δουλειά, αργίες, εκτός έδρας, όλες οι κρατήσεις για ασφαλιστικά ταμεία, ΦΜΥ, κ.λπ. Δουλεύουν συνεχές ωράριο ή και σπαστό. Η δουλειά πέρα από το 8ωρο θεωρείται οικειοθελής προσφορά, άρα δεν πληρώνονται υπερωρίες. Ετσι, όσοι εργάζονται πενθήμερο παίρνουν μισθό γύρω στα 700 ευρώ, ενώ όσοι δουλεύουν με εκ περιτροπής εργασία παίρνουν μισθό 300 - 400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες, γίνονται μέσω άλλης εταιρείας και μέσω υπεργολάβων. Απαγορεύεται η δράση σωματείου. Αυτή την επιχειρηματικότητα θέλουν να επιβάλουν οι καπιταλιστές, αυτήν προάγουν η «Καθημερινή» και ο Α. Παπαχελάς, τέτοιους «δουλευταράδες - νοικοκύρηδες» εργάτες θέλουν για να αυξάνεται η «παραγωγικότητα», δηλαδή η άκρατη εντατικοποίηση της δουλειάς και να υπάρχει άκρατη κερδοφορία.

Είναι ένας επιπλέον λόγος, ότι δηλαδή θέλουν τέτοιες συνθήκες δουλειάς, για να ανθεί η επιχειρηματικότητα και κάνουν χυδαία επίθεση στον αγώνα των χαλυβουργών. Να τι γράφει γι' αυτό: «Ο ρόλος κάποιων συνδικαλιστικών οργανώσεων επίσης μειώνει θέσεις εργασίας... Η υπόθεση της Χαλυβουργίας αποτελεί μια τέτοια περίπτωση, που θυμίζει τις παλαιότερες τραγωδίες οι οποίες οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση της χώρας, όπως στην υπόθεση του εργοστασίου της Pirelli στην Πάτρα». Πράγματι, η εφημερίδα του κεφαλαίου υποστηρίζει πως έπρεπε οι εργάτες της «Χαλυβουργίας» να πουν στον Μάνεση «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Να δεχτούν τις απολύσεις, την εκ περιτροπής εργασία, τη δραστική μείωση μισθών, δηλαδή σαν την COSCO των Κινέζων. Να δεχτούν να τους σφάξουν. Αλλά η μεγαλύτερη απάτη της εφημερίδας και του διευθυντή της είναι η άποψη ότι τα ταξικά συνδικάτα κλείνουν τα εργοστάσια, όπως βεβαίως και το παράδειγμα της «Pirelli». Ποια είναι η αλήθεια; Την εποχή που η GOOD YEAR έκλεινε το εργοστάσιό της στη Θεσσαλονίκη, στέλεχος μιας άλλης βιομηχανίας ελαστικών, της «Pirelli», δήλωνε σε οικονομική εφημερίδα: «Σήμερα δεν πρέπει να λέμε ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι υψηλό και γι' αυτό η παραγωγή δε συμφέρει εδώ, αλλά να λέμε ότι το κόστος αυτό είναι αλλού χαμηλότερο σε σχέση με το ελληνικό και γι' αυτό συμφέρει η παραγωγή αλλού». Αλλά τη «Φριγκογκλάς», που ήταν κερδοφόρα και η ιδιοκτησία της αποφάσισε να μεταφέρει σε άλλο κράτος τις δραστηριότητές της απολύοντας την πλειοψηφία των εργατών, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες; Τη «ΖΗΜΕΝΣ HELLAS» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν κερδοφόρα, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες; Τα εργοστάσια ζάχαρης ποιος τα έκλεισε; Οι εργάτες; Την ΕΤΜΑ που πήγε στην Κίνα, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες;