Και εάν στο παρελθόν υδατοσφαίριση και επιτυχίες ήταν κάτι τετριμμένο, σήμερα κάθε άλλο παρά έτσι μπορεί να θεωρηθεί. Με την κατάσταση που επικρατεί και στο χώρο της ελληνικής υδατοσφαίρισης (όπως άλλωστε και στο όλο φάσμα του ελληνικού αθλητισμού) επιτυχίες σαν και αυτές έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Το γεγονός μάλιστα ότι το Γενάρη ταξίδεψαν στην Ολλανδία, έχοντας ξεπεράσει αρκετές αντιξοότητες, όπου χρειαζόταν να κάνουν μέχρι και 40 χλμ. προκειμένου να βρουν πισίνα να προπονηθούν και τα περισσότερα έξοδα να βαραίνουν τις οικογένειές τους, μαρτυράει του λόγου το αληθές. Και βέβαια μπορεί να σκεφθεί κανείς ότι εάν όλα αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο Εθνικής ομάδας, τι επικρατεί στα πιο κάτω κλιμάκια...

Τα κολυμβητήρια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο για μια σειρά σημαντικών λόγων (έλλειψη θέρμανσης, οικονομικά προβλήματα στη συντήρηση ή την πρόσληψη προσωπικού), αθλητές να βρίσκονται σε οριακή κατάσταση εξαιτίας οφειλομένων από τις ομάδες, σωματεία να μην ξέρουν αν θα βγάλουν τη χρονιά και την Ομοσπονδία να ανεβοκατεβάζει ρολά το τελευταίο διάστημα, είναι τα κομμάτια που συμπληρώνουν το «παζλ».

Από την πρώτη στιγμή της επιτυχίας της Εθνικής γυναικών βγήκαν για τα καλά στην επιφάνεια τα προβλήματα που αντιμετώπισαν είτε ως μέλη της Εθνικής στη διάρκεια της προετοιμασίας των αγωνιστικών υποχρεώσεών τους είτε ως αθλήτριες, που αποτελούν και αυτές μέρος του όλου σκηνικού. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η σκηνή που επιστρέφοντας από τη Σανγκάη τα κορίτσια της ελληνικής ομάδας προτίμησαν αντί για τις τελετές υποδοχής να βρουν την ευκαιρία να εκφράσουν μια σειρά από παράπονα προς τους εκπροσώπους της πολιτείας για την κατάσταση που επικρατεί, με την αδιαφορία των αρμοδίων να είναι στο επίκεντρο της κριτικής τους.

Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα ο «Ρ» συνομίλησε με την αθλήτρια της Εθνικής ομάδας και της Βουλιαγμένης Αλεξάνδρα Ασημάκη, που την περασμένη χρονιά ανακηρύχθηκε κορυφαία αθλήτρια στο χώρο του πόλο παγκοσμίως, η οποία αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές-τριες του πόλο, εξήγησε τα παράπονα που εκφράζουν και για ποιους λόγους γίνεται αυτό και τονίζει την ανάγκη να δοθούν λύσεις.

-- Από το βάθρο των επιτυχιών στην επιστροφή στην ελληνική πραγματικότητα των προβλημάτων. Ποια είναι τα συναισθήματα μιας παγκόσμιας πρωταθλήτριας και μιας δευτεραθλήτριας της Ευρώπης όταν από την πρώτη θέση του κόσμου ή δεύτερη της Ευρώπης κάνει τη βουτιά στα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού;

-- Το σίγουρο είναι ότι πλέον στην Ελλάδα όλοι περνάμε δύσκολα. Φυσικά ούτε οι αθλητές αποτελούν εξαίρεση. Ανθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, και από τη γενικότερη κατάσταση δεν ξεφεύγει ούτε ο αθλητισμός. Είναι γνωστή η γενικότερη κατάσταση. Για παράδειγμα, πώς θα γίνει σωστή δουλειά στο χώρο του πόλο όταν τα κολυμβητήρια κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Εμείς από την πλευρά μας πάντως όπου και να βρισκόμαστε προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο και να κερδίζουμε. Αλλωστε, υπάρχουν φορές που όταν διαθέτεις λιγότερα προσπαθείς περισσότερο.

-- Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο χώρο του πόλο; Κάποιοι μπορούν να πουν ότι είναι λίγο οξύμωρο αθλητές του πόλο να αντιμετωπίζουν προβλήματα;

-- Η κατάσταση που υπάρχει στο πόλο είναι λίγο περίεργη, αφού υπάρχει επαγγελματικός χαρακτήρας στο άθλημα αλλά οι απολαβές είναι, θα έλεγα, βρίσκονται σε ερασιτεχνικά επιπέδου. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν προβλήματα. Μπορεί εγώ να θεωρούμαι από τις τυχερές του χώρου, καθώς αγωνίζομαι σε ένα νοικοκυρεμένο σωματείο, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι αλλού δεν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιό τους ή στηρίζονται αποκλειστικά από τους γονείς τους. Καταλαβαίνω ότι έξω γίνεται «πόλεμος» και σίγουρα μπορεί ο κόσμος να ακούει ότι εμείς οι αθλητές κάνουμε κάποια παράπονα, αλλά να ξέρει ότι είναι δικαιολογημένα... Είναι κάποια πράγματα που τα δικαιούμαστε και βλέπουμε ότι δεν τα παίρνουμε. Σίγουρα στο παρελθόν όσον αφορά τις απολαβές των αθλητών που σημείωναν κάποιες διεθνείς επιτυχίες να έγιναν υπερβολές. Σήμερα ο νόμος έχει αλλάξει, αλλά νομίζω ότι έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο. Οι αθλήτριες αγωνίζονται πολλές φορές σε καθεστώς ανασφάλειας. Για παράδειγμα, κάποιες από μας όταν έχουν τελειώσει κάποια Ακαδημία και παραμένουν αδιόριστες (με βάση ότι δικαιούνται και το διορισμό) καταλαβαίνουμε σε τι θέση είμαστε, αφού σταματώντας τον αθλητισμό το μέλλον μας είναι θολό. Πολλές φορές, μας ακούει ο κόσμος να εκφράζουμε τα παράπονά μας. Υπάρχουν λόγοι που το κάνουμε... Και εμείς αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα με τους άλλους ανθρώπους.

-- Υπάρχει πικρία από τους αθλητές;

-- Θα έλεγα ότι κάποιες φορές οι αθλητές αισθανόμαστε λίγο μόνοι... Από τη μια προσπαθούμε, και στο εξωτερικό, να δείξουμε μια διαφορετική εικόνα και από την άλλη αναγκαζόμαστε αρκετές φορές να παλεύουμε με προβλήματα και με ζητήματα που δεν λύνονται. Εκείνο που ζητάμε είναι να δωθούν λύσεις.