«Ηταν ολόκληρος κόσμος γεμάτος μουσική ο άνθρωπος αυτός. Ηταν μια πλημμύρα από μελωδίες, μια ανάγκη έκφρασης με τραγούδια, τραγούδια, τραγούδια...». Μ' αυτά τα λόγια περιγράφει τον Αττίκ η Δανάη Στρατηγοπούλου, η τραγουδίστρια που υπήρξε και η μεγάλη μούσα του, στο βιβλίο της για τον μεγάλο καλλιτέχνη (1986), ο οποίος θεωρείται γεννήτορας των σύγχρονων Ελλήνων τροβαδούρων. «Αυτό ήταν το μυστικό του: Ανθρωπιά, ευγένεια, ευψυχία. Μελωδίες τέλειες. Αρμονίες άψογες και πλούσιες. Στίχοι ποιητικοί, πότε Βερλαίν και Πορφύρας, πότε Σουρής και Ραμπαγάς. Σε ουσία και φόρμα..» έγραφε η Δανάη για τον πολυτάλαντο δημιουργό που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή.

Ανθρωπος βαθιά καλλιεργημένος, σπουδαίος συνθέτης και πιανίστας, τραγουδιστής, ποιητής, στιχοπλόκος, ηθοποιός, κονφερανσιέ, ταχυδακτυλουργός, χορευτής και ακροβάτης, ο Κλέων Τριανταφύλλου (1885 - 1944) όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Αττίκ, γεννήθηκε στην Αίγυπτο και πέθανε δίνοντας τέλος ο ίδιος στη ζωή του, μέσα στη σκοτεινιά της γερμανικής κατοχής, χωρίς να προλάβει την απελευθέρωση.

Ο Αττίκ, πολύπλευρη και γοητευτική προσωπικότητα, έφερε νέο αέρα στην ελληνική μουσική πραγματικότητα, σε μια εποχή που κυριαρχούσαν από τη μία οι καντάδες, τα ταγκό και οι οπερέτες και από την άλλη τα τραγούδια των προσφύγων και τα ρεμπέτικα. Μεταφυτεύοντας στην αθηναϊκή μουσική ζωή την ατμόσφαιρα της γαλλικής μπουάτ, σε συνδυασμό με το βαριετέ, κατόρθωσε να δημιουργήσει «σχολή». Τα τραγούδια του, άμεσα και βιωματικά, με βαθύ ρομαντισμό, ευγενική μελαγχολία και λεπτό χιούμορ, έφεραν στο ελληνικό ρεπερτόριο ένα ξεχωριστό ύφος και ήθος και συχνά αποτελούν ολοκληρωμένα μουσικο - θεατρικά μονόπρακτα. Ορισμένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι τα: «Παπαρούνα», «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά», «Είδα μάτια», «Ζητάτε να σας πω», «Μαραμένα τα γιούλια», «Αδικα πήγαν τα νιάτα μου», «Αν βγουν αλήθεια», «Τα καημένα τα νιάτα» κ.ά.

«Πρωτότυπος, ευρηματικός, διαχρονικός, έγραψε πάρα πολλά τραγούδια σπάνιας ομορφιάς και ποιότητας, που δίνουν το στίγμα μιας εποχής που σημαδεύτηκε από την προσφορά και την μοναδικότητά του» γράφει για τον Αττίκ ο συνθέτης - μελετητής Κώστας Μυλωνάς στο έργο του «Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού». «Η θέση και η παρουσία του Αττίκ στην νεότερη μουσική ιστορία υπήρξε, αναντίρρητα, καθοριστικής σημασίας για την πορεία και την εξέλιξη του νεοελληνικού τραγουδιού στον τόπο μας. Ο Αττίκ είναι, χωρίς άλλο, ο μεγαλύτερος τραγουδοποιός που γέννησε η προπολεμική Ελλάδα».

Το 1930 ο Αττίκ αποφάσισε να ιδρύσει στην καρδιά της Αθήνας τη θρυλική «Μάντρα» του, που υπήρξε ναός της τέχνης του και λειτούργησε για μιαν ολόκληρη δεκαετία (1930 - 1940), συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο στοιχεία από την παρισινή μπουάτ, την αθηναϊκή επιθεώρηση, το βαριετέ, την ταβέρνα και τη μουσικο-φιλολογική στοά. Η «Μάντρα» έγινε φυτώριο πολλών σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως η Δανάη (η κορυφαία μούσα του Αττίκ), η Κάκια Μένδρη, η Πάολα, ο Νίκος Γούναρης, η Νινή Ζαχά κ.ά., καθώς και ορισμένων από τους σημαντικότερους στιχουργούς και κονφερανσιέ (Μίμης Τραϊφόρος, Γιώργος Οικονομίδης, Ορέστης Λάσκος κ.ά.). Ο ίδιος ο Αττίκ την περιέγραφε με ποιητικό - σατιρικό τρόπο: «Τέσσερις τοίχοι, μια σκηνή/ με μια είσοδο φθηνή/ Ενας Αττίκ χωρίς φωνή/ που μπρος ή πίσω απ' το πανί/ πότε γελά πότε πονεί/ πότε μιλά μ' ένα χωνί/ επάνω κάτω όλο κουνεί/ ιδρώνει κι οίκτον προξενεί/ Τρεις συγγραφείς ή ποιηταί / παντός στραβού σατιρισταί / είκοσι δύο τραγουδισταί/ σαχλαμαρών εκτελεσταί / Κι εν μόνο θύμα: οι θεαταί / που αν κι είναι πρωταγωνισταί / τους λένε "σκάσε βρε κουτέ" / μα δε θυμώνουνε ποτέ».

Η «Μάντρα» στεγάστηκε αρχικά στην πλατεία Αγάμων και μετά στην οδό Αχαρνών στο υπαίθριο θέατρο Δελφοί, ενώ υπέστη «μετακομίσεις αναρίθμητες, πότε στην Πόλη, πότε στην Αίγυπτο, πότε στις πιο απόκεντρες γωνιές της Ελλάδος», όπως έγραψε ο ίδιος ο Αττίκ. Ο κριτικός άνεμος που έπνεε στη «Μάντρα», εξάλλου, δημιουργούσε και αντιδράσεις από το κατεστημένο. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιούλιο του 1935 ομάδα ροπαλοφόρων, λαϊκών αλλά και σμηνιτών, εισέβαλε στο χώρο της, μετατρέποντας τα πάντα σε ερείπια και τραυματίζοντας καλλιτέχνες και θαμώνες - μεταξύ των οποίων και τον ίδιο τον Αττίκ στο κεφάλι. Αφορμή ήταν η παρουσίαση μιας σατιρικής κωμωδίας κατά του τότε πρωθυπουργού Παναγή Τσαλδάρη.

Λίγους μήνες πριν την αυτοκτονία του, ο Αττίκ πρωταγωνίστησε στα «Χειροκροτήματα», την πρώτη ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, όπου έγραψε και τη μουσική (το «Χωρίς εσένα» που ακούγεται σ' αυτήν ήταν το τελευταίο του τραγούδι). Με το θάνατό του έπεσε η αυλαία μιας ολόκληρης εποχής.

Σ' αυτή τη μεγάλη μορφή του ελληνικού τραγουδιού είναι αφιερωμένη η μουσικοθεατρική παράσταση, με τίτλο «Αναζητώντας τον Αττίκ», που ανεβαίνει από τις 22/2 - 4/3, στο Θέατρο «Βadminton». Ενας 26μελής θίασος ηθοποιών, τραγουδιστών, μουσικών και χορευτών επιχειρεί μια αναδρομή χωρίς διάθεση «ρετρό», αλλά με πολύ χιούμορ, σαρκασμό, τρυφερότητα και συγκίνηση. Στο επίκεντρο, τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Αττίκ και άλλων μεγάλων συνθετών της εποχής. Mουσική έρευνα - κείμενα: Λάμπρος Λιάβας. Σκηνοθεσία - χορογραφία: Σοφία Σπυράτου. Στιχουργικά ιντερμέδια: Γιάννης Ξανθούλης. Πρωταγωνιστούν: Σία Κοσκινά, Νίνα Λοτσάρη, Ευαγγελία Μουμούρη, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Αγγελος Παπαδημητρίου, Ακης Σακελλαρίου. Συμμετέχουν: Ζωζώ Σαπουντζάκη, Ζαφείρης Κουτελιέρης, Νικορέστης Χανιωτάκης, 10μελές μπαλέτο και 7μελής ορχήστρα. Ενορχήστρωση - μουσική διεύθυνση: Θόδωρος Κοτεπάνος. Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή (7 μ.μ.), Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (8 μ.μ.). Τιμές εισιτηρίων: 7- 45 ευρώ.