Χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής ρωτήθηκε κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών για το αντικείμενο της συνάντησης Παπαδήμου - Παπουτσή. Αρχικά απάντησε ότι το περιεχόμενο της συνάντησης «ήταν τελείως άσχετο». Οταν όμως ο δημοσιογράφος επέμενε και ανέφερε ότι: «Απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε είχε να κάνει και με την επαπειλούμενη κοινωνική ένταση, όπως μας περιεγράφη εκείνο το βράδυ αρμοδίως. Θέλω να ρωτήσω, ξαναείδαμε, όμως, στο κέντρο της Αθήνας να γίνονται πολύ άσχημα έκτροπα, εκτεταμένα. Τι πήγε στραβά αυτή τη φορά;», η απάντηση του Π. Καψή γέννησε ακόμα πιο μεγάλα ερωτηματικά. Ο Π. Καψής υποστήριξε: «Δεν θα υπεισέλθω στα επιχειρησιακά. Τα επιχειρησιακά συζητήστε τα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης»...
Τα γεγονότα που ακολούθησαν από την Κυριακή το απόγευμα, με το κέντρο της Αθήνας να μετατρέπεται σε πεδίο μάχης από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς με στόχο το χτύπημα της τεράστιας λαϊκής κινητοποίησης, μας δίνουν πολλές απαντήσεις από την «επιχειρησιακή τακτική» που ακολούθησε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, παρότι ο Π. Καψής δεν θέλησε να «υπεισέλθει» σ' αυτό το κομμάτι. Εμείς πάντως ξαναρωτάμε. Μήπως τελικά οι λογής λογής μηχανισμοί δεν αρκέστηκαν να ετοιμάζουν την πιθανή αντιμετώπιση κάποιων επεισοδίων αλλά να προετοιμάσουν όσα ακολούθησαν;
Για «νέο σχέδιο Μάρσαλ» έκανε λόγο το Σάββατο ο Γ. Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, τα ίδια πάνω κάτω αναπαρήγαγε και ο Παπαδημούλης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατά την έναρξη προχτές της συζήτησης του μνημονίου στην Ολομέλεια της Βουλής. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, διαμαρτυρόμενη μάλιστα ότι στο μνημόνιο δεν συμπεριλήφθηκε μέριμνα και μέτρα για την ανάπτυξη. Καλλιεργούν στο λαό προσδοκίες ότι μέσα από την κρίση μπορεί να ξεπηδήσει η λαϊκή ευημερία, χωρίς να θιχτεί το κεφάλαιο και η εξουσία του, αρκεί να υπάρξει σχέδιο και χρήμα για ανάπτυξη. Ο Κουτρουμάνης μάλιστα είπε στην ομιλία του στη Βουλή ότι αυτή η ανάπτυξη πρέπει να αφορά τους τομείς όπου η Ελλάδα έχει «συγκριτικά πλεονεκτήματα». Δηλαδή, όπου υπάρχουν περιθώρια κερδοφορίας για το κεφάλαιο και όπου επιτρέπει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός στο πλαίσιο της ΕΕ. Ποια ανάπτυξη υπερασπίζονται όλοι; Την καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι την ανάπτυξη για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Τι λένε στο λαό; Οτι υπάρχει διέξοδος στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια στην εξουσία και κυρίαρχα στην παραγωγή. Πλασάρουν για «γιατρικό» στην κρίση το δηλητήριο που την παράγει και την ίδια πολιτική που στην περίοδο της ανάπτυξης κλέβει εξίσου μισθούς και δικαιώματα από το λαό. Σε ένα πράγμα συμφωνούν αστοί και οπορτουνιστές: Οτι από αυτή την κρίση, η διέξοδος δεν πρέπει να είναι μια άλλη εξουσία και μια άλλη οικονομία, λαϊκή. Μόνο που έτσι θα συνεχίζει το κεφάλαιο να επενδύει σε τομείς οικονομίας που φέρνουν μεγάλη και γρήγορη κερδοφορία, με πάμφθηνη εργατική δύναμη, ενώ οι λαϊκές ανάγκες δε θα μπορούν να ικανοποιηθούν. Παράδειγμα η αγροτική παραγωγή, που μπορεί κάλλιστα να καλύψει το διατροφικό ζήτημα της χώρας, αλλά εισάγουμε αγροτικά προϊόντα. Εκεί είναι η στρατηγική διαφορά όλων με το ΚΚΕ, που λέει θαρρετά στο λαό ότι διέξοδος προς όφελός τους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, χωρίς κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, χωρίς αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Την ώρα που τα ΜΑΤ χτυπούσαν αλύπητα, γύρω από τους δρόμους της πλατείας Συντάγματος το λαό, που παρ' όλα αυτά πύκνωνε κατά κύματα γεμάτος αγωνιστική αποφασιστικότητα και πείσμα τη συγκέντρωση, το «Μέγκα» συνέχιζε το... βιολί της τρομοκράτησης του λαού, και δεν ήταν το μοναδικό, για να σκύψει το κεφάλι και να δεχτεί την κόλαση που του ετοιμάζουν.
Συντάκτης του καναλιού, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει πως την ίδια στιγμή βουλευτές της συγκυβέρνησης στο εντευκτήριο της Βουλής προσπαθούσαν να πείσουν συναδέλφους τους που ήταν έτοιμοι να καταψηφίσουν το καταστροφικό μνημόνιο δείχνοντάς τους τα στιγμιότυπα από τη διαδήλωση στις οθόνες της τηλεόρασης και λέγοντάς τους: «τέτοια επεισόδια θα έχουμε κάθε μέρα αν χρεοκοπήσει η χώρα»!
Δίχως κανέναν ενδοιασμό τα «παπαγαλάκια» της ενημέρωσης δίνουν πλέον και τα ρέστα τους. Ε, λοιπόν, δεν θα τους περάσει. Ο λαός να ξεσηκωθεί στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές με μπροστάρη την εργατική τάξη και να κάνει το βίο αβίωτο σε κεφάλαιο, κυβέρνηση, και θα το κάνει είτε το θέλουν είτε όχι τα αφεντικά. Οι επιθυμίες τους θα γίνουν και οι εφιάλτες τους.