ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 23 Φλεβάρη 2012
Σελ. /32
Το... εκατομμύριο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορισμένοι έχουν αναγάγει σε ζήτημα πρώτης γραμμής το γεγονός ότι ένας, λέει, βουλευτής, μετέφερε 1 εκατομμύριο ευρώ από τις καταθέσεις του, στο εξωτερικό. Πρόκειται για μέγιστη υποκρισία, σε δύο τουλάχιστον επίπεδα.

Πρώτον, επειδή οι... καταγγέλλοντες είναι στελέχη κομμάτων και Μέσα Ενημέρωσης που με όλες τους τις δυνάμεις τάσσονται υπέρ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, υπέρ των ξένων επενδύσεων, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας κοκ. Με δυο λόγια είναι υπέρ της πολιτικής των εισροών κεφαλαίων που παρατηρήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και των αθρόων εξαγωγών δισεκατομμυρίων ευρώ που γίνεται στις μέρες μας, από όλες σχεδόν τις πολυεθνικές που λειτουργούν στη χώρα. Με αυτή την έννοια το εκατομμύριο του βουλευτή τούς μάρανε...

Δεύτερον, επειδή, αν έχει κάποια σημασία το όλο θέμα, δεν είναι το εκατομμύριο που φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό, αλλά οι καταθέσεις, δεκάδων εκατομμυρίων, που έχουν στην κατοχή τους οι βουλευτές των αστικών κομμάτων. Γιατί, αδελφέ μου γεννιέται το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που μόνο σε τραπεζικές καταθέσεις έχουν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ, να παριστάνουν ότι μιλούν εξ ονόματος των εργαζομένων.

Ετσι είναι ο καπιταλισμός, τέτοια η δημοκρατία του, τέτοιοι και οι «αντιπρόσωποι του έθνους», δηλαδή των καπιταλιστών. Σάρκα από τη σάρκα τους είναι οι βουλευτές των αστικών κομμάτων γι' αυτό και διαθέτουν μεγάλες περιουσίες και τραπεζικές καταθέσεις, οι οποίες ξεπερνούν τα εισοδήματα που θα έχουν σ' ολόκληρη τη ζωή τους δεκάδες εργατικά νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή όμως να αποφασίζουν για τη χρεοκοπία του λαού...

Υποκριτική «άγνοια»

Ακούγεται απίστευτο, αλλά όμως είναι αληθινό. Η λαλίστατη Ντ. Μπακογιάννη που δεν της ξεφεύγει τίποτα όταν πρόκειται για τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ποιεί την νήσσαν όταν πρόκειται να μιλήσει για τα «επιτεύγματα» του συστήματος και των μονοπωλιακών ομίλων που υπερασπίζεται. Δήλωσε λοιπόν άγνοια για το γεγονός ότι οι τιμές των προϊόντων δεν πέφτουν ενώ σφαγιάζονται οι μισθοί και το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» (εργοδοτικές εισφορές): «Σε μια εποχή που φόροι, χαράτσια και μειώσεις μισθών και συντάξεων είναι η καθημερινή πραγματικότητα για τους Ελληνες πολίτες, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ταυτόχρονα δεν μειώνονται οι τιμές στα ράφια, οι τιμές που αγοράζει ο μέσος καταναλωτής», δήλωσε υποκριτικά μετά από συνάντηση που είχε χθες με καταναλωτικές ενώσεις η πρώην υπουργός, ενώ κορυφώνοντας τον εμπαιγμό υποσχέθηκε ότι το κόμμα της θα πάρει πρωτοβουλία να αναδείξει το θέμα αυτό. Φυσικά πρόκειται για καραμπινάτη κοροϊδία. Η υπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι οι τιμές στα προϊόντα διαμορφώνονται ελεύθερα, δηλαδή με βάση τους κανόνες της αγοράς, δηλαδή με γνώμονα τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και των καρτέλ, που από τη μια συμπιέζουν και συνθλίβουν τους «παραγωγούς» και από την άλλη γονατίζουν τους «καταναλωτές», τα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλά φυσικά τέτοιες αλήθειες η πρώην υπουργός δεν μπορεί να τις πει, όσο και αν καυχιέται ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Παραλείπει να διευκρινίσει ότι πρόκειται για την αλήθεια της τάξης της.

Στην υπηρεσία του καπιταλισμού

Λένε «μια εικόνα, χίλιες λέξεις». Οι τετρακόσιες λέξεις των δηλώσεων στο ρ/σ «Βήμα» του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. Γρ. Ψαριανού φτάνουν και περισσεύουν για να συνθέσουν την εικόνα μιας κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», δοσμένης στο σύστημα μέχρι το τελευταίο της «κύτταρο». Παραθέτουμε ορισμένες χωρίς περαιτέρω σχολιασμούς:

«Δεν δυναμιτίζουν, καθόλου, την παραμονή μας στο ευρώ οι δηλώσεις και θέσεις μας (...) Η κυβέρνηση που διαπραγματεύεται σκληρά στις Βρυξέλλες, διαπραγματεύεται και με τις ΔΕΚΟ ή χτυπάει προσοχές στις συντεχνίες».

«Εχουμε βγάλει αλλεπάλληλες ανακοινώσεις, όπου καταγγέλλουμε την προσπάθεια ορισμένων να ακυρώσουν την εφαρμογή του νόμου για τα ΑΕΙ και να ακυρώσουν τις εκλογές στα Πανεπιστήμια. Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σε τραγική κατάσταση, έπρεπε να εξάγουν παιδεία (...) Και είμαστε το κωλοχανείο της Ευρώπης».

«Από τη μια μεριά έχουμε ακραίες εκφράσεις ξένων περιοδικών που αναφέρονται απαξιωτικά για την Ελλάδα και τους Ελληνες (...) Αλλά δεν έχουμε κάνει ποτέ την αυτοκριτική μας, γιατί πάντα μας φταίνε οι ξένοι. Εμείς δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα. Δεν δολοφονήσαμε εμείς ούτε τον Καποδίστρια, ούτε πήγαμε τον Κολοκοτρώνη φυλακή, δεν φταίμε για τον εμφύλιο, για τη Μικρασιατική καταστροφή, για τη χούντα, για τίποτα. Ολα τα έκαναν οι ξένοι».

«Εχουμε μια ανόητη κι αναποτελεσματική αριστερά η οποία βασίζεται σε εμμονές και ιδεοληψίες και δεν βγάζει αυτός ο δρόμος παρά μόνο στο γκρεμό και αδιέξοδο».


Αποπροσανατολισμός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΡΕ ΑΓΩΝΙΑ που τους έπιασε όλους για το ποιος είναι αυτός ο «ένας ή μία» βουλευτής που έβγαλε το 2011 ένα εκατομμύριο ευρώ! Προφανώς τους φαίνεται καλή ...ιστορία για να καλύψει όλα τα υπόλοιπα που γίνονται αυτές τις μέρες στη Βουλή.

Πάντως, όλοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι τα κανάλια συμφωνούν στο ότι κάτι τέτοιο «είναι νόμιμο, δεν είναι όμως και ηθικό», οπότε τους πιάνει η ευαισθησία τους.

Αραγε η περικοπή των επικουρικών συντάξεων, η κατάργηση των συμβάσεων, οι μειώσεις των μισθών, που σε λίγες μέρες θα τις κάνουν «νόμιμες», είναι... «ηθικές»;

Μήπως αυτό κάνει την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου που ψήφισε τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση ανήθικους; Ομως όχι! Το έκαναν, λέει, για να «σώσουν τη χώρα» απλά καταστρέφοντας τους εργαζόμενους της χώρας αυτής.

Αντίθετα, έσωσαν τα αρπακτικά που μετατρέπουν τον ιδρώτα αυτών που δουλεύουν σε παχυλές καταθέσεις στην Ελβετία.

Ας μην μπαίνουν, λοιπόν, στον κόπο να μιλάνε για ηθική. Η μόνη «ηθική» που έχουν είναι το κέρδος των εταιρειών και του πλουτισμού του κεφαλαίου. Καμία άλλη...

Κι ας μην ...κλαίγονται για τον ανήθικο βουλευτή αυτοί που ψήφισαν την «ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχει γίνει ένας παράδεισος των πολυεθνικών που μεταφέρουν κεφάλαια από το ένα μέρος στο άλλο ζητώντας περισσότερο κέρδος.

Μήπως στην ΕΕ δεν είναι νόμιμες, νομιμότατες, οι περίφημες οφ σορ εταιρείες για να κρύβει κανείς όσα κέρδη θέλει; Μήπως δεν είναι νομιμότατες οι πρακτικές μεταφοράς κερδών πολυεθνικών από το ένα κράτος στο άλλο για να μη φορολογούνται;

Είναι ψέματα ότι στη Γερμανία, στη Γαλλία και άλλες χώρες η μίζα είναι απολύτως νόμιμη αρκεί να δηλώνεται; Δεν είναι νόμιμες οι σχέσεις πολιτικών με εταιρείες - σπόνσορες;

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέοι αγώνες ενάντια στα βάρβαρα μέτρα

Είναι δεδομένο. Η ζωή του λαού μετά τη συμφωνία για ελεγχόμενη χρεοκοπία θα γίνει κόλαση. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν σώζουν το κεφάλαιο. Γι' αυτούς είναι οι πανηγυρισμοί, γι' αυτούς η ανακούφιση. Οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες χρεοκοπούν συνεχώς και ανεξέλεγχτα. Το λένε ήδη. Εχουν πάρει και σχεδιάζουν να πάρουν πίσω τη σταθερή δουλειά, το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, τις συντάξεις, τις παροχές στην Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία. Για κάθε μία από αυτές τις κατακτήσεις έχουν γραφτεί με αίμα σελίδες και σελίδες με αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες που δεν κερδήθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Μα που σημαδεύτηκαν από πλούσια παρακαταθήκη. Από πείρα που βοήθησε για να ανοίξουν δρόμοι για νέες νίκες, νέες κατακτήσεις. Για να μπορεί η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να ζουν κάτω από κάπως καλύτερες συνθήκες, γιατί πάντα, αυτές οι κατακτήσεις ήταν πίσω από τα πραγματικά δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες.

Για παράδειγμα, ο αγώνας για το 8ωρο ήταν αγώνας ορόσημο για να μπει τέλος στην άγρια εκμετάλλευση και τη δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ομως, αν και σπουδαία νίκη, παρέμενε πάντα ανοιχτό το κυρίαρχο ζήτημα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης που είναι η εκμετάλλευση του εργάτη από το αφεντικό ακόμα και μέσα σε αυτές τις 8 ώρες. Οι συλλογικές συμβάσεις ήταν επίσης σπουδαία κατάκτηση που ήρθε με μακροχρόνιους αγώνες και καθόρισε τους όρους που ο εργάτης πουλά την εργατική του δύναμη. Παρέμενε ωστόσο το ζήτημα της απλήρωτης δουλειάς που την καρπωνόταν ο κεφαλαιοκράτης και ακριβώς αυτό στερούσε από την εργατική λαϊκή οικογένεια να απολαμβάνει όλα όσα παράγει για εκείνη και τα παιδιά της.

Με τέτοιους αγώνες είναι ανάγκη η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να βάλουν εμπόδια και να αποτρέψουν τα βάρβαρα μέτρα, με κλιμάκωση του αγώνα. Παρότι συγκυβέρνηση, τρόικα, εργοδοτικές οργανώσεις βιάζονται να πάρουν αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν μπροστά τους σημαντικές δυσκολίες. Μπορεί να παίρνουν μέτρα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις, τον αναβρασμό στους τόπους δουλειάς, την οργάνωση της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στα βαπόρια, στα γιαπιά, στις γειτονιές, παντού. Βρίσκουν μεγάλες δυσκολίες. Και βρίσκουν πάντα όσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνει, συσπειρώνει, συγκεντρώνει δυνάμεις. Κόντρα στον αντεργατικό ρόλο των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που συμφωνούν με τους μεγαλοεργοδότες για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, που βάζουν εμπόδια, υπονομεύουν τους αγώνες. Για παράδειγμα θα ξεκινήσουν οι εργοδότες να εφαρμόζουν τις ατομικές συμβάσεις. Θα το επιτρέψουν αυτό οι εργάτες;

Τέτοιοι αγώνες, ταξικοί, που θα έχουν ζητούμενο τις σημερινές κατακτήσεις και που θα βλέπουν στο να κατακτήσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της αυτό που τους ανήκει, την εργατική εξουσία, είναι πια σε πρώτο πλάνο. Αγώνας που θα φτάνει ως το τέλος. Γιατί μόνο ένας λαός που θα αντιπαρατεθεί όχι μόνο στους νόμους που έρχονται στη Βουλή και στα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά θα παλεύει ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, μπορεί να βάλει εμπόδια στα μέτρα, μπορεί να δώσει διέξοδο προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ