Πρώτον, επειδή οι... καταγγέλλοντες είναι στελέχη κομμάτων και Μέσα Ενημέρωσης που με όλες τους τις δυνάμεις τάσσονται υπέρ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, υπέρ των ξένων επενδύσεων, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας κοκ. Με δυο λόγια είναι υπέρ της πολιτικής των εισροών κεφαλαίων που παρατηρήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και των αθρόων εξαγωγών δισεκατομμυρίων ευρώ που γίνεται στις μέρες μας, από όλες σχεδόν τις πολυεθνικές που λειτουργούν στη χώρα. Με αυτή την έννοια το εκατομμύριο του βουλευτή τούς μάρανε...
Δεύτερον, επειδή, αν έχει κάποια σημασία το όλο θέμα, δεν είναι το εκατομμύριο που φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό, αλλά οι καταθέσεις, δεκάδων εκατομμυρίων, που έχουν στην κατοχή τους οι βουλευτές των αστικών κομμάτων. Γιατί, αδελφέ μου γεννιέται το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που μόνο σε τραπεζικές καταθέσεις έχουν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ, να παριστάνουν ότι μιλούν εξ ονόματος των εργαζομένων.
Ετσι είναι ο καπιταλισμός, τέτοια η δημοκρατία του, τέτοιοι και οι «αντιπρόσωποι του έθνους», δηλαδή των καπιταλιστών. Σάρκα από τη σάρκα τους είναι οι βουλευτές των αστικών κομμάτων γι' αυτό και διαθέτουν μεγάλες περιουσίες και τραπεζικές καταθέσεις, οι οποίες ξεπερνούν τα εισοδήματα που θα έχουν σ' ολόκληρη τη ζωή τους δεκάδες εργατικά νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή όμως να αποφασίζουν για τη χρεοκοπία του λαού...
Ακούγεται απίστευτο, αλλά όμως είναι αληθινό. Η λαλίστατη Ντ. Μπακογιάννη που δεν της ξεφεύγει τίποτα όταν πρόκειται για τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ποιεί την νήσσαν όταν πρόκειται να μιλήσει για τα «επιτεύγματα» του συστήματος και των μονοπωλιακών ομίλων που υπερασπίζεται. Δήλωσε λοιπόν άγνοια για το γεγονός ότι οι τιμές των προϊόντων δεν πέφτουν ενώ σφαγιάζονται οι μισθοί και το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» (εργοδοτικές εισφορές): «Σε μια εποχή που φόροι, χαράτσια και μειώσεις μισθών και συντάξεων είναι η καθημερινή πραγματικότητα για τους Ελληνες πολίτες, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ταυτόχρονα δεν μειώνονται οι τιμές στα ράφια, οι τιμές που αγοράζει ο μέσος καταναλωτής», δήλωσε υποκριτικά μετά από συνάντηση που είχε χθες με καταναλωτικές ενώσεις η πρώην υπουργός, ενώ κορυφώνοντας τον εμπαιγμό υποσχέθηκε ότι το κόμμα της θα πάρει πρωτοβουλία να αναδείξει το θέμα αυτό. Φυσικά πρόκειται για καραμπινάτη κοροϊδία. Η υπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι οι τιμές στα προϊόντα διαμορφώνονται ελεύθερα, δηλαδή με βάση τους κανόνες της αγοράς, δηλαδή με γνώμονα τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και των καρτέλ, που από τη μια συμπιέζουν και συνθλίβουν τους «παραγωγούς» και από την άλλη γονατίζουν τους «καταναλωτές», τα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλά φυσικά τέτοιες αλήθειες η πρώην υπουργός δεν μπορεί να τις πει, όσο και αν καυχιέται ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Παραλείπει να διευκρινίσει ότι πρόκειται για την αλήθεια της τάξης της.
Λένε «μια εικόνα, χίλιες λέξεις». Οι τετρακόσιες λέξεις των δηλώσεων στο ρ/σ «Βήμα» του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. Γρ. Ψαριανού φτάνουν και περισσεύουν για να συνθέσουν την εικόνα μιας κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», δοσμένης στο σύστημα μέχρι το τελευταίο της «κύτταρο». Παραθέτουμε ορισμένες χωρίς περαιτέρω σχολιασμούς:
«Δεν δυναμιτίζουν, καθόλου, την παραμονή μας στο ευρώ οι δηλώσεις και θέσεις μας (...) Η κυβέρνηση που διαπραγματεύεται σκληρά στις Βρυξέλλες, διαπραγματεύεται και με τις ΔΕΚΟ ή χτυπάει προσοχές στις συντεχνίες».
«Εχουμε βγάλει αλλεπάλληλες ανακοινώσεις, όπου καταγγέλλουμε την προσπάθεια ορισμένων να ακυρώσουν την εφαρμογή του νόμου για τα ΑΕΙ και να ακυρώσουν τις εκλογές στα Πανεπιστήμια. Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σε τραγική κατάσταση, έπρεπε να εξάγουν παιδεία (...) Και είμαστε το κωλοχανείο της Ευρώπης».
«Από τη μια μεριά έχουμε ακραίες εκφράσεις ξένων περιοδικών που αναφέρονται απαξιωτικά για την Ελλάδα και τους Ελληνες (...) Αλλά δεν έχουμε κάνει ποτέ την αυτοκριτική μας, γιατί πάντα μας φταίνε οι ξένοι. Εμείς δεν φταίμε ποτέ και για τίποτα. Δεν δολοφονήσαμε εμείς ούτε τον Καποδίστρια, ούτε πήγαμε τον Κολοκοτρώνη φυλακή, δεν φταίμε για τον εμφύλιο, για τη Μικρασιατική καταστροφή, για τη χούντα, για τίποτα. Ολα τα έκαναν οι ξένοι».
«Εχουμε μια ανόητη κι αναποτελεσματική αριστερά η οποία βασίζεται σε εμμονές και ιδεοληψίες και δεν βγάζει αυτός ο δρόμος παρά μόνο στο γκρεμό και αδιέξοδο».
Πάντως, όλοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι τα κανάλια συμφωνούν στο ότι κάτι τέτοιο «είναι νόμιμο, δεν είναι όμως και ηθικό», οπότε τους πιάνει η ευαισθησία τους.
Αραγε η περικοπή των επικουρικών συντάξεων, η κατάργηση των συμβάσεων, οι μειώσεις των μισθών, που σε λίγες μέρες θα τις κάνουν «νόμιμες», είναι... «ηθικές»;
Μήπως αυτό κάνει την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου που ψήφισε τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση ανήθικους; Ομως όχι! Το έκαναν, λέει, για να «σώσουν τη χώρα» απλά καταστρέφοντας τους εργαζόμενους της χώρας αυτής.
Αντίθετα, έσωσαν τα αρπακτικά που μετατρέπουν τον ιδρώτα αυτών που δουλεύουν σε παχυλές καταθέσεις στην Ελβετία.
Ας μην μπαίνουν, λοιπόν, στον κόπο να μιλάνε για ηθική. Η μόνη «ηθική» που έχουν είναι το κέρδος των εταιρειών και του πλουτισμού του κεφαλαίου. Καμία άλλη...
Κι ας μην ...κλαίγονται για τον ανήθικο βουλευτή αυτοί που ψήφισαν την «ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που έχει γίνει ένας παράδεισος των πολυεθνικών που μεταφέρουν κεφάλαια από το ένα μέρος στο άλλο ζητώντας περισσότερο κέρδος.
Μήπως στην ΕΕ δεν είναι νόμιμες, νομιμότατες, οι περίφημες οφ σορ εταιρείες για να κρύβει κανείς όσα κέρδη θέλει; Μήπως δεν είναι νομιμότατες οι πρακτικές μεταφοράς κερδών πολυεθνικών από το ένα κράτος στο άλλο για να μη φορολογούνται;
Είναι ψέματα ότι στη Γερμανία, στη Γαλλία και άλλες χώρες η μίζα είναι απολύτως νόμιμη αρκεί να δηλώνεται; Δεν είναι νόμιμες οι σχέσεις πολιτικών με εταιρείες - σπόνσορες;