Αγωνία στα τηλεοπτικά πάνελ: «Ολες οι χώρες σε ύφεση!» Δεν το ήξεραν χτες; Το ήξεραν. Γιατί γάνωναν τα μυαλά των ανθρώπων με την ελληνική ιδιαιτερότητα του «μαζί τα φάγαμε και φέραμε τη χώρα σε κρίση»; Για να ενοχοποιήσουν το λαό και να μη μιλήσουν - όπως και δε μιλάνε ακόμα - για τη βαθιά και συγχρονισμένη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ομολογία που θα άνοιγε επί της ουσίας και τη συζήτηση για το μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση. Την ανατροπή.

Αυτή η συζήτηση επιβάλλεται να γίνει, ώστε να γίνεται κατανοητό πως κάθε ανοχή, κάθε αναμονή σημαίνει περισσότερη κόλαση.

Αλλη μια αγωνία στα αστικά κανάλια: «Ο πολιτικός κόσμος είναι ετοιμόρροπος», λέγανε μ' αφορμή έναν που έβγαλε σε τράπεζα του εξωτερικού ένα εκατομμύριο.

Την ώρα που έκλαιγαν για τον έναν, περνούσαν στη Βουλή το ένα μετά το άλλο τα νομοσχέδια για την αρπαγή δισεκατομμυρίων από τη δουλειά των εργατών και το πέρασμά τους στις τσέπες των καπιταλιστών.

Υποκριτές και γελοίοι συνάμα.

Μ' ένα προπαγανδιστικό μπαράζ τα αστικά μέσα ενημέρωσης βεβαιώνουν ότι από την 1η Μάρτη όλοι οι κατώτεροι μισθοί θα πέσουν στα 400 ευρώ. Κάνουν τον πόθο τους πραγματικότητα. Γεγονός είναι ότι έχουν το νόμο με το μέρος τους. Γεγονός, όμως, είναι ότι και η εργατική τάξη έχει το δικό της παράδειγμα: Τους εργάτες της Χαλυβουργίας που αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο του αφεντικού τους. Το κάλεσμα να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία αποκτά και χώρο εφαρμογής συγκεκριμένο: Σε κάθε χώρο δουλειάς που θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί ο νόμος για τα 400 ευρώ πρέπει να σηκωθούν και οι πέτρες.

Η προσπάθεια της αστικής τάξης να εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια με αυταπάτες περί δημοκρατίας μέσα από τις εκλογές πρέπει να γίνει μπούμερανγκ. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να φτάσει στην κάλπη μέσα από τους αγώνες της. Με τους οποίους θα κάνει καθαρό ότι υπερασπίζει τις κατακτήσεις της αλλά και ζητά περισσότερα, την ίδια την εξουσία. Σ' αυτήν την πάλη μια στιγμή είναι και οι εκλογές. Η ενισχυμένη καταγραφή του ΚΚΕ θα είναι το μόνο βήμα μπροστά.

Τα αδιέξοδα των αστών αναλυτών είναι προφανή. Αφού φόρεσαν στο λαό την «ανάγκη» να σωθεί η πλουτοκρατία, τώρα μιλούν για τον κίνδυνο να υπάρξει κενό. Το οποίο ψάχνουν να καλύψουν με την εφεύρεση μιας νέας αφήγησης. Η απάντηση είναι: Με την πάλη των εργατών να μεγαλώσει το χάσμα. Με την πάλη των εργατών να σταθεί στα πόδια της η μόνη ικανοποιητική για τα συμφέροντά τους αφήγηση: Αυτή της ανάληψης της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Οι αστοί δεν κρύβουν λόγια: Ζητάνε να διασφαλιστεί επειγόντως η επιχειρηματική δραστηριότητα σε περιβάλλον σταθερότητας. Η μετάφραση δείχνει τσακισμένους εργάτες υπό τη μόνιμη απειλή μιας σπάθας. Οι εργάτες έχουν κάθε λόγο να αποσταθεροποιούν καθημερινά το πολιτικό σύστημα και την αστική εξουσία, όλο το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί η καπιταλιστική παραγωγή. Εχουν κάθε δικαίωμα να ζητάνε και την κλεμμένη υπεραξία αλλά και την ίδια την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Τα σχέδια της αστικής τάξης για εδραίωση της πολιτικής κυριαρχίας της μπορούν να ναυαγήσουν. Οχι με αυταπάτες που τελικά οδηγούν σε υποταγή, αλλά με ενίσχυση της μόνης δύναμης - εγγύησης για το λαό: Του ΚΚΕ ειδικά, του λαϊκού κινήματος γενικά, του μετώπου όπως συγκροτείται με το ταξικό εργατικό κίνημα, τη λαϊκή συμμαχία. Η επόμενη μέρα πρέπει να βρίσκει το κίνημα πιο ισχυρό. Αυτή είναι η ανάγκη σήμερα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ο δρόμος αναχαίτισης της νέας επίθεσης φτώχειας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μάρτης Γδάρτης για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Τέλος οι συλλογικές συμβάσεις

ΕΘΝΟΣ: Αναδρομική αφαίμαξη για 50.000 υπαλλήλους

Ο ΛΟΓΟΣ: Χάνονται 240.000 θέσεις εργασίας

Η ΑΥΓΗ: 180.000 πραγματικές χρεοκοπίες

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Κοροϊδία τα συσσίτια στα σχολεία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νόμοι που μένουν στα χαρτιά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η μάχη της Ανάπτυξης αρχίζει μετά τις εκλογές

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στοίχημα η ανάπτυξη

ΤΑ ΝΕΑ: «Καταζητείται» ο Κύριος 1 εκατομμύριο ευρώ

Η ΝΙΚΗ: Κερδίστε 1.000 ευρώ απο τις καταθέσεις σας

«Με δύο βασικά σκέλη στην προπαγάνδα τους, τα αστικά κόμματα δείχνουν το κλίμα που θα επιδιώξουν να καλλιεργήσουν ενόψει εκλογών. Το πρώτο αφορά στη σκοπιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης. Λένε ωμά ότι μετά τη διευθέτηση της νέας δανειακής σύμβασης, οι κάλπες πρέπει να δράσουν "εκτονωτικά και λυτρωτικά" για το λαό. Τι λένε επί της ουσίας; Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να οργανώνονται και να παλεύουν ενάντια στα μέτρα και την πολιτική που τα γεννά, αλλά πρέπει να περιμένουν την κάλπη για να εκτονωθούν. Ξέρουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια που κλιμακώνεται πρέπει να ενσωματωθεί και με τις εκλογές, πριν ριζοσπαστικοποιηθεί και απειλήσει τη σταθερότητα του αστικού συστήματος. Αυτό θα επιδιώξουν με τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα που θα κορυφωθούν προεκλογικά.

(...) Είναι αδίστακτοι στον τρόπο που πολεμούν το λαό. Επί της ουσίας, του λένε ότι αν στις εκλογές δε διαλέξει ανάμεσα στα κόμματα που υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, αν χρησιμοποιήσει και την κάλπη, για να πολεμήσει τη βαρβαρότητα στη ζωή του, αυτό ισοδυναμεί με χάος. Ταυτίζουν, δηλαδή, το χάος με τη δύναμη που έχει ο λαός να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του, με οργανωμένη πάλη, αξιοποιώντας και την ψήφο του. Μάλιστα, είναι τέτοιος ο φόβος τους για το λαό, που έφτασαν στο σημείο να συμπεριλάβουν τον εκβιασμό για "πολιτική σταθερότητα" ακόμα και στην απόφαση του Γιούρογκρουπ. Καμιά ανοχή στην προπαγάνδα τους. Οι εκλογές για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να είναι ούτε εκτόνωση, ούτε λύτρωση. Η ψήφος θα γίνει όπλο στα χέρια τους, αν την αξιοποιήσουν για να τσακίσουν στην κυριολεξία τα κόμματα που τους μαυρίζουν τη ζωή, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΚΚΕ, για να μεγαλώσουν τα ρήγματα στο αστικό σύστημα. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα δώσει ώθηση στην πάλη τους, που πρέπει να κλιμακωθεί, βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τα μέτρα, τα μνημόνια και τα κόμματα που τα υπηρετούν, αλλά την ίδια τη δικτατορία των μονοπωλίων, μέχρι να την ανατρέψουν» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).