ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές

Στις συμπληγάδες της κατατρομοκράτησης με κίβδηλα εκφοβιστικά διλήμματα, απ' τη μια, και των θολών δήθεν αντιμνημονιακών προταγμάτων, απ' την άλλη, επιδιώκεται να εγκλωβιστούν οι λαϊκές συνειδήσεις, να ανα

κοπούν τάσεις ριζοσπαστικοποίησής τους, με δεδομένη αφενός τη λαϊκή οργή και απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος, αφετέρου την ανάγκη του λαού για διέξοδο που οδηγεί πολύ περισσότερους από χτες ανθρώπους του μόχθου κοντύτερα στις θέσεις και προτάσεις του ΚΚΕ. Προβάλλουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές: Με το μνημόνιο ή ενάντια στο μνημόνιο, συσκοτίζοντας πως το μνημόνιο είναι απότοκο της καπιταλιστικής κρίσης και όχι η αιτία της που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ότι φιλολαϊκή διέξοδος μόνο με την ανατροπή του μπορεί να επιβληθεί.

Στο πλαίσιο αυτό, οι αντιμνημονιακές κραυγές πολλαπλασιάστηκαν σαν τις «αμοιβάδες». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναγορεύει σε διέξοδο το «αντιμνημονιακό» μέτωπο, την «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση, το «ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση». Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μέχρι χτες έβαζαν γερές πλάτες για την υλοποίηση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, σήκωσαν μπαϊράκι δήθεν κατά του μνημονίου και ετοιμάζουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς. Από κοντά ομάδες, κινήσεις και πρωτοβουλίες, με επικεφαλής απ' τον Καμμένο έως τον Μ. Θεοδωράκη ξιφουλκούν κατά του μνημονίου και της δήθεν κατοχής της χώρας. Την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί, κλίνουν ευλαβικά το γόνυ και στην εξουσία των μονοπωλίων που επέβαλε τα μνημόνια - γιατί έχει ανάγκη αυτή την πολιτική και για σήμερα και για αύριο, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης για να διασφαλίσει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη και την ανταγωνιστικότητά της - και στην ευρωενωσιακή συμμαχία στο πλαίσιο της οποίας η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών είναι εγγυημένη και αναμενόμενη η απώλεια και εθνικής κυριαρχίας. Ακόμα και ο ΛΑ.Ο.Σ. στυλοβάτης της εξουσίας των αστών, άρα και των μνημονιακών πολιτικών, που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και συγκυβέρνησε για να έρθει το δεύτερο, το «γύρισε» στην αντιμνημονιακή ρητορεία.

Η θολή αυτή γραμμή, στην οποία συνωστίζονται δυνάμεις φαινομενικά απ' τις πιο διαφορετικές αφετηρίες, με ισχυρό όμως ενοποιητικό στοιχείο την αποδοχή και στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος, αποσκοπεί στο να εγκλωβίσει εργατικές λαϊκές δυνάμεις σε μια κίβδηλη αντιπαράθεση, συσκοτίζοντας το ταξικό και πολιτικό περιεχόμενο των εξελίξεων. Ο αντιμνημονιακός κουρνιαχτός αποσκοπεί να κρύψει απ' το λαό ότι η αντιπαράθεση είναι ταξική και ορίζεται απ' το δίλημμα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Και στη βάση αυτής διατυπώνονται πολιτικές προτάσεις που ενισχύουν τη μία ή την άλλη πλευρά. Το ΚΚΕ απαντά καθαρά: Με το λαό. Και η πολιτική του πρόταση είναι η μόνη ικανή να προωθήσει, να υπερασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα. Αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.

Αυτήν την πρόταση, ο λαός να την κάνει υπόθεση της πάλης του. Η οργάνωσή του, η πύκνωση των γραμμών του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, η συμπόρευσή του με το ΚΚΕ και η αποφασιστική ενίσχυσή του στην κάλπη, όποτε αυτή στηθεί, είναι προϋπόθεση για πραγματικά φιλολαϊκές εξελίξεις. Μαζί βεβαίως και η άρνησή του να εγκλωβιστεί σε ψευδεπίγραφα ή τρομοκρατικά διλήμματα, η απόρριψη ρηχών αντιμνημονιακών κελευσμάτων που θέλουν από άλλο δρόμο να διασφαλίσουν την πλήρη ενσωμάτωσή του στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που τον γονατίζει.

«Αντίπαλο δέος» η λαϊκή συμμαχία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αν όμως ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό, που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί, οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς». Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η ωμή και απροκάλυπτη εμπλοκή του προέδρου του Γιούρογκρουπ Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην ιδεολογική τρομοκρατία του λαού που έχουν εξαπολύσει από κοινού κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), προκειμένου να σκύψει το κεφάλι και να περάσουν τα μέτρα που υπηρετούν τη στρατηγική των μονοπωλίων. Κανέναν δεν ξενίζει επίσης ότι οι μηχανισμοί της τρόικας θα στέρξουν προεκλογικά να στηρίξουν, όπως μπορούν, τα κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), γιατί είναι τα «δικά τους» κόμματα, που επιπλέον έχουν δεσμευτεί εγγράφως ότι θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων που τσακίζουν τη ζωή του λαού. Παντελώς αναμενόμενο, λοιπόν, ότι σφίγγουν με μεγαλύτερη δύναμη το πιστόλι της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας στον κρόταφο του λαού, θέτοντας μάλιστα, ταυτόχρονα, το εκβιαστικό δίλημμα «κυβερνητικός συνασπισμός ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ». Την ίδια στιγμή, βέβαια, πλουτοκρατία και τρόικα έχουν έτοιμες εφεδρείες και κόμματα - αναχώματα, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να την εκτονώσουν σε ανώδυνες, για την κυριαρχία του συστήματος και τη δικτατορία των μονοπωλίων, κατευθύνσεις. Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση Γιούνκερ αναδεικνύει περίτρανα την επείγουσα ανάγκη της δημιουργίας της λαϊκής συμμαχίας ως αντίπαλου δέους απέναντι στο συνασπισμό εξουσίας των κομμάτων της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της. Το σάρωμα των κομμάτων του κεφαλαίου, με ταυτόχρονη αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ προβάλλει ως μονόδρομος για το λαό.

Ενάντια στις λαϊκές ανάγκες

Να σταματήσουν από αύριο την πίστωση σε όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία, πήραν την περασμένη βδομάδα οι ηγεσίες των Φαρμακευτικών Συλλόγων Αττικής, Πειραιά και Αχαΐας, δικαιολογώντας αυτήν την απαράδεκτη ενέργεια με τα χρέη του Δημοσίου και με το γεγονός ότι «οι προμηθευτές μας απαιτούν εξόφληση τοις μετρητοίς». Οι ηγεσίες των παραπάνω φαρμακευτικών συλλόγων, αντί να καλέσουν τα μέλη τους να σταθούν αλληλέγγυοι στα λαϊκά στρώματα που συνθλίβονται και να ορθώσουν ανάστημα στις φαρμακοβιομηχανίες και την κυβέρνηση, μεταφέρουν τα «σπασμένα» της εμπορευματοποίησης των φαρμάκων στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Είναι αλήθεια ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι του φαρμάκου απαιτούν να πληρωθούν αμέσως. Ομως οι ηγεσίες των φαρμακευτικών συλλόγων το θεωρούν αυτό κάτι τόσο φυσικό, όσο «την ανατολή και τη δύση του ήλιου». Την ίδια ώρα, δεν μπορούν να σκεφτούν καμία άλλη μορφή πίεσης και διεκδίκησης από την κυβέρνηση, να χρηματοδοτήσει τα ασφαλιστικά Ταμεία με τα απαραίτητα κονδύλια. Ετσι, προτιμούν να μείνουν οι εκατομμύρια ασφαλισμένοι χωρίς φάρμακα ή να «κόψουν το λαιμό τους» να βρουν χρήματα για να τα αγοράσουν. Οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί πρέπει να αρνηθούν να εφαρμόσουν αυτήν την απαράδεκτη απόφαση. Η μόνη διέξοδος γι' αυτούς είναι να συμμαχήσουν με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και να διεκδικήσουν να φύγουν από τη μέση οι φαρμακοβιομηχανίες, να καταργηθεί το εμπόριο της θεραπείας. Σε έναν κρατικό φορέα παραγωγής, εισαγωγής, διακίνησης και έρευνας φαρμάκων και οι ίδιοι θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς.

Ατέλειωτη σφαγή στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας

Δεν υπάρχει όριο και φραγμός στη σφαγή των μισθών. Το μόνο όριο είναι η διασφάλιση της αειφόρου κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Από την άποψη αυτή η χτεσινή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όσο βάρβαρη και αν είναι, δεν είναι παρά μόνο ένας «ενδιάμεσος σταθμός» στον ατέλειωτο πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά της εργατικής τάξης. Το λένε πλέον ανοιχτά στην κυβέρνηση. Ο κατώτατος μισθός όχι μόνο θα πάει στα 300 ευρώ αλλά πολύ πιο κάτω αν αυτό απαιτείται για την ανταγωνιστικότητα και κριθεί αναγκαίο για να πάρει μπροστά η μηχανή της ανάπτυξης, δηλώνει με το γνωστό κυνισμό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής. Ιδού ο χαρακτηριστικός διάλογος που είχε χτες το πρωί στο «Μέγκα»: «Δημοσιογράφος: Εγώ δε θέλω να φύγουμε από το ευρώ και θέλω να σωθεί η χώρα μου. Αλλά, να έχουμε και μία συνέπεια, όταν πηγαίνει ο μισθός στα 500 ευρώ, με αυτή τη λογική που λέτε εσείς, το καλοκαίρι μπορεί να πάει στα 300. ΚΑΨΗΣ: Εχετε κάποια άλλη καλύτερη; Δημοσιογράφος: Οχι, θέλω να ξέρω τουλάχιστον. Ας μου πουν. ΚΑΨΗΣ: Το ξέρω ότι δεν έχετε άλλη και δεν έχει κανείς άλλη. Δημοσιογράφος: Ας μου πουν κύριε Καψή. ΚΑΨΗΣ: Μα, αυτό λέμε. Αυτό δε λέμε; Δημοσιογράφος: Μήπως μας το πηγαίνουν, λοιπόν, λάου - λάου ότι πρώτα 500, μετά 300, μετά 250, μετά... Λετονία; (Δεύτερος) Δημοσιογράφος: Αυτό που ψάχνουμε, λοιπόν, είναι το φως στο βάθος του τούνελ. Ξέρει ότι ο κόσμος... ΚΑΨΗΣ: Το φως στο βάθος του τούνελ είναι η ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη προϋποθέτει, δυστυχώς, ανταγωνιστικότητα». Είναι ολοφάνερο ότι ο λαός δεν πρόκειται να δει φως στο βάθος του τούνελ όσο δεν αποφασίζει να κινηθεί «έξω» από το μονόδρομο της πλουτοκρατίας και κόντρα σ' αυτόν.

Αυξανόμαστε...

Νέο μέλος στην οικογένεια του «Ρ», η κόρη του συναδέλφου μας Γιάννη Κράλλη και της Κωνσταντίνας, που χτες αποφάσισε να δει το φως του κόσμου μας. Η Διεύθυνση της εφημερίδας και οι συνάδελφοι του σ. Γιάννη τους ευχόμαστε ολόψυχα να τους ζήσει!!