Τη δραματική επιδείνωση της κατάστασης που διαμορφώνει η πολιτική του τσακίσματος των λαϊκών εισοδημάτων για τους εμπόρους που ολοένα και περισσότεροι παίρνουν το δρόμο της ανεργίας αποτυπώνουν τα αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας της ΕΣΕΕ σχετικά με τα κλειστά μαγαζιά σε εμπορικές περιοχές της Αττικής. Σύμφωνα με την έρευνα που έγινε μέσα στο Μάρτη, στο κέντρο της Αθήνας παρουσιάζεται η χειρότερη εικόνα αφού ένα στα τρία καταστήματα είναι κλειστό, ενώ δεινή είναι η εικόνα που εμφανίζεται και σε πολλούς εμπορικούς δρόμους άλλων περιοχών και μάλιστα κατ' εξοχήν εμπορικών. Αναλυτικότερα:

• Στο κέντρο της Αθήνας το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων αυξήθηκε στο 29,6% από 24,24% που ήταν τον Αύγουστο του 2011 και από 23,4% πριν από ένα χρόνο.

Στη Σταδίου καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό κλειστών καταστημάτων, στο 42%, από 31,5% που ήταν το προηγούμενο εξάμηνο, ενώ στο 33,8% φτάνει το ποσοστό των κλειστών μαγαζιών στο σύνολο όσων υπάρχουν στη Χαριλάου Τρικούπη. Στην Πατησίων το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε 26,2% κατά μέσο όρο, ωστόσο, καθώς είναι μεγάλος δρόμος παρατηρείται διαφορετική εικόνα από το ένα τετράγωνο στο άλλο, με αποτέλεσμα σε ορισμένα «κομμάτια» του δρόμου να είναι κλειστά ακόμα και τα μισά μαγαζιά.

• Στο 27,3% διαμορφώνεται το ποσοστό κλειστών καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους του Πειραιά, ποσοστό αυξημένο κατά 10 μονάδες σε σύγκριση με το Μάρτη του 2011, δηλαδή μέσα σε ένα μόλις χρόνο.
• Ανάλογη είναι η εξέλιξη και στη Ν. Ιωνία όπου στη Λεωφόρο Ηρακλείου (που περιλαμβάνει τρεις περιοχές, Ν. Ηράκλειο, Ν. Ιωνία και Πευκάκια) παρουσιάζεται μεγάλη αύξηση των κλειστών μαγαζιών. Το ποσοστό έφτασε το 28,1% από 17,8% πέρσι.

Οι συντάκτες της έρευνας διαπιστώνουν μεταξύ άλλων μια τάση μετακίνησης εμπορικών επιχειρήσεων από παρόδους σε κεντρικούς δρόμους όπου βρίσκουν μεγάλη προσφορά κενών καταστημάτων στα οποία μειώνονται τα ενοίκια, προκειμένου να βρεθούν σε πιο «ελκυστικά» εμπορικά σημεία. Παρατηρείται, ακόμη, ότι εξαιτίας της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων προσανατολίζονται όλο και περισσότερο στην κάλυψη αυστηρά άμεσων αναγκών με αποτέλεσμα οι αγορές να είναι απολύτως στοχευμένες και να μην περιλαμβάνουν άλλες δραστηριότητες, όπως είναι ο καφές, το φαγητό κλπ., κάτι το οποίο γίνεται αισθητό περισσότερο στο κέντρο της Αθήνας σε σύγκριση με τοπικές αγορές.

Μειωμένη κατά 10 ευρώ το στρέμμα είναι η συνδεδεμένη ενίσχυση στο βαμβάκι επειδή ξεπεράστηκε το πλαφόν των 2.500.000 στρεμμάτων. Οπως ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η συνδεδεμένη ενίσχυση στο βαμβάκι είναι 70,5 ευρώ το στρέμμα. Ομως, αν δεν υπήρχε η ποινή συνυπευθυνότητας τότε θα ήταν 80,56 ευρώ το στρέμμα. Οι βαμβακοπαραγωγοί που λαμβάνουν συνολικά ενισχύσεις πάνω από 5.000 ευρώ θα έχουν και πρόσθετη μείωση 9%, λόγω της παρακράτησης που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ, που σημαίνει τελική επιδότηση 63,6 ευρώ το στρέμμα. Οπως επίσης ανακοινώθηκε 2.290 βαμβακοπαραγωγοί δεν παρέδωσαν καθόλου βαμβάκι και 5.773 δεν καλύπτουν τις απαιτήσεις επιλεξιμότητας ή ελέγχονται. Οι παραπάνω δεν πήραν στρεμματική επιδότηση.

Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο βαμβάκι ευθύνονται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τα όσα ψήφισε η πρώτη τον Ιούνη του 2003 στο βασικό κανονισμό της νέας ΚΑΠ και στη συνέχεια με τα όσα ψήφισε η δεύτερη τον Απρίλη του 2004 και τον Ιούνη του 2008. Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε την αποδέσμευση της επιδότησης κατά 65% και ακολούθως με τον κανονισμό που ψήφισε τον Ιούνη του 2008 μειώθηκε το πλαφόν στο βαμβάκι κατά 1.200.000 στρέμματα. Τώρα συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ εφαρμόζει την ποινή συνυπευθυνότητας και παρακρατά την επιδότηση. Για τους μικρομεσαίους βαμβακοπαραγωγούς η λύση είναι ο συντονισμός της πάλης τους με όλους τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και αγωνιστικά να διεκδικήσουν να καταργηθεί η ποσόστωση στο βαμβάκι και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, να αναπροσαρμοστούν σύμφωνα με τον πληθωρισμό τα κοινοτικά κονδύλια του βαμβακιού, να συνδεθεί ολόκληρη η επιδότηση με την παραγωγή για να αναπτυχθεί η βαμβακοκαλλιέργεια και να διασφαλιστεί το εισόδημά τους.

Επιβεβαίωσε χτες η ΔΕΗ δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο στο τέλος του 2011, το ύψος των ανεξόφλητων λογαριασμών είχε διαμορφωθεί στα 819 εκατ. ευρώ! Πρόκειται για ένα στοιχείο που, εκτός των άλλων, δείχνει το τεράστιο μέγεθος των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και των μέτρων που λαμβάνονται, δήθεν για την αντιμετώπισή της, στα λαϊκά νοικοκυριά και τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς ΕΒΕ. Αυτό το υπέρογκο χρέος, που πιέζει και τα οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ, αποτελεί από μόνο του ικανό λόγο για αναθεώρηση της τιμολογιακής πολιτικής υπέρ των νοικοκυριών και των αυτοαπασχολούμενων που δεν μπορούν να πληρώσουν, αλλά κι εκείνων που μετά βίας συγκεντρώνουν το απαραίτητο ποσό για τους λογαριασμούς.

Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει νέες αυξήσεις, τόσο στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, όσο και στις επιμέρους χρεώσεις, όπως προβλέπει η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, (3ο ενεργειακό πακέτο) και της τρόικας. Μέσα στον ερχόμενο Ιούνη θα έχει καταληχτεί η μέθοδος ουσιαστικής απελευθέρωσης των τιμολογίων της χαμηλής τάσης (μετά τις απελευθερώσεις στην Υψηλή και Μέση Τάση) που θα περιλαμβάνει και σύνδεση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος με τη χονδρική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Ανεξάρτητα από τις «τεχνικές» λεπτομέρειες, η ουσία των αλλαγών είναι ότι θα οδηγήσουν στις μεγάλες τιμές που απαιτούν οι ενεργειακοί κολοσσοί για να αποκομίσουν τεράστια κέρδη εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια. Με τις νέες αποφάσεις, όχι μόνο θα αυξηθεί η τιμή, αλλά θα εδραιωθεί ένας μηχανισμός αυτόματων ανατιμήσεων για κάθε είδους χρέωση.

Η νέα εκτίναξη της ανεργίας σε συνδυασμό με τη σφαγή σε μισθούς και συντάξεις και με τα φορολογικά χαράτσια, είναι δεδομένο ότι θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των πελατών που δε θα εξοφλούν τους λογαριασμούς ή θα καθυστερούν πολύ. Η ασκούμενη πολιτική θα στερήσει το ηλεκτρικό ρεύμα από ακόμη περισσότερους, στο όνομα «αναγκών», πλαστών ή και πραγματικών, που όμως έχουν προκύψει από μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτό μπορεί να το πράξει και να το εγγυηθεί μόνο η διαχείριση του ενεργειακού τομέα στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία.

Ερωτηματικά προκαλεί η εμμονή του υπουργείου Οικονομικών να απαιτεί από φορολογούμενους που διαμένουν στο εξωτερικό, να ορίζουν κάποιο πρόσωπο, κάτοικο Ελλάδας, ως αντίκλητό τους. Ο αντίκλητος, τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να αποτελούσε έναν αναγκαίο ενδιάμεσο μεταξύ υπουργείου και φορολογούμενου, ωστόσο στις σημερινές συνθήκες που οι περισσότερες συναλλαγές γίνονται μέσω του internet, δε φαίνεται η χρησιμότητά του.

Σε αρκετές περιπτώσεις, η απαίτηση του υπουργείου για την υποχρεωτική υπόδειξη αντικλήτου, φαίνεται να δημιουργεί προβλήματα σε φορολογούμενους κατοίκους του εξωτερικού, οι οποίοι δεν έχουν κάποιο δικό τους πρόσωπο στην Ελλάδα. Ειδικά στις περιπτώσεις εργαζομένων ή συνταξιούχων με μηνιαίο εισόδημα 700 και 800 ευρώ, η ανάγκη να υπάρχει αντίκλητος, μπορεί να σημαίνει και δυσβάστακτο οικονομικό κόστος, αφού κάποιοι από αυτούς αναγκάζονται να ορίσουν κάποιους επαγγελματίες ως εκπροσώπους τους έναντι των ΔΟΥ.