ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΘΗΡΑΣ

Παραμένει κλειστό...

Πάνω από έξι χρόνια πέρασαν από το Σεπτέμβρη του 2005 και από το δυστύχημα στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου της Θήρας, με έναν τουρίστα νεκρό από την κατάρρευση του στεγάστρου, και αυτός ο τεράστιας σημασίας πολιτισμικός τόπος παραμένει κλειστός. Σύμφωνα μάλιστα με ανακοίνωση του Δήμου Θήρας «το έργο έχει ολοκληρωθεί από πέρυσι το φθινόπωρο» και όχι μόνο δεν έχει ανοίξει ο χώρος, αλλά δεν είναι ορατός και ο χρόνος επαναλειτουργίας του.

Το ζήτημα της λειτουργίας του αρχαιολογικού χώρου στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης έφερε, για πολλοστή φορά, το ΚΚΕ στη Βουλή, τον Ιούνη του 2011. Στην Ερώτηση αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι «οι φορείς του νησιού και των Κυκλάδων δεν έχουν μάθει τα αίτια της κατάρρευσης, τα διοικητικά και δικαστικά πορίσματα, ποιες δικαστικές διαδικασίες έγιναν ή γίνονται, αν υπάρχει εκπροσώπηση του υπουργείου ή του Δημοσίου και τελικά πότε θα λειτουργήσει ο χώρος». Και ρωτούσαν: «Ποιος ευθύνεται για την κατάρρευση και ποια είναι τα αίτια; Τι πορίσματα έχουν ολοκληρωθεί και ποιο το περιεχόμενό τους; Στις δικαστικές διαδικασίες που έγιναν ή γίνονται σε βάρος της εταιρείας υπάρχει εκπροσώπηση του ΥΠΠΟΤ ή του Δημοσίου; Πότε θα λειτουργήσει ο αρχαιολογικός χώρος του Ακρωτηρίου Σαντορίνης;».

Ο «φιλανθρωπικός πολιτισμός»

Τρόφιμα που θα συλλέγονται για κοινωνικά ιδρύματα, αντί εισιτηρίων είναι το «αντίτιμο» για πέντε παραγωγές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μια κίνηση που το ΚΘΒΕ εντάσσει στην «κοινωνική πολιτική» του -την ονομάζει «Κοινωνικό Θεατροπωλείο»- και που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Σωτήρης Χατζάκης, την παρουσιάζει ως εξής: «Σε εποχές σκοτεινές και δυσοίωνες, όπου κυοφορείται το αναπάντεχο και ο άνεμος της ιστορίας ερημώνει τις πόλεις και τις ψυχές των ανθρώπων, το μεγάλο στοίχημα του καθενός μας είναι το ζύγισμα του εαυτού του, πού ανήκει, ποιους αγαπά και σε ποιους εναντιώνεται, με ποιους θα πάει. Από τη μία, ο προσκυνημένος, ο αμοραλιστής, ο κερδοσκόπος. Από την άλλη, ο άνθρωπος όρθιος φωτισμένος από το κερί της εφημερίας του και από τις αξίες του ανθρωπισμού και της συλλογικότητας. Διαλέγεις και παίρνεις (...) Στη βία των επαγγελματιών του κέρδους ας αντιτάξουμε την εφημερία μας, τη διαθεσιμότητα και την παρηγορία. Είθε ο άνθρωπος κάποια στιγμή να ξαναμπεί στο κέντρο της σκέψης μας και η αλληλεγγύη να μπαλώσει τον κοινωνικό ιστό που δείχνει να κουρελιάζεται όπως το ηθικό και η ψυχική δύναμη των πολλών». Χωρίς καμία διάθεση να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις συντελεστών του εγχειρήματος, τέτοιου είδους δράσεις πυκνώνουν τον τελευταίο καιρό εκφράζοντας ακόμα και την αγωνία κάποιων ανθρώπων να βοηθήσουν. Αυτή είναι μια πλευρά που κανείς μπορεί να την σεβαστεί.

Από την άλλη όμως δεν μπορεί να μη βλέπουμε ότι το αστικό κράτος που οδηγεί κάθε μέρα χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και την ανέχεια ενθαρρύνει διάφορους φορείς στην κατεύθυνση της «φιλανθρωπίας» προκειμένου να κρυφτούν οι ευθύνες του για αυτήν την κατάσταση και ταυτόχρονα να διώξει το βάρος από πάνω του. Ετσι όχι τυχαία την ίδια στιγμή που το οργανωμένο ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα διεκδικεί προστασία των ανέργων, δημόσιες κοινωνικές προνοιακές υπηρεσίες όλο και περισσότερο επιχειρείται να φυτευτεί στο μυαλό των εργαζομένων η λογική της «φιλανθρωπίας». Και βεβαίως, είναι άλλο πράγμα η εργατική αλληλεγγύη που αναπτύσσεται οργανωμένα και ταυτόχρονα κατονομάζει τον ένοχο και τον πολεμά, δίνοντας διέξοδο.

Οταν ο λαός συνθλίβεται από τη «σιδερένια φτέρνα» των μονοπωλίων που υπηρετεί το αστικό κράτος δεν μπορεί αυτά να εμφανίζονται ως ...ευαίσθητοι πολίτες, που συγκεντρώνουν βοήθεια για τους φτωχούς όπως συμβαίνει με καμπάνιες διαφόρων καπιταλιστών (τύπου ΣΚΑΪ). Επίσης, τι άλλο κάνουν τα εξαγγελλόμενα, για παράδειγμα, «κοινωνικά προγράμματα» της δημόσιας τηλεόρασης της ΕΡΤ για τα έσοδα από το πανηγυράκι της «Γιουροβίζον» που θα πάνε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, παρά να συμβάλουν αντικειμενικά στο να «καμουφλάρουν» τις ευθύνες του αστικού κράτους και να εμφανίζουν εξωραϊσμένη την πραγματικότητα;

Ο μηχανισμός που στήνεται από το κράτος των καπιταλιστών και πολύ περίτεχνα προβάλλεται, στοχεύει στο φιλότιμο και το λαϊκό ένστικτο της αλληλεγγύης. Στόχος όμως είναι να το καταστείλει, γιατί ξέρει ότι αν «ξεφύγει» από τον έλεγχό του θα «μπολιαστεί» με την ανάγκη οι λαϊκοί άνθρωποι να ψάξουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων και να διεκδικήσουν και να επιβάλουν την αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα που αξίζουν ως οι μόνοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, ξεμπερδεύοντας με τη «φιλανθρωπία» και τα παράσιτα τους καπιταλιστές.

Δ.Κ.

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

-- «Σύγχρονη Εποχή»: Τάσος Αυγερινός «Οι μετανάστες». Ο αλησμόνητος δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Τάσος Αυγερινός κατέλειπε αυτό το συνταρακτικό πολύ επίκαιρο ιστορικό μυθιστόρημα. Θέμα του το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα από διάφορες χώρες - και από την Ελλάδα - στις αρχές του 20ού αιώνα προς τις ΗΠΑ, τις ρατσιστικές διαδηλώσεις κατά των Βαλκάνιων κυρίως μεταναστών σε διάφορες πόλεις και την πυρπόληση της συνοικίας των Ελλήνων στην Οκαμα της Νεμπράσκα, εξαιτίας του έρωτα ενός νεαρού Ελληνα και μιας Αμερικανίδας.

-- Βιβλιοθήκη του Μουσείου Μπενάκη: Στη σειρά «Ιστορικά Αρχεία» κυκλοφόρησε ο α' τόμος του «Αρχείου Αγώνος 1806-1832 (Επιτομές εγγράφων» (επιμέλεια Μαρία Δημητριάδου, πρόλογος του υπεύθυνου των εκδόσεων, ιστορικού Δημήτρη Αρβανιτάκη). Τα κείμενα του τόμου προέρχονται από τα Ιστορικά Αρχεία του μουσείου. Αγοράστηκαν το 1938 από τον Αντώνη Μπενάκη και αφορούν στα πεντέμισι, περίπου, χιλιάδες έγγραφα που χρονολογούνται από το 1806 έως το 1832 και «φωτίζουν» διάφορες πτυχές της ελληνικής κοινωνίας πριν και μετά την Επανάσταση του '21. Ζήσης Κοτιώνης «Πληθοδομές (το πλήθος, τα κοινά και η Αρχιτεκτονική)» Δίγλωσση έκδοση, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που συνόδευσε την ομότιτλη έκθεση αρχιτεκτονικής που παρουσίασε στο Μουσείο Μπενάκη το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

-- Γκοβόστης: Τζακ Λόντον «Το σιδερένιο τακούνι» (μετάφραση Αρης Αλεξάνδρου, διάσημο μυθιστόρημα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα).

-- «Στοχαστής»: Γιώργος Μανιάτης «Το πρόσωπο και το προσωπείο (Ο Ρουσό και η αναζήτηση της αυθεντικής επικοινωνίας)» (μελέτη όσον αφορά το στόχο του Ζαν Ζακ Ρουσό για ανάπτυξη μιας ειλικρινούς διανθρώπινης επικοινωνίας).

-- Αδελφοί Βλάσση: Στη σειρά «Γρηγορίου Ξενόπουλου Θέατρο» κυκλοφόρησαν σε ένα τόμο τα θεατρικά έργα του σπουδαίου Ελληνα δραματουργού «Ο τρίτος», «Ο ψυχοπατέρας», «Φωτεινή Σάντρη», «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας». Η έκδοση περιέχει χρονολόγιο των θεατρικών έργων και ως πρόλογο ένα κείμενο του Ξενόπουλου γραμμένο στις 7 Ιούνιου 1944.

-- «Το Ροδακιό»: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης «Στην οθόνη φως» (θεατρικό έργο του γνωστού συγγραφέα για νέους, με 21 σκηνές).

- «Μανδραγόρας»: Λογγίνος Παναγή «Δώδεκα καλοκαίρια (και άλλα ποιήματα)» (ποιητική συλλογή). Χρήστος Γιαννακός «Ετοιμος κόσμος» (ποιήματα). Νίκος Κατσαλίδας «Ηλιακά ρολόγια» (ποιήματα σε πεζογραφική μορφή). Σπύρος Α. Γεωργίου «Η πείνα της ύπαρξης» (βιβλίο σύνθεσης πεζού λόγου και ποίησης). «4 Δανοί ποιητές - εικαστικοί: Πέερ Κίρκεμπι, Χένρικ Χέεβε, Κλάους Κάρστενσεν, Γιόρεν Μικέλσεν» (ανθολογία ποιημάτων και εικαστικών έργων των παραπάνω Δανών καλλιτεχνών).

- «Ιωλκός»: Ισίδωρος Ιωαν. Καρδερίνης «Οι διεφθαρμένοι» (μυθιστόρημα). Καίτη Τσουρλάκη «Σπασμένη μνήμη» (μυθιστόρημα).

- Ψυχογιός: Σαλμάν Ρουσντί «Ο Λούκα και η φωτιά της ζωής» (μετάφραση Θωμάς Σκάσης, αλληγορική παραμυθία για παιδιά).

- «Η Εύγερος Κεφαλονιάς» (περιοδικό του ομώνυμου Συλλόγου Φαρακλάδων. Τεύχος 27).

«Οσα λεν οι τοίχοι» και σήμερα στο «Ρυθμός Stage» (210.9750060), όπου επιτυχώς συνεχίζεται η εμπνευσμένη από συνθήματα στους τοίχους μουσικo-θεατρική παράσταση. Σήμερα, μαζί με το «Τρίφωνο» και τις ηθοποιούς Λορίνα Κατσιώτη και Ιωάννα Τσιγκουρλά, θα είναι καλεσμένος ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης. Κείμενα - σκηνοθεσία - καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Λεμπέσης - Βαγγέλης Λεμπέσης. Συμμετέχουν οι μουσικοί: Δημήτρης Παπαλάμπρου κιθάρα, Ευαγγελία Μαυρίδου πιάνο - πλήκτρα, Απόστολος Καλτσάς μπάσο - ακορντεόν και Ακης Γαβαλάς τύμπανα.

Αφιέρωμα στη μουσική της Μικράς Ασίας παρουσιάζει η Γλυκερία, συντροφιά με την Τουρκάλα τραγουδίστρια Dilek Koc και την Αρετή Κετιμέ, σήμερα, στις 10 και 17/3 (10μμ), στη σκηνή «Δίπλα στο ποτάμι» (210. 2610444). Με το πρόγραμμα «Σμυρνέικο μινόρε» ταξιδεύουν από τη θάλασσα της Σμύρνης στο Βόσπορο κι από την αγορά της Καππαδοκίας και τα καφέ-αμάν ως την Κωνσταντινούπολη. Συνοδός τους ορχήστρα παραδοσιακών μουσικών οργάνων: Ούτι, βιολί, λαούτο, σαντούρι, νέι, φλογέρες, ακορντεόν (από τον εξαιρετικό σολίστα Λάζαρο Κουλαξίζη).