Η παροχή «τεχνογνωσίας» στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, με στόχο τη διαμόρφωση κρατικού μηχανισμού και δημόσιας διοίκησης προσαρμοσμένων στις σύγχρονες ανάγκες των καπιταλιστών, είναι η πεμπτουσία και της δεύτερης τριμηνίας έκθεσης της κοιναγορίτικης «ομάδας δράσης», της λεγόμενης και «ομάδας Ράιχενμπαχ».

Πρόκειται για συρραφή από τις προτάσεις, εκθέσεις, αξιώσεις των βιομηχάνων του ΣΕΒ, τραπεζιτών, μεγαλοεξαγωγέων, άλλων μερίδων της πλουτοκρατίας, που περιμένουν πώς και τι να ξεκοκαλίσουν τους κοιναγορίτικους και εθνικούς πόρους, τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, για τους λογής «επενδυτές» που περιμένουν να στήσουν κερδοφόρες μπίζνες γύρω από τα συντρίμμια που σωρεύει πίσω της η κλιμακούμενη βαρβαρότητα του κεφαλαίου.

Η ανάπτυξη, που επαγγέλλονται, θα φέρει σε ακόμη δυσμενέστερη θέση τους εργάτες, συνολικά τα λαϊκά στρώματα και η προβαλλόμενη από τους ίδιους ως «ουδέτερη τεχνογνωσία», τάχα για την «ανάπτυξη», προσβάλλει βάναυσα την ίδια την ανθρώπινη νοημοσύνη. Παρουσιάζοντας την «έκθεση» και δίνοντας συνέχεια στην πρόκληση, ο Ράιχενμπαχ δήλωσε ότι «ο μισθός είναι συνδεδεμένος με την ανταγωνιστικότητα» και ότι υπάρχουν χώρες πιο φτωχές από την Ελλάδα, άρα και τα μέτρα πτώχευσης της λαϊκής οικογένειας δεν έχουν πάτο!

Η επιχείρηση στήριξης των μονοπωλίων διατρέχει από την πρώτη μέχρι και την τελευταία αράδα το «πόνημα» της «ομάδας Ράιχενμπαχ». Συγκεκριμένα:

• ΕΣΠΑ: Αποδίδουν τα εύσημα στην κυβέρνηση, γιατί κατά το β' εξάμηνο του 2011 κατάφεραν να αυξήσουν το ρυθμό απορρόφησης των κονδυλίων σε «ποσοστό ψηλότερο σε σύγκριση με το μέσο κράτος - μέλος της ΕΕ». Να σημειωθεί ότι στην ίδια περίοδο οξύνθηκε και η επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στο λαό, ενώ και το παραγόμενο ΑΕΠ συνέχισε την πορεία βύθισης. Σημειώνουν πως η «Ελλάδα απορρόφησε το 35% των προβλεπόμενων κονδυλίων» (20,4 δισ. ευρώ) για την περίοδο που καλύπτει το ΕΣΠΑ. Η αγωνία τους είναι για τα έργα που έχουν μείνει ανολοκλήρωτα από το προηγούμενο πρόγραμμα ενισχύσεων της περιόδου 2000-2006.
• «Εργα προτεραιότητας»: Οπως αναφέρουν, τα «σημαντικότερα από πλευράς μεγέθους και επιπτώσεων είναι οι παραχωρήσεις αυτοκινητοδρόμων και τα έργα διαχείρισης στερεών αποβλήτων», αυτά δηλαδή που υπόσχονται ισχυρή κερδοφορία. Πρόκειται για έργα και υποδομές που είτε ετοιμάζονται να αρπάξουν ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι, είτε, λόγω καπιταλιστικής κρίσης, έχουν μείνει μισοτελειωμένα. Αυτό που τους κόφτει είναι η διαμόρφωση χρηματοοικονομικών εργαλείων για τον «επιμερισμό του κινδύνου, για τη διασφάλιση και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων», που τσοντάρει στο τραπεζικό δανεισμό των μεγαλοεπιχειρηματιών.
• «Επιχειρηματικά εμπόδια»: Εύσημα αποδίδουν στην κυβέρνηση για τις «προσπάθειες άρσης περιορισμών» και συγκεκριμένα για τις «διαδικασίες αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, αρχαιολογικά ζητήματα και το καθεστώς περιβαλλοντικών αδειών».
• «Επιχειρηματικό περιβάλλον»: Για την «άρση κανονιστικών και διοικητικών περιορισμών που περιορίζουν τις αγορές», σημειώνουν την «πρόοδο» στις «απελευθερώσεις» - επαγγέλματα, υπηρεσίες κ.ά. - και για τη συνέχεια «σημαντικές μεταρρυθμίσεις όπως για την έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, έκδοσης άδειας» κ.ά. Πρόκειται για μέτρα παραπέρα διευκόλυνσης και απόσπασης ζωτικού χώρου από τις ισχυρές επιχειρήσεις. Παραθέτοντας στοιχεία της ΕΣΕΕ, τονίζουν ότι από την αρχή της κρίσης έκλεισαν 60.000 επιχειρήσεις, «αριθμός που προβλέπεται να διπλασιαστεί μέχρι το τέλος του έτους».
• «Πρόσβαση σε χρηματοδότηση»: Σημειώνουν τις «δυσκολίες» των τραπεζών για την παροχή ρευστότητας στους επιχειρηματίες για «επενδύσεις, εμπορικές συναλλαγές - εξαγωγές και για κεφάλαια κίνησης». Εργαλείο διοχέτευσης κεφαλαίων είναι οι παρεχόμενες κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες, οι «προσπάθειες για τη δημιουργία νέων μηχανισμών παροχής εγγυήσεων». Σημειώνουν: «Ιδανικό θα ήταν κάθε ευρώ υπό τη μορφή εγγύησης από τα διαρθρωτικά ταμεία να καθιστά δυνατή τη χορήγηση δανείου 2 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων».
• Φορολογία: Σε σύνολο πάνω από 42 δισ. ευρώ, υπολογίζουν τις εισπράξιμες ληξιπρόθεσμες οφειλές στα 8 δισ. ευρώ, δηλαδή τα ποσά που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη μαρίδα. Λόγος γίνεται για «τεχνική στήριξη» στον «εντοπισμό των τεράστιων χρηματικών ποσών που εικάζεται (!) ότι φυγαδεύτηκαν στην Ελβετία».
• Κρατικές δαπάνες: Οι «εμπειρογνώμονες» (ΕΕ - ΔΝΤ) αναλαμβάνουν νευραλγικά πόστα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Στόχος η «εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση του ελλείμματος».
• Δημόσια διοίκηση: Πρωταρχικό μέλημα είναι η «αξιολόγηση» του έργου σε κάθε βήμα και για κάθε δημόσιο υπάλληλο ξεχωριστά, η διαμόρφωση «ισχυρού κέντρου λήψης αποφάσεων με ουσιαστικό διυπουργικό συντονισμό».

Ο Ράιχενμπαχ είχε συνάντηση και με τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Π. Πικραμμένο και έξι μέλη του δικαστηρίου. Στο επίκεντρο της συνάντησης τέθηκε η δημιουργία «κλίματος ασφάλειας» στον τομέα των επενδύσεων από πλευράς λειτουργίας των φορέων της Πολιτείας (υπουργεία, δημόσια διοίκηση κ.λπ.) και της επιτάχυνσης έκδοσης αποφάσεων σε περιπτώσεις επενδυτών που καταφεύγουν στα δικαστήρια.

Επανέρχονται ξανά και ξανά τα σενάρια για τη διάσπαση της Ευρωζώνης, κάτω από την πίεση των αδιεξόδων στην αστική διαχείριση της κρίσης που διαρκώς οξύνονται, αλλά και την ένταση των ανταγωνισμών μεταξύ των κρατών μελών και των μονοπωλιακών ομίλων για το μοίρασμα της χασούρας από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Ενδιαφέρον από τη σκοπιά αυτή παρουσιάζουν οι απόψεις των οικονομολόγων σε συζήτηση «για το μέλλον της Ευρωζώνης», που διοργάνωσε το βράδυ της Τετάρτης στο Λονδίνο το ινστιτούτο Open Europe.

Η Μέγκαν Γκριν, από το ινστιτούτο Παγκόσμιων Οικονομικών του Νουριέλ Ρουμπίνι, υποστήριξε ότι μακροπρόθεσμα η ευρωζώνη θα περιοριστεί σε έναν όμιλο χωρών της βόρειας Ευρώπης. Αρχικά η Ελλάδα και στη συνέχεια η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ισπανία και ενδεχομένως η Κύπρος, θα βγουν από τη νομισματική ένωση. Συγκεκριμένα, για την Ελλάδα προέβλεψε ότι θα παραμείνει στο ευρώ έως τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία το φθινόπωρο του 2013. Αυτό σημαίνει ότι έστω διστακτικά η χρηματοδότηση της Ελλάδας θα συνεχιστεί, ακόμα και αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι της δεύτερης δανειακής σύμβασης.

Μετά τις εκλογές στη Γερμανία και ενώ θα έχει δημιουργηθεί ένα ισχυρό «τείχος προστασίας» της ευρωζώνης, η Ελλάδα θα σταματήσει να προωθεί μεταρρυθμίσεις και οι εταίροι θα σταματήσουν τη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα ένα «διαζύγιο» της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Ωστόσο, η τρόικα, σύμφωνα με την πρόβλεψη της οικονομολόγου, θα χορηγήσει στην Ελλάδα ένα ενδιάμεσο δάνειο - γέφυρα για την απορρόφηση των κραδασμών από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Από την άλλη πλευρά, ο Τζ. Κάλοου, της «Barclays Capital», υποστήριξε ότι οι συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι πολύ σοβαρές για να την επιτρέψουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ότι η Αθήνα θα χρειαστεί και νέο δανειακό πακέτο. Οσον αφορά το μέλλον της Ευρωζώνης, προέβλεψε ότι «θα οδηγηθούμε στην έκδοση του ευρωομολόγου και σε μια στενότερη πολιτική ένωση που θα διατηρήσουν την ευρωζώνη άθικτη».

Την ίδια στιγμή, έρευνα του αμερικανικού «Bloomberg» επιβεβαιώνει ότι η πολύμηνη αναβολή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους επέτρεψε στις ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες να ελαχιστοποιήσουν τη ζημία από την επένδυσή τους στα ελληνικά ομόλογα. Επίσης, ότι τα δάνεια που παρείχε ο ευρωπαϊκός δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, δαπανήθηκαν για να αποπληρωθούν οι ιδιωτικές ομολογιακές επενδύσεις, ενώ και η ΕΚΤ διευκόλυνε τους ιδιώτες να ξεφορτωθούν ελληνικό χρέος.

Σύμφωνα με την έρευνα, εάν η Ελλάδα είχε κηρύξει πτώχευση το Μάη του 2010, πριν δηλαδή υπογράψει τη πρώτη δανειακή σύμβαση, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα είχαν υποστεί απώλειες τουλάχιστον 51 δισ. ευρώ, αφού κατείχαν στα χαρτοφυλάκιά τους ελληνικά ομόλογα αξίας 68 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), κατά τους 15 μήνες που ακολούθησαν την πρώτη δανειοδότηση της Ελλάδας, οι τράπεζες συρρίκνωσαν την έκθεσή τους σε ελληνικό δημόσιο χρέος κατά περίπου 55%, σε 31 δισ.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της «JP Morgan», η ΕΚΤ αγόρασε ελληνικά χρεόγραφα αξίας 66 δισ. ευρώ από χρηματοοικονομικούς φορείς. Στην πράξη, επομένως, ο ευρωπαϊκός δημόσιος τομέας χρηματοδότησε την Ελλάδα, προκειμένου να αποπληρώσει τα λήγοντα ομόλογα του τότε υπερεκτεθειμένου και ευάλωτου ιδιωτικού. Σαν συνέπεια, η ζημία που υπέστη ο ιδιωτικός τομέας λόγω του πρόσφατου «κουρέματος» των ομολόγων (PSI), είναι κατά 45% μικρότερη συγκριτικά με αυτή που θα ήταν εάν είχε κηρυχθεί πτώχευση το Μάη του 2010. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η απώλεια που αποσόβησαν άλλοι ιδιώτες επενδυτές, όπως ασφαλιστικές εταιρείες και διαχειριστές κεφαλαίων, που γλίτωσαν περίπου 125 δισ. ευρώ.

Εκ πρώτης όψεως, το PSI απομείωσε το ομολογιακό χρέος της Ελλάδας κατά 137 δισεκατομμύρια ευρώ. Η πραγματική μείωση όμως ανέρχεται σε μόλις 59 δισ. καθώς η Ελλάδα δανείζεται δυσθεώρητα ποσά από το δημόσιο τομέα της ΕΕ προκειμένου να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της και να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες. Οταν όλες οι δόσεις των δανείων του ΔΝΤ και της ΕΕ προς την Ελλάδα θα έχουν εκταμιευθεί, το 66% με 75% του ελληνικού χρέους θα βρίσκεται στα χέρια του δημόσιου τομέα. Πριν το πρώτο δανειακό πακέτο, το Μάη του 2010, σχεδόν το σύνολο του χρέους ήταν στα χαρτοφυλάκια ιδιωτών επενδυτών.