ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων

Οσο περισσότερο εντείνεται η άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση, τόσο επιτακτικότερη είναι η ανάγκη συλλογικής, οργανωμένης, μαζικής και μαχητικής αντίστασης των εργαζομένων σε αυτήν. Οι συλλογικές συμβάσεις κατακρεουργούνται, οι μισθοί βυθίζονται στα Τάρταρα, όχι μόνο εξαιτίας των περικοπών, αλλά και λόγω της ακρίβειας και της φοροληστείας. Μόνο οι καταγεγραμμένοι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, με την πραγματική ανεργία να είναι ακόμη υψηλότερη. Για παιδεία και υγεία, οι λαϊκές οικογένειες βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, σε μια περίοδο που η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει ακόμη καλύτερες υπηρεσίες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν. Η πρόνοια, μετατρέπεται σε ψίχουλα για εξαθλιωμένους.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους και η ευθύνη των ταξικών δυνάμεων, σε αυτή την κατεύθυνση είναι μεγάλη. Πώς, όμως, μπορεί οι εργαζόμενοι να πάρουν την πάλη στα χέρια τους; Αρκεί και μόνο η προκήρυξη κάποιων απεργιών ή κινητοποιήσεων στους κλάδους ή στα σωματεία από τα Διοικητικά Συμβούλια; Οχι. Χρειάζεται σχέδιο κατά κλάδο, κατά εργοστάσιο, κατά επιχείρηση. Με υπομονή και επιμονή να αναδεικνύονται οι αληθινές αιτίες της κρίσης, να οπλίζονται οι εργαζόμενοι ενάντια στην τρομοκρατία συγκυβέρνησης - πλουτοκρατίας και αστικών μέσων ενημέρωσης. Γι' αυτό χρειάζεται καλή προετοιμασία των γενικών συνελεύσεων στους τόπους δουλειάς, με στόχο ο κόσμος να ξεθαρρέψει, να μιλήσει, να βγει μπροστά, να παίρνει, αργά αλλά σταθερά, όλο και περισσότερες ευθύνες. Να γίνονται συζητήσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, και να μετριούνται όλο και περισσότερες δυνάμεις στις μαζικές διαδικασίες και στον αγώνα.

Δύο είναι τα κρίσιμα στοιχεία σε αυτή τη διαδικασία. Πρώτον, να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη απέναντι στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να αποκαλυφθεί καθαρότερα ο ρόλος τους στους εργαζόμενους. Πώς και με ποιο τρόπο, ενισχύουν κάθε φορά την εργοδοσία σε κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση, κάθε κλάδο. Ταυτόχρονα, και σε συνδυασμό, να μπαίνει όλο και καθαρότερη στάση απέναντι στην εργοδοσία. Η εργοδοσία θα χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους, τις απολύσεις, την άμεση και έμμεση τρομοκρατία, τις απειλές, τους εκβιασμούς, για ν' αναγκάσουν τους εργαζόμενους σε συμβιβασμό. Οι εργαζόμενοι μόνο συλλογικά μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοια επίθεση. Στη μάχη αυτή ξεχωριστό ρόλο μπορούν να έχουν οι δυνάμεις στις λαϊκές συνοικίες, έτσι ώστε να συνδέονται οι τόποι δουλειάς με τις εργατογειτονιές.

Ακόμη, όμως, και εκεί που οι ταξικές δυνάμεις είναι μειοψηφία, απαιτείται καλύτερη, απαιτητική, συντονισμένη δουλειά. Να ξεμπροστιάζονται οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να σχεδιάζεται η άσκηση πίεσης από τα κάτω, με υπογραφές, με συσκέψεις, με γενικές συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, με αποφάσεις κόντρα και ενάντια στις αποφάσεις των πλειοψηφιών. Να προετοιμάζονται οι εργαζόμενοι για σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες, να αποκτούν όλο και περισσότερο εμπιστοσύνη στη δύναμή τους. Ετσι μπορεί να ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιούν πως αυτοί μπορούν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και ταυτόχρονα να οργανώνουν οι ίδιοι τον αγώνα. Ετσι θα δυναμώνει η πάλη ενάντια στην εξαθλίωση της λαϊκής οικογένειας. Θα συγκεντρώνονται και θα ατσαλώνονται εργατικές και λαϊκές δυνάμεις στην πάλη για να βάλουν εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων, στη ρότα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Σάρωμα των κομμάτων της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Καμία εξήγηση δεν αισθάνεται υποχρεωμένη να δώσει η κυβέρνηση για το κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αποφάνθηκε με περίσσια αλαζονεία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Οταν ρωτήθηκε χθες (από τον Σκάι) «αν η κυβέρνηση πρέπει να δώσει εξηγήσεις στην κοινή γνώμη ως προς το σκέλος των ασφαλιστικών ταμείων», ο Π. Καψής απάντησε υπεροπτικά ότι «δεν είναι θέμα να δώσει (σ.σ. η κυβέρνηση) εξηγήσεις στην κοινή γνώμη». Είναι ευνόητο ότι δεν θέλει η κυβέρνηση να χαλάνε το κλίμα της θριαμβολογίας και να μειώνουν την «ιστορική επιτυχία» του PSI τέτοιες «λεπτομέρειες». Οσο όμως και αν την ενοχλεί, δεν μπορεί να αποκρύψει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή με το PSI κούρεψε στο μισό την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή τη μείωσε κατά 10-12 δισ. ευρώ. Ούτε μπορεί να κρύψει ότι ενώ για τις τράπεζες έχει διασφαλίσει πακτωλό δισεκατομμυρίων για να τις θωρακίσει από το κούρεμα του χρέους, για τη ζημιά που υπέστησαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεν προτίθεται να δώσει ούτε ένα ευρώ! Οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στη συνέχεια ο εκπρόσωπος για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ότι τάχα «η κυβέρνηση εγγυάται τις συντάξεις», είναι άνευ πρακτικού αντικρίσματος και ηχούν μόνο ως κακόγουστο αστείο. Παντελώς ανυπόστατα και κατασκευασμένα είναι επίσης τα στοιχεία των κυβερνώντων ότι τάχα «το κράτος έδωσε τα τελευταία δέκα χρόνια 152 δισ.. ευρώ για τις συντάξεις». Οι μόνοι που πληρώνουν για τις συντάξεις είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ο λαός πρέπει να εκμηδενίσει την πολιτική δύναμη των κομμάτων της πλουτοκρατίας, να ανατρέψει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία.

Προκαλεί ανέργους και εργάτες ...

Προκαλεί κάθε άνεργο αλλά και εργάτη η «Δημοκρατική Συμμαχία»: Προχτές κι ενώ ανακοινώθηκε ότι η επίσημη ανεργία ξεπερνά το ένα εκατομμύριο βγήκε να ...«εξηγήσει» (μέσω δήλωσης του βουλευτή Γ. Κοντογιάννη) πως αυτό οφείλεται στην «αναβλητικότητα» και τις «ανεπάρκειες της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ». Αλήθεια, πού την είδε την «αναβλητικότητα» και την «ανεπάρκεια»; Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει το κυβερνητικό έργο είναι η αποφασιστικότητα με την οποία - ειδικά τους τελευταίους μήνες - νομοθετεί, διαπραγματεύεται, εξειδικεύει, επιβάλλει με κάθε τρόπο ό,τι απαιτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Τι προτείνει όμως η ΔΗ.ΣΥ. για την αντιμετώπιση της ανεργίας; «Να ενεργοποιηθούν προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης». Μα αυτά ήδη υπάρχουν. Κάθε λίγο και λιγάκι υπουργείο Εργασίας και ΟΑΕΔ τέτοια ανακοινώνουν. Ομως, η ανεργία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά γίνεται όλο και πιο οδυνηρή για τους χιλιάδες που το μισό χρόνο «απασχολούνται» με άθλιους «μισθούς» και τον υπόλοιπο επιστρέφουν στην «επίσημη» ανεργία.

Η ΔΗΣΥ προτάσσει για την ανεργία τις ίδιες «συνταγές» με βάση τις οποίες, εδώ και χρόνια, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου όχι μόνο αποτυγχάνουν να λύσουν την ανεργία αλλά και αξιοποιούν για να εξασφαλίσουν φτηνά εργατικά χέρια στη μεγαλοεργοδοσία. Οι προτάσεις της είναι απόδειξη ότι το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ώστε κι αν ακόμα φύγουν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να καταλήξουν στις δυνάμεις εκείνες που ξεπηδούν, για να πουν και να κάνουν τα ίδια ακριβώς ολέθρια για το λαό πράγματα.

.. και απαιτεί τη σφαγή τους

Η ΔΗ.ΣΥ ζητά ακόμα «να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη μείωση του κράτους και της παρέμβασής του στην οικονομία» αλλά και «να αρθεί το πλήθος αντικινήτρων που εμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να δημιουργηθεί ευνοϊκό περιβάλλον για την προσέλκυση επενδύσεων που θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας». Δηλαδή, ζητά να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να ... «εξαφανιστεί από προσώπου Γης» το 8ωρο κι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, να κυριαρχήσουν μισθοί πείνας σαν κι αυτούς που ζητούν οι Θεσσαλοί βιομήχανοι (300 ευρώ το μήνα).

Μάλιστα, καταλήγοντας, η δήλωση του στελέχους της ΔΗ.ΣΥ διαπιστώνει ότι «οποιαδήποτε καθυστέρηση φέρνει πιο κοντά την κοινωνική έκρηξη και αναγκάζει τους νέους να φεύγουν από τη χώρα». Τρέχει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, γιατί οι λαϊκές αντιδράσεις μεγαλώνουν κι η παρέμβαση του οργανωμένου ταξικού κινήματος μπορεί να γίνει καταλυτικός παράγοντας για την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των αγώνων. Τι λέει ουσιαστικά η ΔΗ.ΣΥ; Πρέπει να πάρουμε μέτρα γιατί οι εργάτες μπορεί να οργανωθούν, να ξεσηκωθούν, να εμποδίσουν την επίθεση. Αξιος διεκδικητής της εφαρμογής των απαιτήσεων του κεφαλαίου, λοιπόν η ΔΗ.ΣΥ.