Τον ίσκιο της για μπόι περνάει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και προχτές ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε: «Βλέπουμε ότι ο κ. Σαμαράς έστρεψε τα βέλη στην αριστερά. Εχει δίκιο, του απαντάμε. Γιατί στην πολιτική ζωή του τόπου υπάρχουν δύο δρόμοι πια. Υπάρχει ο δρόμος της υποταγής και της εφαρμογής του μνημονίου τον οποίον επέλεξε ο κ. Σαμαράς να ακολουθήσει και υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας, τον οποίον προτείνει η αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί εξ όσων βλέπω, η κυρία Παπαρήγα δε θέλει, προς το παρόν τουλάχιστον, πιστεύω ότι όταν έρθει η ώρα και βρεθεί στο δίλημμα, να στηρίξει μια κυβέρνηση ανατροπής του μνημονίου ή μια κυβέρνηση υποταγής, θα στηρίξει μια κυβέρνηση ανατροπής ή τουλάχιστον δε θα φύγει από την αίθουσα. Υπάρχει, λοιπόν, αυτό το δίλημμα. 'Η η κυβέρνηση του μνημονίου ή μια νέα κυβέρνηση, η οποία θα οδηγήσει τη χώρα εκτός. Και οι πόλοι στο πολιτικό σκηνικό είναι δύο. Είναι η αριστερά και η δεξιά (...) Αρα, λοιπόν, έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς και μας επιτίθεται».

Απειλείται όμως πράγματι η ΝΔ, το αστικό πολιτικό σύστημα και κατά συνέπεια η άρχουσα τάξη που αυτό εκπροσωπεί, απ' τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του πρόταση; Τους φοβίζει η επιδίωξή του να κυβερνήσει, να ασκήσει δηλαδή τη διαχείριση και του ...επιτίθεται; Προφανώς και όχι. Ισα ίσα για την άρχουσα τάξη κάθε πρόταση, ακόμα και η πιο λάβρα «αντιμνημονιακή», στο βαθμό που δεν αμφισβητεί την εξουσία της, που καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό ότι είναι δυνατόν στο πλαίσιό της να ασκηθεί φιλολαϊκή διαχείριση, που τον οδηγεί τελικά από άλλη πόρτα στην ενσωμάτωση, είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη.

Οπως και κάθε πρόταση που παραθέτει κίβδηλα διλήμματα για να συσκοτίσει το μοναδικό υπαρκτό δίλημμα: Με τα μονοπώλια ή το λαό. Και τέτοια ακριβώς είναι η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργεί σαν «ανάχωμα» στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, ώστε να μην ξεφύγουν απ' τα δεσμά που τους έχει «φορέσει» το σύστημα.

Η πλουτοκρατία και οι καθαρόαιμοι πολιτικοί της εκφραστές αλλού στοχεύουν. Συκοφαντούν, λοιδορούν, εξισώνουν με «χάος» την πρόταση που φοβούνται, ξέροντας ότι βρίσκει ανταπόκριση μέσα στο λαό και τον συνεγείρει για οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης του, την πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί είναι πρόταση που στοχεύει κατευθείαν την καρδιά της εξουσίας τους, πρόταση κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, αποδέσμευσης απ' την ΕΕ, οικοδόμησης της λαϊκής εξουσίας. Το λαό και τη δύναμή του φοβούνται, την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ που μπορεί να την απελευθερώσει. Δεν ιδρώνει τ' αυτί τους από προτάσεις διαχείρισης. Αλλωστε ξέρουν καλά ότι αυτή απ' όποιον κι αν ασκηθεί, θα ασκηθεί προς όφελος των συμφερόντων τους. Ας γνωρίζουν πάντως όλοι, και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ότι το ΚΚΕ «πλάτες» δεν πρόκειται να βάλει. Οποιος κι αν διαχειριστεί την εξουσία των αστών θα το βρει απέναντί του, μαζί με το λαό, σε κάθε μάχη που θα προετοιμάζει τη μεγαλύτερη όλων, αυτήν για την κατάκτηση της εξουσίας απ' το λαό.