Τα στοιχεία που έρχονται από μια σειρά χώρους δουλειάς είναι αποκαλυπτικά για την ενιαία κατεύθυνση και την ενιαία στόχευση των καπιταλιστών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Εργοδότης υποχρέωσε τους εργαζόμενους να παραστούν σε συγκέντρωση που οργάνωσε ο ίδιος και στην οποία ανέφερε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να υποτάσσονται στη θέλησή του! Η επιχειρηματολογία του είναι ουσιαστικά τα βασικά ιδεολογήματα που χρησιμοποιεί η αστική τάξη και τα παπαγαλάκια της.

Ιδού η επιχειρηματολογία του:

Ο εργοδότης υποστήριξε ότι η κρίση οφείλεται στο ότι «απέτυχαν» οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Μετέθεσε έτσι το γεγονός ότι η κρίση είναι αναγκαστική εξέλιξη στον καπιταλισμό, σε πρόβλημα που αφορά τη διακυβέρνηση, η οποία παρεμπιπτόντως είναι διακυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Παράλληλα έριξε ευθύνες στους ίδιους τους εργαζόμενους που αξιοποίησαν την κακή διακυβέρνηση και έπαιρναν δάνεια που τώρα δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν.

Με αυτό τον τρόπο περνά την αντίληψη ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει αρκεί να έρθουν στα πράγματα ικανοί κυβερνώντες. Αρα δε φταίει η ίδια η φύση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, αθωώνεται πλήρως η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Την ίδια στιγμή βασικές, στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων - όπως τη στέγη - τις βαφτίζει περιττές επιθυμίες τις οποίες θα έπρεπε και πρέπει να περιορίσουν. Δε φταίει δηλαδή ότι παίρνουν πολύ χαμηλούς μισθούς και η εργοδοσία τούς κλέβει τον πλούτο που παράγουν, αλλά ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν υπερβολικές απαιτήσεις.

Καλλιεργώντας τη λογική του μικρότερου κακού, τους κάλεσε να αναλογιστούν το τι συμβαίνει γύρω τους. Τους είπε πως πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι που παίρνουν μισθούς των 750 ευρώ. Δε δίστασε - προφανώς χωρίς καμιά ντροπή - να υποστηρίξει ότι οι εργαζόμενοι των 400 και 500 ευρώ έχουν φιλοδοξία να φθάσουν στη δική τους τη θέση! Δηλαδή να παίρνουν 750 ευρώ! Ακόμα χειρότερα διατύπωσε εμμέσως πλην σαφώς την απειλή ότι φιλοδοξία των εργαζομένων που αμείβονται με 750 ευρώ είναι να κρατήσουν τη θέση τους! Και όλα αυτά γίνονται γιατί η επιχείρηση πρέπει να είναι ανταγωνιστική.

Η αντίληψη αυτή αποσυνδέει πλήρως το μισθό από τις ανάγκες των εργαζομένων και τον συνδέει αποκλειστικά με τις επιδιώξεις των επιχειρήσεων. Σαν οι εργαζόμενοι να μην είναι ζώντες οργανισμοί, αλλά μια άμορφη μάζα που παράγει κέρδη για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Το επόμενο ιδεολόγημα που χρησιμοποίησε είναι αυτό της ταξικής συνεργασίας. Οι εργαζόμενοι, τους δασκάλεψε, πρέπει να αγαπάνε την επιχείρηση για να τους αγαπάει και αυτή. Ετσι ιδωμένη η επιχείρηση αποκτά μια μεταφυσική υπόσταση. Δεν αποτελείται από την εργοδοσία και τους εργαζόμενους, αλλά είναι ένα ...αυτοφυές αντικείμενο που χρήζει φροντίδας και πρέπει να λατρεύεται.

Είναι λάθος να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για ένα ηλίθιο εργοδότη που δεν ξέρει τι λέει. Αντιθέτως, προσπαθεί να συγκαλύψει τις ταξικές αντιθέσεις, αν είναι δυνατόν να τις εξαφανίσει από τα μυαλά και τις συνειδήσεις. Να κρύψει ότι αυτό που ζητά, η πίστη και υποταγή στην επιχείρηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά πίστη και υποταγή στις ανάγκες της εργοδοσίας για ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία της.

Η πλύση εγκεφάλου συνοδεύεται σχεδόν πάντα από την επιβολή και την τρομοκρατία ώστε να υποταχθούν και όσοι δεν καταπίνουν αμάσητα τα αντιδραστικά ιδεολογήματα.

Ο εργοδότης, ξεχνώντας τα περί αγάπης, ξεκαθάρισε ότι αυτός είναι ο απόλυτος άρχων και σε αυτόν χρωστάνε τα πάντα. Γι' αυτό οφείλουν να επιδεικνύουν σεβασμό στους ανωτέρους τους. Οποιος σκέφτεται διαφορετικά, σκέφτεται επιπόλαια και επιφανειακά. Οποιος αντιδρά στη θέληση της εργοδοσίας και προσπαθεί να οργανώσει τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια σε αυτή είναι μέρος όσων υποκινούν επεισόδια.

Εδώ πρόκειται για το γνωστό ιδεολόγημα που τόσο συχνά χρησιμοποιείται τον τελευταίο καιρό και το οποίο ταυτίζει την πάλη των εργαζομένων με τη δράση των προβοκατόρικων μηχανισμών.

Η προσπάθεια εκφοβισμού ολοκληρώνεται με τη βασική απειλή. Οποιος δεν πείθεται ούτε έτσι, ούτε αλλιώς, τότε η απόλυσή του είναι μονόδρομος.

Η παραπάνω περίπτωση δεν είναι μεμονωμένη. Είναι αυτό που συμβαίνει στους χώρους δουλειάς με τη μία ή την άλλη μορφή.

Οι εργάτες μπορούν και πρέπει να αντιδράσουν σε αυτές τις εργοδοτικές μεθοδεύσεις. Δεν πρέπει ούτε μια στιγμή να αποδεχθούν, να «νομιμοποιήσουν» στη συνείδησή τους τα αντιδραστικά ιδεολογήματα. Δεν φταίνε σε τίποτα για ό,τι συμβαίνει σήμερα. Δε χρωστάνε ούτε ένα ευρώ. Τους χρωστάνε τα πάντα. Πρέπει να έχουν καθαρό ότι αυτό που συμβαίνει μέσα στον καπιταλισμό είναι η κλοπή των κόπων τους, του πλούτου που παράγουν από τους κεφαλαιοκράτες. Και αυτή η κλοπή μπορεί να σταματήσει μόνο με την οργάνωση της πάλης τους με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού.

Sigaardsfoto.dk

Από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης (29/3/12) στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών στην Κοπεγχάγη

Η αδιαλλαξία και η εντεινόμενη επιθετικότητα της εργοδοσίας πρέπει να πάρουν αποστομωτική απάντηση και σήμερα με τη μαζική συμπαράσταση, που πρέπει να δηλωθεί για μία ακόμα φορά, στον παλικαρίσιο αγώνα των χαλυβουργών, ο οποίος μπαίνει πλέον στον έκτο μήνα. Να ακουστεί και πάλι δυνατά έξω από την πύλη του εργοστασίου ότι οι χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι τους. Εχουν στο πλευρό τους την τάξη τους, εργαζόμενους, νέους, γυναίκες, συνταξιούχους γιατί ο αγώνας που δίνουν τους αφορά όλους. Να στείλουν ηχηρή απάντηση στο Μάνεση και στους βιομήχανους, που μαζί με την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου θέλουν να τσακίσουν τη ζωή εργατών και λαϊκών οικογενειών. Να δώσουν δύναμη στους απεργούς χαλυβουργούς που δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους μέχρι τη νίκη: Την επαναπρόσληψη των 93 απολυμένων, διασφάλιση των θέσεων εργασίας και εφαρμογή της Συλλογικής τους Σύμβασης.

Σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στους απεργούς εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» πραγματοποιήθηκαν στις 28 και 29 Μάρτη στη Δανία, όπου εκφράστηκε μεγάλη εκτίμηση για τον ηρωικό αγώνα των απεργών και μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα. Στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από αγωνιστικούς φορείς στις πόλεις Κοπεγχάγη, Ααρχους και Ααλμποργκ παρευρέθηκε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, και ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Οι εργαζόμενοι έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους ενισχύοντας τους χαλυβουργούς με σημαντικό ποσό και παράλληλα πήραν την πρωτοβουλία για σύσταση επιτροπής από δανέζικα συνδικάτα και ομοσπονδίες για την παραπέρα ηθική και υλική στήριξη των Ελλήνων εργαζομένων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα, τους αγώνες των Ελλήνων εργαζομένων και των χαλυβουργών εκφράστηκε και στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΚΚ Δανίας σε συνεργασία με την ΚΟ του ΚΚΕ στη Δανία.