ΝΕΟΛΑΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΝΕΟΛΑΙΑ

Εριξαν στις πιάτσες το «πάκο» της ... Ελλάδας

Motion Team

Μια ιδιαίτερα επικίνδυνη πραγματικότητα διαμορφώνεται στις πιάτσες τοξικομανών της Αθήνας, όπου εδώ και ένα χρόνο έχει «πέσει» ένα πολύ φτηνό ναρκωτικό, γνωστό ως «σίσα», το οποίο προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες στον εγκέφαλο και σε ζωτικά όργανα, καθώς στη συγκεκριμένη μεθαμφεταμίνη έχουν ανιχνευθεί, μεταξύ άλλων, υγρά μπαταρίας αυτοκινήτου, ποντικοφάρμακο κ.ά. Τον κώδωνα του κινδύνου απέναντι σ' αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις στο πρόβλημα των ναρκωτικών κρούουν τα στοιχεία για τη μεγάλη εξάπλωση της νέας επικίνδυνης ουσίας: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΘΕΑ (148 άτομα ρωτήθηκαν σχετικά κατά την περίοδο: Ιούνιος - Σεπτέμβριος, 2011), το 68,5% κάνει περιστασιακή χρήση ΣΙΣΑ και το 30,4% παρακολουθεί κάποιο πρόγραμμα υποκατάστασης». Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν σε ημερίδα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ), όπου επίσης καταγγέλθηκε ότι συνθετικά κανναβινοειδή κυκλοφορούν ελεύθερα στη χώρα μας, σε περίπτερα κυρίως της Βόρειας Ελλάδας.

Οτι γέμισαν ξαφνικά οι πιάτσες με ένα άκρως επικίνδυνο ναρκωτικό, πολύ φτηνό (1-3 ευρώ η δόση), το οποίο εμφανίζεται αποκλειστικά και μόνο στη χώρα μας, μόνο τυχαίο δεν είναι. Είναι φανερό ότι καθοδηγούμενα στη χώρα μας έχει ήδη πέσει ο «εξολοθρευτής των φτωχών», το «πάκο» της Ελλάδας. Υπενθυμίζεται ότι στην Αργεντινή το 2001, στο απόγειο της κρίσης, οι δρόμοι κατακλύζονται από ένα φθηνό ναρκωτικό γνωστό ως «πάκο», ή αλλιώς «κλέφτης του μυαλού», «εξολοθρευτής των φτωχών». Και όπως ανέφεραν φορείς της χώρας που ασχολούνται με την τοξικοεξάρτηση: «Στόχος ήταν να εξολοθρευτεί μια ολόκληρη γενιά εφήβων και νέων που δε θα είχε δουλειά, δε θα είχε θέση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, δε θα είχε δυνατότητες να ενταχθεί με κανέναν τρόπο με τον οποίο οι γενιές καταλαμβάνουν το χώρο τους στην κοινωνία (...) Το "πάκο" είναι αναγκαίο για να εδραιώσει τον αποκλεισμό και να εξασφαλίσει ότι δε θα υπάρξουν χιλιάδες και εκατομμύρια υγιείς και σκεπτόμενοι νέοι που θα θέσουν μια διαφορετική κοινωνία»...

Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι, το ίδιο αναπόφευκτη είναι και η συστράτευση σ' ένα ευρύ αντιναρκωτικό μέτωπο που θα παλεύει ενάντια στις αιτίες που γεννούν και στους ιδεολογικούς μηχανισμούς που αναπαράγουν το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης. Οι άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον αυτού του τόπου και αγωνίζονται καθημερινά γι' αυτό, να αναδείξουν σε υψηλής προτεραιότητας την πάλη ενάντια στα ναρκωτικά, να συμπαρασύρουν σε αυτή τα νιάτα της χώρας. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Θέλουν τους νέους εκτός δράσης

Τα τελευταία χρόνια, διοχετεύεται έντονα στη νέα γενιά το ιδεολόγημα ότι τα κόμματα είναι αυτά που ευθύνονται για όλα τα προβλήματα του λαού κι ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας μόνοι μας, χωρίς τα κόμματα, μακριά από κομματικούς σχηματισμούς και ό,τι σχετίζεται με αυτούς, όπως π.χ. οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα ίδια τα σωματεία. Τα ιδεολογήματα αυτά εμφανίστηκαν σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, όπου έντεχνα πριμοδοτούνταν η αποχή και θέριεψαν με το λεγόμενο «κίνημα της πλατείας», ενώ μεθοδευμένα επιχειρήθηκε να διοχετευθούν στους φοιτητές όπου διάφοροι μηχανισμοί επιχείρησαν να στήσουν ένα τάχα «κίνημα ανοιχτών σχολών». Είναι φυσικό, όταν καλλιεργούνται τέτοιες απόψεις, να «πιάνουν» σ' ένα τμήμα νέων ανθρώπων, γιατί πατούν πάνω στη γενικευμένη απογοήτευση που βιώνει η νέα γενιά. Ομως τα ιδεολογήματα γενικού αφορισμού των κομμάτων οδηγούν τους νέους είτε στην αποχή από την οποιαδήποτε δράση, είτε σε επικίνδυνους δρόμους δήθεν «κινημάτων» απόλυτα ελέγξιμων και χειραγωγίσιμων. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή, οδηγούν στην υποταγή.

Η εμπειρία του τελευταίου χρόνου δεν είναι λίγη, για να βγουν κάποια σχετικά συμπεράσματα. Στις πλατείες για παράδειγμα, πράγματι συναντήθηκαν άνθρωποι διαφορετικής κομματικής προέλευσης με κοινό στοιχείο την απογοήτευση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Πέρα από την έκφραση και την καταγραφή αυτής της απογοήτευσης και της αγανάκτησης, η συνάντηση της πλατείας δεν μπορούσε να οδηγήσει πουθενά. Ασε που μέσα στο συνονθύλευμα της πλατείας (και πάνω και κάτω), λειτουργούσαν κανονικότατα οργανωμένες κομματικές ομάδες από το χώρο του οπορτουνισμού έως και του φασισμού, που υποκριτικά είχαν αφήσει υποτίθεται την κομματική τους ταυτότητα στην άκρη, αλλά και πάλι τον κομματικό τους λόγο άρθρωναν.

Αντίστοιχα, στο λεγόμενο κίνημα των «ανοιχτών σχολών» τα πράγματα ήταν ακόμα πιο διαυγή. Πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του στελέχη της ΔΑΠ, λέγοντας τα ίδια που λέει και η ΔΑΠ ενάντια στις κινητοποιήσεις. Βαφτίστηκαν «κίνημα» πριν ακόμα υπάρξουν μέσα στις σχολές από τα αστικά ΜΜΕ και διαφημίστηκαν όσο δεν παίρνει, ακριβώς γιατί η θέση τους ήταν ενάντια σε κάθε κινητοποίηση, ενάντια σε κάθε μορφή αντίστασης στον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο. Ετσι, οι ίδιοι που μιλούσαν για μειοψηφίες, όταν αναφέρονταν σε αποφάσεις συλλογικών οργάνων που εναντιώνονταν στο νόμο, βάφτισαν «κίνημα» κάποιες ομάδες που παρέμειναν τελικά ελαχιστότατη μειοψηφία μέσα στις σχολές. Ασε που το υποτιθέμενο αυτό «κίνημα» στηρίχτηκε και από τα αστικά κόμματα, από τον ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι και τη ΔΗΜΑΡ.

Ολοι αυτοί, λοιπόν, που διοχετεύουν ιδιαίτερα στους νέους την προτροπή «μακριά από τα κόμματα» είναι στην καλύτερη περίπτωση υποκριτές, στη χειρότερη... σε διατεταγμένη υπηρεσία. Αυτό που επιδιώκουν είναι να σπρώξουν τους νέους μακριά από κάθε μορφή οργανωμένης συλλογικής διεκδίκησης, μακριά από το δρόμο εκείνο της δράσης για τη βελτίωση της ζωής τους. Σήμερα είναι όσο ποτέ φανερό ότι ατομικές λύσεις στα προβλήματα δεν υπάρχουν. Απέναντι στη χιονοστιβάδα που τσακίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, κανένας δεν μπορεί να περισώσει για τον εαυτό του ένα διαφορετικό επίπεδο ζωής. Μόνο μέσα από την οργανωμένη συλλογική δράση μπορεί να μπει ένα φρένο και να ισχυροποιηθούν οι προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτού του συστήματος που έχει μαυρίσει το μέλλον της νέας γενιάς. Κι αυτό σημαίνει ότι σήμερα η επιλογή πρέπει να είναι ισχυρό ΚΚΕ.

1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

Υπερασπίζονται το κάλεσμα στους γονείς για χρηματοδότηση του σχολείου

Η διεύθυνση και ο σύλλογος καθηγητών του 1ου Γυμνασίου Καισαριανής εκφράζουν τη λύπη τους για το δημοσίευμα της εφημερίδας μας, το οποίο αναφερόταν στο κάλεσμα του σχολείου προς τους γονείς να καλύψουν λειτουργικές ανάγκες του σχολείου. Θυμίζουμε ότι στο σχολείο είχαν συγκεντρωθεί κάποια χρήματα που είχαν δώσει οι γονείς για δύο εκπαιδευτικές επισκέψεις των παιδιών τους, τα οποία, τελικά, δε χρειάστηκαν. Αντί να επιστραφούν στους γονείς, τους δόθηκε μία επιστολή με την οποία καλούνταν να δηλώσουν αν επιθυμούσαν να αξιοποιηθούν αυτά τα χρήματα για κάποιες ανάγκες του σχολείου, ενώ ενημερώνονταν και οι γονείς που δεν είχαν καταβάλει χρήματα για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις ότι θα μπορούσαν να κάνουν μια δωρεά στο σχολείο.

Σύμφωνα με την απαντητική επιστολή διεύθυνσης και καθηγητών στην εφημερίδα, το δημοσίευμα «χαρακτηρίζεται από παρερμηνεία του σκεπτικού και των προθέσεων της διεύθυνσης (...) Η απόφαση για τη διαχείριση των χρημάτων, αφού εξέλιπαν οι σκοποί για τους οποίους συγκεντρώθηκαν, ήταν αποκλειστική υπόθεση των γονέων, οι οποίοι ερωτήθηκαν σχετικά και κλήθηκαν να απαντήσουν με υπεύθυνη δήλωση. Οι γονείς επ' ουδενί δεν υποχρεώθηκαν να παραχωρήσουν στο σχολείο χρήματα (...) Δόθηκε η δυνατότητα στους γονείς να διαθέσουν στο σχολείο είτε το σύνολο, είτε οποιοδήποτε μέρος των χρημάτων που ήδη είχαν δώσει, είτε ακόμη και να ζητήσουν την επιστροφή του συνολικού ποσού που είχαν καταβάλει».

«Η πρωτοβουλία της διεύθυνσης του 1ου Γυμνασίου πιθανότατα δεν θα είχε εκδηλωθεί αν δεν υπήρχαν φόβοι για "τρύπες στη χρηματοδότηση", κυρίως ενόψει των επερχόμενων εξελίξεων στην πληττόμενη από οικονομική κρίση χώρα μας», λένε στην επιστολή, διευκρινίζοντας: «Από θέση αρχής η όποια έκκληση και η όποια πρωτοβουλία για εθελοντική χρηματοδότηση και υποστήριξη δεν (πρέπει να) εκπορεύονται από μία στρατηγική αντικατάστασης ή και υποκατάστασης της επίσημης και θεσμοποιημένης χρηματοδότησης. Οχι μόνο σε καιρούς ευνοϊκούς αλλά και στη σημερινή δυσμενή συγκυρία (κατά την οποία ο Δήμος Καισαριανής, ως μέρος της ελληνικής πραγματικότητας, αντιμετωπίζει δυσβάστακτα χρέη πολλών εκατομμυρίων ευρώ) η διεκδίκηση αλλά και η χρηστή διαχείριση της επίσημα προβλεπόμενης χρηματοδότησης δεν παύουν να αποτελούν υποχρέωση κάθε σχολικής κοινότητας σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία. Υποχρέωση κάθε δημοκρατικού πολίτη, από την άλλη, αποτελεί και ο σεβασμός της επιθυμίας μεμονωμένων πολιτών αλλά και συλλογικών φορέων για εθελοντική προσφορά».