Σε όλες αυτές τις μάχες και σε πολλές άλλες εξέφραζε αμετακίνητα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης απέναντι στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Εδωσε δύναμη και προοπτική στο εργατικό λαϊκό κίνημα και χάραξε το δρόμο για τη νίκη του. Κατάκτησε σημαντικές θέσεις, κύρος, δύναμη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στο θεωρητικό - ιδεολογικό, στο πολιτικό, στο μαζικό κίνημα, στις καθημερινές μάχες.

Εναν αντίπαλο που σε κάθε κρίσιμη μάχη σκορπούσε τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, το συμβιβασμό, την ηττοπάθεια και ήταν σύμμαχος, στυλοβάτης και αιχμή της επίθεσης του συστήματος απέναντι στο ΚΚΕ, στην ιδεολογία, στην πολιτική του, στη δράση του. Ηταν σύμμαχος και στήριγμα της επίθεσης του κεφαλαίου και των κομμάτων του στο εργατικό κίνημα, στο ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ.

Από το 1968 ως τα σήμερα ήταν ένας διαρκής αγώνας για την υπεράσπιση των σκοπών του εργατικού κινήματος και την απαλλαγή του από αυταπάτες ότι μπορεί να έχει προοπτική με εκκλήσεις προς τους καπιταλιστές και την ΕΕ να γίνουν φιλεργατικοί, φιλολαϊκοί, με αυταπάτες ότι μπορούν να συνυπάρχουν καπιταλιστές και εργάτες στην ίδια κατεύθυνση.

Είναι και παραμένει επικίνδυνος αντίπαλος για το εργατικό λαϊκό κίνημα και ισχυρός μοχλός της αστικής πολιτικής για την υπονόμευση της ταξικής πάλης.

Η αστική τάξη, το καπιταλιστικό σύστημα έχει κάθε λόγο και συμφέρον να στηρίζει αυτό το συμβιβαστικό, οπορτουνιστικό ρεύμα. Οι θέσεις και η πολιτική του δεν προκαλούν καμία ανησυχία. Αντίθετα, διευκολύνουν τον πόλεμό τους απέναντι στο ΚΚΕ, στο επαναστατικό κίνημα, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης που τρέμουν και φοβούνται.

Για παράδειγμα, η θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική κρίση εξυπηρετεί πολύ καλά την αστική πολιτική. Αντιστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα, όπως κάνουν και οι αστοί.

Δεν προκάλεσαν το τσουνάμι, τα μνημόνια, το σεισμό της οικονομικής κρίσης. Οι σεισμοί προκαλούν τα τσουνάμια και όχι τα τσουνάμια τους σεισμούς. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση προκάλεσε το τσουνάμι των αντιλαϊκών μέτρων για την προστασία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κερδοφορίας. Αθωώνουν πλήρως τον καπιταλισμό. Κρύβουν ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Ταυτίζονται με την αστική πολιτική για τη διέξοδο από την κρίση. Εχουν δώσει διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να θίξουν τα θεμέλιά της: Την ΕΕ, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και κερδοφορία.

Το αντιμνημονιακό μέτωπο είναι το απαραίτητο καμουφλάζ, για να καλύπτει την έλλειψη πολιτικής κα να συσκοτίζει τη συμπόρευση με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να πανηγυρίσει μια ενδεχόμενη νίκη του Ολάντ στη Γαλλία, όπως έκανε και σε προηγούμενα χρόνια σε ανάλογες περιπτώσεις. Μέχρι εκεί φτάνει η πολιτική του. Ουρά και στήριξη των ιμπεριαλιστών στους διάφορους ελιγμούς τους.

Είναι αναμέτρηση αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον του εργατικού κινήματος.

Το πρόβλημα που κρίνεται στις εκλογές είναι αν το εργατικό κίνημα θα κάνει ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά. Αν θα κατακτήσει μια νέα θέση μάχης απέναντι στην εργοδοσία και τα κόμματά της.

Αν θα μειωθεί αισθητά η επίδραση των κεφαλαιοκρατών στην εργατική τάξη και το κίνημά της. Αν θα γίνουν υπολογίσιμα βήματα στη χειραφέτηση των εργατών και στο συσχετισμό δύναμης απέναντι στο κεφάλαιο και τα κόμματά του. Αν θα γίνουν υπολογίσιμα βήματα στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά.

Είναι αποφασιστική αναμέτρηση και πρέπει να δοθεί με πείσμα και αυτοθυσία. Σε μικρογραφία μπορεί να συγκριθεί με τον αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου.

Ο αγώνας τους επηρεάζεται από το συσχετισμό δύναμης στον κλάδο του μετάλλου. Σε όλα τα μεγάλα εργοστάσια του κλάδου η εργοδοσία, το μεγάλο κεφάλαιο κρατά καθηλωμένες τις εργατικές δυνάμεις, γιατί ελέγχει τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Σε αυτές τις ηγεσίες, όπου κυριαρχούν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, έχει χωμένη την ουρά του και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν ανατραπεί αυτός ο συσχετισμός σε βάρος της εργοδοσίας δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Σήμερα, έχουν δημιουργηθεί καλύτερες προϋποθέσεις να υπάρξουν ανατροπές.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το κρίσιμο πρόβλημα.

Γι' αυτό και τρέμουν οι κεφαλαιοκράτες μπροστά σε μια ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Γι' αυτό και προτιμούν να έχουν απέναντί τους ως «αντίπαλο» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Είναι γεγονός ότι η πολιτική των κυβερνήσεων από την έναρξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης μεταφέρει στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων τις συνέπειές της, προκειμένου να βγει όσο γίνεται πιο αλώβητο το κεφάλαιο απ' αυτήν. Βεβαίως, οι εργαζόμενοι ζουν ήδη αυτές τις συνέπειες, που έχουν κάνει τη ζωή τους κόλαση. Ορισμένα στοιχεία όμως που αποδεικνύουν αυτή την πραγματικότητα έχουν τη σημασία τους. Για παράδειγμα, η ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ξεπέρασε το 1.084.668, ενώ η πραγματική υπολογίζεται στα 1,5 εκατομμύρια ανέργους. Οι μισθοί έχουν φτάσει στα 430 ευρώ ο κατώτατος και για τους νέους κάτω των 25 ετών στα 390 ευρώ, ενώ με βάση τον πρόσφατο νόμο για τις συμβάσεις και την τρίμηνη μετενέργεια και με δεδομένο το νόμο επίσης για τις επιχειρησιακές συμβάσεις μπορεί να μειωθούν μισθοί σε κλάδους έως και 50%. Ταυτόχρονα, θερίζει η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία, οι ατομικές συμβάσεις κλπ.

Την ίδια ώρα βεβαίως το κεφάλαιο συνεχίζει να κερδοφορεί. Για παράδειγμα, το 2008 ενώ η διατροφική ικανότητα της λαϊκής οικογένειας μειωνόταν, σύμφωνα με έρευνα της ICAP, οι αλευροβιομηχανίες είχαν αύξηση κερδών κατά 57,4% και αύξηση τζίρου 27,3%. Η «Ελληνική Χαλυβουργία», που θέλει να επιβάλει μείωση μισθών και εκ περιτροπής εργασία, μέχρι το 2008 είχε κέρδη 550 εκατ. ευρώ.

Αλλά ας δούμε και τα στοιχεία των επόμενων χρόνων. Στο 9μηνο του 2009, οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες σημείωσαν κέρδη 8,6 δισ. ευρώ. Η Marfin Popular Bank είχε 143,9 εκατ. ευρώ. Η Εθνική Τράπεζα 1,01 δισ. ευρώ, η Eurobank 280 εκατ. ευρώ. To 2009 πάνω από το 77% του ΑΕΠ κατέληξε στους μεγαλοεργοδότες (από τα 237 δισ. ευρώ, τα 184,1 δισ. ευρώ). Τη διετία 2008-2009 η EE έδωσε μέσω «πακέτων στήριξης» στις ευρωπαϊκές τράπεζες 4,13 τρισ. ευρώ.

Το 2010 οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις είχαν κέρδη 7,3 δισ. ευρώ.

Αλλο παράδειγμα, η «Frigoglass», που στο όνομα της κρίσης προχώρησε με το πρόσχημα της «εθελούσιας εξόδου» σε 93 απολύσεις, στο τρέχον 9μηνο τα καθαρά κέρδη της αυξήθηκαν κατά 192,2% (από τα 6,5 εκατ. ευρώ στα 19 εκατ. ευρώ).

Ταυτόχρονα έγιναν επενδύσεις στα Βαλκάνια 14 δισ. ευρώ και με κρατική επιδότηση, κλείνοντας πολλά εργοστάσια μεταποίησης στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Το 2011 οι Ελληνες εφοπλιστές εμφανίζονται πρώτοι στην παγκόσμια ναυτιλία. Μάλιστα, το 2010 είχαν ποσοστό 15,96, ενώ το 2011 έφτασαν στο 16,17%. Ακολουθούν οι Ιαπωνία, Κίνα, Γερμανία, Νότια Κορέα. Το 2011 επένδυσαν 11 δισ. δολάρια για νέα πλοία στα ναυπηγεία της Κίνας και της Νότιας Κορέας. Οι λιγότερες παραγγελίες νεότευκτων πλοίων οφείλονται στο ότι έχουν στρέψει το επενδυτικό ενδιαφέρον τους σε πιο εξειδικευμένα και ακριβά πλοία, όπως αυτά μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, υγροποιημένου φυσικού αερίου και σε πλωτά όπως οι θαλάσσιες εξέδρες γεώτρησης. Επίσης στο α' τρίμηνο του 2012 έκαναν νέες παραγγελίες πλοίων αξίας 1,6 δισ. δολαρίων.

Οι τράπεζες μέχρι το 2011 έχουν επιδοτηθεί από το κράτος με 60 δισ. ευρώ, ενώ από την έναρξη της κρίσης το 2008 το κράτος έχει αποφασίσει τη χορήγηση εγγυήσεων ύψους 155 δισ. ευρώ.

Τώρα τα αστικά κόμματα και η ΕΕ μιλούν για εκταμίευση κονδυλίων του ΕΣΠΑ που θα επενδυθούν, θα υπάρξει ανάπτυξη, θα αντιμετωπιστεί η ανεργία. Μεγάλο ψέμα. Μιλούν για έργα υποδομής, πράσινη ενέργεια κλπ. Λένε μάλιστα ότι θα εξασφαλίσουν 60.000 θέσεις εργασίας. Μέχρι τα 1,1 εκατομμύρια ανέργους; Οι υπόλοιποι πού θα βρουν δουλειά; Λένε ότι θα εφαρμόσουν προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης. Στα πάνω από 10 χρόνια που τα εφαρμόζουν, γιατί η ανεργία αντί να μειώνεται αυξάνεται; Γιατί και προ κρίσης αυξανόταν; Λένε επίσης ότι θα ενισχύσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Μα αυτές βάζουν μαζικά λουκέτο λόγω ανταγωνισμού με τα μονοπώλια και λόγω κρίσης. Επενδύσεις θα γίνουν από τα μονοπώλια επιλεκτικά με κριτήριο το κέρδος!

Να γιατί λέμε, στις εκλογές κάτω τα αστικά κόμματα, με πανίσχυρο ΚΚΕ, για να ισχυροποιηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα στη σύγκρουσή του με τα μονοπώλια, στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, όπου θα κοινωνικοποιήσουμε τα μονοπώλια, θα αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ, θα διαγράψουμε μονομερώς το χρέος, με εργατική λαϊκή εξουσία.