Γενικευμένη παραπέρα διάλυση σε μισθούς και «εργοδοτικές εισφορές» για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. «Ανεπαρκής» χαρακτηρίζεται η μέχρι τώρα αντιλαϊκή κλιμάκωση
Οι παραδοχές Προβόπουλου αποτελούν το προανάκρουσμα για τα νέα σαρωτικά αντιλαϊκά πακέτα μέτρων, τα οποία σχεδιάζουν να κλιμακώσουν αμέσως μετά τις εκλογές και σε ορίζοντα δεκαετιών. Μέτρα που οι εργαζόμενοι μπορούν να τα εμποδίσουν, αν από τις κάλπες, μαζί με την αποδυνάμωση των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, βγει αποφασιστικά ενισχυμένο το ΚΚΕ.
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, στην προσπάθειά του να στηρίξει και ενόψει των εκλογών τις δυνάμεις της πλουτοκρατίας, εκβιάσει με το ψευτοδίλημμα: «Συντεταγμένη και επίπονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας εντός της ζώνης του ευρώ» ή «άτακτη οπισθοχώρηση, οικονομική και κοινωνική, δεκαετίες πίσω, που θα οδηγούσε τελικά τη χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης»... Παίζοντας στο δικό τους γήπεδο, βάζοντας τα δικά τους διλήμματα και «απαντήσεις», εκβιάζουν το λαό να «επιλέξει» ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των μονοπωλίων.
Στην εκατοντάδων σελίδων ετήσια έκθεση δεν βρήκαν το παραμικρό στοιχείο να παραθέσουν, προκειμένου να ενημερώσουν για το αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που λεηλάτησαν με το υποχρεωτικό «κούρεμα». Οι ίδιοι βλέπουν να μαζεύονται και νέες αβεβαιότητες, τη βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ να συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς, την επίσημη ανεργία να εκτοξεύεται σε νέα ύψη. Χειροκροτούν το επερχόμενο παραπέρα «κούρεμα» των μισθών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Συγκεκριμένα:
Μετά και το «κούρεμα» του κρατικού χρέους εκτιμούν πως «κερδήθηκε μια μάχη όχι όμως και ο πόλεμος που συνεχίζεται». Για την αντιλαϊκή κλιμάκωση προτείνουν «συνεχή επαγρύπνηση, ένταση της προσπάθειας, ταχύτερους ρυθμούς», να προχωρήσουν άμεσα σε ουσιαστικές αλλαγές που αφορούν στη «λειτουργία του κράτους, της δημόσιας διοίκησης, τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα, τη δικαιοσύνη, τους κοινωνικούς εταίρους, τις αξίες και νοοτροπίες που διαμορφώνουν συμπεριφορές», στην κυριολεξία απέναντι σε ολόκληρη την γκάμα της ανθρώπινης ζωής.
Απαιτούν «κοινωνική και πολιτική συμφωνία στο μείζον, που είναι η ευρωπαϊκή προοπτική και ανάπτυξη», τη «μέγιστη δυνατή συναίνεση στην κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις». Εκτοξεύουν φοβέρες για το ενδεχόμενο αποτυχίας του αντιλαϊκού προγράμματος, που σύμφωνα με τους ίδιους θα «πολλαπλασίαζε τις απώλειες και θα διαρρήγνυε ανεπανόρθωτα την κοινωνική συνοχή».
Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, οι «μέσες αποδοχές» (μεικτά, προς φόρων) (ιδιωτικές επιχειρήσεις και Δημόσιο) περικόπηκαν με ρυθμούς: 2010: 4,8%, 2011: 3,0% και για φέτος τους περιμένουν τουλάχιστον στο 8,4% μέχρι και 9,2%, δηλαδή για την τριετία 2010-2012 να φτάνουν στο 17%. Για το 2013 περιμένουν πρόσθετες περικοπές 9% για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και ακόμα 3% στο Δημόσιο, όπου οι σωρευτική μείωση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η «συνολική δαπάνη για αποδοχές και εργοδοτικές εισφορές» να φτάνει μόνο για το 2012 στο 11,4%. Ηδη μέχρι φέτος το Μάρτη «υπογράφηκαν τουλάχιστον 182 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που αφορούν περισσότερους από 40.000 μισθωτούς» με προς «τα κάτω προσαρμογές από 10% μέχρι και 40%».
Κερδισμένοι από τη διάλυση μισθών και εισφορών βγαίνουν οι ντόπιοι που ανέκτησαν πολλούς πόντους σε «ανταγωνιστικότητα» σε σχέση με τους συναγωνιστές τους στην Ευρωζώνη. Η Τράπεζα της Ελλάδας υπολογίζει ότι μέχρι τα τέλη του 2012 θα «έχουν ανακτηθεί τα 2/3 μέχρι και 3/4 από τη συνολική απώλεια ανταγωνιστικότητας της περιόδου 2001-2009». Το τι ετοιμάζουν για τη συνέχεια προκύπτει ανάγλυφα από τη διαπίστωση πως μέσα στο 2013 θα «έχει ανακτηθεί πιθανόν ολόκληρη η απώλεια»...
Για τον Ιούνη φέτος, προβλέπουν την απογείωση των αντικειμενικών τιμών στη λαϊκή κατοικία, στα «επίπεδα των τιμών αγοράς». Η Τράπεζα της Ελλάδας κάνει λόγο για ενιαίο φόρο, που με τη σειρά του θα απογειώσει τα κάθε είδους χαράτσια, όπως αυτά που μαζεύουν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Κινδύνους και αβεβαιότητες βλέπουν και γύρω από την εξέλιξη του κρατικού χρέους. Αναφέρουν «ενδεικτικά» πως αν τα «πρωτογενή πλεονάσματα» των κρατικών προϋπολογισμών από το 2014 και μετά, δεν ξεπερνούν το 2,5% του ΑΕΠ, ο στόχος για μείωση του χρέους τους στο 120% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί 10 χρόνια αργότερα, το 2030.
Την απειλή της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας επισείει ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο, συμμετέχοντας ενεργά στην επιχείρηση τρομοκρατίας του λαού μπροστά στις κάλπες και στηρίζοντας τα κόμματα της ΕΕ.
Μιλώντας σε συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο με θέμα «Η Ευρώπη σε κρίση, πώς να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών», ο Ζ. Μπαρόζο, αναφερόμενος, ειδικότερα, στην Ελλάδα, τόνισε ότι το πολιτικό ερώτημα που τίθεται είναι ποια είναι η εναλλακτική του Μνημονίου. «Κάποιοι λένε ότι το πρόγραμμα στην Ελλάδα δεν είναι αποτελεσματικό. Ειλικρινά, δεν ξέρουν τι λένε. Η εναλλακτική είναι η άτακτη χρεοκοπία», τόνισε και κουνώντας προκλητικά το δάχτυλο στο χρεοκοπημένο λαό, συμπλήρωσε στον ίδιο τόνο: «Σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις, η άτακτη χρεοκοπία θα είχε ολέθριες συνέπειες για την κοινωνία. Το πολιτικό ερώτημα είναι ποια είναι η εναλλακτική».
Την ίδια στιγμή έσπευσε να αθωώσει τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ για την καπιταλιστική κρίση που πλήττει τα κράτη - μέλη της ΕΕ, παρουσιάζοντας ως βασικές αιτίες αφ' ενός την ανεύθυνη συμπεριφορά ορισμένων κυβερνήσεων που οδήγησαν τα κρατικά χρέη σε μη βιώσιμα επίπεδα και αφ' ετέρου στη διαφθορά του χρηματοπιστωτικού τομέα. «Δεν είναι η Ευρώπη το πρόβλημα, η Ευρώπη μπορεί να γίνει η λύση», αποφάνθηκε ο Μπαρόζο, συμπληρώνοντας ότι «η κρίση είναι αποτέλεσμα λαθών των κυβερνήσεων και της συμπεριφοράς των αγορών».
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Σε σχόλιό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τις δηλώσεις Προβόπουλου: «Η Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας περιέχει μια αλήθεια και έναν εκβιασμό. Η αλήθεια είναι ότι το ενδεχόμενο αποβολής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι υπαρκτό. Ο εκβιασμός βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Γ. Προβόπουλος καλεί το λαό να σκύψει το κεφάλι και να υποστεί ακόμα περισσότερα, συναινώντας στον πόλεμο της πλουτοκρατίας εναντίον του, προκειμένου να διασωθεί δήθεν η χώρα, δηλαδή η αστική τάξη. Καμία συναίνεση, αντεπίθεση και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για να αντιμετωπίσει ο λαός τη νέα θύελλα που του φέρνουν».