Δεδομένη τη θεωρούν τα στελέχη της και παζαρεύουν τους όρους
Το μόνο που παζαρεύει είναι οι όροι με τους οποίους θα γίνει αυτή η συνεργασία, όροι που όμως συναρτώνται με το ποσοστό που θα πάρει το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Από τη σκοπιά αυτή το στέλεχος της ΝΔ πέταξε το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ: «Ξέρουμε τι όρους θα θέσει το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει; Ξέρουμε πόση δύναμη θα έχει για να ξέρουμε και τι όρους θα θέσει; Ξέρουμε τι όρους θα θέσει -όχι ο κ. Βενιζέλος προσωπικά αλλά το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ, για να αποδεχθεί να συγκυβερνήσουν;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά, «αποκαλύπτοντας» το βαθύτερο προβληματισμό που επικρατεί στην ηγεσία της ΝΔ.
Από την πλευρά του ο Αντ. Σαμαράς, που ξεκίνησε χτες από την Ηπειρο το πρόγραμμα των περιοδειών, αναλώνεται σε γενικόλογες και κούφιες διακηρύξεις, αποφεύγοντας σκόπιμα να μιλάει για τα μέτρα του Ιούνη, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, και την καταβαράθρωση των μισθών μέσω των ατομικών συμβάσεων που έχει προσυπογράψει με το νέο μνημόνιο. «Οι εκλογές αυτές είναι η αρχή για να ξανακερδίσουμε το μέλλον. Με ανάπτυξη, με δικαιοσύνη και με ασφάλεια για τον κάθε πολίτη. Χρησιμοποιώντας τους πιο άξιους Ελληνες», ήταν το ανούσιο μήνυμα που έστειλε από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων.
Την ίδια στιγμή, τα στελέχη της ΝΔ συνεχίζουν τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, επισείοντας το θλιβερό μπαμπούλα της ακυβερνησίας και της πολιτικής αστάθειας. Στην πρώτη γραμμή ο Αδ. Γεωργιάδης, που αφού διαπίστωσε με δέος ότι «οι δημοσκοπήσεις, όπως είναι σήμερα, δεν βγάζουν κυβέρνηση για τον τόπο», επιδόθηκε σε αχαλίνωτη κινδυνολογία δηλώνοντας ότι αν επαληθευτούν «σημαίνουν χάος και ακυβερνησία». Παράλληλα χαρακτήρισε «μη λειτουργική» μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που θα έχει «έναν ελάχιστο αριθμό πλειοψηφίας, 151-154 εδρών», γιατί όπως είπε «θα ήταν αδύνατο να κυβερνήσεις την Ελλάδα κατ' αυτόν τον τρόπο».
Επιβεβαιώνοντας τον πανικό που επικρατεί στα επιτελεία της αστικής τάξης μπροστά στο ενδεχόμενο να υποστούν καίριο πλήγμα τα κόμματα του μονόδρομου της ΕΕ συνέχισε το παραλήρημα τρομοκρατίας: «Αν το ΝΑΙ (σ.σ. εννοεί το μέτωπο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου) είναι εμφανώς ηττημένο στις εκλογές, το πρόγραμμα θα σταματήσει να ισχύει. Μην έχει κανένας την αυταπάτη από όσους πάνε στην κάλπη, ότι θα βγει αυτό το πράγμα από την κάλπη και την άλλη μέρα θα έχουν δουλειά, μισθούς και συντάξεις. Αν αυτό βγει στην κάλπη, κρυφτείτε!», έκραζε χτες (στο «Vima FM»).
Στο μεταξύ σε παραίτηση από την υποψηφιότητα για τις βουλευτικές εκλογές εξωθήθηκε χθες ο Γ. Συμπιλίδης, προκειμένου να εκτονωθεί το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στο εσωτερικό του κόμματος.
Ενα πλέγμα από αντιφάσεις, έωλες υποσχέσεις και κούφια λόγια η εκλογική διακήρυξη του σχήματος
«Τώρα παίρνει την εξουσία ο λαός» αναφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική του διακήρυξη, κοροϊδεύοντας το λαό ότι μια ενδεχόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» θα του λύσει ως διά μαγείας τα προβλήματα, χωρίς ο ίδιος ο λαός να έχει την εξουσία στα χέρια του, δηλαδή τα μέσα παραγωγής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως θα προωθήσει μέτρα «που ανακουφίζουν τα ευάλωτα στρώματα, που προασπίζουν τα δημόσια αγαθά και μέτρα γενναίας αναδιανομής εισοδημάτων, πλούτου», όταν στα ελάχιστα σωματεία στα οποία πλειοψηφεί, όπως η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, παζαρεύει ήδη πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, αφού δε θέλει και δεν μπορεί να συγκρουστεί με την εργοδοσία.
Σε άλλο σημείο μιλάει για «εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση τραπεζών, ανάκτηση όσων στρατηγικής σημασίας δημόσιων επιχειρήσεων έχουν ιδιωτικοποιηθεί». Πρόκειται για ακάλυπτες επιταγές. Η ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνει νερό, μόλις χτες ενέκρινε απόφαση με την οποία καλεί την Κομισιόν να πάρει μέτρα εναντίον της κυβέρνησης της Αργεντινής για την εθνικοποίηση της εταιρείας πετρελαίου αλλά και για να αποτρέψει παρόμοιες περιπτώσεις! Κι όλα αυτά για μια καπιταλιστική χώρα που θέλει να προστατέψει τα ντόπια μονοπώλια στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και όχι βέβαια να προσφέρει διέξοδο στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.
Πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατικοποιήσει στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις; 'Η πώς ακριβώς θα δημιουργήσει ένα «σύγχρονο δημόσιο σύστημα Υγείας με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο λαό», όταν ούτε μια λέξη δεν αναφέρει για τον ιδιωτικό τομέα Υγείας που υπονομεύει το δημόσιο; Υπόσχεται ακόμα «απαλλαγή απ' τον βραχνά του χρέους» δείχνοντας ότι η αντιμνημονιακή του ρητορεία είναι γιαλαντζί, αφού τα μνημόνια η πλουτοκρατία τα έφτιαξε με το πρόσχημα της μείωσης του χρέους.
Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του είναι όταν δηλώνει πως επιδιώκει ένα «νέο πρότυπο παραγωγής και διανομής του πλούτου να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει δημόσια και η οικονομία να διευθύνεται δημοκρατικά με κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια. Ο σοσιαλισμός με ελευθερία, πλήρη άνθηση της δημοκρατίας όπου όλοι οι πολίτες συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, είναι ο στρατηγικός μας στόχος».
Πίσω από τις φιοριτούρες ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποφύγει την απάντηση στο κύριο: Ποιος θα έχει τα μέσα παραγωγής; Οι εργάτες ή τα αφεντικά; H απάντηση είναι ξεκάθαρη για ένα κόμμα που διακηρύσσει πίστη στην ΕΕ, πασχίζει για παραμονή στο ευρώ και βλέπει την χρηματοδότηση των μονοπωλίων σαν μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας.
Στο πλαίσιο αυτής του της στόχευσης ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1 ισχυρίστηκε για το μνημόνιο ότι «έχουμε χάσει πάρα πολύ έδαφος, νομικό έδαφος (...) Αυτές οι υπογραφές δημιουργούν τεράστια προβλήματα στην όποια κυβέρνηση προκύψει την επομένη των εκλογών (...) Δεν θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα προσπαθήσει; Δεν λέω ότι θα τα καταφέρει, αλλά θα προσπαθήσει να καταγγείλει το μνημόνιο (...) Εντός της ΕΕ θα αλλάξουμε τους συσχετισμούς (...) Θα διαπραγματευτούμε μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος αυτό το ισχυρό όπλο. Θα τους απειλήσουμε».
Στην πραγματικότητα, όσο ο λαϊκός κόσμος αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα της διαχειριστικής του πρότασης, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών που ψηφοθηρικά καλλιεργεί, κοροϊδεύοντας εν ψυχρώ το λαό για το τι μπορεί να κάνει μια «κυβέρνηση της αριστεράς».
-- Το τελευταίο διάστημα, κύρια το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν τους υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, Ολάντ και Μελανσόν, σαν «αέρα αλλαγής» για την Ευρώπη. Πού στοχεύουν;