ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φροντιστήριο εργοδοτικού συνδικαλισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εντατικά ...μαθήματα εργοδοτικού συνδικαλισμού παραδίδονται τον καιρό αυτό, από διάφορους αυτοαποκαλούμενους «ανεξάρτητους» συνδικαλιστές, μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά. Ισως και με αφορμή τη διεξαγωγή των αρχαιρεσιών αυτήν την περίοδο, στο συγκεκριμένο συνδικάτο. Τα μαθήματα περιλαμβάνουν απεργοσπασία, λασπολογία, εκβιασμούς και, βεβαίως, μπόλικο και χυδαίο αντικομμουνισμό. Από τα μαθήματα που παραδίδουν, λείπουν, βέβαια, τα σχετικά με την ανάπτυξη αγώνων, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταλλεργατών, τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της Ζώνης, το συντονισμό της δράσης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, κλπ., κλπ.

Ας είναι σίγουροι ότι γρήγορα θα κλείσει το φροντιστήριό τους. Λόγω έλλειψης «μαθητών», βέβαια...

Νέο, αγωνιστικό, φοιτητικό ξεκίνημα...

Στον αγώνα για τη διατήρηση και την αναβάθμιση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας μπαίνουν δυναμικά και αποφασιστικά οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μαζί με τους φοιτητές «παλιότερων» πανεπιστημίων της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται από τους φοιτητές των σχολών του Πανεπιστημίου στο Βόλο - με αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο τη λύση των προβλημάτων που δημιουργεί και στην ανώτατη εκπαίδευση η κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας, δωρεάν παιδείας, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησής της - είναι πολύ μαζικές και δυναμικές, θυμίζοντας παλιότερες εποχές του φοιτητικού κινήματος. Δυναμικός είναι και ο αγώνας των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου, η οποία εδρεύει στη Λάρισα, καθώς η συμμετοχή τους στην πολυήμερη κατάληψη της σχολής είναι καθολική. Οι φοιτητές της Ιατρικής εκδηλώνουν την αγωνιστική αντίθεσή τους και στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης που απειλεί άμεσα το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, αλλά και στην περιβόητη «μεταρρύθμιση» στην υγεία, προβάλλοντας τη θέση τους για ένα σύστημα δημόσιας, δωρεάν υγείας, ισότιμης και υψηλής ποιότητας για όλο το λαό.

... και στη Θεσσαλία

Και δε θέλουμε τίποτε να προκαταλάβουμε, αλλά ο αγώνας των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας - το οποίο, ας σημειωθεί, δεν έχει και «προϊστορία» μεγάλων φοιτητικών αγώνων - δείχνει ότι μπορεί να βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου φοιτητικού αγωνιστικού ξεκινήματος, μετά από ένα μεγάλο διάστημα, κατά το οποίο, όπως πολλοί υποστηρίζουν, το άλλοτε κραταιό φοιτητικό κίνημα βρισκόταν σε «χειμερία νάρκη». Κι αν το φοιτητικό κίνημα «πάρει πάλι τα πάνω του» και συντονίσει τ' αγωνιστικά βήματά του με το μαθητικό κίνημα, που, τα τελευταία χρόνια, δίνει συνεχείς και σκληρές μάχες κατά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, τότε πολλά μπορούν να περισωθούν κι αρκετά ν' αλλάξουν προς το καλύτερο για την παιδεία στη χώρα μας...

Μια πρόταση 26 χρόνων

Ξέρετε ποια πρόταση είναι γραμμένη σε όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που έχουν κατατεθεί στη Βουλή, μετά τη μεταπολίτευση; Ναι, και στους 25, που κατατέθηκαν και, βέβαια, ψηφίστηκαν από το 1974 μέχρι και σήμερα, αφού κανένας δεν καταψηφίστηκε. Είναι η εξής: «Ο κρατικός προϋπολογισμός έχει στόχο τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών». Το ίδιο, ακριβώς, γράφει και ο προϋπολογισμός, που τις προάλλες κατατέθηκε στη Βουλή από τον Γ. Παπαντωνίου.

Με άλλα λόγια, 26 χρόνια τώρα, όλες οι κυβερνήσεις (17 χρόνια ΠΑΣΟΚ και 9 χρόνια ΝΔ)... πασχίζουν για τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Φανταστείτε, δηλαδή, τι φορολογικό σύστημα θα είχαμε, αν δεν... πάσχιζαν.

«Μπροστά!»

«Εμείς πάμε μπροστά! Μπροστά και όχι πίσω! Μπροστά!». Οι φράσεις αυτές επαναλήφθηκαν αρκετές φορές και τονίστηκαν ιδιαίτερα από τον Κ. Σημίτη, στη χτεσινή ομιλία του, στη διάρκεια της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ, όπου συζητήθηκαν τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων. Ετσι, για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία, τόσο μέσα στην αίθουσα - σε όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν αντιρρήσεις, ανάμεικτες με αρκετές αυταπάτες - όσο και έξω απ' αυτήν, ότι η κυβέρνηση και ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει ανάγει σε ύψιστη αρχή της, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας, των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγαλοεργοδοσίας. Ο καθένας, επομένως, ας πάρει τις ευθύνες του κι ας κανονίσει την πορεία του.

Ως εδώ!

Να το δηλώσουμε κατηγορηματικά εξαρχής: Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τελικά εμποδίζουν τη διεξαγωγή μιας σε βάθος έρευνας, όχι μόνο για το ναυάγιο του «Σαμίνα», αλλά, κύρια, για την αιτία και αυτού του ναυαγίου, που είναι η εγκληματικά ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, ειδικά στο χώρο, όπου διακινούνται με τα σαπάκια εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο. Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες, όχι μόνο απέναντι στους συγγενείς των 81 αδικοχαμένων επιβατών και ναυτικών, αλλά ευθύνες ιστορικές για τα εγκλήματα που προδιαγράφει η πολιτική της παραπέρα απελευθέρωσης της εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Σε όλα υπάρχει ένα «ως εδώ και μη παρέκει». Και το ναυάγιο του «Σαμίνα» έδειξε ακριβώς αυτό το όριο. Κανείς δε δικαιούται, πλέον, με κανένα πρόσχημα, να δηλώνει θρασύτατα «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές»! Κι ας μην καμώνονται τον ξαφνιασμένο οι αυτουργοί μιας τέτοιας θρασύτητας. Γιατί ακριβώς αυτό έκαναν προχτές στη Βουλή και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οι εκπρόσωποί τους, με διαφορετικά προσχήματα ο καθένας, επί της ουσίας, οδήγησαν στο κλείσιμο μιας συζήτησης πριν καν προλάβει ν' αρχίσει. Το ΠΑΣΟΚ προαναγγέλλοντας - όπως τη νύχτα του ναυαγίου - ότι δεν υπάρχουν κυβερνητικές ευθύνες, η ΝΔ περιορίζοντας το θέμα μόνο στο αν υπάρχουν ευθύνες για το μονοπώλιο της MFD, ο δε ΣΥΝ με το δικολαβίστικο «να αποφανθεί πρώτα η Δικαιοσύνη».

Το αίτημα που διατύπωσε το ΚΚΕ ήταν να γίνει συζήτηση, όχι επί του δικαστικού, αλλά για την ακολουθούμενη πολιτική στη ναυτιλία, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί και σε ναυάγια. Το αίτημα του ΚΚΕ, αίτημα, ήδη, του νησιώτικου πληθυσμού, αλλά και των ναυτεργατών, είναι να μπει αποφασιστικά φρένο στην εφοπλιστική ασυδοσία. Αίτημα, που συνοδεύεται και με τη μόνη πρόταση διασφάλισης: Τη σύσταση Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών. Κατανοούμε πως μια τέτοια συζήτηση δεν μπορούσε τελικά να γίνει, καθώς θα ανάγκαζε τους εκπροσώπους και των τριών αυτών κομμάτων να ξεσκεπαστούν δημόσια, γιατί δε γίνεται πάντα να είσαι και με τον αφέντη και με το σκλάβο. Δε γίνεται, την ώρα που ευλογάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική που επιβάλλει, την ίδια ώρα να νομοθετείς και κόντρα σε μια τέτοια πολιτική.

Οσο, όμως, κι αν κατανοούμε το πρόβλημα αυτών των πολιτικών δυνάμεων, άλλο τόσο είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε: Ως εδώ «μάγκες»! Διάφορα «κομπρεμί» μπορεί να γίνονται ανεκτά «εν Πειραιεί», αλλά εδώ πλέον παίζεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Οχι μόνο από τον άμεσο κίνδυνο μιας αλυσίδας ναυαγίων, αλλά, πολύ περισσότερο, από το γεγονός ότι ήδη τα νησιά, δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής επικράτειας, βιώνουν με τρομακτικό τρόπο τα άμεσα αποτελέσματα της πολιτικής του «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα μεγάλο μέρος του νησιώτικου πληθυσμού έχει επιστρέψει στις εποχές που η επικοινωνία ανάμεσα στα νησιά γινόταν με τα ξυλοκάικα κι ένα ταξίδι στον Πειραιά ήταν άπιαστο όνειρο. Την ίδια ώρα, οι εφοπλιστές έχουν φροντίσει - όπως δείχνουν οι εξελίξεις - «ελλείψει στοιχείων» ούτε καν σε δίκη να μη φτάσει το ναυάγιο του «Σαμίνα».

Ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για τους 81 νεκρούς, αξίζει ένας ξεσηκωμός...

Νέος προϋπολογισμός

Στα χαρτιά του

ο Γιάννος σκύβει

κι όλο γράφει

με μολύβι,

πόσα πάλι

θα αρπάξει,

από μας

που 'χει ταράξει

κι απ' αυτά

τι θα χαρίσει