Από πρόσφατη διαδήλωση του ΚΚ Ισραήλ ενάντια στα επιθετικά σχέδια κατά του Ιράν

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε κύμα αντιδράσεων στην ισραηλινή πολιτική σκηνή, τόσο στους κόλπους της αντιπολίτευσης όσο και στο εσωτερικό του ίδιου του κόμματος «Καντίμα», που συστάθηκε το 2005 από τον Αριέλ Σαρόν και όσους από το «Λικούντ», του οποίου σήμερα ηγείται ο Νετανιάχου, τον στήριξαν στην απόφασή του, τότε, να προχωρήσει σε μονομερή αποχώρηση του ισραηλινού στρατού και των εποίκων από τη Λωρίδα της Γάζας. Τότε το «Λικούντ» είχε ταχθεί ενάντια στην απόφαση του Σαρόν, που, όμως, εκ των υστέρων, σήμερα, αποδεικνύεται ιδιαίτερα επικερδής για την ισραηλινή κατοχή, αφού αποσύροντας το στρατό και τους λιγοστούς (8.500) σε σχέση με τη Δ. Οχθη εποίκους, το Ισραήλ εκμηδένισε το οικονομικό και ανθρώπινο κόστος της κατοχής της Λωρίδας, την οποία την ίδια στιγμή μετέτρεψε σε μια μεγάλη φυλακή για την τύχη του πληθυσμού της οποίας, διατείνεται, εφόσον αποχώρησε, ότι δεν φέρει καμία ευθύνη!..

Ο Μοφάζ, που αναδείχτηκε στην ηγεσία του κόμματος μόλις πριν από δύο εβδομάδες και οι πρώτες του δηλώσεις ήταν ότι διαφωνεί πλήρως με τις επιλογές Νετανιάχου τόσο στα οικονομικά όσο και στην εξωτερική πολιτική, γίνεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, ενώ θα συμμετέχει και στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Επίσης, μέλη του «Καντίμα» θα προεδρεύουν των κοινοβουλευτικών επιτροπών Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας.

Ως μοναδικό όρο το «Καντίμα» φέρεται να έθεσε την αλλαγή του νόμου «Ταλ», δηλαδή του νόμου που εξαιρεί από τη στρατιωτική θητεία τους θρησκευόμενους Εβραίους που αποτελούν σημαντικό, πλέον, τμήμα του πληθυσμού, έχουν ψήφο αλλά δεν στρατεύονται, στην πλειοψηφία τους δεν εργάζονται, ζουν με κρατικά επιδόματα και μελετούν την «Τορά» (θεία αποκάλυψη). Αυτή η «ειδική μεταχείριση» έχει αρχίσει να προκαλεί ρήγματα, όσο αυξάνει ο αριθμός των θρησκευόμενων Εβραίων, και ολοένα περισσότερα βάρη πέφτουν στις πλάτες του υπόλοιπου πληθυσμού. (Αξίζει στο σημείο αυτό, πάντως, να υπενθυμιστεί ότι το Ισραήλ διατείνεται ότι είναι το μόνο δημοκρατικό, μη θρησκευτικό κράτος στην περιοχή, αν και δεν έχει σύνταγμα, με τη γνωστή έννοια, παρά μόνο μια σειρά νομοθεσιών υπό την ονομασία Βασικός Νόμος και παρά το ότι συντηρεί επίσης έναν πληθυσμό φανατικών θρησκευόμενων, κατηγορώντας, όμως, τα αραβικά κράτη ότι λειτουργούν κατά τον τρόπο αυτό(.

Ο «όρος» του «Καντίμα», όπως φάνηκε, δεν ήταν και τόσο δυσβάσταχτος για τον Νετανιάχου, παρά τη συμμετοχή θρησκευτικών κομμάτων στον κυβερνητικό του συνασπισμό. Τόσο γιατί και ο ίδιος, ως ένα βαθμό, είχε αρχίσει να εκφράζει δυσφορία για τον νόμο «Ταλ» (προφανώς λόγω και των περαιτέρω σχεδιασμών του όπως αναλύεται παρακάτω) όσο και γιατί, πρακτικά, και τα δύο θρησκευτικά κόμματα μαζί έχουν 16 έδρες, οπότε ακόμη και ν' αποχωρήσουν - ήδη έχουν αρχίσει τις απειλές - δεν «ρίχνουν» την κυβέρνηση συνασπισμού.

Ο ισραηλινός Τύπος, είτε χειροκρότησε είτε επέκρινε την επιλογή Νετανιάχου, συμφώνησε σε ένα σημείο: πρόκειται για την καλύτερη δυνατή κίνηση που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θα μπορούσε να κάνει για να προωθήσει τα σχέδιά του και τα σχέδια της ισραηλινής αστικής τάξης εντός και εκτός Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που αρθρογράφος της εφημερίδας «Χααρέτζ» σχολιάζει το γεγονός: «Ο Νετανιάχου αγόρασε το "Καντίμα" σε μηδενικό κόστος και διασφαλίζει 18 μήνες απόλυτης εξουσίας για να κάνει ό,τι θέλει».

Και αυτά που θέλει, τόσο ο Νετανιάχου όσο και τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί και δεν είναι άλλα από αυτά του ισραηλινού κεφαλαίου, είναι λίγα αλλά αρκετά σημαντικά. Οπως εκτιμά και το ΚΚ Ισραήλ ένα από τα βασικά ζητήματα που επηρεάζονται από τη σύσταση της νέας κυβέρνησης είναι η στάση του Ισραήλ απέναντι στο Ιράν. Εχοντας διασφαλίσει μια τόσο σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο Νετανιάχου μπορεί ανά πάσα στιγμή να λάβει απόφαση μονομερούς επίθεσης στο Ιράν, επιδιώκοντας εκτός των άλλων τη διασφάλιση της θέσης του Ισραήλ στην περιοχή ως μοναδικής πυρηνικής δύναμης αλλά και ως απαραίτητου ετέρου για κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη που θέλει να «πατήσει το πόδι της» εκεί.

Το Ιράν, και η επιτυχημένη προσπάθειά του να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη, φαίνεται ότι απειλεί το υπάρχον στάτους κβο ιεραρχίας και σχέσεων μεταξύ περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και προκαλεί δυσφορία στην ισραηλινή ηγεσία. Εννοείται ότι ένα πλήγμα κατά του Ιράν είναι κάτι που μπορεί, πραγματικά, να «τινάξει» στο αέρα όλη τη γεωστρατηγικά και ενεργειακά πολύτιμη περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής, που έχει, ήδη, γίνει σε διάφορα σημεία της πεδίο ενδο-ιμπεριαλιστικών διαγκωνισμών και αντιπαραθέσεων.

Από την ισραηλινή πλευρά διαρρέεται επίσης ότι «θα επιδιωχθεί οπωσδήποτε επίτευξη οριστικής ολοκλήρωσης των συνομιλιών με τους Παλαιστινίους». Δεν είναι διόλου προφανές πώς θα γίνει αυτό εφόσον η παλαιστινιακή πλευρά έχει ξεκαθαρίσει ότι πρέπει να «παγώσει» ο εποικισμός και η συζήτηση να γίνει στη βάση των ορίων του '67, που έχουν πλήρως καταπατηθεί από τους εποικισμούς. Δεν μπορεί, όμως, κανείς ν' αποκλείσει το ενδεχόμενο η ισραηλινή ηγεσία ν' απεργάζεται κάποιου άλλου είδους λύση, που θα δημιουργεί τετελεσμένα επί του εδάφους -κάτι που συνηθίζει άλλωστε- είτε με νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις είτε με τελικές μονομερείς προσαρτήσεις γης.

Η ευρεία αυτή «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», όμως, αποβλέπει και στην προώθηση συγκεκριμένων σχεδιασμών και στο εσωτερικό της χώρας προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Ενας από τους πρώτους είναι η υιοθέτηση του προϋπολογισμού του 2013, ο οποίος αναμένεται να είναι ένας από τους πλέον αντιλαϊκούς και σκληρούς των τελευταίων χρόνων. Επισήμως, μετά και από το κύμα διαδηλώσεων για αύξηση των δαπανών για τις λαϊκές ανάγκες που σάρωσε πέρυσι το καλοκαίρι τη χώρα, Νετανιάχου και Μοφάζ δήλωσαν ότι «συμφώνησαν στη δημιουργία ενός δικτύου προστασίας για τους μικρομεσαίους και τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, στη γεφύρωση των διαφορών ως προς την πρόσβαση στις παροχές του κοινωνικού κράτους, στην τήρηση της εργατικής νομοθεσίας», αλλά όλα αυτά σε μια κατεύθυνση «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων, και μείωσης της κρατικής παρεμβατικότητας στην οικονομία»!

Αυτά, όμως, είναι ένα μόνο τμήμα της οικονομικής «αλήθειας». Νετανιάχου και Μοφάζ αποφάσισαν να φτιάξουν Ταμείο Εκτακτης Ανάγκης για την περίπτωση που το Ισραήλ πληγεί σημαντικά από την καπιταλιστική κρίση. Σύμφωνα με τα ισραηλινά ΜΜΕ, το έλλειμμα του τρέχοντος έτους έχει αναθεωρηθεί στο 3,3%, αλλά αναμένεται να είναι ακόμη μεγαλύτερο. Τα έσοδα του κράτους είναι χαμηλότερα από τα προβλεπόμενα, κάτι που σημαίνει ότι στον επόμενο προϋπολογισμό το έλλειμμα θα αναθεωρηθεί εκ νέου προς τα πάνω. Οικονομολόγοι της Τράπεζας του Ισραήλ εκτιμούν ότι στο σκέλος των δαπανών ο προϋπολογισμός του 2013 θα έχει 10 δισεκατομμύρια έλλειμμα και αναλόγου μεγέθους έλλειμμα θα υπάρχει και στο σκέλος των εσόδων. Και προτείνουν, φυσικά, τη «νύφη να πληρώσουν» οι Ισραηλινοί εργαζόμενοι, με μείωση κρατικών δαπανών, περικοπή κοινωνικών παροχών και αυξήσεις φόρων, μεταξύ αυτών και του ΦΠΑ από 16% στο 17%, πιθανώς και από το β' εξάμηνο του 2012.

Τέλος, ο Νετανιάχου έχει αναφερθεί και στην πρόθεσή του να τροποποιήσει το «Νόμο Διακυβέρνησης», έναν από τους νόμους που αποτελούν το «Βασικό Νόμο» του Ισραήλ. Πρόκειται για τη νομοθεσία που ορίζει τις αρμοδιότητες, το εύρος εξουσιών και τον τρόπο λειτουργίας της εκάστοτε κυβέρνησης. Αν και δεν έχει γίνει διόλου γνωστό ποιες ακριβώς είναι οι αλλαγές που θέλει να δρομολογήσει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούσαν ότι θα πρόκειται μάλλον για ενίσχυση εξουσιών που θα διασφαλίζουν μεγαλύτερη άνεση λήψης αποφάσεων και εκτελεστικής εξουσίας, από τη θέση του πρωθυπουργού και αποψίλωση των εξουσιών της βουλής, κάτι που φυσικά πρώτος ο ίδιος θα επιδιώξει να αξιοποιήσει.

Μόλις πριν δύο ημέρες, πολιτικές δυνάμεις προσκείμενες στην αντιπολίτευση και στελέχη του «Καντίμα», καθώς και δυνάμεις που στηρίζουν την επίτευξη ειρήνης με τους Παλαιστινίους στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, συναντήθηκαν στο Τελ Αβίβ όπου συζήτησαν πιθανούς τρόπους κοινής δράσης απέναντι στη λαίλαπα που ετοιμάζει για τον ισραηλινό λαό, αλλά και για τους άλλους λαούς της περιοχής η «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» των Νετανιάχου και Μοφάζ. Εκ μέρους του «Χαντάς» - Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα, του οποίου κορμός είναι το ΚΚ Ισραήλ, ο βουλευτής Ντον Κχένιν υπογράμμισε ότι πρέπει να τεθεί ένα «πλαίσιο αρχών» για τη δράση ενόψει των εκλογών του 2013, πλέον, να ενταθεί ο αγώνας για ειρήνη με τους Παλαιστινίους και να επιτευχθεί κάποιου είδους συνεργασία με τα αραβικά κόμματα του Ισραήλ. Το ΚΚ Ισραήλ και το «Χαντάς» καλούν σε συνέχιση και κλιμάκωση των μαζικών αγώνων και της πάλης για δημοκρατία, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.