Παράνομη έκρινε το δικαστήριο την απεργία των εργαζομένων στο συγκρότημα των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη», με αίτημα την ανάκληση των 13 εκδικητικών απολύσεων εργαζομένων που αρνήθηκαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας για μείωση του μισθού κατά 30%. Σε πλήρη στοίχιση με τις εργοδοτικές επιδιώξεις, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ, έσπευσε να ανακοινώσει αμέσως την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων. Αλλωστε καιρό τώρα έχει αναγνωρίσει και έχει συμφωνήσει στην «αναγκαιότητα» μείωσης του προσωπικού με μαζικές «εθελούσιες» απολύσεις.

Θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν την απεργία την Τετάρτη και συνέχισαν με νέα απεργία χτες. Η εργοδοσία προσέφυγε στη δικαιοσύνη, ζητώντας να κριθεί παράνομη όπως και τελικά έγινε. Για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική και το δίκιο των εργατικών αγώνων δεν μπορεί να κρίνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Ταυτόχρονα επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά και ο ρόλος της εργοδοτικής πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΜΘ, η οποία έσπευσε αμέσως, στο όνομα της «νομιμότητας», να αναστείλει τις κινητοποιήσεις χωρίς καν να σκεφθεί να συγκαλέσει προηγούμενα εργασιακή συνέλευση. Νωρίτερα, μάλιστα, το μεσημέρι, στη διάρκεια συνεδρίασης του ΔΣ, η γνωστή εργοδοτική πλειοψηφία απέρριψε την πρόταση που κατατέθηκε για κήρυξη νέας απεργίας από την ΠΟΕΣΥ, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων και να κλιμακωθεί η πίεση προς την εργοδοσία.

Αποδείχθηκε περίτρανα ότι η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ με τη στάση της βρίσκεται αντικειμενικά σε κοινό μέτωπο με την εργοδοσία και προσπαθεί πάση θυσία να αποδείξει ότι ο δρόμος της συναίνεσης και της συντεταγμένης υποχώρησης και υποταγής, της απώλειας των εργασιακών δικαιωμάτων που άνοιξε η ίδια, βάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών, ο δρόμος των απολύσεων είναι η μόνη «ρεαλιστική» λύση.

«Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να γυρίσουν την πλάτη στην εργοδοτική πλειοψηφία, να αλλάξουν τους συσχετισμούς και να οργανώσουν την πάλη τους στήνοντας επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, ενισχύοντας αποφασιστικά τις συλλογικές διαδικασίες, τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη, την ενότητα δράσης. Αυτή είναι η δύναμη που θα επιβάλει το δίκιο μας», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ Θεσσαλονίκης.

Στον Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι αφιερωμένη η σειρά ντοκιμαντέρ «Οι μεγάλοι συγγραφείς», που θα προβληθεί απόψε στις 00.30 από το κανάλι της Βουλής.

Γεννήθηκε το 1898 στο Αουγκσμπουργκ της Βαυαρίας και πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917 - 1921), επιστρατεύεται ως νοσοκόμος και υπηρετεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το «Εγκόλπιο ευσέβειας». Η προσαρμογή της «Οπερας των ζητιάνων» του Τζον Γκέι με το όνομα «Η Οπερα της Πεντάρας» (1928) σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη.

Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με την Χέλενε Βάιγκελ ίδρυσαν (1949) το Μπερλίνερ Ανσάμπλ. Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία. Το «διδακτικό» και «ανθρωπιστικό» θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε ο Μπρεχτ απηχεί τη μαρξιστική ιδεολογία του. Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, ο Μπρεχτ έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1949, ο Μπρεχτ αφιερώνεται στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Εγραψε εκατοντάδες ποιήματα που αντανακλούν τη σταδιακή μεταστροφή του προς το μαρξισμό-λενινισμό.

Από τους τελευταίους μιας γενιάς αυθεντικών λαϊκών δημιουργών,ο Τόλης Χάρμας (Απόστολος Χαρμαντάς), υπηρέτησε για περισσότερα από εξήντα χρόνια το λαϊκό τραγούδι, ως μουσικός, δημιουργός κι ερμηνευτής. Μαζί με τη σύζυγό του, Λίτσα, δημιούργησε το περίφημο «Ντούο Χάρμα» που για μια δεκαετία (1947 - 1956) ερμήνευσε αρκετές μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες των Τσιτσάνη, Μητσάκη, Καλδάρα και άλλων, αλλά και του ιδίου. Επίσης, εμφανίστηκε σε μεγάλα θέατρα, «βαριετέ», κοσμικά κέντρα της Ομογένειας, αλλά και σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου («Ελα στο θείο», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» κ.ά.). Αειθαλής και ακούραστος, ο Τόλης Χάρμας συνέχισε ως τα πολύ στερνά του να εμφανίζεται σε ταβερνάκια, δίνοντας παράδειγμα καλλιτεχνικού ήθους και αξιοπρέπειας.

Με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από το θάνατό του, στις 22 Μαΐου 2008, σε ηλικία 91 ετών, η εκπομπή «Τα παντελόνια είναι περίεργα ρούχα» που θα μεταδοθεί απόψε στις 21.30 από την τηλεόραση του 902, προβάλλει ξανά το αφιέρωμα που του έκανε λίγους μήνες πριν, δηλαδή τον Ιανουάριο του 2008. Σ' αυτήν την πρώτη και τελευταία του εμφάνιση στην τηλεόραση (και μια από τις πολύ σπάνιες έτσι κι αλλιώς δημόσιες εμφανίσεις του), ο Τόλης Χάρμας αφηγείται στον Πάρη Μήτσου τη ζωή και την καλλιτεχνική του διαδρομή, αλλά και τις συναντήσεις του με σπουδαίες μορφές του λαϊκού - και όχι μόνο - τραγουδιού. Κι ως θα περίμενε κανείς απ' αυτόν, παίζει μπουζούκι και ερμηνεύει τα τραγούδια του, με τη συνοδεία του Βασίλη Τσαφούρου στην κιθάρα.