ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το πραγματικό δίλημμα για το λαό

Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και τα παζάρια μεταξύ των αστικών κομμάτων μέσα στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, είναι μια διαδικασία μακρυά από το λαό και τις ανάγκες του. Πόσο μάλλον, που είτε παζαρεύοντας για «να τα βρούνε» κάποια από τα κόμματα στο σχηματισμό κυβέρνησης, είτε μιλώντας δημόσια με το βλέμμα στραμμένο σε νέες κάλπες, τα αστικά κόμματα βάζουν στο τραπέζι ή αξιοποιούν παλιά και νέα διλήμματα, προκειμένου να εγκλωβίσουν το λαό. Γιατί τον θέλουν υποταγμένο το λαό. Αν σχηματίσουν κυβέρνηση, τον θέλουν υποταγμένο να ελπίζει ότι ένας καλύτερος διαπραγματευτής θα τον σώσει σε βάθος χρόνου, ενώ αν ξαναπάμε σε εκλογές τον θέλουν εγκλωβισμένο στη λογική «να ψηφίσω να βγει μια κυβέρνηση γιατί χανόμαστε»! Και σ' αυτήν την κοροϊδία των διερευνητικών έπαιξαν όλα τα κόμματα είτε πήραν, είτε δεν πήραν εντολή. Ολα πλην του ΚΚΕ που με συνέπεια στην πολιτική του, όπως είπε και προεκλογικά, δε συμμετέχει σε κυβερνητικά παιχνίδια στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού αυτά εγκλωβίζουν το λαό στην αστική πολιτική. Και δεν παζαρεύει πόσο σκόντο θα κάνει από αυτή του την αταλάντευτη θέση μαζί με το λαό, προκειμένου να βρει ένα μίνιμουμ στο οποίο θα συμφωνήσει η ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ, ή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Καμμένος κ.ο.κ.

Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα ότι το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα μένει ο λαός μας υποταγμένος στην αστική εξουσία και στην ΕΕ, στην πολιτική τους, που όποια διαχείριση κι αν έχει, πες την αριστερή, πες τη σοσιαλδημοκρατική, πες την φιλελεύθερη κ.τ.λ. διαρκώς τσακίζει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα ή αν θα επιλέξει ο λαός μας αποδέσμευση από την ΕΕ και τσάκισμα των μονοπωλίων.

Κάθε άλλο δίλημμα από αυτά που πλασάρονται στους διαξιφισμούς μεταξύ των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων είναι ψευτοδίλημμα που δεν πρέπει να πιάσει τόπο. Δεν πρέπει π.χ. να πιάνει το δίλημμα ευρώ ή δραχμή στον εργαζόμενο, όταν και έτσι κι αλλιώς το πορτοφόλι του είναι άδειο. Δεν αφορά το λαό το δίλημμα λιτότητα ή χαλάρωση, γιατί αυτό εκφράζει μόνο τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, καθώς άλλα τμήματα του κεφαλαίου κερδίζουν στη μια περίπτωση κι άλλα στην άλλη. Είναι κάλπικο το δίλημμα «μνημόνια» - «αντιμνημόνιο» γιατί και οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί δηλώνουν υποταγή στις συνθήκες της ΕΕ, εξειδίκευση των οποίων είναι τα μέτρα του μνημονίου. Δεν πρέπει να πιάσει το δίλημμα «αριστερά - δεξιά» ή «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά», γιατί και αυτά αφορούν απλά διαφορετικές μορφές καπιταλιστικής διαχείρισης δοκιμασμένες και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της ΕΕ, που καμιά ανακούφιση δεν έφεραν στο λαό, αλλά συνέχισαν πανομοιότυπες πολιτικές ενίσχυσης του κεφαλαίου, τσακίσματος των λαϊκών στρωμάτων, συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σφαγιασμούς λαών...

Κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, κάθε νέος και κάθε γυναίκα που προέρχεται και ανήκει στα λαϊκά στρώματα έχει δικαίωμα και ευκαιρία να διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν, να διεκδικεί αγωνιστικά ζωή ολόκληρη κι όχι με τις στερήσεις που του επιβάλλει η ΕΕ και τα κόμματά της. Γι' αυτό έχει σημασία να διεκδικήσει αυτή τη λύση, συστρατευόμενος στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή ολόκληρου του χρέους, που δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι τον βάζουν να το πληρώσει.

Με ξένη σημαία

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Μανώλης ο Γλέζος επιβεβαιώνει διαρκώς το ρόλο του ως ανθρώπου που έχει πάρει οριστικά διαζύγιο εδώ και πολλά χρόνια από τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Είναι ακόμα εγκλωβισμένος στην άποψη ότι όλοι είμαστε αδέλφια Ελληνες. Αποψη εντελώς αποπροσανατολιστική και πολύ πρόχειρη. Ούτε ακόμα και στην κατοχή δεν ήμασταν όλοι μαζί.

Βγήκε χτες στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ με αυτή τη θέση. Ολοι μαζί να σηκώσουμε τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και να απαλλαγούμε από τους Ευρωπαίους τοκογλύφους.

Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα καπιταλιστές, εκμεταλλευτές που τσακίζουν τη ζωή των εργαζομένων. Ολοι μαζί αδέλφια εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και για να συγκαλύψει την επιζήμια και επικίνδυνη αυτή στάση, μας λέει ότι είμαστε όλοι Ευρωπαίοι και να σηκώσουμε όλοι μαζί τη σημαία της Ευρώπης των λαών ενάντια στην Μέρκελ και τους τοκογλύφους. Δηλαδή η ΕΕ είναι απλώς ορισμένοι τοκογλύφοι.

Να με ποιες πολιτικές διεκδικούν ο Γλέζος και ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσουν.

Είναι ακριβώς η άποψη που οδήγησε παλιότερα τον Γλέζο να συνεργαστεί και να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με το αστείο επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν καλό και μπορούσε να βοηθήσει το λαό. Τα ίδια μας λέει και τώρα με άλλα λόγια. Να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο καλό ΠΑΣΟΚ.

Πάντα ο Γλέζος ταξίδευε με ξένη σημαία από τη στιγμή που παρέδωσε τη σημαία της ταξικής πάλης. Μια αντιστασιακή πράξη, ανάμεσα σε πολλές άλλες χιλιάδες και ακόμα μεγαλύτερες σε αποτέλεσμα, δεν αποτελεί εισιτήριο διαρκείας και πλυντήριο αμαρτιών.

Εμπαιγμός και κωλοτούμπες ΣΥΡΙΖΑ...

Οτι έκανε και προεκλογικά κωλοτούμπες στις θέσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι άλλα προπαγάνδιζε το ένα στέλεχος άλλα το άλλο για το ίδιο θέμα είναι γενικά γνωστό. Αλλά στη βασική προγραμματική του θέση, με την οποία «ψάρευε» ψήφους, σχετικά με την «κυβέρνηση της αριστεράς» που θα καταργούσε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, για να ανακουφιστεί ο λαός, εδώ έδωσε ρεσιτάλ αναξιοπιστίας, αφερεγγυότητας και καιροσκοπισμού εγκλωβίζοντας λαϊκές δυνάμεις σε μια πολιτική γραμμή που ήξερε εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να την εφαρμόσει και ας έκανε ότι το 'παιζε αντάρτικο με την ΕΕ.

Ετσι, παρουσιάζοντας τον Απρίλη τις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», μίλησε για «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου». Ο Αλ. Τσίπρας στην προεκλογική του ομιλία στα Γιάννενα, για το ίδιο θέμα είπε. «Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: Καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου. Μορατόριουμ πληρωμών». Στους πέντε άξονες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ένας απ' αυτούς ήταν η: «Ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις. Κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις». Ενώ η κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «μορατόριουμ στην αποπληρωμή του (σ.σ. χρέους) και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Κανένα νέο μέτρο λιτότητας τον Ιούνιο, τον Ιούλιο ή αργότερα. Κατάργηση του νόμου του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του».

... για τον εγκλωβισμό του λαού

Ετσι από τη θέση του για καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και κατάργησή τους μεταπήδησε στη θέση για «ανάγκη ακύρωσης της εφαρμογής των μέτρων που απαρτίζουν το μνημόνιο και μάλιστα ορισμένων από αυτά, ενώ η καταγγελία και κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην επιστολή του προς τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Γιούρογκρουπ, πάει ακόμη πιο πίσω και απ' αυτά, αφού δεν αναφέρει πουθενά τη θέση για καταγγελία μνημονίου και δανειακής σύμβασης ή κατάργησή τους. Λέει απλώς ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Αρα λέει ότι για να εφαρμοστούν στην Ελλάδα έστω και κάποια απ' αυτά που πρότεινε πρέπει να αλλάξει η στρατηγική της ΕΕ. Ο εμπαιγμός του λαού σε όλο του το μεγαλείο.