Associated Press

Στο Σικάγο διαδήλωσαν κατά χιλιάδες ενάντια στο φονικό μηχανισμό του κεφαλαίου, το ΝΑΤΟ

Στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε η σταδιακή μεταβίβαση της ασφάλειας της χώρας από τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις (ISAF) στις αφγανικές (ANSAF) «η οποία θα ξεκινήσει στα μέσα του 2013 και θα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2014». «Εως τα μέσα του 2013, οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας θα γίνουν ο κύριος υπεύθυνος για την ασφάλεια του 75% της χώρας και θα αρχίσει η οριστική παράδοση σε όλη τη χώρα. Επειτα από αυτό το στάδιο, ο ρόλος της διεθνούς δύναμης θα εξελιχθεί όλο και περισσότερο σε μια αποστολή εκπαίδευσης, παροχής συμβουλών και βοήθειας» αναφέρεται στην τελική διακήρυξη του ΝΑΤΟ, προδιαγράφοντας την παρουσία της εσαεί στην «καρδιά» της Ασίας.

Επίσης απευθύνεται έκκληση στο Πακιστάν, «που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο», να ανοίξει ξανά τις οδούς ανεφοδιασμού για τις αυτοκινητοπομπές της στρατιωτικής συμμαχίας στο Αφγανιστάν «το συντομότερο δυνατό», οι οποίες παραμένουν κλειστές μετά το θάνατο 24 Πακιστανών στρατιωτών από αμερικανική αεροπορική επιδρομή το 2011.

Για τα Βαλκάνια επαναλαμβάνεται η στήριξη προς την κατοχική δύναμη του ΝΑΤΟ, την KFOR, αλλά και την αποστολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Κόσσοβο (Eulex), όπως και η πρόσκληση ξανά προς την ΠΓΔΜ, βάσει της απόφασης της Συνόδου του Βουκουρεστίου, δηλαδή υπό τον όρο να επιλυθεί το ζήτημα της ονομασίας και για το λόγο αυτό «στηρίζουμε την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων δίχως να υπάρξουν περαιτέρω καθυστερήσεις και αναμένοντας να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν». Επίσης «καλωσορίζει τη σημαντική πρόοδο» που έχει κάνει το Μαυροβούνιο όσον αφορά την ένταξή του στο ΝΑΤΟ και τη «συμμετοχή του στην ασφάλεια στα Δυτικά Βαλκάνια», ενώ επαναλαμβάνεται η στήριξη προς μία μελλοντική προοπτική ένταξης της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, αλλά και της Σερβίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «υποσχετικές» δόθηκαν από την επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Χίλαρι Κλίντον κατά τη συνάντησή της με εκπροσώπους χωρών που επιθυμούν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Γεωργία, ΠΓΔΜ και Μαυροβούνιο, στο περιθώριο της Συνόδου όπου ξεκαθάρισε πως η διεύρυνση θα πρέπει να γίνει στην επόμενη σύνοδο.

Σημαντικό ζήτημα επίσης οι σχέσεις της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, που παρά το γεγονός ότι η τελική διακήρυξη σημειώνει πως «συμπληρώνεται μία δεκαετία» από τη σύσταση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ και Ρωσίας και αρχικά είχε προγραμματιστεί να υπάρξει μία παράλληλη Σύνοδος, εντούτοις το ζήτημα της «αντιπυραυλικής ασπίδας» ήταν το μεγάλο αγκάθι. Χαρακτηριστικό είναι ότι αφενός ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε μετέβη στις ΗΠΑ για τη Σύνοδο της «G8» αλλά και του ΝΑΤΟ στέλνοντας αντ' αυτού τον πρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος ωστόσο έφυγε από τις ΗΠΑ μετά το πέρας της Συνόδου της «G8», δεν πήγε το Σικάγο και δεν άκουσε τον ΓΓ του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν να κηρύσσει την επίσημη ενεργοποίηση της «αντιπυραυλικής ασπίδας», δηλώνοντας ότι «χρειαζόμαστε ένα πραγματικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, ώστε να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά τον πληθυσμό μας. Φυσικά η δημιουργία του συστήματος δεν μπορεί να εμποδιστεί από τη Ρωσία, αφού πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του ΝΑΤΟ. Παρά το γεγονός αυτό, καλέσαμε τη Ρωσία να συνεργαστεί στο ζήτημα της δημιουργίας μιας αντιπυραυλικής ασπίδας και αυτή η πρόσκληση εξακολουθεί να ισχύει».

Λίγο αργότερα ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρόσεν Πλέβνελιεφ, δήλωνε «στο πλαίσιο της Συνόδου πως εγκρίθηκε η έκθεση για τις αμυντικές ικανότητες της Συμμαχίας. Μ' αυτόν τον τρόπο ο οργανισμός έστειλε πολύ ισχυρό πολιτικό μήνυμα, ότι το ΝΑΤΟ παραμένει δυνατό και ενωμένο, ανεξάρτητα από τους κινδύνους και την οικονομική κρίση», ενώ ο Βούλγαρος ΥΠΕΞ, Νικολάι Μλαντένοφ, ανακοίνωνε ότι από τις πρώτες ώρες της νύχτας της 21ης Μάη ξεκίνησε η πρώτη φάση της επιχειρησιακής ετοιμότητας της αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ στο έδαφος των ευρωπαϊκών κρατών μελών. Στο στάδιο αυτό συμμετέχουν πέντε χώρες - Τουρκία, Ρουμανία, Πολωνία, Ιταλία και Ισπανία, κατά τον Μλαντένοφ.

Το ζήτημα της «αντιπυραυλικής ασπίδας» δεν αφορά μόνο τις σχέσεις με τη Ρωσία και την ένταση που υφέρπει, αλλά συνδέεται άμεσα με την «έξυπνη άμυνα». Παρά το γεγονός ότι η «έξυπνη άμυνα» συνιστά «ακρογωνιαίο λίθο» για την προσπάθεια εκσυγχρονισμού και περιέχει τουλάχιστον 25 προγράμματα συνεργασίας που περιλαμβάνουν διασύνδεση δυνατοτήτων μέσων και δυνάμεων των χωρών μελών ώστε να αντιμετωπιστούν οι περικοπές στους αμυντικούς προϋπολογισμούς, κυρίως στην Ευρώπη, ελάχιστα γνωστοποιήθηκαν και τίποτε σχεδόν δεν αναφέρεται στην τελική διακήρυξη, καθώς, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, οι αντιθέσεις ήταν έκδηλες όσον αφορά την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ως πολιτική κάλυψη για να μειωθούν περαιτέρω οι ιδιαιτέρως αναγκαίες αμυντικές δαπάνες από τους συμμάχους των ΗΠΑ, ειδικά τις χώρες της ΕΕ.