«Μετά και τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μάη εξακολουθεί να παραμένει, όπως ήταν επόμενο, ανοιχτή η θεμελιακή αντίθεση που αφορά το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας: Εξουσία του εργαζόμενου λαού ή εξουσία των μονοπωλίων; Υποταγή σε ντόπιους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες ή απειθαρχία, ανυπακοή και ξεσηκωμός για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ με λαϊκή εξουσία, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων;

Μπροστά στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιούνη εξελίσσεται εντονότερα η προσπάθεια του αστισμού να εδραιώσει την κυριαρχία του στηρίζοντας ποικιλότροπα τους δύο πόλους της πολιτικής του εκπροσώπησης, τον κεντροδεξιό και τον κεντροαριστερό. Επιχειρώντας με κάθε μέσο την αποδυνάμωση του ΚΚΕ.

Βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, καναλάρχες, μετανοημένοι αριστεροί, γερασμένοι "αντιεξουσιαστές" και γυρολόγοι, παρακμιακοί δημοσιολόγοι, και κάθε λογής φασουλήδες συνωθούνται μπροστά στο ενδεχόμενο της συμμετοχής τους σε κυβέρνηση του κεφαλαίου, τάζοντας για άλλη μία φορά "ελευθερία ανάπηρη" στο δοκιμαζόμενο λαό.

Από τους απειλητικούς εκβιασμούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μέχρι τη νεοπασοκική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ο λαός ήδη αναγνωρίζει την οσμή και την όψη του νέου "δικομματισμού". Τη θλιβερή μίμηση των χειρότερων παραδόσεων του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης από όσους δίνουν εξετάσεις πρόσληψης σε αυτό.

Για όσους αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην απέναντι όχθη, η συστράτευση με το ΚΚΕ και η υπερψήφισή του στις 17 του Ιούνη αποτελεί πρώτα από όλα υπόθεση τιμής και αξιοπρέπειας. Για τον άνεργο, τον εργάτη, το νέο, το συνταξιούχο αποτελεί ελπίδα για ισχυρά οργανωμένο κίνημα που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη θύελλα της καπιταλιστικής κρίσης που κυοφορεί φτώχεια, πολέμους και φασισμό. Για καθημερινές ζωτικές διεκδικήσεις μέχρι να γίνει ο εργαζόμενος λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει σταθερό αποκούμπι και μετά τις εκλογές για κάθε αριστερό και ριζοσπάστη που θα αναζητήσει προοπτική ρήξης και ανατροπής με τη λαϊκή συμμαχία, όταν θα έχουν διαλυθεί πλήρως οι αυταπάτες του ευρωενωσιακού μονόδρομου. Οταν ξαστερώσει ο ουρανός και διαβούμε με νέα ορμή τη στράτα των ανυπόταχτων της ταξικής πάλης».

«Είτε με δεξιά, είτε με αριστερή κυβέρνηση διαχείρισης της φτώχειας, οι εργαζόμενοι είναι χαμένοι. Το μοναδικό αντίβαρο στις πολιτικές της ΕΕ είναι η ψήφος και η ενίσχυση του ΚΚΕ στις 17 Ιούνη. Το Κόμμα που ιστορικά με τους αγώνες του και τις θυσίες του έχει αποδείξει έμπρακτα ότι είναι στο πλευρό των εργαζομένων. Ο εργαζόμενος ψηφίζοντας και στηρίζοντας το ΚΚΕ μαζί με το ανέβασμα της ταξικής του πάλης μπορεί ουσιαστικά να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, που του στερούν δικαιώματα και κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες.

Στις 17 Ιούνη οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες είτε της τρομοκρατίας είτε των ψεύτικων ελπίδων που τα έχουμε ξαναζήσει, να καταδικάσουν τους δύο νέους μονομάχους και τις πολιτικές της ΕΕ που στηρίζουν αμφότεροι και να ενισχύσουν το ΚΚΕ».

«Στις δύσκολες ημέρες που μας φέρνουν οι "σωτήρες" μας, πραγματική ελπίδα είναι το δυνάμωμα του ΚΚΕ στη Βουλή.

Το μόνο Κόμμα που σταθερά και αταλάντευτα στηρίζει το δίκαιο του εργαζόμενου λαού.

Το μόνο Κόμμα που δεν "κόβει και ράβει" την πολιτική του στα μέτρα της κάλπης.

Το μόνο Κόμμα που βρίσκει τη δύναμη να μάχεται όλους αυτούς που προσπαθούν να το καταργήσουν, να το αποδυναμώσουν.

Είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, σε αυτήν την εκλογική μάχη, να εμπιστευτούμε το ΚΚΕ.

Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό ΚΚΕ, κυματοθραύστη στο "τσουνάμι" που έρχεται».

«Στηρίζω ΚΚΕ, γιατί 20 χρόνια που είμαι στο δασεργατικό κλάδο, είναι το μόνο κόμμα που βρίσκεται πάντα δίπλα μας με συνέπεια, παλεύει για τα προβλήματά μας, στηρίζει πάντα τους αγώνες μας όταν έχουμε να πληρωθούμε 10 και 15 μήνες, δε λέει ψέματα, δε ρίχνει στον κόσμο αυταπάτες ότι τα προβλήματα θα λυθούν από τον καναπέ και την τηλεόραση. Γιατί είναι το κόμμα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης που μπαίνει πάντα μπροστά και είναι εγγύηση για το μέλλον του λαού μας».

«Τα κόμματα δεν κρίνονται μόνο σε αυτά που λένε, αλλά κυρίως σε αυτά που κάνουν. Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οπαδοί του είναι αυτοί που μπαίνουν μπροστά, που οργανώνουν τους αγώνες και στον κλάδο μας, που δεν ταλαντεύονται, δεν ξεπουλιούνται, είναι αυτοί που υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις χωρίς καμία μείωση, που καταργούν τους αντεργατικούς νόμους στην πράξη, που παίρνουν πίσω απολύσεις. Οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα από την πείρα τους, να καταδικάσουν και στην κάλπη αυτούς που στο εργατικό κίνημα τους ξεπουλάνε. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα ισχυρό ΚΚΕ, ένα επαναστατικό κόμμα, που παλεύει για άλλη εξουσία, για να γίνει η εργατική τάξη, οι γυναίκες και η νεολαία αφέντες του αμύθητου πλούτου που παράγουμε. Ψηφίζω ΚΚΕ και καλώ όλους τους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο».

«Στις επικείμενες εκλογές έχει σημασία το ΚΚΕ να βγει ενισχυμένο. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με το ΚΚΕ σε αρκετά ζητήματα, ωστόσο αυτό παραμένει το μοναδικό κόμμα της αριστεράς με συμπαγή εργατική και λαϊκή βάση που θα μπορούσε, σε συμμαχία με τα μεσαία στρώματα και τους διανοούμενους, να εγγυηθεί ότι η στροφή της κοινωνίας προς τα αριστερά θα έχει αποτέλεσμα και διάρκεια. Ετσι μόνο μπορεί να συνδεθεί η μερικότητα των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων με το καθολικό πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης».

Αν θέλουμε να συντηρήσουμε τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο δικό μας και των παιδιών μας, αν θέλουμε να αγωνιστούμε με σιγουριά προς όφελος του λαού, μη στηρίζουμε Κόμματα που αποβλέπουν σε βουλευτικές έδρες και σε καρέκλες κρατικοδίαιτων μέσα μάλιστα από την άσκηση πολιτικής υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η επιλογή του σχοινιού που θα κρεμαστούμε είναι αυτό που κρύβεται πίσω απ' όσα προσφέρουν οι υποψήφιοι να κυβερνήσουν υπό τις ευλογίες της.

Σύντροφοι, φίλοι, συνοδοιπόροι του ΚΚΕ, είναι λάθος να πιστεύουμε πως μακριά από το ΚΚΕ και υποστηρίζοντας Κόμματα προσκείμενα και υποστηρικτικά της ΕΕ, θα βοηθήσουμε τον τόπο και το λαό μας.

Είναι αφέλεια να ελπίζουμε πως οι θύτες μας, οι άνθρωποι που οργιάζουν με τον ιδρώτα και το αίμα μας, θα συγκινηθούν από τους ομοϊδεάτες τους οπαδούς της ΕΕ.

Νισάφι πια με τις κοροϊδίες, την τρομοκρατία και την εκμετάλλευση της απελπισίας όσων γονατίζουν στις πιέσεις. Μην ξεχνάμε πως χωρίς αγώνες τίποτα δεν κατακτήθηκε μέχρι σήμερα, και τίποτα απ' όσα μας άρπαξαν δεν πρόκειται να επιστραφεί χωρίς αγώνα.

«Οι πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστατούν στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού προσπαθούν να σύρουν το λαό στην κάλπη στις 17 Ιουνίου με το τετριμμένο πλέον δίλημμα, σε νέα έκδοση: "Δεξιά ή αριστερή κυβέρνηση", "κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά". Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσθέτουν εκβιαστικά το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", δηλαδή συνέχιση και ένταση της πολιτικής που γνωρίσαμε και πτώχευσε το λαό, για να μη διωχθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τους ξέρουμε όμως για τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους τόσα χρόνια τώρα, ξεχωριστά ή σε συγκυβέρνηση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει από την πλευρά του την αυταπάτη ότι υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ αν υπάρξουν "καλοί διαπραγματευτές", την ώρα που οι καπιταλιστές έχουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους. Προσπαθεί έτσι να παραπλανήσει ότι τάχα υπάρχουν εύκολες λύσεις μέσα στη λυκοσυμμαχία. Και αυτό τη στιγμή που σε όλες τις χώρες της ΕΕ εφαρμόζεται στην ουσία η ίδια αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική, με ή χωρίς μνημόνιο. Στην πράξη η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο λαό λέει: Εγώ, η αριστερή κυβέρνηση, θα πάω στην Ευρώπη και θα διεκδικήσω για λογαριασμό σου λύσεις στα προβλήματά σου. Περίμενε λοιπόν, κάνε υπομονή μέχρι οι θύτες των δικαιωμάτων σου να τα ελαφρύνουν και μέχρι κάποια στιγμή η ΕΕ να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή. Και έχει ταυτόχρονα διακηρυγμένη αρχή την "κοινωνική ομαλότητα", που θα πει, αν αφαιρεθούν οι περικοκλάδες, ταξική συνεργασία.

Καμιά από τις δυνάμεις αυτές, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει και δεν μπορεί να φέρει αλλαγές προς όφελος του λαού. Για να πειστεί άλλωστε κανείς γι' αυτό δεν έχει παρά να αναλογιστεί την εμπειρία από εναλλαγές κυβερνήσεων και διάφορες παραλλαγές "κεντροαριστερών" και "προοδευτικών" λύσεων σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, αλλά ακόμα και σε άλλες ηπείρους.

Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει ακούραστα ότι ο λαός έχει τη δύναμη όχι μόνο να αποσπάσει άμεσες κατακτήσεις που θα τον ανακουφίσουν από τα βάσανα της καθημερινής επιβίωσης, αλλά και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, οργανώνοντας την πάλη του και κατευθύνοντας τις συμμαχίες του ενάντια στον πραγματικό του αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους στην Ελλάδα. Το εθνικό πεδίο είναι το βασικό πεδίο πάλης για το λαϊκό κίνημα, το οποίο για να είναι νικηφόρο πρέπει να έχει στρατηγική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την πολιτική που το υπηρετεί, συντονίζοντας τη δράση του με το ταξικό κίνημα στις άλλες χώρες της ΕΕ. Κίνημα που θα παλεύει για ρήξη και όχι για διαπραγμάτευση με την ΕΕ. Η ανάπτυξη και το δυνάμωμα ενός τέτοιου κινήματος είναι η μόνη ρεαλιστική ελπίδα για το λαό. Είναι η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα στο αμέσως επόμενο διάστημα να εφαρμοστεί μια πολιτική που συμφέρει το λαό και όχι το κεφάλαιο. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δε γίνεται. Οσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή τόσο θα μεγαλώνει η αποτελεσματικότητα και η προοπτική του κινήματος αυτού.

Ο λαός χρειάζεται ένα δυνατό ΚΚΕ. Ψηφίζοντάς το, διατηρώντας ενδεχομένως τις επιμέρους επιφυλάξεις και αντιρρήσεις του, ψηφίζει ένα κόμμα που δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, που δεν αλλάζει κάθε λίγο θέσεις και οι θέσεις του έχουν γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Ψηφίζουμε ΚΚΕ στις 17 Ιούνη, θα το χρειαστούμε ισχυρό από τις 18 για να δρομολογηθούν θετικές εξελίξεις για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού».

«Στηρίζω τις επιλογές και την αγωνιστικότητα του ΚΚΕ, γιατί είναι συνεπείς και επίκαιρες και άμεσα αναφερόμενες στις ανάγκες των εργαζομένων».