ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περιβαλλοντική υποκρισία και ελπίδες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περισσεύει η υποκρισία σε πολλά επίπεδα, με αφορμή τη Διάσκεψη για το Κλίμα που άρχισε χτες στη Χάγη. Ξαφνικά εμφανίζονται οικολόγοι και ευαίσθητοι για τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος κυβερνητικά στελέχη, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δρομολογεί τις διαδικασίες με την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος να πυρπολήσει και τα τελευταία δάση και πνεύμονες πρασίνου. Τη στιγμή που, αντί να ενισχύει τα δημόσια μέσα μεταφοράς, πριμοδοτεί τη διάδοση των ΙΧ, που αφήνει ανεξέλεγκτες τις βιομηχανίες στις εκπομπές ρύπων και ενθαρρύνει την τσιμεντοποίηση κάθε χώρου που έχει απομείνει στην Αθήνα, τη στιγμή που... Παράλληλα, τα δάκρυα πολλών σχολιαστών από τα ΜΜΕ είναι κροκοδείλια, γιατί δε λένε κουβέντα για τις αιτίες που δημιουργούν αυτό το απάνθρωπο περιβάλλον και περιορίζονται σε γενικόλογες και αόριστες «εκθέσεις ιδεών». Επίσης, σε πλανητικό επίπεδο δεν ακούγεται κουβέντα για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι το κράτος που έχει μολύνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τον πλανήτη, καθώς και ότι δε δέχονται κανένα μέτρο περιορισμού της εγκληματικής δραστηριότητας των βιομηχανιών τους. Επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμα φορά, ότι ο ιμπεριαλισμός προτιμά να παρασύρει στο χαμό του ολόκληρο τον κόσμο, παρά να «χαλιναγωγήσει» την τάση για διαρκώς αυξανόμενα κέρδη και παγκόσμια ηγεμονία. Πάντως, το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι σωτηρία του πλανήτη και της γης δεν μπορεί να γίνει χωρίς αντίσταση στον ιμπεριαλισμό, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο.

Ικανοποιημένοι από τη μιζέρια

Θα ήταν πιο χρήσιμο να κοιτάξει καλύτερα ο πρόεδρος του ΣΥΝ το δικό του κόμμα και τα στελέχη του κι ας μη χύνει «δάκρυα» για τους «δογματισμούς» και τις δημοκρατικές διαδικασίες του ΚΚΕ, σημειώναμε την περασμένη Τετάρτη, σχετικά με την απαράδεκτη παρέμβαση του Ν. Κωνσταντόπουλου, που έγινε με αφορμή την αποχώρηση του Γ. Θεωνά από το Κόμμα. «Συμβουλή», που τη θυμηθήκαμε, καθώς το Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, συγκέντρωσε ελάχιστες εκατοντάδες επισκέπτες και με τους νέους να μετρούνται στα δάχτυλα... Βέβαια, οι διοργανωτές μιλούσαν για επιτυχημένη εκδήλωση. Ισως, ξέρουν περισσότερα από μας...

Παρουσιάσεις

Δε γνωρίζουμε το περιεχόμενο των δυο βιβλίων. Αλλωστε δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη. Διαβάσαμε, όμως, ότι το πρώτο αναφέρεται στην περίοδο της κατοχής, στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ, έχει γραφτεί από τον Γρ. Φαράκο και θα παρουσιαστεί από τη Βάσω Παπανδρέου, την Ντόρα Μπακογιάννη, τη Μαρία Δαμανάκη και τη Βιργινία Τσουδερού. Το δεύτερο είναι της Μαρίας Δαμανάκη, έχει τίτλο: «Η επιστροφή της πολιτικής» και θα παρουσιαστεί από τον Γιώργο Παπανδρέου, την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Λεωνίδα Κύρκο.

Κι αυτά, πάντως, αρκετά λένε...

Αντιλαϊκή επέλαση πίσω από τη «ρήξη»

Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα από τη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ για την υγεία που έγινε στη Θεσσαλονίκη, ήταν ότι τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος επικρότησαν πανηγυρικά τις κυβερνητικές θέσεις για τη χειροτέρευση και διάλυση του συστήματος υγείας και την παράδοσή του στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Το «καινούριο» είναι ότι σε αυτό βοήθησε με όλες τις δυνάμεις του και ο «αριστερός» Ακης Τσοχατζόπουλος. Αντιγράφουμε από χτεσινό ρεπορτάζ των «Νέων»: «Στο ΠΑΣΟΚ τώρα δεν είναι καθόλου δυσαρεστημένοι από το κλίμα που επικράτησε στη Συνδιάσκεψη της Θεσσαλονίκης... Ισα ίσα που εκτιμούν ότι σε καλό τους βγήκε, πέρα από το γενικότερο, την έγκριση δηλαδή της πολιτικής για το ΕΣΥ και το κοινωνικό κράτος». Οσο για τη «ρήξη» Σημίτη -Ακη, η παρακάτω φωτογραφία που δημοσιεύτηκε σε αρκετές εφημερίδες με τους δύο άντρες να δίνουν τα χέρια χαμογελαστοί και ικανοποιημένοι, είναι ιδιαίτερα εύγλωττη. Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό που να προέρχεται από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Μόνο από τους αγώνες και το Μέτωπο που πρέπει επειγόντως να ενισχύσουν.

Χειρο-τραβήγματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ξύλο και τραβήγματα από τις γραβάτες, αλλά ό,τι μπορείτε να φανταστείτε θα δούμε στις δίκες του Γιανόπουλου με τον Κατριβάνο, ιδίως όταν παρίσταται και ο Β. Κεδίκογλου που στις συγκεκριμένες περιπτώσεις θέλει να λέει τα «σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη».

Λογικό, διότι είπαμε, το τελευταίο που ενδιαφέρει (κυρίως τον πρώην υπουργό) είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Μια παράσταση μπροστά στην τηλεοπτικές κάμερες είναι η όλη ιστορία, οι οποίες, βέβαια, δε λένε όχι σε κάτι τέτοιο.

Απ' ό,τι ακούμε, πάντως, η δίκη πηγαίνει για αναβολή, οπότε μάλλον θα χάσουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί μια καθημερινή τζάμπα... είδηση με... ζωντανές και... πλούσιες εικόνες.

ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ σίριαλ στο άλλο. Αυτό της υπόθεσης Καζαντζίδη που φυσικά συντηρούν για δικό τους όφελος τα κανάλια και όσοι άλλοι ωφελούνται από αυτό.

Βεβαίως, αναφέρεται σε γνωστές προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού και ο κόσμος ακούει χωρίς όμως να είμαστε βέβαιοι ότι θέλει να μαθαίνει όσα μαθαίνει.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι τραγουδιστές του λαϊκού τραγουδιού, καλό είναι να γίνονται γνωστοί και να διατηρούνται στη δημοσιότητα λόγω της δουλιάς τους και της δισκογραφίας ή των συναυλιών τους. Οχι για άλλους λόγους.

Αλλα ούτε τα πρώτα ούτε και τα τελευταία φαινόμενα τέτοιου είδους είναι αυτά τα οποία βλέπουμε στις μικρές οθόνες μας. Οσο έχουμε τέτοια κανάλια, θα υπάρχει εύφορο έδαφος για να δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΟ αγώνα «καρεκλόχερας», «χειρόπετρας» κλπ., κλπ., στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας και τους γύρω δρόμους, τι να σας πούμε εμείς... Οσα φανταζόμαστε πως είδατε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων φτάνουν και περισσεύουν...

Ισως, οι εικόνες αυτές, να ήταν και η μοναδική ενημερωτική προσφορά των τηλεοπτικών καναλιών, τις τελευταίες μέρες. Και εννοούμε αποκλειστικά και μόνο τις εικόνες. Και τούτο, γιατί οι σχετικές συζητήσεις δε νομίζουμε πως βοήθησαν στην προσέγγιση του προβλήματος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ρίσκο και ο λογαριασμός

Ηπολιτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση έναντι της Τουρκίας κρύβει μεγάλο ρίσκο, πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορούν να αντέξουν οι πλάτες του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αφελώς (;) σπεύδει να το αναλάβει. Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στηρίζεται σε μια επισφαλή υπόθεση εργασίας: Οτι η Αγκυρα έχει αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο προς την ΕΕ. Ταυτόχρονα, με βάση αυτή την υπόθεση εργασίας, η κυβέρνηση προχωρά σε μια εξίσου επισφαλή εκτίμηση: Οτι η πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ προδικάζει αλλαγή σε πάγιες θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της Αγκυρας για το Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί κανείς να θεωρήσει ως δεδομένο ούτε ότι η Αγκυρα έχει αποφασίσει να βαδίσει «δυτικά» ούτε πολύ περισσότερο ότι η πορεία της προς αυτή την κατεύθυνση θα σημάνει την εγκατάλειψη πάγιων θέσεων για συγκυριαρχία στο Αιγαίο και νομιμοποίηση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.

Αν και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί μια αναθεωρημένη πολιτική έναντι της Τουρκίας, γεγονός που επιτρέπει την προώθηση των ευρωτουρκικών σχέσεων, δεν έχει λάβει όχι αντάλλαγμα, αλλά ούτε την παραμικρή ένδειξη καλής θέλησης από την Αγκυρα. Η τουρκική διπλωματία συνεχίζει με επιμονή και υπομονή να υπογραμμίζει ότι το Κυπριακό επιλύθηκε το 1974 και ότι στο Αιγαίο απαιτούνται διευκρινίσεις για το καθεστώς. Μάλιστα, η τουρκική επιμονή έχει ανταμειφθεί, καθώς μετά την απόφαση του Ελσίνκι και οι Ευρωπαίοι εταίροι πιέζουν την Ελλάδα να επιλύσει τις συνοριακές της διαφορές με την, υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, Τουρκία. Ηδη, η ελληνική κυβέρνηση έχει δεχτεί μια διαδικασία ελληνοτουρκικού διαλόγου για κάποια θέματα διμερώς, για κάποια άλλα με τη διαμεσολάβηση του ΝΑΤΟ.

ΟΓ. Παπανδρέου, πράγματι, είναι πρωτεργάτης αυτής της πολιτικής της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Μάλιστα, πρόθυμα εμφανίζεται να σέρνει το άρμα αυτής της πολιτικής. Ωστόσο, με τη δήλωσή του ότι αναλαμβάνει το «ρίσκο» αυτών των επιλογών, εμφανίζει μια εικόνα ενός υπουργού Εξωτερικών άλλης χώρας, της Πορτογαλίας για παράδειγμα, που ναι μεν ελπίζει σε οφέλη από την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, δεν έχει ωστόσο τίποτε να χάσει αν αυτό το επισφαλές εγχείρημα αποτύχει.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, η Ελλάδα έχει πολλά να χάσει, είτε πετύχει είτε αποτύχει το εγχείρημα της ευρωτουρκικής προσέγγισης. Και αυτό για δυο λόγους.

Πρώτον, γιατί η προώθηση των ευρωτουρκικών σχέσεων γίνεται στις «πλάτες» της Ελλάδας. Οι εταίροι, προκειμένου να ρυμουλκήσουν τη «μεγάλη» Τουρκία και την αγορά της στην ΕΕ, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δεχτούν τις τουρκικές απόψεις περί διαλόγου εφ' όλης της ύλης για το Αιγαίο και το διχοτομικό ρεαλισμό της Αγκυρας για το Κυπριακό.

Το δεύτερο, και ίσως σπουδαιότερο, έχει να κάνει με το ενδεχόμενο της πιθανής αποτυχίας των «δυτικόστροφων» δυνάμεων στην Τουρκία να επιβάλουν την πορεία της χώρας προς την ΕΕ. Σε αυτή την περίπτωση, οι ευρωτουρκικές τριβές είναι βέβαιο ότι θα εκδηλωθούν στο σύνορο των δύο «κόσμων», το οποίο δυστυχώς συμπίπτει με τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Είτε, λοιπόν, η Τουρκία καταφέρει να πορευτεί προς την ΕΕ, είτε όχι, υπάρχει τίμημα για την Ελλάδα, η οποία είναι ήδη παγιδευμένη σε διαδικασίες συνομιλιών για κυριαρχικά της δικαιώματα με την Τουρκία. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο «εθνικός λογαριασμός», που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξοφληθεί από τα όποια πολιτικά... αποθέματα του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. Το προσωπικό του πολιτικό ρίσκο, άλλωστε, ενδιαφέρει μόνο αυτόν τον ίδιο. Το συνολικό λογαριασμό θα τον πληρώσει ο ελληνικός λαός, θα τον πληρώσουμε όλοι μας.

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ