ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 26 Ιούνη 2012
Σελ. /28
Σαρώνουν τα εργασιακά δικαιώματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Χωρίς κανένα φραγμό και όριο συνεχίζεται η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και αυτήν την, καταστροφική για την εργατική τάξη, εξέλιξη καμία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν πρόκειται να αναχαιτίσει ή να αλλάξει. Ακριβώς γιατί η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στα όρια περίπου των γειτονικών κρατών, αποτελεί στρατηγική επιλογή των επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και να θωρακίσουν την κερδοφορία τους. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, όπως άλλωστε προκύπτει και από το προγραμματικό πλαίσιο που συμφώνησαν, δεν έχει καμία διάθεση να «αγγίξει» και πολύ περισσότερο να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που υπονομεύουν καίρια τις συλλογικές συμβάσεις και ενθαρρύνουν τις επιχειρησιακές, ατομικές συμβάσεις και γενικότερα τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και τη μερική απασχόληση. Από την άποψη αυτή τα στοιχεία που «διέρρευσε» προχτές το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), που δείχνουν ότι στο διάστημα από 15 Μάη μέχρι 31 Μάη αυξήθηκαν έως και 52% οι νέες επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, και όχι μόνο δεν προκαλούν καμία έκπληξη αλλά αναμενόμενη εξέλιξη. Οι μειώσεις μισθών, στο σύνολο των επιχειρησιακών συμβάσεων κυμαίνονται από 16,25% έως 40% και στις ατομικές από 21%-29%. Είναι ολοφάνερο ότι η εργοδοσία αξιοποιεί στο έπακρο το νομικό οπλοστάσιο με το οποίο την έχουν εξοπλίσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης και μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους. Αν η εργατική τάξη δεν γίνει «τάξη για τον εαυτό της», αν δηλαδή δεν παλέψει ενιαία για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της κόντρα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του σε ρότα ρήξης και ανατροπής, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα.

Η πτώση των αγροτικών τιμών

Πολλές χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία και την εγκατάλειψη της παραγωγής, εξαιτίας της ληστρικής εκμετάλλευσης των εμποροβιομηχάνων. Οι τιμές στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα μειώνονται χρόνο με το χρόνο ενώ το κόστος παραγωγής όλο και αυξάνεται. Τη μεγάλη πτώση των τιμών παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα τους προηγούμενους μήνες αποτυπώνουν και τα σχετικά στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούν το δωδεκάμηνο Μάης 2011 - Απρίλης 2012 η μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων ήταν 11,3%. Μάλιστα σε κάποια προϊόντα η μείωση ξεπέρασε το 30%, όπως πατάτες και κρεμμύδια. Είναι φανερό πως η ακολουθούμενη πολιτική οδηγεί τους μικρομεσαίους αγρότες στη φτώχεια, στη χρεοκοπία, στο σταμάτημα της παραγωγής, στην ανεργία. Και την κατάσταση δεν θα βελτιώσει ούτε η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Αν δε δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας, το ξεκλήρισμα και των μικρομεσαίων αγροτών είναι αναπόφευκτο. Γι' αυτό ο αγώνας τους για την προώθηση των άμεσων αιτημάτων τους θα έχει καλύτερα αποτελέσματα αν οργανωθούν μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ και αν συντονιστούν σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε μια κατεύθυνση ανατροπής της ακολουθούμενης αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καρτέλ και των μονοπωλίων και με στόχο την εφαρμογή μιας πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής.

Ολοταχώς για ανατροπές

Αναφέρει η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» στο κύριο άρθρο της: «...η Ελλάδα βαρύνεται με διάσταση λόγων και έργων, με την "αδυναμία" του πολιτικού συστήματος να υλοποιήσει τα όσα έως τώρα έχουν συμφωνηθεί με το πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο και πρωτίστως αυτό αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και το φορολογικό σύστημα».

Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ως μια απ' τις κύριες φωνές του ελληνικού κεφαλαίου, βάζει τα πράγματα στη θέση τους: Ζητούμενο είναι η άμεση και πλήρης εφαρμογή των δύο μνημονίων και ιδιαίτερα τα ζητήματα των αποκρατικοποιήσεων (δηλαδή ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας προς όφελος ντόπιων και ξένων μονοπωλίων) και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες πρώτο στόχο έχουν τη νέα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή τους μισθούς και τις συντάξεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, δείχνει με ποιο τρόπο το μεγάλο κεφαλαίο -και ως εκ τούτου και η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ., που τη στηρίζει- εννοεί την περιβόητη «αναδιαπραγμάτευση»: «Η όποια ανανέωση της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, η όποια πρόσθετη στήριξη, θα είναι απόρροια της δικής μας βούλησης για εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων». Δηλαδή, πρώτα οι μεταρρυθμίσεις και μετά βλέπουμε την ...«πρόσθετη στήριξη». Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη εφημερίδα λέει αυτά που δεν ομολογούν ακόμα ανοιχτά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ολα τα περί «αναδιαπραγμάτευσης» και περί «ευνοϊκότερων όρων», ουσιαστικά στοχεύουν στον εγκλωβισμό του λαού να αποδεχτεί τις σε βάρος του αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.


«Σωματοφύλακες» των κερδών του κεφαλαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ πρόκειται να συναντηθεί με τους Χ. Β. Ρομπάι και τον Ζ. Μπαρόζο και να τους πει ότι πρέπει να προχωρήσουμε γρηγορότερα στην «υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Λέτε να έχουν ...καμία αντίρρηση;

Φυσικά και δεν έχουν, αφού τόσο η εγχώρια όσο και η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία, όταν πρόκειται για τη «μείωση του εργατικού κόστους» (αυτές είναι όπως καταλαβαίνετε οι μεταρρυθμίσεις) πάντα τα βρίσκουν.

Μπορεί να διαφωνούν στο μοίρασμα της «πίτας», να διαγκωνίζονται ενίοτε για μια καλύτερη θέση στην αγορά, να «τρώγονται» μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα κρατικά κονδύλια, όμως πάντα αναγνωρίζουν τον ...κοινό εχθρό.

Που δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει με αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια. Γιατί τόσο πίσω θέλουν να μας πάνε και ακόμη περισσότερο αν είναι δυνατόν.

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ...κυβερνητική συνοχή! Βενιζέλος και Κουβέλης αποφάσισαν πως, αφού δεν μπορεί να πάει ο Σαμαράς στη Σύνοδο Κορυφής δεν μπορούν να πάνε ούτε αυτοί. Το ξεκίνησαν, υποτίθεται, από «λύση ανάγκης για να κυβερνηθεί η χώρα» και τελικά θα γίνουν ...αχώριστοι.

Κάτι σαν το «ένας για όλους και όλοι για έναν» από τους «Τρεις Σωματοφύλακες». Αυτό που δεν μπαίνουν στον κόπο να μας διευκρινίσουν είναι ...ποιον φυλάνε. Προφανώς, γιατί είναι «σωματοφύλακες» των κερδών του κεφαλαίου.

Μπορεί να μιλάνε για «ανάπτυξη», «ευημερία» και «πρόοδο» αλλά αυτό ουσιαστικά εννοούν, κάτι που φαίνεται και από αυτά που σχεδιάζουν να κάνουν. Τουλάχιστον όσα ξέρουμε μέχρι τώρα.

Απλά, ο ένας το κάνει από «ιδεολογία», ο άλλος από «αίσθηση ευθύνης» και ο τρίτος από «κοινωνική ευαισθησία». Ετσι, για να έχουμε κάτι να λέμε και να ...δουλευόμαστε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Κόντρες και αδιέξοδα

Η προσφυγή της Ισπανίας, αλλά και της Κύπρου στο μηχανισμό δανειοδότησης της ΕΕ δείχνει το μέγεθος των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη στην προσπάθειά της να διαχειριστεί ελεγχόμενα την κρίση. Η Ισπανία προβαλλόταν μέχρι πρόσφατα σαν χώρα - πρότυπο, που κατάφερε να μείνει εκτός δανείων και μνημονίων, εφαρμόζοντας πρόγραμμα αντιλαϊκών περικοπών και μέτρων, χωρίς να έχει προσφύγει στους μηχανισμούς της ΕΕ. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δε φέρνουν τα μνημόνια την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, η οποία προσέφυγε για δάνεια στη Ρωσία, προκειμένου να μην υπογράψει μνημόνιο. Παρά τα κεφάλαια που άντλησε από τρίτες χώρες, παρά τα μέτρα που πήρε εκτός μνημονίου, τελικά κατέληξε και αυτή στο μηχανισμό της ΕΕ.

Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και αυτό επιβεβαιώνεται από τα δικά τους στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη - μέλη οξύνονται, αφού οι κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου φουντώνουν. Οπως φουντώνουν και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανά τον κόσμο, αλλά και ανάμεσα στις μερίδες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Προκειμένου να μείνει η διαχείριση της κρίσης σε ελεγχόμενα πλαίσια, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και οι ανταγωνιστές σε παγκόσμιο επίπεδο αναζητούν μεταξύ τους συμβιβασμούς, κοιτάζοντας ο καθένας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Ενας τέτοιος συμβιβασμός αναζητείται και τώρα, μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Ανεξάρτητα από το ποια διαχειριστικά εργαλεία θα προστεθούν στο οπλοστάσιο των αστικών κυβερνήσεων, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση, κανένα από αυτά δεν πρόκειται να ωφελήσει το λαό, ούτε στην Ελλάδα, ούτε αλλού. Οταν το ΚΚΕ έλεγε στην αρχή της κρίσης ότι αργά ή γρήγορα θα επιλεγεί η λύση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, με ενδεχόμενο «κούρεμα», όλοι μιλούσαν για καταστροφή της οικονομίας. Τελικά, αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, σε ελεγχόμενη δηλαδή καταστροφή κεφαλαίου, που κατακρατούσαν τα μονοπώλια με τη μορφή ομολόγων. Ο λαός όμως βγήκε χαμένος. Το PSI που συνόδευσε το «κούρεμα» γκρέμισε Ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, ενώ το δάνειο για την εξυπηρέτηση του νέου χρέους έφερε νέα μνημόνια και μέτρα.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα, με την υιοθέτηση εργαλείων όπως τα ευρωομόλογα, η δυνατότητα των μηχανισμών στήριξης να δανείζουν απευθείας τις τράπεζες και πάει λέγοντας. Κάθε μέτρο για τη σωτηρία των μονοπωλίων είναι βήμα σε βάρος του λαού, τον οδηγεί βαθύτερα στη φτώχεια. Η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης δεν πρόκειται να ανακοπεί, όπως δεν πρόκειται να εξαλειφθεί και το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Αυτοί που είτε λιβανίζουν την ΕΕ, είτε την εξωραΐζουν στα μάτια του λαού, είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που έρχονται. Λύση για το λαό μέσα στη λυκοσυμμαχία δεν υπάρχει. Η διέξοδος βρίσκεται εκεί που δείχνει το ΚΚΕ. Στην πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, σε τροχιά ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ