Την ώρα που τα δελτία ειδήσεων φυτεύουν στα μυαλά των ανθρώπων ως μέγα πρόβλημα το ποιος θα είναι υπουργός Οικονομικών, ή πώς θα εκπροσωπηθεί η χώρα στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, το μυαλό φεύγει...

...Χάραμα στον Ηλεκτρικό... Την ώρα που τρέχεις να προλάβεις να χτυπήσεις κάρτα, μην και σου κόψουν μια ώρα από το μεροκάματο για πέντε λεπτά καθυστέρηση, δίπλα σου παιδιά μες στην καλή χαρά με τα μπαγκάζια τους έχουν ήδη βάλει πλώρη για διακοπές. Πρώτη σκέψη και λάθος ερώτηση: Ξέρουν τι συμβαίνει γύρω τους; Και... σε ποια τάξη ανήκουν;

Λάθος σκέψεις, λάθος ερώτηση. Τα παιδιά έχουν ανάγκη, πρέπει να πάνε διακοπές. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε να τους εξασφαλίσουμε λίγη ακόμα ανεμελιά. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν συμβάλει σε τίποτα στο πρόβλημα. Δεν πρέπει να πληρώσουν.

Δεύτερη σκέψη: Οχι μόνο τα παιδιά, αλλά κάθε εργάτης, ναι, και ο άνεργος, πρέπει να μπορεί να φύγει για λίγες μέρες να πάει κάπου να ξεκουραστεί. Εμείς, όσοι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, πρέπει να φροντίσουμε ώστε οι διακοπές να είναι καθολικό δικαίωμα. Δεν δημιουργήσαμε την κρίση, δεν πρέπει να την πληρώσουμε.

Τρίτη σκέψη: Πώς θα γίνει να κάνουν όλοι διακοπές; Καλή η διακήρυξη ότι δεν πρέπει να πληρώσουν οι εργάτες, αλλά πώς θα πάνε διακοπές αφού δεν έχουν φράγκα;

Κι εδώ αρχίζει να ξετυλίγεται ανάποδα το κουβάρι.

Ξαναβάζουμε μπροστά τη σκέψη με αφετηρία όχι την ανάγκη που οι καπιταλιστές μας δείχνουν, ότι δηλαδή πρέπει να εξασφαλίσουμε πρώτα τα κέρδη τους και μετά να μιλάμε για δικαιώματα, αλλά με αφετηρία τη δική μας ανάγκη, υπολογίζοντας τις δυνατότητες της χώρας που εύκολα μπορούμε να δείξουμε ότι είναι πολλές, κι έτσι να διαμορφώνουμε αιτήματα και να επιβάλουμε την ικανοποίησή τους.

Να το πούμε αλλιώς, ωμά: Να κόψουν το κεφάλι τους οι καπιταλιστές και το κράτος τους!

Ο εργάτης πρέπει να πάει διακοπές. Φορολογείται άγρια όλον το χρόνο, τσακίζεται άγρια το κορμί του όλον το χρόνο, είναι ανάγκη ζωής να ξεκουραστεί για λίγο. Δεν μπορεί και γιατί δεν έχει και γιατί η περίφημη «βιομηχανία του τουρισμού» παραφυλάει στη γωνιά να αρπάξει από τον εργάτη το καλοκαίρι όσα δεν του έχει αρπάξει όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Ναι, αυτοί που κερδίζουν από τις διακοπές μας είναι οι ίδιοι που κερδίζουν και από την εκμετάλλευσή μας τον υπόλοιπο χρόνο, ένα μαγαζί είναι οι εκμεταλλευτές, είτε εμφανίζονται ως βιομηχανία μετάλλου το χειμώνα, είτε ως ξενοδόχοι το καλοκαίρι.

Αυτό πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας: Ενας είναι ο εκμεταλλευτής, το Κεφάλαιο! Ολοι οι άλλοι εκμεταλλευόμενοι.

Μ' αυτό σαν δεδομένο να ξετυλίγουμε τις σκέψεις μας. Οχι ζηλεύοντας τα παιδιά που ανέμελα φεύγουν για το γλεντοκόπι των διακοπών, αλλά με τα παιδιά σημαία να παλεύουμε για το καθολικό δικαίωμα.

Αυτό, το «καθολικό δικαίωμα» είναι ο οδηγός. Αφορά στο δικαίωμα στη Δουλειά, στο δικαίωμα στην Υγεία, στο δικαίωμα στην Παιδεία, στο δικαίωμα στην Πρόνοια. Αφορά, δηλαδή στο δικαίωμα να ζεις ολόκληρα ξέροντας πως πριν ακόμα γεννηθεί η επιμέρους ανάγκη σου, έχεις πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το δικαίωμα, την ώρα που από ανάγκη έχεις αποδεχτεί ότι το πώς θα ζεις θα το καθορίζει η τιμή πώλησης της εργατικής σου δύναμης, έτσι όπως την ορίζει ο εκμεταλλευτής σου. Εκτός κι αν... Εκτός κι αν είσαι ένας από εκείνους τους λίγους που δεν αποδέχονται την εξουσία του καπιταλιστή και παλεύουν για την ανατροπή του, οπότε η σκέψη τραβάει σ' άλλο δρόμο...

Διά ταύτα: Γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια τις ανησυχίες των αστών για τα προβλήματα διακυβέρνησης. Γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια τις ανησυχίες όλων των επίδοξων διαχειριστών για την αστική νομιμότητα (δηλαδή, αν ο εφοπλιστής Βερνίκος δεν ήταν κάτοχος "οφ σορ" εταιρείας, θα ήταν ένας καλός πολιτικός για το λαό, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ;). Γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια το αν την υπογραφή για τη σφαγή σου θα την έχει βάλει ο Σαμαράς, ο Παπούλιας ή ο Τσίπρας...

Και ψάξε να βρεις τον τρόπο που θα κάνει καθαρό στη συνείδησή σου ένα: Αυτό το σύστημα δεν έχει μέλλον. Αυτό το σύστημα έχει παρασαπίσει. Αυτό το σύστημα σου πουλάει την εκμετάλλευση ως παραχώρηση δικαιώματος. Αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί.

Η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης (δες Ισπανία, δες Κύπρο...) δεν αφήνει περιθώρια για ανεμελιές. Οργάνωση και αγώνας. Διεκδικούμε άμεσα να μπορούμε να ζούμε. Κανείς δε θα μας το χαρίσει. Το διεκδικούμε μέχρι να το κατακτήσουμε.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: «ΖΩΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ - ΟΧΙ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ». Δράση ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Δραματικές ώρες στην ΕΕ

ΕΘΝΟΣ: Ανατροπές με την Ευρώπη να φλέγεται

Ο ΛΟΓΟΣ: «Ελεύθερη πτώση» στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Εμπλοκή

ΤΑ ΝΕΑ: Χώρα μόνη ψάχνει για υπουργό και συμμάχους

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ο Κάρ. Παπούλιας και όχι ο Δ. Αβραμόπουλος στη σύνοδο κορυφής

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ζητείται υπουργός Οικονομικών

ΑΥΡΙΑΝΗ: Κατάρρευση της Γερμανίας

Η ΑΥΓΗ: Καταρρέει ο ευρωπαϊκός νότος

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Καταγγελία εναντίον των τραπεζών

Η ΝΙΚΗ: Πού θα κυμανθούν οι βάσεις σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Γκρεμίζονται οι βάσεις

«Η προσφυγή της Ισπανίας, αλλά και της Κύπρου στο μηχανισμό δανειοδότησης της ΕΕ δείχνει το μέγεθος των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη (...) Η Ισπανία προβαλλόταν σαν χώρα - πρότυπο, που κατάφερε να μείνει εκτός δανείων και μνημονίων (...) Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δε φέρνουν τα μνημόνια την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, η οποία προσέφυγε για δάνεια στη Ρωσία, προκειμένου να μην υπογράψει μνημόνιο. Παρά τα κεφάλαια που άντλησε από τρίτες χώρες, παρά τα μέτρα που πήρε εκτός μνημονίου, τελικά κατέληξε και αυτή στο μηχανισμό της ΕΕ. Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη (...) οι ανταγωνισμοί (...) οξύνονται (...) οι κόντρες (...) φουντώνουν (...) Προκειμένου να μείνει η διαχείριση της κρίσης σε ελεγχόμενα πλαίσια, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης (...) αναζητούν μεταξύ τους συμβιβασμούς, κοιτάζοντας ο καθένας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Ενας τέτοιος συμβιβασμός αναζητείται και τώρα, μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

(...) Οταν το ΚΚΕ έλεγε στην αρχή της κρίσης ότι αργά ή γρήγορα θα επιλεγεί η λύση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους (...) όλοι μιλούσαν για καταστροφή της οικονομίας. Τελικά, αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε "κούρεμα" (...) σε ελεγχόμενη δηλαδή καταστροφή κεφαλαίου(...) Ο λαός όμως βγήκε χαμένος. Το PSI που συνόδευσε το "κούρεμα" γκρέμισε Ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, ενώ το δάνειο για την εξυπηρέτηση του νέου χρέους έφερε νέα μνημόνια και μέτρα. Το ίδιο θα γίνει και τώρα (...) κάθε μέτρο για τη σωτηρία των μονοπωλίων είναι βήμα σε βάρος του λαού, τον οδηγεί βαθύτερα στη φτώχεια (...) Η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης δεν πρόκειται να ανακοπεί, όπως δεν πρόκειται να εξαλειφθεί και το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Αυτοί που είτε λιβανίζουν την ΕΕ, είτε την εξωραΐζουν στα μάτια του λαού, είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που έρχονται. Λύση για το λαό μέσα στη λυκοσυμμαχία δεν υπάρχει. Η διέξοδος βρίσκεται εκεί που δείχνει το ΚΚΕ. Στην πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, σε τροχιά ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).