ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 27 Ιούνη 2012
Σελ. /28
Με αφορμή τα γεγονότα στην Παραγουάη

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, που πραγματοποιήθηκε στην Παραγουάη την περασμένη βδομάδα, με την αποπομπή του εκλεγμένου προέδρου Φερνάντο Λούγκο, οι εξελίξεις στη Βολιβία με την εναντίωση των αστυνομικών στην κυβέρνηση Μοράλες, που συνιστούν νέο σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησής του, είναι «καμπανάκι» για την ευρύτερη περιοχή. Είχε πριν μόλις 3 χρόνια προηγηθεί το πραξικόπημα στην Ονδούρα, και το 2002 το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες, που ανέτρεψε ο λαός και ο στρατός στη Βενεζουέλα. Αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι οι επιδιώξεις του κεφαλαίου σ' αυτές τις χώρες και του ιμπεριαλισμού (αμερικάνικου πρωτίστως, αλλά και της ΕΕ ) να επανακτήσει θέσεις που απώλεσε τα προηγούμενα χρόνια, θα ενταθούν. Αυτές οι κυβερνήσεις, που αναδείχτηκαν με κοινοβουλευτικές διαδικασίες, είτε πρόεδροι, όπως στην Παραγουάη, είτε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, με πρόγραμμα και πολιτική ανακούφισης των λαών τους, σε διάκριση με τα προηγούμενα αστικά καθεστωτικά κόμματα που κυριαρχούσαν για δεκαετίες και ευθύνονται και για δικτατορίες που ματοκύλισαν τους λαούς της περιοχής, άρχισαν πράγματι να εφαρμόζουν κάποια μέτρα ανακούφισης των λαών συγκριτικά με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Αυτή η νέα διαχείριση, ουσιαστικά σοσιαλδημοκρατικού τύπου, που εφαρμόζεται με διαφορές βεβαίως από χώρα σε χώρα, από τις περισσότερες λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις» της Λατινικής Αμερικής, σε πολλές από αυτές με την επονομαζόμενη θεωρία του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα», αποδεικνύει και τα όριά της. Γιατί πρόκειται για παραλλαγή των θεωριών «εξανθρωπισμού του καπιταλισμού». Δεν έχουν καταργήσει την καπιταλιστική ιδιοκτησία, που ζει και βασιλεύει. Και οι κυβερνήσεις αυτές είναι ευάλωτες στις πιέσεις του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας αστικής τάξης γιατί θεωρούν ότι χωρίς σύγκρουση με τους καπιταλιστές, χωρίς την αφαίρεση της ιδιοκτησία τους, χωρίς να πάρουν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, με ανέπαφο ουσιαστικά το αστικό κράτος, μπορεί να βελτιωθεί η ζωή τους.

Και παλιότερες εμπειρίες λαϊκών κινημάτων, όπως η Χιλή της «Λαϊκής Ενότητας» του Αλιέντε, που βάφτηκε στο αίμα, δείχνουν ότι είναι βασικό ζήτημα ο λαός, με την οργάνωσή του, με το ταξικό συνδικαλιστικό του κίνημα να γίνει πρωταγωνιστής για τη σύγκρουση με την εξουσία των αστών, στην πάλη για τη χειραφέτησή του. Επομένως δεν αρκεί να αναδειχτεί μια κυβερνητική πλειοψηφία για να μπορέσει ο λαός να γίνει αφέντης στον τόπο του, όση θέληση και αν αυτή έχει για φιλολαϊκή πολιτική. Απαιτείται να πάρει ο λαός και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του. Στο παράδειγμα της Παραγουάης, ο πρόεδρος Λούγκο (πρώην επίσκοπος) δεν μπορούσε να έχει στήριξη από τους αστικούς θεσμούς, αφού δεν διέθετε ούτε καν πλειοψηφία στη Βουλή, ενώ επίσης στα σχεδόν 4 χρόνια της θητείας του είχαν μείνει ουσιαστικά άθικτα τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των μεγαλοτσιφλικάδων, που έχουν την πραγματική εξουσία.

Το συμπέρασμα που βγαίνει τελικά απ' αυτήν την εμπειρία, είναι το ίδιο που ισχύει και σε κάθε χώρα στον καπιταλιστικό κόσμο. Οι εργάτες, τα άλλα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα μπορούν να αντιμετωπίσουν και τα άμεσα καθημερινά προβλήματα - που επιπλέον έχει οξύνει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση - μόνο κλιμακώνοντας την ταξική πάλη, οικοδομώντας την κοινωνική συμμαχία που θα ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η καλύτερη επομένως αλληλεγγύη και στον Παραγουανό λαό, είναι η ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης σε κάθε χώρα.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Προσπάθεια να «αποκοιμίσουν» το λαό

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οταν κάποιοι συμφωνούν να κάνουν μια δουλειά πρέπει να την κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Αναφέρομαι στους εταίρους αυτής της κυβέρνησης (...) Μακάρι σήμερα να "βγει καπνός" και να αρχίσει να δουλεύει η κυβέρνηση για να μπορούμε και εμείς να την ελέγχουμε από τη δική μας θέση ευθύνης. Οι αρρυθμίες που προστίθενται δυσκολεύουν τη θέση της χώρας (...) Πρέπει να ξεκαθαριστεί άμεσα η ελληνική στάση από τους 3 εταίρους της κυβέρνησης και εμείς εδώ είμαστε να συζητήσουμε. Το κομμάτι που μας αναλογεί το κάνουμε και με το παραπάνω (...) Οι εξελίξεις στην Ευρώπη από την κρίση των τραπεζών και του χρέους είναι ραγδαίες (...) Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης που στήνεται θα έπρεπε να υπάρχει μια δραστήρια Ελλάδα να βάλει το δικό της θέμα, την αποτυχία του μνημονίου, και να διεκδικήσει ουσιαστικές αλλαγές. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δε βλέπω τις ελληνικές θέσεις».

Αυτά τα εξόχως αποκαλυπτικά δηλώνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ «Real»), δημιουργώντας την εντύπωση ή καλύτερα την ψευδαίσθηση στο λαό ότι η κυβέρνηση κάτι μπορεί να καταφέρει προς όφελός του, αλλά καθυστερεί να βρει το ρυθμό της και έτσι δυσκολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει έλεγχο και να αναλάβει κι αυτός το κομμάτι που του αναλογεί!! Ας μην ανησυχεί ο Δ. Παπαδημούλης. Το κομμάτι που του αναλογεί σε αυτή τη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ το διεκπεραιώνει παραπάνω από ικανοποιητικά. Καλλιεργεί συνειδητά στάση αναμονής στο λαό που βουλιάζει στην ανέχεια και ουσιαστικά αξιώνει για λογαριασμό της κυβέρνησης να της δοθεί περίοδος χάριτος. Τι άλλο να κάνουν; Δεν ζητά και τίποτα περισσότερο η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη την οποία αυτή εκπροσωπεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στους αστούς και απ' τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο

Μεγάλη πληγή αποτελεί το τεράστιο έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο. Το 2011 το έλλειμμα έφτασε τα 2 δισ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 4,6% σε σύγκριση με το 2010. Το μεγάλο έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο καταδεικνύει για άλλη μια φορά τα εγκληματικά αποτελέσματα των επιλογών της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων συνολικά, αφού με τις πολιτικές τους μετέτρεψαν την Ελλάδα από χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων σε μεγάλο εισαγωγέα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ένταξης αρχικά στην ΕΟΚ, της πολιτικής της ΕΕ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που οδήγησαν στην υποκατάσταση της κατανάλωσης εγχώριων προϊόντων από εισαγόμενα, και στο μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, το οποίο εντάθηκε τα τελευταία χρόνια της κρίσης και του μνημονίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, το 1981, το ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων ήταν θετικό. Το 1980, για παράδειγμα, οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων ήταν 9 δισ. δραχμές περισσότερες από τις εισαγωγές. Το 2011 το έλλειμμα ήταν 1,956 δισ. ευρώ. Και, βεβαίως, το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος είναι με τις χώρες της ΕΕ. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι, ενώ η χώρα διαθέτει όλα τα μέσα και τις δυνατότητες να αναπτύξει την πρωτογενή της παραγωγή ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού με προϊόντα ποιότητας, η υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής θα συνεχιστεί και οι μαζικές εισαγωγές θα αυξηθούν, ενώ οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν πρόκειται να δουν χαΐρι μέσα στην ΕΕ. Η ευρω-πολιτική οδηγεί την αγροτική παραγωγή στη συρρίκνωση και τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, ενώ τη γη τους θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες - καπιταλιστές. Οσο ακολουθείται η συγκεκριμένη πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και του μνημονίου, όσο ακολουθείται η πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, από τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», τα πράγματα θα γίνονται δυστυχώς όλο και χειρότερα.

Ο καλός ο μαθητής...

Αντίδραση καλού μαθητή που διαμαρτύρεται ότι τον αδίκησαν θυμίζει η απάντηση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) προς την τρόικα, με αφορμή έκθεση της τελευταίας ότι αυξήθηκε ο αριθμός των δημοτικών υπαλλήλων την τελευταία διετία. Η ΚΕΔΕ, αναγνωρίζοντας προφανώς την ανάγκη περιορισμού των προσλήψεων, όταν δημοτικές υπηρεσίες καταρρέουν, όταν ακόμη οι θέσεις εργασίας ανακυκλώνονται από συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης, απαντά ότι το προσωπικό των δήμων, όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε κατά 5.562 άτομα. Και επαναλαμβάνει τη γνωστή της θέση - με αφορμή την περικοπή κατά 50% στα οικονομικά των δήμων, ελέω κρίσης - ότι δηλαδή «αν τα ποσοστά μείωσης δαπανών εφαρμόζονταν και στους άλλους φορείς της κεντρικής και γενικής κυβέρνησης, τότε η χώρα θα είχε πρωτογενές πλεόνασμα». Αποδέχεται, με λίγα λόγια, μειώσεις δαπανών, σε βάρος του λαού, της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, που θα έπρεπε, αντίθετα προς το σκεπτικό της ΚΕΔΕ, να απολαμβάνει δημόσια και δωρεάν, με αναβαθμισμένη ποιότητα.

Να μην τους κάνουμε τη χάρη...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΝΕ διάφορα κυβερνητικά στελέχη οποιασδήποτε απόχρωσης: Οι πολιτικές που εκπονούνται στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει «να γίνουν δική μας υπόθεση»!

Τι εννοούν άραγε με αυτό; Οτι πρέπει να γίνουν υπόθεση της κυβέρνησης; Οχι βέβαια, αφού τα μέρη της έχουν αποδείξει περίτρανα -ο καθένας με τον τρόπο του- πόσο πιστεύουν και στηρίζουν τις πολιτικές αυτές.

Αλλωστε, τα μέτρα που παίρνονται είναι προς όφελος και των εγχώριων βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών και ...«συναφών επαγγελμάτων» οπότε δεν μπορούν παρά να εκτιμούν δεόντως.

Αλλο λοιπόν είναι αυτό που εννοούν. Θέλουν να είναι ο ελληνικός λαός αυτός που θα «φάει την μπανανόφλουδα» του ότι όλα αυτά που γίνονται είναι μονόδρομος. Οτι η φτώχεια και η εξαθλίωσή του είναι αναπόφευκτες.

Να πειστεί ότι το μέλλον του και η ευημερία του περνάνε υποχρεωτικά από την «ανταγωνιστικότητα» και την «ανάπτυξη», από τη μεγιστοποίηση δηλαδή των κερδών των εταιρειών και των πολυεθνικών.

Ε, λοιπόν, τους βεβαιώνουμε πως όσο και να προσπαθούν τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια τους, όσο κι αν εκβιάζουν οι εργοδότες, όσο και αν το πολιτικό τους προσωπικό επιχειρηματολογεί, αυτό ...δε θα γίνει.

Ισως καταφέρουν να μας κλέψουν λίγο ακόμα, όμως τη ...χαρά να τους πούμε κι «ευχαριστώ» δε θα τους τη δώσουμε. Αντίθετα, θα προσπαθήσουμε να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη και να ανατρέψουμε την κατάσταση.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ «κλείσαμε» και από υπουργό Οικονομικών, αν και ούτε μια στιγμή δε συμμεριστήκαμε το άγχος ορισμένων μήπως και δε βρεθεί άνθρωπος για τη θέση.

Οπότε, υπουργό θα έχουμε. Οικονομική πολιτική όμως προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων δε θα έχουμε. Κι αυτό ήταν εξαρχής ξεκάθαρο, ανεξάρτητα με το πρόσωπο που θα καταλάμβανε τη θέση.


Γρηγοριάδης Κώστας



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ